Πριν λίγες ημέρες ανέβασα στο προσωπικό προφίλ μου στο facebook μια χιουμοριστική πραγματική ιστορία που συνοδευόταν από μια φωτογραφία γιατί η συγκεκριμένη φωτογραφία ήταν το κεντρικό στοιχείο αυτού που είχε συμβεί.
To ποστ έγραφε «Τις περισσότερες φορές κάνω screenshot τα barcode των εισιτηρίων έτσι ώστε στην είσοδο για έλεγχο να τα δείχνω πιο γρήγορα. Την Παρασκευή μπαίνοντας στο Ηρώδειο για να δω Πέρσες του Καραντζά (δυνατή παράσταση) δείχνω στην ταξιθέτρια τα δύο σωστά screenshots και από κεκτημένη ταχύτητα κι αυτή τη φωτογραφία που είχα αποθηκεύσει. Το κορίτσι γέλασε κι εγώ κοκκίνισα ως τα αυτιά (είμαι ντροπαλή). Καλή Κυριακή να έχουμε (Do we have to choose?)» και η φωτογραφία απεικόνιζε ένα σκίτσο της Χιονάτης στην αγκαλιά του πρίγκιπα, ο οποίος τη ρωτούσε “Anal or Oral?” και γύρω τους κουνελάκια, πουλάκια (από αυτά με τα φτερά) και ελαφάκια που απαντούν όλα “Anal”.

Η αλήθεια είναι ότι δεν στάθηκα τόσο στις απαντήσεις των μικρών, αθώων πλασμάτων όσο στην ειρωνική απεικόνιση που διαλύει τον ξενέρωτο ρομαντισμό ενός παραμυθιού, όπου το κορίτσι είναι τόσο άσπιλο που είναι λευκό σαν Χιονάτη. Λίγο μετά δέχτηκα ένα ίνμποξ από μια διαδικτυακή φίλη που έχει δυνατή προσωπικότητα, γυναίκα με ενδιαφέρουσα οπτική των πραγμάτων. Κάπως λίγο με ρώτησε πώς το εννοούσα το “Do we have to choose?” και της απάντησα «Δεν χρειάζεται να διαλέξω, κάνω αυτό που θέλω. Είτε anal, είτε oral, είτε και τα δύο, είτε κανένα απ’ τα δύο».  Κουβέντα στην κουβέντα μου είπε ότι έχει δεχτεί πίεση από τους τελευταίους συντρόφους της, μέχρι και την ατάκα “Anal or nothing” έχει ακούσει. Κι εγώ άρχισα να εκνευρίζομαι, όχι φυσικά με εκείνη αλλά με όσους θεωρούν ότι μπορούν να βάζουν τέτοια εκβιαστικά διλήμματα στον ή στην παρτενέρ τους. Μου έγραψε και κάτι άλλο «πάντως ρε συ Λίνα, αυτή η απελευθέρωση του κώλου μέσω του pornhub, έχει παραγίνει». H αλήθεια είναι ότι έχει ένα δίκιο. Η ζωή δεν είναι τσόντα, ειδικά αυτή η τσόντα που αναπαράγει κακοποιητικές συμπεριφορές εις βάρος των σωμάτων μας.

Είναι το πρωκτικό σεξ κακοποιητική πρακτική; Όχι, αρκεί να γίνεται σωστά.  Πώς θα γίνει σωστά; Αν γίνεται με συναίνεση, με γνώση και με σεβασμό στην ανατομία του σώματος μας. Ναι, ο πρωκτός μπορεί να συμμετέχει στο σεξουαλικό παιχνίδι σε όποιο φύλο κι αν ανήκεις, αλλά καλό δεν θα ήταν να ασπαζόμαστε κάποιες βασικές αρχές πριν προχωρήσουμε σε βάθος;

