The Last House on the Left (1972)
Από την αρχική αηδία μέχρι την κριτική αποθέωση, το ντεμπούτο του Wes Craven παραμένει μια από τις πιο σκληρές εμπειρίες του horror. Όχι απλώς σαν μια ταινία, αλλά σαν ένα χειροπιαστό εφιάλτης που κολλάει πάνω σου.
Το παιχνίδι του Abubakar Salim, “Dead Take”, εξερευνά σκάνδαλα, εκμετάλλευση και χειραγώγηση των μέσων με τη βοήθεια της τεχνητής νοημοσύνης.
The Descent (2005)
Αξιολογήθηκαν με βάση το πόσες φορές πετάχτηκες απ’ τον καναπέ, κατατάχθηκαν από τους σκοτεινότερους του Reddit, κι εμείς σου τις φέρνουμε με παγωμένο ιδρώτα και ποπ κορν.
Ο Θανάσης Μήνας διαβάζει τρία από τα πιο αγωνιώδη αστυνομικά θρίλερ της τελευταίας εσοδείας.
Parasite (2019)
Ένα καλό θρίλερ δεν τελειώνει με την κάθαρση, αρχίζει ξανά με την επόμενη προβολή. Γιατί το αληθινό suspense δεν εξαντλείται· ανασυστήνεται.
Presence (2024)
Το 2025 ο τρόμος δεν είναι απλώς κινηματογραφικό είδος, είναι αντανάκλαση του συλλογικού μας εφιάλτη. Από την ψυχολογική ασφυξία μέχρι την τεχνολογική παράνοια, αυτές οι 8 ταινίες δεν θέλουν απλώς να τις δούμε. Θέλουν να τις ζήσουμε. Στο σκοτάδι. Μόνοι μας.
Let The Right One in (2008)
Ανακαλύψτε 5 αριστουργήματα του κινηματογραφικού τρόμου που δεν βασίζονται σε αίμα και κραυγές, αλλά σε όραμα, υπαρξιακή αλήθεια και μια βαθιά, σχεδόν ποιητική αγάπη για τα τέρατα που όλοι κρύβουμε μέσα μας. Ταινίες που δεν σε τρομάζουν απλώς, αλλά σε αλλάζουν.
Από αντικείμενα του βλέμματος σε ηρωίδες και αντι-ηρωίδες με βάθος, οι γυναίκες στον κινηματογραφικό τρόμο έχουν πλέον ρόλους που σοκάρουν, συγκινούν και… επιβιώνουν. Δείτε τις πιο δυνατές εμφανίσεις τους.
Don't Move (2024)
Πέντε διαδρομές για να ζήσεις την απόλυτη αγωνία.
Sinners (2025)
«Ήθελα να είναι κάτι ολιστικό και ολοκληρωμένο», δηλώνει ο σκηνοθέτης.
