Σάββατο βράδυ, στον πεζόδρομο του Μπουρναζίου, το Golden Queens ετοιμάζεται να ανοίξει. Η σάλα λειτουργεί με τα “φώτα αγγαρείας” πριν μεταμορφωθεί με τους πολύχρωμους προβολείς και τα στρόμπο σε πασαρέλα λαγνείας με δυνατή μουσική. Τα κορίτσια έρχονται ένα ένα για δουλειά ντυμένα casual και κατά την είσοδό τους δεν μοιάζουν με τις ημίγυμνες strippers που θα λικνιστούν πάνω στην πίστα με τους στύλους και το πάτωμα καθρέφτη, φορώντας μόνο αισθησιακά εσώρουχα και ψηλά τακούνια.

Είναι όμορφα, καθημερινά κορίτσια, που αν τα δεις κάπου έξω, μπορεί να νομίζεις ότι έχουν πάει για ποτό ή καφέ με την παρέα τους σε κάποιο διπλανό μαγαζί του Περιστερίου. Όμως όχι, δεν μπορώ να τους κολλήσω καμια ταμπέλα όταν τις πρωτοβλέπω.

Μέσα στα καμαρίνια, όμως, μεταμορφώνονται. Βγάζουν τα τζιν και τα μπουφάν τους, φοράνε μικροσκοπικά εσώρουχα πανύψηλα πέδιλα,  κάλτσες ή ζαρτιέρες και όλες φορούν ρολόι και κρατάνε μικρά τσαντάκια. Όλες. Ανεξαιρέτως. Αυτό είναι το look της δουλειάς. Τα εσώρουχα θα αφαιρεθούν αργότερα είτε στον χορό πάνω στην πίστα είτε στο lap dance ανάλογα με το τι θα αγοράσει ο πελάτης: Το σουτιέν για πέντε ευρώ, το βρακάκι για δέκα ευρώ και για 35 ευρώ στις πριβέ καμπίνες θα χορέψουν ολόγυμνες. Πάνω στον πελάτη, για τρία λεπτά της ώρας. Με το ρολόι. Γι αυτό και όλες τους φοράνε ρολόι. Ο χρόνος είναι χρήμα.

Εκτός από το μεροκάματο, παίρνουν ποσοστά από το σουξέ που θα έχουν κάθε βράδυ: μαζεύουν κάρτες στα τσαντάκια τους, είτε από κερασμένα ποτά, είτε από χορούς και στο τέλος εισπράττουν το ποσό που τους αναλογεί -και είναι γενναίο.

Η φιλοσοφία του μαγαζιού είναι να μπαίνει πολύς κόσμος και να περνάει καλά με λίγα χρήματα, κυρίως νεολαία.

Τις “καλές μέρες” μπορούν να φύγουν και με 250 ευρώ μεροκάματο, μια μέτρια βάρδια – που δεν είναι καθόλου μέτρια για τα σημερινά δεδομένα – τους αποφέρει γύρω στα 170 ευρώ. Κάθε μία θα κάνει ταμείο ανάλογα με το πόσα ποτά την κέρασαν, τους χορούς που έκανε στις αγκαλιές των πελατών, τις ιστορίες που άκουσε με δυσκολία -καθώς η μουσική παίζει δυνατά- από τα χείλη πελατών που διψάνε για επικοινωνία και τις φιγούρες που έκανε πάνω στην αστραφτερή πίστα με τους στύλους χορεύοντας pole dance. H κάθε μία έχει το στυλ της, απευθύνεται σε διαφορετικό κοινό, υπάρχει μεγάλη ποικιλία, όλοι θα μείνουν ευχαριστημένοι. Ένας dj παίζει κομμάτια στο υπερυψωμένο booth του, σερβιτόροι με λέιζερ βάζουν τον κόσμο στα τραπέζια.

11 30 το βράδυ τα κορίτσια είναι ντυμένα, βαμμένα έτοιμα στη σάλα και θα δουλέψουν μέχρι όση ώρα έχει πελάτες το μαγαζί.

