Λίγα είδη ερωτικής συνεύρεσης μπορεί να κρύβουν τόσο τρόμο από ένα σεληνιακό ραντεβού σε ένα νεκροταφείο, ανάμεσα σε μνήματα, κυπαρίσσια και διάφορα ερπετά που δραστηριοποιούνται τη νύχτα.

Σε κάποια μέρη του κόσμου, οι νυχτερινοί επισκέπτες νεκροταφείων έχουν λιγότερες αναστολές. Οι δημοτικές αρχές στο Μπέρμιγχαμ της Αγγλίας ποινικοποίησαν το σεξ σε ένα νεκροταφείο, αφού οι κάτοικοι παραπονέθηκαν επί χρόνια ότι σκοντάφτουν σε γυμνά χέρια και πόδια που κουνιούνται ανάμεσα στις ταφόπλακες. Εντωμεταξύ, το 3% των ερωτηθέντων σε έρευνα της New York Post δήλωσε ότι είχε κάνει σεξ σε νεκροταφείο.

Πέρα από τις όποιες διαστροφικές συγκινήσεις, μια κοινή εξήγηση είναι ότι στις ασφυκτικά γεμάτες πόλεις μας, τα νεκροταφεία προσφέρουν ιδιωτικότητα που δεν προσφέρουν τα διαμερίσματα. Οι έφηβοι μπορεί να προτιμούν το σεξ στο νεκροταφείο για έναν άλλο λόγο: Σε αντίθεση με τους γονείς τους, οι νεκροί δεν μπορούν να τους πιάσουν στα πράσα.

Σε ένα kinky άρθρο με τίτλο “Γιατί οι άνθρωποι κάνουν σεξ στα νεκροταφεία”, ο Andrew Watts λέει ότι οι ιερόδουλες ήταν γνωστό ότι δραστηριοποιούνταν πολύ στα νεκροταφεία κατά τη διάρκεια της Μαύρης Πανώλης και ότι έχουν καταγραφεί υπερβολικά μεγάλα ποσοστά σεξ στα νεκροταφεία στη Νάπολη, την Αγγλία και ειδικά στον τάφο του Jim Morrison στη Γαλλία.

Μια φίλη μου λέει: To να παίρνω πίπα στον σύντροφό μου σε ερημικά νεκροταφεία επειδή είναι ένα ταμπού που με συγκλονίζει. Και, τίποτα δεν με κάνει να νιώθω πιο ζωντανή από την πανταχού παρούσα υπενθύμιση ότι δεν είμαι νεκρή.

Και βέβαια.

Γιατί οι άνθρωποι απολαμβάνουν το σεξ στα νεκροταφεία;

Στο άρθρο που ανέφερα πιο πάνω, ο Watts μας λέει ότι οι άνθρωποι απολαμβάνουν το σεξ στα νεκροταφεία για διάφορους λόγους ο καθένας.

• Οι έφηβοι είναι γνωστό ότι χρησιμοποιούν τα νεκροταφεία εν ελλείψει ερωτικών φωλιών.
• Οι αποκρυφιστές το κάνουν επειδή τους κάνει να αισθάνονται ότι συνδέονται με το βασίλειο των νεκρών. Κάποιους μάλιστα τους ερεθίζει η ηδονοβλεψία των φαντασμάτων προσθέτει στον ενθουσιασμό.

«Δεν πηδιόμαστε στα νεκροταφεία όπου είναι θαμμένοι οι αγαπημένοι μας. Μπορεί να είμαστε φρικιά, αλλά δεν είμαστε και  αρρωστημένοι δα»

Γιατί το σεξ στα νεκροταφεία θεωρείται ταμπού;

Το σεξ στα νεκροταφεία είναι ταμπού για προφανείς λόγους, ο κυριότερος από τους οποίους είναι ότι πολλοί άνθρωποι θεωρούν την πράξη ως ασέβεια προς τους νεκρούς, καθώς τα νεκροταφεία θεωρούνται ιεροί τόποι αναπαύσεως.

Μην τους ενοχλείτε.

Το πήδημα σε ένα νεκροταφείο θα μπορούσε επίσης να θεωρηθεί ως ασέβεια προς τους ζωντανούς. Φανταστείτε να οδηγείτε μια ολόκληρη μέρα για να περάσετε λίγο χρόνο στο μνήμα της αγαπημένης σας γιαγιάς, αλλά όταν μπαίνετε στο νεκροταφείο πιάνετε ένα ζευγάρι με κατεβασμένα παντελόνια, να πηδιούνται σαν κουνέλια.

Δεν είναι ωραίο.

Ωστόσο, η κανονικοποιημένες πρακτικές που σχετίζονται με τον θάνατο, μου φαίνονται πολύ πιο προσβλητικές από το σεξ στα νεκροταφεία.

