Η Patti Smith ήταν πάντα αναγκασμένη να παλεύει ενάντια στις αντιξοότητες της μουσικής βιομηχανίας και, ως εκ τούτου, έχει ξεπεράσει αμέτρητα εμπόδια στην καριέρα της ως μουσικός. Μπορεί ο σεξισμός να εξακολουθεί να οργιάζει στον χώρο της ψυχαγωγίας μέχρι σήμερα, αλλά όταν η Pattiξεκίνησε τη πορεία της, οι δυσκολίες που καλέστηκε να αντιμετωπίσει ήταν τρομερά πιο ακραίες.

Η Smith ήταν παιδί της μεταπολεμικής περιόδου και κανείς δεν το περίμενε ότι θα γινόταν επαγγελματίας μουσικός. Στα πρώτα χρόνια της καριέρας της, η Smith χρειάστηκε να δουλέψει πολύ πιο σκληρά από τους άνδρες συναδέλφους της καθαρά και μόνο λόγω του φύλου της, γεγονός που ήταν αρκετό για να κάνει τους ανθρώπους να την ξεγράψουν. Είναι συγκλονιστικό το γεγονός ότι το να είσαι γυναίκα αποδείχθηκε δύσκολο ακόμη και για να βρει συμπαίκτες για το συγκρότημά της.

Αναλογιζόμενη τέτοια ζητήματα, το 2021 δήλωσε στην εφημερίδα The Guardian: «Όταν μεγάλωσα στις αρχές της δεκαετίας του ’60, η μοίρα των κοριτσιών ήταν προγραμμένη να γίνουν μητέρες, γραμματείς, ίσως και κομμώτριες. Ακόμα και στις αρχές της δεκαετίας του ’70, όταν άρχισα να παίζω ροκ εν ρολ, δεν υπήρχαν πολλά κορίτσια που έπαιρναν επιθετική στάση, παίζοντας feedback, ξέρετε. Είχα πρόβλημα στο να προσλάβω κιθαρίστες για να παίξουν μαζί μου. Ερχόντουσαν, έβλεπαν ότι ήταν η μπάντα θα είχε μέλος και μια κοπέλα και έφευγαν».

Ως εκ τούτου, η φεμινιστική οπτική της την οδήγησε στην διεκδίκηση του σώματός της αντί να επιτρέπει στους άλλους να την σεξουαλικοποιούν. Έπαιξε αναπόσπαστο ρόλο στην απόφαση που πήρε η φίλη της, Bebe Buell, η οποία συμφώνησε να συμμετάσχει σε μια φωτογράφιση με το Playboy. Η Buell ισχυρίστηκε αργότερα ότι και η Smith θα έλεγε ναι αν το περιοδικό της ζητούσε να συμμετάσχει.

Ομοίως με τη Smith, η Buell έφτασε στη Νέα Υόρκη με το όνειρο να γίνει καλλιτέχνης. Ωστόσο, η ζωή της πήρε μια διαφορετική πορεία όταν έγινε μοντέλο με τη φωτογράφηση της Buell για το Playboy το 1974 να εκτοξεύει τη φήμη της στα ύψη. Αρχικά, ήταν απρόθυμη να φωτογραφηθεί από το περιοδικό, καθώς η ίδια φωτογραφιζόταν αποκλειστικά σε εκδόσεις υψηλής μόδας, και η Smith ήταν αυτή που την έπεισε να δεχτεί την πρόταση του Playboy.

Στο βιβλίο Please Kill Me των Legs McNeil και Gillian McCain, η Buell θυμάται: «Το πρόσωπο που με έπεισε να ποζάρω για το περιοδικό Playboy ήταν η Patti Smith. Εκείνη την εποχή, τα πήγαινα καλά ως μοντέλο την Revlon, Intimate και Wella. Είχα τέσσερις ή πέντε μεγάλες συνεργασίες. Αλλά τα πρότυπά μου δεν ήταν τα μοντέλα. Θαύμαζα κορίτσια όπως η Anita Pallenberg και η Marianne Faithfull, αυτά ήταν τα κορίτσια που θαύμαζα και φιλοδοξούσα να τους μοιάσω».

Ο Buell συνέχισε: «Έτσι, όταν το Playboy μου ζήτησε να ποζάρω, η Patti είπε: “Μακάρι να μου το ζητούσε κι εμένα το Playboy, θα το έκανα». Η Patti είχε πολύ μεγάλα βυζιά, πολλοί άνθρωποι δεν το συνειδητοποιούν αυτό. Ήταν εξαιρετικά προικισμένη και πάντα πίστευε ότι όλα αυτά τα πράγματα ήταν πολύ ωραία. Μου έδειξε φωτογραφίες της Brigitte Bardot, της Ursula Andress, της Raquel Welch και όλες αυτές τις φανταστικές φωτογραφίες του Playboy. Έλεγε, «Το να είσαι στο Playboy είναι σαν την Coca-Cola. Είναι ο Andy Warhol. Είναι τόσο αμερικάνικο, ξέρετε, αυτό το περιοδικό είναι αναπόσπαστο κομμάτι της Αμερικής,». Έλεγε, «Κάν’ το. Θα είναι υπέροχο. Θα γαμήσει αυτή τη μαλακία τη μόδα!».

Στην ίδια συνέντευξη, η Buell ανέλυσε επίσης λεπτομερώς τον ορισμό της Smith για τον φεμινισμό και εξήγησε: «Η ιδέα της Patty για τον φεμινισμό μου φάνηκε ότι έχει να κάνει με το να μην είσαι θύμα – ότι οι γυναίκες πρέπει να κάνουν επιλογές με πλήρη έλεγχο των ικανοτήτων τους και να έχουν μια επαναστατική στάση στη ζωή τους».

Η Smith ήταν και πάλι μπροστά από την εποχή της και η δική της εκδοχή του φεμινισμού ήρθε αργότερα στο προσκήνιο. Στο μυαλό της, το να εμφανίζεται στο Playboy ήταν μια έξυπνη μέθοδος για να πολεμήσει το σύστημα και να δείξει ότι οι γυναίκες μπορούσαν να είναι ό,τι ήθελαν.