Στην αρχή μίλησα με τη Σάντρα, ένα ξανθό 23χρονο κορίτσι που δουλεύει μόλις τρεις εβδομάδες στο μαγαζί, έχει έρθει από την Ρόδο όπου σπούδασε τουριστικές επιχειρήσεις, κατάγεται από την Κω και έπιασε αυτή τη δουλειά πολύ συνειδητοποιημένα. Είχε πάει παλαιότερα σε κάποια strip clubs ως πελάτισσα, είχε ενθουσιαστεί, βρήκε το Golden Queens στο ίντερνετ, πήγε μόνη της στο μαγαζί, ζήτησε δουλειά και πλέον σαρώνει κάθε νύχτα μαζεύοντας δεκάδες μπλε, κόκκινες και γκρι καρτούλες από ποτά και χορούς. Η μόνη επένδυση που έκανε γι αυτή τη δουλειά ήταν μια αυξητική μαστών πριν από τέσσερις μήνες. Και το ταλέντο της.

“Μύρισα το άρωμά σου σήμερα και νόμιζα πως ήσουν εσύ”, είναι ένα από τα μηνύματα ενός πελάτη που γνώρισε στο μαγαζί.

“Κατάγομαι από την Κω, έζησα πολλά χρόνια στην Ρόδο όπου και σπούδασα τουριστικές επιχειρήσεις. Είχα ξαναπάει σε strip club παλαιότερα ως πελάτισσα και μου άρεσε πολύ αυτή η δουλειά, έτσι αποφάσισα να το δοκιμάσω και τώρα νιώθω ότι μου ταιριάζει. Ακόμα δεν ξέρω να χορεύω στον στύλο, αλλά θα το μάθω και αυτό σύντομα. Για την ώρα με κερνάνε ποτά και χορεύω lap dance στους καναπέδες. Είναι δική μας δουλειά να πλησιάζουμε τους πελάτες, εμείς πάμε στα τραπέζια, καθόμαστε λίγο και μιλάμε, όμως αν δεν κεράσουν σύντομα ένα ποτό ή δεν ζητήσουν έναν χορό, σηκωνόμαστε και  φεύγουμε, δεν καθυστερούμε.”

Δεν ξέρω αν θα μπορούσα να έχω αγόρι στο μέλλον, υπάρχουν εδώ κοπέλες που έχουν άνδρες και παιδιά δεν είναι απίθανο.

“Οι πελάτες κερνάνε μερικά ποτά και κάνουν ερωτήσεις για τις γυναίκες γενικότερα. Θέλουν να μάθουν πράγματα που αλλιώς δεν μπορούν, καθώς ντρέπονται ή φοβούνται να ρωτήσουν μια κοπέλα έξω από εδώ. Κάποιοι άλλοι πάλι μιλάνε για τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν στην δουλειά τους. Τα ποτά που πίνουμε εμείς δεν περιέχουν αλκοόλ είναι σκέτο νερό με παγάκια ή χυμός. Πρέπει να είμαστε νηφάλιες για να βγάλουμε τη βάρδιά μας. Δεν είναι άλλωστε και ωραίο να μιλάς μεθυσμένη με έναν πελάτη.”

Το περιβάλλον είναι φιλικό και ασφαλές, το κλίμα είναι καλό, το προσωπικό νοιάζεται για εμάς, αισθάνομαι όμορφα στο χώρο.

