Οι 10 κορυφαίες ταινίες στην ιστορία του σινεμά για τον Κουέντιν Ταραντίνο
Ο Ταραντίνο δεν υπήρξε ποτέ αντικειμενικός, αλλά οι επιλογές του μοιάζουν με ακτινογραφία του ίδιου του μυαλού του: αντιφατικές, παρορμητικές, με πάθος που ξεχειλίζει σαν το αίμα στα πλάνα του. Κάθε φορά που ο Κουέντιν Ταραντίνο αποφασίζει να μιλήσει για τις αγαπημένες του ταινίες, δεν μιλά απλώς για σινεμά. Μιλά για τη δική του ιστορία. Για τα φιλμ που τον εξόργισαν, τον ανατίναξαν, τον σημάδεψαν … Έτσι φτάνουμε εδώ: στις δέκα κορυφαίες ταινίες του 21ου αιώνα, όπως τις ορίζει ένας άνθρωπος που έχει χτίσει καριέρα εξιδανικεύοντας τις εμμονές του. Μία εξομολόγηση, μια μικρή ιδιωτική τελετουργία.
- Black Hawk Down – Η σκηνοθεσία ως πόλεμος σώμα με σώμα
Ο Ταραντίνο τη θεωρεί την κορυφαία ταινία του αιώνα. Όχι επειδή αγαπά τα πολεμικά φιλμ, αλλά επειδή όπως λέει ο Ρίντλεϊ Σκοτ έκανε κάτι σχεδόν αδύνατο: κράτησε την ανθρώπινη καρδιά κολλημένη στο ταβάνι για σχεδόν τρεις ώρες.
«Ένιωθα πως η ταινία με κρατάει από τον λαιμό και δεν με αφήνει», είπε. Το απόλυτο κομπλιμέντο από έναν σκηνοθέτη που ξέρει να χορογραφεί το χάος.
- Toy Story 3 – Η κινούμενη εικόνα ως συναισθηματικό μαχαίρι
Ο Ταραντίνο δεν κλαίει εύκολα. Το παραδέχεται ο ίδιος, αλλά το τέλος του Toy Story 3; του ξερίζωσε την καρδιά. Μια ταινία που μιλά για το τέλος της παιδικής ηλικίας, για την εγκατάλειψη και τη μετάβαση, με την καθαρότητα που μόνο τα animation μπορούν να αντέξουν. Ο Ταραντίνο την αποκαλεί σχεδόν τέλεια.
- Lost in Translation – Η σιωπή ως ερωτική γλώσσα
Η Σοφία Κόπολα έφτιαξε μια ταινία που μοιάζει με ανάσα πριν τον λυγμό. Ο Ταραντίνο βλέπει σε αυτήν κάτι σπάνιο: έναν κόσμο που σώζεται όχι με εκρήξεις, αλλά με μια ματιά σε ένα δωμάτιο ξενοδοχείου στο Τόκιο. Για έναν σκηνοθέτη που λατρεύει τον διάλογο, η επιλογή αυτή είναι σχεδόν ερωτική εξομολόγηση στη σιωπή.
- Dunkirk – Η ταινία που αγάπησε με καθυστέρηση
Στην πρώτη θέαση δεν του άρεσε. Τον μπέρδεψε, τον κούρασε, τον άφησε άδειο, αλλά μετά την είδε ξανά και ξανά και ξανά. Ο Ταραντίνο ανακάλυψε στο Dunkirk κάτι που δεν φαίνεται με την πρώτη ματιά: μια δομή που λειτουργεί σαν ρολόι μέσα σε θύελλα. Ένα φιλμ που απαιτεί υποταγή για να σου δοθεί.
- There Will Be Blood – Η μανία της ανθρώπινης φιλοδοξίας
Ο Ντάνιελ Πλέινβιου ίσως είναι ο πιο ταραντινικός ήρωας που δεν έγραψε ο Ταραντίνο.
Όχι για τη βία του, αλλά για τη μονομανία του. Για την καταβύθιση στο σκοτάδι. Ο Ταραντίνο αγαπά όσους καίγονται και ο Πωλ Τόμας Άντερσον έβαλε έναν άνθρωπο να καεί από μόνος του μπροστά μας.
- Zodiac – Η εμμονή ως αφήγηση
Ο Φίντσερ έφτιαξε μια ταινία για έναν δολοφόνο που όμως μιλά για κάτι ακόμη βαθύτερο: την ανθρώπινη ανάγκη να βρει νόημα εκεί όπου δεν υπάρχει. Ο Ταραντίνο αναγνωρίζει την ψύχωση όταν τη βλέπει και τη σέβεται.
- Unstoppable – Το απροσποίητο μεγαλείο του απλού
Ο Τόνι Σκοτ κάνει μια ταινία για ένα τρένο που τρέχει ανεξέλεγκτο και ο Ταραντίνο βλέπει σε αυτήν κάτι που οι περισσότεροι αγνοούν: μια καθαρή, ακατέργαστη δεξιοτεχνία. Ένα φιλμ που δεν ντρέπεται για την απλότητά του.
- Mad Max: Fury Road – Η ταινία που έτρεξε πιο γρήγορα από την εποχή της
Ο Μίλερ δημιουργεί έναν χωμάτινο όλεθρο που μοιάζει με όνειρο φτιαγμένο από μηχανές. Ο Ταραντίνο αποθεώνει την καθαρή δράση και εδώ η δράση παίρνει οριακά μεταφυσικές προεκτάσεις.
- Shaun of the Dead – Η κωμωδία ως σεβασμός στο είδος
Ο Έντγκαρ Ράιτ δεν παρωδεί τα ζόμπι, τα αγαπά. Ο Ταραντίνο, μεγάλος φιλόφιλος των B-movies, αναγνωρίζει το βλέμμα που τιμά με τον μοναδικό τρόπο του δημιουργού.
- Midnight in Paris – Η νοσταλγία ως παγίδα και παρηγοριά
Ο Γούντι Άλεν φτιάχνει μια ονειρική βόλτα στην παρισινή νύχτα. Ο Ταραντίνο βρίσκει εκεί την τρυφερή πλευρά του σινεμά: το δικαίωμα να επιστρέψεις σε μια εποχή που δεν έζησες, αλλά επιθυμείς.
Ο Ταραντίνο δεν βάζει ποτέ ταινίες σε λίστα για να εντυπωσιάσει. Τις βάζει γιατί αυτές τον συγκίνησαν βαθιά, ανεξήγητα. Οι δέκα κορυφαίες ταινίες του Ταραντίνο δε λένε τόσο πολλά για τον 21ο αιώνα, όσο λένε για τον ίδιο. Για τον άνθρωπο που πίσω από τα αίματα, τα γέλια και τους διαλόγους, παραμένει ένας θεατής που θέλει να νιώσει, να ταρακουνηθεί, να υπερβεί.
*με στοιχεία από το Indiewire