Επαγγελματοποίηση του θανάτου

Σε ένα παλαιότερο άρθρο με τίτλο «Πορνογραφία του θανάτου, μια άκρως ιδιωτική υπόθεση», αναφέρω:

“Ο θάνατος ως εμπόρευμα είναι, από πολλές απόψεις, σαν την πορνογραφία. Έχει γίνει κάτι που μπορούμε με ασφάλεια να αντικαταστήσουμε την πραγματικότητα. Είναι όλα τα οπτικά στοιχεία χωρίς την αγάπη, την εμπιστοσύνη, τη θλίψη και τους ανθρώπους. Όπως η πορνογραφία είναι το εμπόρευμα του σεξ χωρίς αγάπη, έτσι και η σημερινή μας αντίληψη του θανάτου (μέσω της τηλεόρασης, των βιντεοπαιχνιδιών κ.λπ.) είναι θάνατος χωρίς πρόσωπο και χωρίς θλίψη”

Και συνεχίζω…

“Αναθέτουμε το πένθος σε «ειδικούς», σε γραφεία κηδειών και επαγγελματίες. Σκεφτείτε ότι παλιά οι ίδιοι οι συγγενείς ήταν αυτοί που περιποιούνταν τους νεκρούς τους. Κάτι που ήταν επίσης σύνηθες, ήταν να βγάζουν και φωτογραφίες -ήταν φυσιολογικό. Σε πολλά παραδοσιακά σπίτια στην Ελλάδα, μπορούσες να δεις στον τοίχο φωτογραφίες από έναν νεκρό συγγενή στο φέρετρο, δίπλα από άλλες φωτογραφίες γάμων και βαπτίσεων. Η αποξένωση των οικείων από τη διαδικασία ετοιμασίας του νεκρού άνοιξε την προοπτική για αυτόν τον «εξαγριωμένο» θάνατο στον οποίο αναφέρεται ο philippe Aries.

Παραμόρφωση των νεκρών

Θυμάμαι να κοιτάζω τη διαστρεβλωμένη εκδοχή της γιαγιάς μου στο φέρετρό της στην κηδεία της, στολισμένη σαν να ήταν διαγωνιζόμενη σε διαγωνισμό ομορφιάς. Σιχαινόμουν το θέαμα. Δεν ήταν αυτή. Ήταν το παραμορφωμένο σώμα της.

Όσο ταλαντούχος κι αν ήταν ο υπάλληλος κηδειών, το μόνο που έβλεπα ήταν ένα παραμορφωμένο πτώμα γεμάτο χημικά. Τι απέγινε εκείνο το «αναπαύσου εν ειρήνη;»

Αν ήθελα να δω το πτώμα του αγαπημένου μου προσώπου, θα προτιμούσα να το δω στη φυσική του κατάσταση ή καθόλου. Απλά κλείστε την κάσα και θάψτε το, παρακαλώ. Θα προτιμούσα να βλέπω φωτογραφίες που την αναδεικνύουν στα καλύτερά της, ολοζώντανη, δυναμική και όμορφη.

Διακοπή του κύκλου της ζωής

Δεν μπορώ να αρχίσω να υπολογίζω πόση ρύπανση έχω προκαλέσει στον πλανήτη κατά τη διάρκεια της ζωής μου και πόση ακόμη θα δημιουργήσω μέχρι να πεθάνω.

Όταν πεθάνω, θέλω να θαφτώ μέσα σε μια οργανική σακούλα από καμβά όπου θα μπορούν εύκολα τα σκουλήκια και άλλοι παράγοντες αποσύνθεσης να παρεισφρήσουν. Έχω πάρει τόσα πολλά από τη Γη, προσφέροντας ως επί το πλείστον ρύπανση σε αντάλλαγμα, και θα ήθελα να επιστρέψω ό,τι ελάχιστο μπορώ.

Θέλω το σώμα μου να προσφέρει θρεπτικά συστατικά στο έδαφος και να ωφελήσει τα γύρω χόρτα που θα θρέψουν τα ελάφια, τα κοτόπουλα και τα κουνέλια που κάποτε με έθρεφαν.

Θέλω να ολοκληρώσω τον κύκλο της ζωής.

Μερικοί από εσάς δεν έχετε δει ποτέ τον Βασιλιά των Λιονταριών και αυτό φαίνεται.

Τι είναι πιο προσβλητικό;

Αν σας προσέβαλα με αυτές τις ιδέες, αυτό δεν ήταν πρόθεσή μου.

Σκοπός μου ήταν να προσφέρω μια διαφορετική οπτική για το τι είναι πιο προσβλητικό – ένας αθώος εορτασμός της ζωής ανάμεσα στους νεκρούς ή η παραμόρφωση των πτωμάτων και η άρνηση να επιστρέψουμε στη Γη που μας έχει προσφέρει απλόχερα.

Οι πιθανότητες είναι ότι μάλλον δεν θα έχω μεταπείσει κανέναν από εσάς σήμερα. Οι άνθρωποι τείνουν να βασίζουν τις πεποιθήσεις τους στο συναίσθημα. Και οι κοινωνικές νόρμες τείνουν να επικρατούν παρά τον παραλογισμό τους.

Αλλά, τουλάχιστον μπορώ να υπερασπιστώ φρικιά σαν εμένα.

Όπως είπε και η Σαμάνθα στο Sex and the City: «Δεν θα κριθώ από εσάς ή την κοινωνία… όσο μπορώ να αναπνέω και να πέφτω στα γόνατα».