“Στην αρχή μου ήταν δύσκολο να υπολογίσω τον χρόνο που διαρκεί ένας χορός, δηλαδή να ξέρω πότε τελειώνουν αυτά τα τρία λεπτά που έχει πληρώσει. Γι αυτό και φοράω ρολόι. Το κοιτάω την ώρα που ξεκινάω να του χορεύω και με τρόπο πίσω από την πλάτη του το ξανακοιτάω και σταματάω όταν περάσει αυτό το τρίλεπτο. Τότε είναι που θα τον ρωτήσω αν θέλει κι άλλο, κι αν απαντήσει θετικά, τότε ο χρόνος του αρχίζει να ξαναμετράει. Ένας κανονικός χορός γίνεται χωρίς το σουτιέν ενώ ο πιο ακριβός χωρίς και το κάτω εσώρουχο. Ο πελάτης μπορεί να πιάσει σε συγκεκριμένα σημεία, αν ξεπεράσει τα όρια, του απομακρύνουμε διακριτικά το χέρι.”

Οι γονείς μου δεν ξέρουν ότι κάνω αυτή τη δουλειά, τους λέω ότι ψάχνω μια θέση εργασίας σε κάποιο ξενοδοχείο στον τομέα μου.

“Υπάρχουν άνδρες που έρχονται στο μαγαζί και τους βρίσκω ελκυστικούς, δηλαδή αν τους έβλεπα έξω θα ήθελα να με φλερτάρουν. Με αρκετούς πελάτες επικοινωνώ και εκτός δουλειάς, επιτρέπεται να δώσω το κινητό ή το Instagram μου, μιλάω ήδη με δεκαπέντε περίπου αγόρια που έχω γνωρίσει από εδώ. Μπορώ να μιλήσω μαζί τους γιατί αυτό τους ιντριγκάρει για να ξανάρθουν αλλά δεν επιτρέπεται να βγω μαζί τους έξω σε προσωπικό ραντεβού. Κάποιοι από αυτούς μου στέλνουν μηνύματα με αποκλειστικά σεξουαλικό ενδιαφέρον, υπάρχουν όμως και κάποιοι άλλοι που μου στέλνουν ρομαντικά μηνύματα, με αγάπη.”

“Η πιο περίεργη στιγμή στη δουλειά αρχικά ήταν όταν έρχονταν ζευγάρια και μου ζητούσαν να κάνω χορό χωρίς το κάτω εσώρουχο. Μάλιστα η γυναίκα να μου ζητά να ασχοληθώ περισσότερο με εκείνον χωρίς να ζηλεύει. Μετά το συνήθισα.”

“Έρχονται αρκετές φορές και κοπέλες ως πελάτισσες, αυτές είτε απλά κοιτάνε, είτε παίρνουν κι αυτές κάποιον χορό, όχι από μόνες τους, τον κερνάνε οι άνδρες φίλοι τους. Όσον αφορά στα εσώρουχα που φοράω τα επιλέγω μόνη μου, έχω μαζί μου δυο αλλαξιές σε περίπτωση που λερωθώ να αλλάξω. Συνήθως επειδή είμαι ξανθιά, προτιμώ τα κόκκινα εσώρουχα να κάνουν αντίθεση. Τα τακούνια μου είναι πάρα πολύ ψηλά, φαντάσου ότι οι είκοσι πόντοι ύψος θεωρούνται και χαμηλά για εδώ μέσα.”

“Η πιο άβολη στιγμή είναι όταν κάποιος προσπαθεί να πιάσει περισσότερα σημεία στο σώμα μου από αυτά που επιτρέπεται.”

“H πιο όμορφη στιγμή που έχω ζήσει στο μαγαζί είναι όταν μας προσέφεραν ένα κόκκινο τριαντάφυλλο την ημέρα της γυναίκας. Η πιο άσχημη στιγμή που αντιμετωπίζω, είναι αυτοί οι λίγοι πελάτες που σπάνια θα με προσβάλλουν λέγοντάς μου μετά το lap dance πως ‘θα μπορούσες και καλύτερα’. Εγώ όμως δεν επηρεάζομαι από αυτή την αντιμετώπιση. Παίρνω την καρτούλα μου και προχωράω στον επόμενο. Σε δέκα χρόνια από σήμερα, φαντάζομαι τον εαυτό μου να κάνει ακόμα αυτή τη δουλειά, ήρθα για να μείνω. Δεν μπορώ να ξέρω τι θα γίνει στο μέλλον, όμως εμένα μου αρέσει πολύ αυτή η δουλειά που κάνω την επέλεξα μόνη μου.”

