Ο χειμώνας σιγά σιγά κάνει την εμφάνισή του με συνεχείς βροχές, η μεγαλύτερη νύχτα του χρόνου πλησιάζει κι εμείς κάνουμε το εβδομαδιαία αναγνωστικό μας ταξίδι.
Από τον Νόαμ Τσόμσκι… στον Εντουάρ Λούι.
Νέα βιβλία που μας ταξιδεύουν σε ένα πολύχρωμο σύμπαν που συνθέτει το παζλ παρελθόντος-παρόντος-μέλλοντος.
Κάπου στο μακρινό 2003, είχα έρθει για πρώτη φορά σε επαφή με το έργο του Νορβηγού Γιον Φόσσε. Ήταν στο θέατρο Επί Κολωνώ. Το έργο λεγόταν «Κοιμήσου, γλυκό μου παιδάκι». Η μετάφραση και η σκηνοθεσία ανήκαν στην Κατερίνα Σαρροπούλου. Και κάνα χρόνο μετά, θυμάμαι την παράσταση «Τόσο όμορφα».
Μικρόσωμος, άπλυτος, αξύριστος, αδυνατισμένος, πικρόχολος, με όλους σχεδόν να λένε πως έχει τρελαθεί και ότι ένα κακόβουλο άστρο τον οδηγεί, κυκλοφορεί σχεδόν πάντοτε με μια καραμπίνα στο χέρι, φτύνει, αποκτάει τη συνήθεια να μιλάει μόνος του, κάνει μικροκλοπές στην αρχή αλλά μετά οι μικροκλοπές αρχίζουν και γίνονται μικροεγκλήματα.
Artwork: Αγγελική Βρεττού / Olafaq
Από τη συλλογή «Ποιήματα», εισαγωγή-μετάφραση-επίμετρο Κώστας Κατσουρέλης που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Gutenberg.
