Σάββατο πρωί είναι πάντα καλή στιγμή για να επισκεφθώ ένα βιβλιοπωλείο,  όπως «Μωβ σκίουρος» (Πλατεία Καρύτση 3). Φιλόξενο, χαριτωμένο, με άποψη αποτελεί τη χαρά του βιβλιοφάγου που θέλει να περάσει λίγο χρόνο στον χώρο, να διαβάσει μερικές σελίδες, να μυρίσει κάποια βιβλία πριν καταλήξει ποιο ή ποια θα αγοράσει –ομολογώ, σπάνια φεύγω μόνο με ένα.

Το απόγευμα το ΕΜΣΤ παρουσιάζει τον κύκλο των χειμερινών ατομικών του εκθέσεων με θεματικό επίκεντρο την επίδραση που ασκεί το διαδίκτυο, τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και η σύγχρονη οικονομία της τεχνολογίας στις σχέσεις και τη σύγχρονη ζωή.

Με τις εκθέσεις του Μιχαήλ Καρίκη, της Ελένης Μπαγάκη, της Έρικας Σκούρτη, της Hannah Toticki, του Melanie Bonajo και την in situ ζωγραφική εγκατάσταση του Dan Perjovschi υφαίνεται μια εκθεσιακή διαδρομή που εκτείνεται σε όλο το Μουσείο, με κεντρικό άξονα τη μεγάλη ομαδική έκθεση Modern Love. Η αγάπη στα χρόνια της Ψυχρής Οικειότητας, η οποία εγκαινιάστηκε τον Δεκέμβριο του 2022. Στις 18:00 θα είμαι στο φουαγιέ του Μουσείου για να παρακολουθήσω τη δεκάλεπτη performance της Hannah Toticki, In Sacred Work (Eις μίαν ιεράν εργασίαν), η οποία θα επαναληφθεί στις 20:30.

Όμως εκείνη την ώρα θα βρίσκομαι στο ΠΛΥΦΑ (Κορυτσάς 39) για να παρακολουθήσω την ΙΧΘΥΟΛΑΤΡΕΙΑ / ICΗTHΥOLATRY: Μια υβριδική performance υδάτινων θεοτήτων» σε σύλληψη και σκηνοθεσία της Εύας Γιαννακοπούλου. Η «ΙΧΘΥΟΛΑΤΡΕΙΑ / ICΗTHΥOLATRY» είναι μια υβριδική παράσταση με εξομολογητικά στοιχεία για την τρίτη ηλικία, τις πλημμύρες, τα υγρά και την εμμηνόπαυση. Βασίζεται σε έρευνα που διεξήχθη σε κοινότητες που συνδέονται με ποτάμια, λίμνες, χειμάρρους αλλά και ομάδες γυναικών, κατά την πορεία δύο ερευνητικών και δύο δημιουργικών προγραμμάτων φιλοξενίας που πραγματοποιήθηκαν στην Ελλάδα, την Πορτογαλία και την Ιταλία, στο πλαίσιο του Ευρωπαϊκού Προγράμματος Stronger Peripheries: A Southern Coalition. Η εικαστικός-σκηνοθέτιδα και η δημιουργική κοινότητα ανέπτυξαν από κοινού τη δραματουργία και τα κείμενα μέσα από προσωπικές εξομολογήσεις και συνεντεύξεις των τοπικών κοινοτήτων του Πειραιά, του Torres Vedras της Πορτογαλίας και του Mondaino της Ιταλίας, με τρόπο που το περιεχόμενό τους να αποτελεί πνευματική συνδημιουργία όλων των συμμετεχουσών.

Η πρόγνωση για την Κυριακή δείχνει συννεφιά, ίσως και ασθενή βροχή. Θα πάρω λοιπόν μαζί μου την ομπρέλα μου για να συμμετάσχω στον ιστορικό περίπατο που διοργανώνει στο Παγκράτι ο Μενέλαος Χαραλαμπίδης, εστιάζοντας στα χρόνια της Κατοχής. Το Παγκράτι ήταν μια από τις πλέον χαρακτηριστικές περιπτώσεις ανάπτυξης της αντίστασης σε περιβάλλον πόλης και παράλληλα εκδήλωσης εμφύλιων συγκρούσεων. Η αφήγηση ξεκινά από το 1922, τότε που η άφιξη των Μικρασιατών προσφύγων μετέτρεψε το Παγκράτι σε σύνορο μεταξύ παλαιών και νέων κατοίκων της Αθήνας.  Περνώντας στα χρόνια της κατοχής εξετάζεται ο κεντρικός ρόλος του γυμνασίου Παγκρατίου στην ανάπτυξη του τοπικού αντιστασιακού κινήματος και η συμμετοχή του δημιουργού Βασίλη Ρώτα, που είχε το θέατρό του στο Παγκράτι, καθώς και των Ελλήνων ηθοποιών στο Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο (ΕΑΜ). Οι τεράστιες δυσκολίες του αντιστασιακού αγώνα στην πόλη αποτυπώνονται στη στάση της οδού Δαμάρεως, όπου γίνεται περιγραφή της δολοφονίας ενός Γερμανού αξιωματικού από τους αιφνιδιασμένους ενόπλους του ΕΛΑΣ και στη στάση της οδού Αγίου Φανουρίου, όπου γίνεται αναφορά στο ξεκλήρισμα της οικογένειας Κότσιρα μετά την εκτέλεση τεσσάρων αδελφιών. Στις τελευταίες στάσεις οι συμμετέχοντες βλέπουν πώς το Παγκράτι μετατράπηκε σε πεδίο μάχης με την επίθεση αυτοκτονίας του ΕΛΑΣίτη Βαγγέλη Μαρτάκη κατά των Ταγμάτων Ασφαλείας από την ταράτσα του κινηματογράφου «ΠΑΛΑΣ» και μετά το ξέσπασμα της αιματηρής σύγκρουσης μεταξύ του ΕΛΑΣ, της ΟΠΛΑ και της αντικομμουνιστικής οργάνωσης Χ. Στην τελευταία στάση, έξω από το τότε κουρείο όπου εκτελέστηκε ο αρχηγός της οργάνωσης Χ Παγκρατίου, Νίκος Παπαγεωργίου, θα γίνει λόγος για τον σχεδιασμό και τον τρόπο υλοποίησης της επιχείρησης από τους άνδρες της Εθνικής Πολιτοφυλακής (πρώην ΟΠΛΑ). Ο περίπατος θα ξεκινήσεις στις 10:30 από την πλατεία Μεσολογγίου.