Tα κορίτσια που κάνουν strip tease στο Golden Queens, κάνουν και private performances σε bachelor party με bookings μέσω του strippers.gr

Για τις γυναίκες πελάτισσες που επισκέπτονται το μαγαζί, υπάρχει και ένας άνδρας χορευτής, ο Alex, ο οποίος κάνει show και σε περίπτωση που θέλουν να χορέψουν μαζί του τις ανεβάζει στην πίστα και ασχολείται μαζί τους με βάση περισσότερο την πλάκα. Η ψυχοσύνθεση μιας γυναίκας που πάει σε ένα strip club είναι διαφορετική από αυτή ενός άνδρα, έτσι τόσο οι υπηρεσίες, όσο και το show, είναι προσαρμοσμένο διαφορετικά πάνω της. Ο Alex είναι ένα πολύ όμορφο αγόρι, επαγγελματίας χορευτής, που κατάγεται από την Ρουμανία, αγαπάει την trap μουσική, το γυμναστήριο, τα τατουάζ, τα γαλλικά bulldog και έχει αναλάβει τη διασκέδαση των κοριτσιών τα οποία επισκέπτονται το Golden Queens. Είναι cool, έχει πλάκα και σε κάνει να νιώθεις άνετα.

“Κατάγομαι από το Βουκουρέστι και κάνω αυτή τη δουλειά 16 ολόκληρα χρόνια, έχω 12 χώρες στο ενεργητικό μου. Έχω τελειώσει σχολή χορού, δούλευα στην τηλεόραση στην πατρίδα μου την Ρουμανία και είμαι επαγγελματίας χορευτής από τα 21 μου χρόνια, Η  οικογένειά μου γνωρίζει τι κάνω και με υποστηρίζει απόλυτα σε αυτό. Αυτή τη χρονική περίοδο, δεν έχω κοπέλα, δεν έχω τον χρόνο που απαιτεί μια σχέση. Παλαιότερα ήμουν σε μια σοβαρή σχέση, αλλά εκείνη με πλήγωσε, πήγε με τον καλύτερό μου φίλο. Από τότε, πήρα πιο χαλαρά τις σχέσεις μου με τις γυναίκες, αποφάσισα να επικεντρωθώ στα επαγγελματικά μου.”

Ακούω πολυ trap, μου αρέσει και η ελληνική trap σκηνή, γράφω κι εγώ τέτοια μουσική, είναι το χόμπι μου.

“Οι γυναίκες στην Ελλάδα είναι πάρα πολύ ντροπαλές, έρχονται σ ένα strip club και νιώθουν ότι πάνε στην εκκλησία. Εγώ προσπαθώ να είμαι ευγενικός, να κάνω αστεία και να τις κάνω να νιώσουν άνετα. Μια επιπλέον δυσκολία είναι ότι οι περισσότερες δεν μιλάνε αγγλικά και αυτό κάνει κάνει πιο δυσκολότερο το έργο μου. Η δουλειά μου όμως είναι να προσπαθώ.”

Πολλοί άνδρες που έρχονται στο μαγαζί κοιτάνε το σώμα του Alex και νιώθουν κάπως άβολα απέναντί του, αποκαλύπτει η Σάντρα.

“Κάνω μερικά lap dances σε γυναίκες, εδώ όμως έρχονται κυρίως straight άνδρες γι αυτό και δεν χορεύω για εκείνους. Είναι gentleman’s club, όμως εγώ αποτελώ μια επιλογή για τις κυρίες. Δεν κάνω sex shows. Είμαι χορογράφος και χορευτής, όλα μου τα show έχουν σκηνοθεσία, ντύνομαι ας πούμε Joker και κάνω μια σέξυ χορογραφία. Δίνω ένα twist στο πρόγραμμα του club.”

