Ένας συγκινητικός μονόλογος όπου η μουσική γίνεται γέφυρα προς τις πιο σκοτεινές και φωτεινές μνήμες μιας κόρης και της μητέρας της, ανεβαίνει για πρώτη φορά στην Ελλάδα.
Φωτ.: © Γιάννης Παπαϊωάννου
Ο Γιάννης Αναστασάκης μιλά για τη “Σπασμένη Φλέβα” και αποκαλύπτει πώς ο Οικονομίδης αυτή τη φορά «πονά» περισσότερο γιατί κοιτάζει βαθύτερα μια Ελλάδα σκληρή, ταξικά διαβρωμένη, χωρίς ψευδαισθήσεις.
Με τους “ΙΠΠΗΣ meta”, ο Δαμιανός Κωνσταντινίδης υπογράφει μια τολμηρή, πολιτική και βαθιά σύγχρονη ανάγνωση του Αριστοφάνη.
Μια αιχμηρή πολιτική αλληγορία στη Θεσσαλονίκη: οι Ιππής του Αριστοφάνη “μετα-γράφονται” σε σύγχρονο σκηνικό από τον Δαμιανό Κωνσταντινίδη και ανεβαίνουν στο Καφενείο Η Πρίγκηπος ως “Ιππής meta” αποκαλύπτοντας με καυστικό χιούμορ και σαρκασμό πως η εξουσία αλλάζει πρόσωπα, αλλά όχι πάντα προς το καλύτερο.
Η σκηνοθέτις Αργυρώ Ταμβάκου μεταφέρει την τραγωδία του Σοφοκλή σε ένα αυτοκίνητο-σκηνικό, δημιουργώντας με το “Antigone | The Handbrake Project” μια τολμηρή, σύγχρονη ανάγνωση του μύθου των Λαβδακιδών, που επιστρέφει στο BLUEBOX Creative Studio από τις 20 Οκτωβρίου.
Ο Μάριος Ιορδάνου σκηνοθετεί τη Σοφία Καζαντζιάν σε έναν καφκικό μονόλογο-μανιφέστο, όπου η «Κατσαρίδα Κ.» βυθίζεται στο έργο και τα τραύματα του Φραντς Κάφκα, αναζητώντας την ελευθερία μέσα από την ατέλεια.
τυφλή
Μετά την μεγάλη επιτυχία της παράστασης στη Αθήνα, το Τυφλή, τυφλή φοράδα, πού πας; στη Θεσσαλονίκη 16-17-18-19 Οκτωβρίου.
Από την Επίδαυρο ως το Θέατρο Ολύμπια, ο Robert Wilson δεν πέρασε απλώς από την ελληνική σκηνή, την μετέτρεψε σε τόπο ονείρων. Με τελευταία του παρουσία την παράσταση “Τρεις Ψηλές Γυναίκες”, ο αρχιτέκτονας του φωτός μας αποχαιρέτησε όπως έζησε: με σιωπή που μιλούσε πιο δυνατά απ’ το λόγο.
ΑΙ Εικονογράφηση: © Artificial Vandalism
Αύξηση στα εισιτήρια, sold-out το ένα πίσω από το άλλο… Τι έγινε; Μας ξανάπιασε ο έρωτας με το θέατρο ή απλώς δεν είχε άλλη σειρά στο Netflix;
Φωτ.: © Γιάννης Παπαϊωάννου / OLAFAQ
Σαν να βγήκε από όνειρο θαμμένο σε παλιό χωμάτινο δρόμο, η Μαρία Προϊστάκη περπατά στη σκηνή κουβαλώντας σιωπές, αίμα και το βάρος όσων δεν ειπώθηκαν ποτέ, στο έργο “Στην Παλιά Εθνική” του Γιώργου Χριστοδούλου.