Η Kate Julian, αρχισυντάκρια στο Atlantic, σε άρθρο της το 2012, σημείωνε ότι το 30% των γυναικών βίωσαν πόνο κατά τη διάρκεια της κολπικής επαφής και ένα τεράστιο 72% είπε ότι το πρωκτικό σεξ ήταν επώδυνο. Κακά τα ψέματα, το σεξ μπορεί να είναι μια υπέροχη εμπειρία αλλά για να συμβεί αυτό χρειάζεται να δημιουργήσουν οι εμπλεκόμενοι τις κατάλληλες προϋποθέσεις. Αν οι άνδρες θεωρούν ότι μπορούν να διεισδύσουν πρωκτικά με οδηγό αυτά που βλέπουν στις τσόντες τότε κάνουν ένα τεράστιο, ανεπίτρεπτο λάθος. Η ψυχολόγος Debby Herbenick σχολιάζει σχετικά: «Οι σημερινοί ενήλικες νιώθουν πιο ελεύθεροι να πουν όχι στο σεξ που δεν θέλουν». Μπορούμε πάντα να πούμε όχι σε μια πρακτική που δεν μας ικανοποιεί, που μας προκαλεί δυσφορία ή μας είναι αδιάφορη. Και αυτό έχει μόνο θετικό πρόσημο.

Σε περίπτωση που το πρωκτικό σεξ είναι κάτι που μας αρέσει και το απολαμβάνουμε, οφείλουμε να δούμε με ποιους τρόπους μπορούμε να το απολαμβάνουμε περισσότερο φροντίζοντας κατάλληλα το σώμα μας και προσέχοντας να μην τραυματιστούμε.  Είναι μια υποχρέωση προς τον εαυτό μας, από την στιγμή που η σεξουαλική αγωγή στα ελληνικά σχολεία είναι ανύπαρκτη και η σεξουαλική ενημέρωση ακόμη και από την ιατρική κοινότητα είναι ισχνή.

Η εκπαίδευση και η γνώση είναι πάντα σύμμαχος στην σεξουαλική υγεία και απόλαυση. Για παράδειγμα πόσοι και πόσες από εμάς γνωρίζουμε ότι υπάρχει ειδικό τεστ Παπ για τον πρωκτό; Ότι μπορούμε με τις κατάλληλες ασκήσεις πυελικού εδάφους να χαλαρώσουμε με ασφάλεια τους πρωκτικούς μυς, ότι το σάλιο όχι μόνο δεν διευκολύνει την πρωκτική επαφή αλλά την κάνει επώδυνη αφού στην πραγματικότητα στεγνώνει το δέρμα αντί να το κάνει πιο ελαστικό, ότι τα λιπαντικά που αναισθητοποιούν την περιοχή καλό είναι να αποφεύγονται ή έστω να χρησιμοποιούνται με φειδώ ειδικά στις πρώτες εξερευνητικές βόλτες καθώς ο πόνος μας προστατεύει απ’ τον τραυματισμό μαθαίνοντας μας τι δέχεται το σώμα και τι όχι;

Το κακό είναι ότι στην Ελλάδα η σεξουαλική υγεία είναι δευτερευούσης σημασίας, παρότι είναι κάτι που αφορά τους πάντες. Ήμουν νια και γέρασα ακούγοντας ότι η σεξουαλική αγωγή θα μπει στα σχολεία, ήμουν νια και γέρασα ψάχνοντας να βρω τους σωστούς επαγγελματίες υγείας που θα με ενημερώσουν και θα είναι και οι ίδιοι ενημερωμένοι για τα νεότερα επιστημονικά δεδομένα και θα μιλούν με απλό τρόπο, χωρίς ταμπού, με σεβασμό στην επιστήμη και στις σεξουαλικότητες.

Και για κάθε έναν που ρωτά «μα με κώλους θα ασχολούμαστε τώρα;» απαντώ «θα ασχολούμαστε με το σώμα μας, την φροντίδα του και φυσικά την υγεία μας ώστε να απολαμβάνουμε όσα αυτό μπορεί να μας προσφέρει».