“Έχω τσιγγάνικη καταγωγή, ο πατέρας μου είναι Ούγγρος και η μητέρα μου είναι Ρουμάνα, όμως οι ρίζες μου είναι τσιγγάνικες. Γι αυτό και στη βάση του λαιμού μου έχω τατουάζ έναν κόκκινο τροχό άμαξας, ο οποίος είναι το σύμβολο της σημαίας μας.”

“Το πιο αστείο σκηνικό που μου έχει συμβεί εδώ είναι μια τύπισσα που κάθε φορά που τη σήκωνα να χορέψει μαζί μου έπεφτε κάτω. Δεν μπορούσα να καταλάβω γιατί δεν μπορούσε να σταθεί στα πόδια της. Όσο και να τη βοηθούσα να σηκωθεί, εκείνη ξανάπεφτε. Είχαμε πεθάνει και οι δυο στα γέλια. Προσωπικά μπορώ να βγω έξω με μια κοπέλα που θα γνωρίσω στο μαγαζί. Είμαι άνδρας, μπορώ να προσέξω τον εαυτό μου, δεν ισχύουν για εμένα οι ίδιοι κανόνες που ισχύουν για τα κορίτσια.”

“Στις 8 Δεκεμβρίου είχα τα γενέθλιά μου και το μαγαζί μου έκανε ένα πάρτυ έκπληξη. Αυτό με έκανε να νιώσω οικειότητα. “

“Προσωπικά επικοινωνώ το επάγγελμά μου, κάνω αστεία με τους φίλους μου, ανεβάζω βιντέακια στα social media μου, είμαι απόλυτα cool με αυτό που κάνω, δεν το κρύβω. Δεν θεωρώ ότι κάνω μια δουλειά για την οποία θα έπρεπε να ντρέπομαι. “

Παρατηρώντας τη σάλα του strip club όταν άρχισε να γεμίζει κόσμο, παρατήρησα ότι η πλειοψηφία των πελατών ήταν παρέες νέων αγοριών, γύρω στα 25. Έμπαιναν στο μαγαζί με τα φούτερ και τις κουκούλες τους, τα τζινάκια τους, άραζαν στα τραπέζια και κοιτούσαν τα κορίτσια που έκαναν ακροβατικά στο στύλο πάνω στην πίστα. Κάποιες από τις strippers τους πλησίαζαν, κάθονταν για λίγο στα τραπέζια τους, χαμογελούσαν και μερικούς από αυτούς τους έπαιρναν από το χέρι και τους πήγαιναν στις ιδιωτικές καμπίνες για prive χορό. Η αλήθεια είναι πως δεν περίμενα να δω τόση νεολαία. Ένιωθα σαν να βρίσκομαι σε ένα mainstream club. Προφανώς και οι προσιτές τιμές του συγκεκριμένου μαγαζιού βοηθούν παιδιά σε αυτές τις ηλικίες να απολαύσουν τις υπηρεσίες μιας stripper. Yπήρχαν και μεγαλύτεροι σε ηλικία άνδρες, αλλά αποτελούσαν μειοψηφία. Είδα όμως και γυναίκες.

Τα κορίτσια κυκλοφορούσαν με τα kinky εσώρουχά τους, τα πανύψηλα τακούνια τους και τα μικρά τσαντάκια τους στο χώρο προσπαθώντας να αποκτήσουν όσο περισσότερες μπλε, κόκκινες και γκρι καρτούλες γινόταν ώστε να κάνουν καλό ταμείο στο τέλος. Υπήρχαν κοπέλες για κάθε γούστο, αδύνατες, juicy, ξανθές, μελαχρινές, εκκεντρικές, συμβατικές,νεότερες, μεγαλύτερες…Το μόνο που τις ένωνε, είναι πως όλες, φορούσαν το ρολόι τους. Και οπωσδήποτε το κοιτούσαν στα τρία λεπτά.

Ακολουθήστε το OLAFAQ
στο Google News