Ένας από τους σημαντικότερους ερευνητές ψυχεδελικών ουσιών στον κόσμο προσεγγίζει με έμπνευση και θάρρος την γνώση του επικείμενου θανάτου του, αντιμετωπίζοντάς τον ως ένα όμορφο και υπερβατικό μυστήριο.
«Όλοι ξέρουμε ότι είμαστε “καταδικασμένοι” [στον θάνατο]», δήλωσε στους New York Times σε συνέντευξή του ο δρ Roland Griffiths, ιδρυτής του Κέντρου Έρευνας Ψυχεδελικών και Συνείδησης (Center for Psychedelic and Consciousness Research) του Johns Hopkins.
«Πιστεύω λοιπόν ότι δεν θα έπρεπε να χρειαζόμαστε τη διάγνωση καρκίνου “σταδίου 4” για να αφυπνιστούμε. Είμαι ενθουσιασμένος να επικοινωνήσω, να ταρακουνήσω τα κάγκελα και να πω στον κόσμο: “Ελάτε, ας ξυπνήσουμε!”».
Κατά την διάρκεια της συνέντευξης, ο Griffiths -του οποίου το έργο σχετικά με τα ψυχεδελικά έχει συμβάλει στην απενεχοποίηση της θεραπευτικής τους χρήσης– πραγματικά γέλασε όταν ο David Marchese τον ρώτησε ποιες είναι οι πιθανότητες επιβίωσής του. «Η πρόγνωση λέει ότι έχω 50% πιθανότητες να καταφέρω να φτάσω μέχρι το Halloween [31 Οκτωβρίου]», είπε στους NYT.
Αντί να φοβηθεί τον επερχόμενο θάνατό του, ο Griffiths είπε ότι αισθάνθηκε ότι η ζωή του «είναι πιο όμορφη, πιο υπέροχη από ποτέ».
«Η ζωή μου δεν ήταν ποτέ καλύτερη!» σχολίασε. «Αν έχω μετανιώσει για κάτι, είναι ότι δεν είχε “ξυπνήσει” τόσο πολύ όσο έχω “ξυπνήσει” μετά τη διάγνωση καρκίνου. Είναι απίστευτο».
Ο ίδιος, αφού είχε ξεκινήσει πρακτικές διαλογισμού σε νεαρή ηλικία, άρχισε να θέτει διάφορα ερωτήματα στον εαυτό του -αργότερα στο επισημονικό και ερευνητικό του πεδίο- που, εκείνη την περίοδο, φαινόντουσαν κάπως… εκτός τόπου και χρόνου. «Υπάρχει Θεός;», «Έχουμε ψυχή;», «Μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε το μυαλό μας για να ανακουφίσουμε με κάποιο τρόπο τον σωματικό μας πόνο;».
Ο Griffiths σημείωσε ότι, κάπως ειρωνικά, η πρώτη μελέτη που έκανε ο ίδιος και η ομάδα του στο Johns Hopkins University ήταν με καρκινοπαθείς που είχαν «κατάθλιψη και άγχος» για τη διάγνωσή τους. Μετά από μία μόνο φορά που έκαναν χρήση μανιταριών ψιλοκυβίνης, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι τα υποκείμενά τους παρουσίασαν «μεγάλη και διαρκή μείωση της κατάθλιψης και του άγχους».
«Με ενδιέφερε να μάθω αν τα ψυχεδελικά θα είχαν κάτι κατατοπιστικό να μου πουν για τη φύση αυτού του “μυστηρίου” -ελλείψει καλύτερης λέξης-, την πνευματικότητα, την ταπεινωτική αίσθηση ότι πραγματικά δεν ξέρουμε τι συμβαίνει εδώ», είχε εξηγήσει ο Griffiths στην Oprah κατά τη διάρκεια μιας πρόσφατης συνομιλίας που είχαν τον Ιούνιο. «Αυτό που διαπιστώσαμε, από την πρώτη κιόλας μελέτη, είναι ότι με μεγάλη πιθανότητα, οι άνθρωποι θα έπαιρναν ένα ψυχεδελικό υπό τις συνθήκες που θέταμε εμείς (έχοντας ελεγχθεί και προετοιμαστεί πολύ προσεκτικά) και θα είχαν εμπειρίες που πραγματικά θα άλλαζαν ολόκληρη την αίσθηση και την κοσμοθεωρία τους».
Με αυτό το πλαίσιο στο μυαλό του, ο Griffiths είπε ότι ενώ αρχικά δίστασε να πάρει ψυχεδελικά όταν έλαβε για πρώτη φορά τη διάγνωσή του -ο ίδιος δεν έχει κάνει χρήση από τότε που ξεκίνησε η έρευνά του για τις ψυχεδελικές ουσίες-, αποφάσισε αργότερα να ξεπεράσει αυτόν τον δισταγμό.
«Προέκυψε ένα εσωτερικό ερώτημα: Υπάρχει κάτι που αποφεύγω με το να μην παίρνω ένα ψυχεδελικό;», είπε ο Griffiths για τον εσωτερικό του μονόλογο. «Μήπως αμύνομαι ενάντια σε κάτι “σκοτεινό” που φοβάμαι και αρνούμαι να αντιμετωπίσω;».
Έτσι, πήρε διαιθυλαμίδιο του λυσεργικού οξέος, γνωστότερο ως LSD, και το χρησιμοποίησε για να πάρει “συνομιλήσει” με τον εαυτό του. Διαπίστωσε ότι η βαθιά αίσθηση ζωντάνιας που ένιωθε ήταν αποδεκτή και ότι βρισκόταν ακριβώς εκεί που έπρεπε να είναι για να διαχειριστεί την πραγματικότητα του ίδιου του θανάτου του.
«Είναι αυτό που είναι», δήλωσε ο Griffiths για την εμπειρία του με τον καρκίνο στο τελικό στάδιο. «Είναι αληθινό. Και τι είναι πιο διασκεδαστικό από την πραγματικότητα;».
Με πληροφορίες από: Futurism, New York Times, OPB, Oprah Daily