Το απόγευμα στις 18:00 θα βρίσκομαι στο Sozopolis (Σωζοπώλεως 15) για την τελευταία θέαση της ουτοπικής τριλογίας! Ιχνηλατώντας την #Poemokratia, το φανταστικό πολίτευμα του 2088 | Μια σύνθεση τριών έκκεντρων και ανεξάρτητων εκθεσιακών γεγονότων υπό την επιμέλεια του Ρομαντικού Πανεπιστημίου: Ι. Φαντασιεκτομή ΙΙ. Θεοψία ΙΙΙ. Σωστική Πινακοθήκη. Η Φαντασιεκτομή αποτελεί προϊόν 35ωρης απομόνωσης μερικών ανθρώπων στο Sozopolis με στόχο την καλλιτεχνική εμβύθιση και την κατάθεση in situ έργων που καταπιάνονται πολιτικά με μια από τις πιο διωκόμενες έννοιες της εποχής: την ουτοπία. Η Θεοψία προέκυψε αποκλειστικά μέσα από το ψηφιοποιημένο υλικό της Βιβλιοθήκης της Βουλής. «Μόνο που στη δική μας περίπτωση εκτρέψαμε τις παραμέτρους και διαπράξαμε μιαν αντιστροφή: το ερευνητικά ωφέλιμο για εμάς δεν είναι το κείμενο πάνω στο έγγραφο αλλά αυτό ακριβώς που απουσιάζει. Κι αυτό γιατί πάρα πολύ συχνά, κατά την διαδικασία της ψηφιοποίησης του ντοκουμέντου, ένα νέφος γεννιέται από το πουθενά και απαγορεύει την ανοικοδόμηση της πληροφορίας. Τι ακριβώς συμβαίνει; Ένα σκουπίδι έχει εισχωρήσει στο μικροφίλμ. Ή κάποια περιθώρια των φύλλων τσακίζουν. Ή κάποια ποντικοφαγώματα από το παρελθόν του τεκμηρίου υπονομεύουν την ανάγνωση. Ένα αλλόκοτο σκοτάδι εμφανίζεται ανεξήγητα, διαρρέει από τα χάσματα του χρόνου και φτιάχνει τοπία αβυσσαλέου υπερρεαλισμού, που παραπέμπουν σε μια μικροβιολογία της ιστορίας και μοιάζουν με ακτινογραφίες για αφροδίσια νοσήματα ή θυμίζουν υπερηχογραφήματα στην κοιλιά της Θεοτόκου. Άλλοτε φτιάχνουν συναστρίες ενός παράξενου νυχτερινού ουρανού που σε καλεί να τον διαβάσεις σαν τον αστρολογικό χάρτη του Λεβιάθαν. Σε αυτες τις αινιγματικές ζώνες θα εστιάσουμε, στα διάκενα που δημιουργούνται κατά την ψηφιοποίηση του χαρτιού, στις ρωγμές της τεχνολογικής μετάβασης, εκεί που τα φωτόνια της τυχαιότητας αποκτούν ψήγματα συνείδησης, παρακούν τις εντολές, εκρήγνυνται, και αποκρύβουν πολύτιμες πληροφορίες του παρελθόντος. Ανιχνεύουμε ενδελεχώς τα μεταφυσικά σημάδια που ξεπηδούν, αντιμετωπίζοντάς τα όχι ως απορρίμματα ή αστοχίες μα ως κάτι βαθύτατα οργανικό, ως ερμητικές συμβολικές μεταπληροφορίες, ως πηγή θεοψίας. Βουτάμε μέσα σε αυτές τις ανεξιχνίαστες ζώνες, θεωρώντας τες κρύπτες συμπυκνωμένης αλήθειας, που μεταδίδουν σε εμάς το «αφοριστέον», αυτό που ο συστημικός λόγος κάθε εποχής πάσχει να αποβάλλει. Άλλωστε, μεγάλο μέρος αυτών των κρυπτών εντοπίζονται στα περιθώρια των σκαναρισμένων σελίδων, στα άκρα του κοινωνικού προτσές, στις φυγόκεντρες ζώνες, στις κλειδώσεις της έντυπης ύπαρξης» εξηγούν οι Σαμσών Ρακάς και Κίμωνας Θεοδώρου. Ενώ στον υπόγειο του χώρου η Σωστική Πινακοθήκη περιλαμβάνει έργα περισυλλεγμένα από ρακοσυλλέκτες, από τον δρόμο, από τις ζώνες του πουθενά. Πρόκειται δηλαδή για ένα πείραμα επανανοηματοδότησης της αξίας του ζωγραφικού έργου και επαναπροσδιορισμού του βλέμματός μας.