Στις 2:46 το μεσημέρι της 11ης Μαρτίου 2011, ένας σεισμός μεγέθους 9 Ρίχτερ χτύπησε την Ιαπωνία, 130 χιλιόμετρα από την ακτή Sanriku. Μια ώρα μετά αφού ο σεισμός ταρακούνησε τα νησιά της Ιαπωνίας, ακολούθησε ένα τσουνάμι 15 μέτρων που σάρωσε το πυρηνικό εργοστάσιο της Φουκουσίμα. Αυτή ήταν μόνο η αρχή ενός εφιάλτη με το πυρηνικό εργοστάσιο να πέφτει σε μια επικίνδυνη και ανεξέλεγκτη κατάσταση ημι-λειτουργίας, απειλώντας την ανθρωπότητα με το χειρότερο πυρηνικό δυστύχημα από την εποχή του Τσερνόμπιλ το 1986.

Όταν το Netflix κυκλοφόρησε το πρώτο trailer από το The Days, τη μίνι τηλεοπτική σειρά που εστιάζει στο πυρηνικό δυστύχημα στη Fukushima της Ιαπωνίας, που προκλήθηκε ύστερα από τον σεισμό και το τσουνάμι που ακολούθησε στις 11 Μαρτίου του 2011, όλοι περιμέναμε να δούμε το ιαπωνικό αντίστοιχο της προ ετών εξαιρετικής σειράς του ΗΒΟ με θέμα το σοβιετικό δυστύχημα. 

Η ιαπωνική σειρά, αν και αργόσυρτη και βραδύκαυστη, δεν απογοητεύει, ψηλαφίζοντας το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον της χρήσης της πυρηνικής ενέργειας και τις πιθανές συνέπειές της στο περιβάλλον.

Στο 4ο επεισόδιο της σειράς, στο «κάδρο» μπαίνει μια ιστορία που συνέβη 12 χρόνια πριν το δυστύχημα της Φουκουσίμα και συγκεκριμένα το 1999.

Είναι η συγκλονιστική ιστορία του Hisashi Ouchi, του πιο ραδιενεργού ανθρώπου στον κόσμο και του ατόμου που βίωσε, όπως λένε οι ιατρικές εγκυκλοπαίδειες, τον πιο επώδυνο θάνατο στην σύγχρονη ιστορία.

Ο Ouchi όχι μόνο υπέστη τα χειρότερα εγκαύματα από ακτινοβολία στην ιστορία της ανθρωπότητας, αλλά οι γιατροί τον κράτησαν ζωντανό για 83 βασανιστικές ημέρες και παρά τη θέλησή του, με την περίπτωσή του να εξετάζεται σήμερα και από μελετητές και ειδικούς σε ζητήματα Βιοηθικής.

Η αντίστροφη μέτρηση για τη ζωή του Hisashi Ouchi ξεκίνησε το μεσημέρι της 30ης Σεπτεμβρίου 1999, στον πυρηνικό σταθμό στην Τοκαϊμούρα της Ιαπωνίας, ένα εργοστάσιο που μετέτρεπε εξαφθοριούχο ουράνιο σε εμπλουτισμένο ουράνιο για σκοπούς πυρηνικής ενέργειας.

Εκεί, ο 35χρονος υπάλληλος του εργοστασίου διατάχθηκε να αναμείξει μια παρτίδα ραδιενεργού καυσίμου – μια διαδικασία που δεν είχε ξανακάνει και αναγκάστηκε να προβεί σε αυτήν από έναν μοιραίο συνδυασμό υποστελέχωσης προσωπικού και έλλειψης μέτρων ασφαλείας.

Καθώς ο Ouchi και οι δύο άλλοι συνάδελφοί του έριξαν κατά λάθος επταπλάσια (!) ποσότητα ουρανίου σε μια μεγάλη δεξαμενή, το δωμάτιο εξερράγη με μια μπλε λάμψη που σήμαινε ότι είχε συμβεί μια πυρηνική αλυσιδωτή αντίδραση και απελευθέρωνε θανατηφόρες εκπομπές ραδιενέργειας.

Ο Ouchi, ο οποίος στεκόταν ακριβώς πάνω από την δεξαμενή, εκτέθηκε άθελά του στο υψηλότερο επίπεδο ραδιενέργειας από οποιονδήποτε άνθρωπο στην ιστορία. Λίγα δευτερόλεπτα μετά την έκρηξη, άρχισε να πονάει παντού σε όλο του το σώμα, ενώ μπορούσε μόλις και μετά βίας να αναπνεύσει. Έκανε διαρκώς εμετό και αμέσως μετά έχασε τις αισθήσεις του και λιπποθύμησε καθώς τα εγκαύματα από την ακτινοβολία κάλυπταν ολόκληρο το σώμα του.

