«Η κυβέρνηση των ΗΠΑ γνωρίζει για την ύπαρξη UFO και μη-ανθρώπινης δραστηριότητας πάνω στη Γη από τη δεκαετία του ’30 κιόλας».

Τρεις πρώην αξιωματικοί – σε ρόλο whistleblower, δηλαδή ανθρώπων που αποκαλύπτουν μυστικά – κατέθεσαν προ μερικών ωρών στο Κονγκρέσο για τα UFO που έχουν δει και οι απανταχού «ουφολόγοι» είναι ενθουσιασμένοι ότι «η αλήθεια βρίσκεται εκεί έξω», όπως έλεγε και το διάσημο μότο της σειράς «X-Files».

Ολοι τους δήλωσαν, από κοινού, το εξής: Ναι, οι ΗΠΑ αποκρύπτουν εδώ και περίπου έναν αιώνα ένα απόρρητο στρατιωτικό πρόγραμμα που όλα αυτά τα χρόνια βρίσκει και κατόπιν κρύβει επιμελώς όλα τα αγνώστου ταυτότητας ιπτάμενα αντικείμενα (UFO) που εντοπίζονται εντός της αμερικανικής επικράτειας.

Αυτά κατέθεσε την Τετάρτη στο Κογκρέσο ένας πρώην αξιωματικός των υπηρεσιών πληροφοριών της Πολεμικής Αεροπορίας.

Οι απανταχού ουφολόγοι είναι ενθουσιασμένοι καθώς οι καταθέσεις αυτές στο Κογκρέσο απο τους Ράιαν Γκρέιβς, Ντέιβιντ Φρέιβορ και Ντέιβιντ Γκρας, είναι άκρως σημαντικές, σχεδόν ιστορικές καθώς λέχθηκαν και ακούστηκαν αξιοσημείωτα πράγματα – που κάποια τα υποψιαζόμασταν ήδη και κάποια άλλα όχι.

Ο Γκρας, πρώην στέλεχος των μυστικών υπηρεσιών, κατέθεσε ενόρκως ότι οι ΗΠΑ κατέχουν τμήματα διαστημοπλοίου εξωγήινης προέλευσης ή και ολόκληρο τέτοιο διαστημόπλοιο, θυμίζοντας και φέρνοντας ξανά στο νου την περιβόητη υπόθεση του Ρόσγουελ το 1947.

«Το 2019 μού ζητήθηκε από τον επικεφαλής μιας κυβερνητικής ομάδας εργασίας για τα UFO να εντοπίσω όλα τα άκρως απόρρητα προγράμματα που σχετίζονται με την αποστολή της ομάδας εργασίας. Ενημερώθηκα κατά τη διάρκεια των επίσημων καθηκόντων μου για ένα πρόγραμμα ανάκτησης συντριβών UFO και αντίστροφης μηχανικής πολλών δεκαετιών, στο οποίο μου είχε απαγορευτεί η πρόσβαση», τόνισε ο Γκρας που εκείνη την εποχή ήταν αποσπασμένος στο Εθνικό Γραφείο Αναγνώρισης, την υπηρεσία που διαχειρίζεται τους κατασκοπευτικούς δορυφόρους των ΗΠΑ.

Ο Γκρας είπε, κοντολογίς, το εξής: ότι όχι μόνο οι ΗΠΑ έχουν κρυμμένα στις αποθήκες τους διάφορα UFO, αλλά επίσης τα μελετούν επιστημονικά για δεκαετίες, προσπαθώντας να αποκωδικοποιήσουν τους εξωγήινης προέλευσης μηχανισμούς τους και κατόπιν να τους εφαρμόσουν με κάποιο τρόπο και σε «γήινα» αεροσκάφη.

Ερωτηθείς αν η κυβέρνηση των ΗΠΑ είχε πληροφορίες για την ύπαρξη εξωγήινης ζωή, ο Γκρας είπε ότι οι ΗΠΑ πιθανότατα γνώριζαν για «μη ανθρώπινη» δραστηριότητα από τη δεκαετία του 1930.

Το Πεντάγωνο, όπως ήταν φυσικό, αρνήθηκε τους ισχυρισμούς του Γκρας περί δήθεν συγκάλυψης. Σε δήλωσή της, η εκπρόσωπος του Υπουργείου Άμυνας Σου Γκάου δήλωσε ότι οι ερευνητές δεν έχουν ανακαλύψει «καμία επαληθεύσιμη πληροφορία που να τεκμηριώνει τους ισχυρισμούς ότι υπήρξαν στο παρελθόν ή υπάρχουν σήμερα προγράμματα σχετικά με την κατοχή ή την αντίστροφη μηχανική εξωγήινων υλικών».

Φυσικά, εδώ πρέπει να γνωρίζουμε ότι η οποιαδήποτε πληροφορία σχετικά με αυτό το πολύ λεπτό και ευαίσθητο θέμα για τις αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες, βγαίνουν πάντα με το σταγονόμετρο, που λέμε, και συχνά υπό την σιωπηλή συγκατάθεση του ίδιου του Πενταγώνου.

