Φωτ.: Bruna Araujo / Unsplash
Δεν είναι ρομαντισμός ούτε νοσταλγία, απλώς μια πράξη αυτοφροντίδας. Όταν ξαναβλέπουμε μια ταινία, δεν κυνηγάμε το παρελθόν, ξανασυναντάμε τον εαυτό μας μέσα του.
Snowden (2016)
Από τη μελαγχολική Νέα Υόρκη του Γούντι Άλεν μέχρι τα βουνά της Λατινικής Αμερικής και το σκοτεινό Λένινγκραντ του 1945 πέντε ταινίες που ταξιδεύουν τον θεατή σε διαφορετικούς κόσμους, αποκαλύπτοντας τα μυστήρια, τα πάθη και τις αντιφάσεις της ανθρώπινης φύσης.
Wall-E (2008)
Από τον Μιγιαζάκι μέχρι την Pixar, το animation έχει πάψει προ πολλού να είναι παιδικό θέαμα. Είναι ποίηση σε κίνηση, μια τέχνη που ενώνει φαντασία και συναίσθημα. 5 αριστουργήματα που απέδειξαν ότι οι κινούμενες εικόνες μπορούν να μιλήσουν για τα πιο ανθρώπινα πράγματα: τη φιλία, τη μνήμη, την απώλεια, την ταυτότητα και τη δύναμη της ψυχής.
All That's Left of You
Το ενδιαφέρον αφιέρωμα του 66ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης.
The Great Dictator (1940)
Από τον Τσάπλιν που σατίρισε τον Χίτλερ μέχρι τον Νόλαν που μετέτρεψε τον σωσία σε τραγωδία ο κινηματογράφος γοητεύτηκε πάντα από το διπλό πρόσωπο, το είδωλο που καθρεφτίζει την αγωνία για την ταυτότητα και τη μοναδικότητα.
Weapons (2025)
Το 2025 αποδεικνύεται χρονιά-σταθμός για το σινεμά τρόμου: πέντε ταινίες επαναπροσδιορίζουν το είδος, μετατρέποντάς το από πεδίο φτηνών εκδόσεων σε καμβά υψηλής τέχνης, κοινωνικής αλληγορίας και σκοτεινού ρομαντισμού.
The President's Cake (2025)
Από τη γερμανική ύπαιθρο μέχρι τη Γάζα και από το φαντασιακό τρόμου μέχρι τη δύναμη ενός παλιού μύθου, οι 31ες Νύχτες Πρεμιέρας συγκεντρώνουν ταινίες που δεν περιορίζονται σε αφηγήσεις, αλλά ανοίγουν συζητήσεις για την Ιστορία, την κοινωνία και την ίδια την ανθρώπινη εμπειρία.
Εικονογράφηση: @daxxbondoc
Η κουλτούρα που ενώνει fans σε όλο τον κόσμο, μύθοι, σειρές και τραγούδια, όλα σε ένα fandom.
Interstellar (2014)
Από τα όνειρα του Nolan μέχρι τους εφιάλτες του Lynch. Αυτές οι ταινίες σε κάνουν να αμφιβάλλεις αν παρακολουθείς σινεμά ή δίνεις εξετάσεις μαθηματικών.
Blow-Up (1966)
Ο Μικελάντζελο Αντονιόνι υπήρξε ο σκηνοθέτης που κατέγραψε με μοναδικό τρόπο τη σιωπή, την αποξένωση και το υπαρξιακό κενό του 20ού αιώνα.
