Μέσα σε μια εποχή καταιγιστικών ειδήσεων, τοξικής θετικότητας και συλλογικής μοναξιάς, ο πόνος παραμένει το πιο τίμιο σήμα ζωής. Όχι ως αποτυχία, αλλά ως κατεύθυνση. Ένα μικρό κερί νοήματος που μας θυμίζει γιατί αξίζει να συνεχίσουμε.
Μέσα σε μια εποχή καταιγιστικών ειδήσεων, τοξικής θετικότητας και συλλογικής μοναξιάς, ο πόνος παραμένει το πιο τίμιο σήμα ζωής. Όχι ως αποτυχία, αλλά ως κατεύθυνση. Ένα μικρό κερί νοήματος που μας θυμίζει γιατί αξίζει να συνεχίσουμε.