Οπότε καλό είναι να κρατάμε μικρό καλάθι σε όλες αυτές τις περιπτώσεις.

UFO στο Ρόσγουελ το 1947

Το Συμβάν του Ρόσγουελ αφορά την ανάκτηση υλικού κοντά στην περιοχή του Ρόσγουελ, Νέο Μεξικό, ΗΠΑ, τηv 7η Ιουλίου 1947 και έχει γίνει αντικείμενο έντονης φημολογίας και αμφισβήτησης. Ο στρατός των Ηνωμένων Πολιτειών ανέφερε ότι το αντικείμενο που ανέκτησε ήταν ένα υψίστης μυστικότητας ερευνητικό μπαλόνι το οποίο συνετρίβη. Δεκαετίες μετά το συμβάν εκφράστηκαν εντελώς διαφορετικές απόψεις για το τι πραγματικά συνέβη.

Πολλοί υποστηρικτές των ΑΤΙΑ (Άγνωστης Ταυτότητας Ιπτάμενα Αντικείμενα) ή UFO πιστεύουν ότι τα συντρίμμια ανήκαν σε εξωγήινο σκάφος που κατέπεσε στη περιοχή και ότι η ανάκτηση του σκάφους συγκαλύφθηκε από τον στρατό. Το περιστατικό έχει αναχθεί σε παγκοσμίως γνωστό και από τα πλέον δημοφιλή στη λαϊκή κουλτούρα και για κάποιους το Ρόσγουελ είναι συνώνυμο με τα ΑΤΙΑ. Θεωρείται ως ένα από τα πλέον διαφημισμένα περιστατικά ΑΤΙΑ.

Το 1994 η Αεροπορία των ΗΠΑ δημοσίευσε ότι το αντικείμενο που ανακτήθηκε ήταν τμήμα του προγράμματος Μόγκουλ, το οποίο περιελάμβανε τη χρήση μπαλονιών μεγάλου υψομέτρου για την ανίχνευση ηχητικών κυμάτων από ενδεχόμενες σοβιετικές πυρηνικές εκρήξεις.

Το περιστατικό συνέβη την 8η Ιουλίου 1947: η RAAF (Roswell Army Air Field) εξέδωσε δελτίο τύπου δηλώνοντας ότι προσωπικό του 509th Bomb Group ανέκτησε τα συντρίμμια ενός “ιπτάμενου δίσκου” σε ράντζο κοντά στο Ρόσγουελ, πυροδοτώντας το έντονο ενδιαφέρον των ΜΜΕ. Αργότερα την ίδια μέρα, ο στρατηγός διοικητής της Eighth Air Force δήλωσε ότι στην πραγματικότητα, ένα μετεωρολογικό μπαλόνι είχε ανακτηθεί από προσωπικό της RAAF και όχι “ιπτάμενος δίσκος”. Ακολούθησε συνέντευξη τύπου, αναδεικνύοντας χαλάσματα φερόμενα ότι ανήκαν στο κατεστραμμένο αντικείμενο, τα οποία έδειχναν να επαληθεύουν την περιγραφή του μετεωρολογικού μπαλονιού.

Η υπόθεση ξεχάστηκε γρήγορα και αγνοήθηκε σχεδόν ολοκληρωτικά, ακόμα και από ερευνητές των ΑΤΙΑ, για περισσότερο από 30 χρόνια. Τότε, το 1978 ο ειδικός των ΑΤΙΑ, Stanton T. Friedman κάλεσε σε συνέντευξη τον Ταγματάρχη Jesse Marcel, ο οποίος είχε αναμειχθεί στην αρχική ανάκτηση των χαλασμάτων το 1947. Ο Marcel εξέφρασε την πεποίθηση ότι ο στρατός είχε συγκαλύψει την ανάκτηση ενός εξωγήινου σκάφους. Η ιστορία του διαδόθηκε στους κύκλους των ΑΤΙΑ, προβαλλόμενη σε ντοκιμαντέρ για ΑΤΙΑ εκείνης της εποχής. Τον Φεβρουάριο του 1980, η εφημερίδα The National Enquirer διεξήγαγε τη δική της συνέντευξη με τον Marcel, προσελκύοντας εθνική και παγκόσμια προσοχή για το συμβάν του Ρόσγουελ.

Επιπρόσθετες μαρτυρίες και αναφορές προέκυψαν κατά τα επόμενα χρόνια. Προστέθηκαν σημαντικές νέες λεπτομέρειες, ανάμεσα στις οποίες και ισχυρισμοί για μεγάλη στρατιωτική επιχείρηση με σκοπό την ανάκτηση εξωγήινου σκάφους καθώς και εξωγήινων όντων, σε 11 τοποθεσίες συντριβής, καθώς και υποτιθέμενο εκφοβισμό μαρτύρων. Το 1989 ο πρώην εργολάβος κηδειών Glenn Dennis έφερε στην επιφάνεια λεπτομερή λογαριασμό, ισχυριζόμενος ότι αυτοψίες εξωγήινων όντων έλαβαν χώρα στη βάση του Ρόσγουελ.