Όταν ο Ouchi διακομίστηκε εσπευσμένα στο νοσοκομείο και έκανε τις πρώτες αιματολογικές εξετάσεις, οι γιατροί διαπίστωσαν με συντριβή ότι κοιτούσαν τις ιατρικές εξετάσεις ενός μελλοθάνατου: ο 35χρονος Ιάπωνας είχε ήδη μηδενικά λευκά αιμοσφαίρια και συνεπώς κανένα ανοσοποιητικό σύστημα προκειμένου να αντιμετωπίσει τις συνέπειες του ατυχήματός του.

Οι γιατροί τον τοποθέτησαν σε έναν ειδικό θάλαμο για 72 ώρες και κατόπιν μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο του Πανεπιστημίου του Τόκιο όπου οι γιατροί θα δοκίμαζαν πάνω του κάποιες, τότε νέες και επαναστατικές, διαδικασίες βλαστοκυττάρων, προκειμένου ο άτυχος Ιάπωνας να παράγει νέο αίμα.

Την ίδια στιγμή, η εντατική θεραπεία του Ouchi περιελάμβανε μοσχεύματα δέρματος και διαρκείς μεταγγίσεις αίματος.

Όταν η αδελφή της Ouchi έσπευσε να δωρίσει τα δικά της βλαστoκύτταρα για να σωθεί η ζωή του αδελφού της, οι γιατροί έμειναν έκπληκτοι από την αρνητική ανταπόκριση του οργανισμού του Ouchi.

Η ποσότητα της ραδιενέργειας που είχε δεχτεί το σώμα του ήταν τόσο μεγάλη, ώστε εξολόθρευσε με συνοπτικές διαδικασίες όλα τα εισαγόμενα κύτταρα.

Ενώ, σε ένα δεύτερο αρνητικό γεγονός, και τα δερματικά μοσχεύματα δεν μπόρεσαν να αντέξουν πάνω στο κορμί του, επειδή το DNA του δεν μπορούσε να ξαναχτιστεί, μετά από τέτοια ποσότητα ακρινοβολίας που είχε δεχτεί.

Ωστόσο, ο ειδικός σε μεταμοσχεύσεις κυττάρων ιάπωνας γιατρός Hisamura Hirai επέμενε να κάνει πάνω στον 35χρονο μια σειρά από «επαναστατικές», όπως τις αποκαλούσε, θεραπείες προκειμένου να δει την αντίδραση του οργανισμού του Ouchi – και ενώ ήταν φανερό ότι μέρα με την ημέρα το σώμα του άτυχου εργάτη έλιωνε, αποκαλύπτοντας μέχρι τα οστά του σε κάποια σημεία.

«Δεν αντέχω άλλο. Αφήστε με να πεθάνω. Δεν είμαι το πειραματόζωό σας», κατάφερε να ψελλίσει χαμηλόφωνα ο 35χρονος μετά από περίπου ένα μήνα.

Αλλά μετά από επιμονή της ίδια του της οικογένειας του, οι γιατροί συνέχισαν τις πειραματικές θεραπείες πάνω του. Όλες αποδείχθηκαν μάταιες.

Την 59η ημέρα της παραμονής του στο νοσοκομείο, στα τέλη του Νοέμβρη του 1999, ο 35χρονος έπαθε καρδιακή προσβολή. Οι γιατροί τον επανέφεραν. Έπαθε άλλες τρεις καρδιακές προσβολές μέσα σε μία ώρα.

Το μαρτύριό του συνεχίστηκε για ακόμη 25 ημέρες. Λίγα 24ωρα πριν πεθάνει, αποχαιρέτησε την οικογένειά του.

Οι γιατροί κατάλαβαν ότι έρχεται το τέλος του, όταν ο Ouchi έκλαψε αποχαιρετώντας τους από μακριά, αλλά αντί να κλαίει με δάκρυα, από τα μάτια του έτρεχε… κανονικό αίμα!

Κατέληξε – ευτυχώς για τον ίδιο – στις 21 Δεκεμβρίου 1999 από μια τελική καρδιακή ανακοπή λόγω πολυοργανικής ανεπάρκειας.

Παρέμεινε ετσιθελικά στη ζωή για 83 ημέρες.

Βίωσε, όπως λένε οι ιατρικές εγκυκλοπαίδειες, τον πιο επώδυνο θάνατο ανθρώπου στην σύγχρονη ιστορία.