Σε απάντηση στις παραπάνω αναφορές και μετά από ερωτήσεις του Κογκρέσου, το Κυβερνητικό Γραφείο Λογοδοσίας ξεκίνησε διερεύνηση και οδήγησε το Γραφείο της Γραμματείας Πολεμικής Αεροπορίας (SECAF) να διεξάγει εσωτερική έρευνα. Το αποτέλεσμα περιλήφθηκε σε δύο αναφορές. Η πρώτη, με χρονολογία έκδοσης 1995, κατέληγε ότι το ανακτηθέν το 1947 υλικό ήταν πιθανώς συντρίμμια ενός μυστικού κυβερνητικού προγράμματος με την ονομασία “Project Mogul”.

Η δεύτερη αναφορά, με χρονολογία έκδοσης 1997, κατέληγε ότι οι αναφορές για περισυλλογή πτωμάτων εξωγήινων όντων πιθανώς προέρχονταν από ακουσίως ταραγμένες αναμνήσεις στρατιωτικών ατυχημάτων κατά τα οποία προσωπικό είχε τραυματιστεί ή σκοτωθεί και στην ανάκτηση ανθρωπόμορφων ομοιωμάτων κατά την διεξαγωγή στρατιωτικών προγραμμάτων όπως το πρόγραμμα “High Dive” το οποίο έλαβε χώρα την δεκαετία του ’50 καθώς επίσης και σε φάρσες από διάφορους μάρτυρες και υποστηρικτές των ΑΤΙΑ.

Οι ψυχολογικές επιδράσεις από την πίεση χρόνου και της σύγχυσης σχετικά με το πότε συνέβησαν τα γεγονότα δικαιολογούσε την διαφωνία με τις διερευνώμενες χρονολογίες. Αυτές οι αναφορές απορρίφθηκαν από τους υποστηρικτές των ΑΤΙΑ ως παραπληροφόρηση ή απλά ως αβάσιμες. Ωστόσο σημαντικός αριθμός ερευνητών των ΑΤΙΑ απέρριψαν την πιθανότητα το συμβάν να αφορά κάποιο εξωγήινο σκάφος.

Αναφορές της εποχής για το ανακτηθέν υλικό

Την 14η Ιουλίου 1947 ο William “Mac” Brazel πρόσεξε κάποια περίεργα χαλάσματα καθώς εργαζόταν στο ράντσο Foster όπου ήταν επιστάτης, περίπου 30 χιλιόμετρα βόρεια του Ρόσγουελ. Η παραπάνω ημερομηνία αποτελεί σημείο διαφωνίας ωστόσο επαναλαμβάνεται σε ορισμένες αναφορές και συγκεκριμένα σε τηλεγράφημα, που στάλθηκε λίγες ώρες αφού η υπόθεση ξεκίνησε, με παραλήπτη τον σερίφη George Wilcox (στον οποίο απευθύνθηκε ο Brazel αρχικά). Ωστόσο η αρχική αναφορά της RAAF ανέφερε ότι η εύρεση έγινε “κάποια στιγμή την περασμένη εβδομάδα” υπονοώντας ότι ο Brazel βρήκε τα χαλάσματα στις αρχές Ιουλίου. Ο Brazel είπε στην Roswell Daily Record ότι ο ίδιος και ο γιος του είδαν “μια μεγάλη περιοχή με λαμπερά συντρίμμια από λάστιχο, αλουμινόχαρτο, κάποιο είδος ανθεκτικού χαρτιού και βέργες”. Δεν έδωσε σημασία αλλά επέστρεψε στις 4 Ιουλίου με τον γιο, την κόρη και την σύζυγό του για να μαζέψουν τα χαλάσματα. Την επόμενη μέρα, ο Brazel άκουσε τις αναφορές για “ιπτάμενους δίσκους” και αναρωτήθηκε αν αφορούσαν αυτό που ανακάλυψε. Στις 7 Ιουλίου είδε τον σερίφη Wilcox και του “ψυθίρισε εμπιστευτικά” ότι μπορεί να έχει βρει έναν ιπτάμενο δίσκο. Άλλες πηγές αναφέρουν πως ο Wilcox είπε ότι ο Brazel ανέφερε την εύρεση του αντικειμένου στις 6 Ιουλίου.

Ο σερίφης Wilcox κάλεσε τη RAAF. Ο ταγματάρχης Jesse Marcel και “ένας άντρας με πολιτικά” συνόδευσαν τον Brazel πίσω στο ράντσο και συλλέχθηκαν περισσότερα κομμάτια από τα συντρίμμια. “Περάσαμε δύο ώρες το απόγευμα της Δευτέρας [7 Ιουλίου] ψάχνοντας για επιπλέον κομμάτια της μετεωρολογικής συσκευής” είπε ο Marcel. “Βρήκαμε μερικά ακόμα μπαλώματα αλουμινόχαρτου και λάστιχου”. Στη συνέχεια προσπάθησαν να επανασυναρμολογήσουν το αντικείμενο αλλά ο Brazel είπε ότι δεν τα κατάφεραν. Ο Marcel πήρε τα χαλάσματα στην RAAF το επόμενο πρωί.

Όπως περιγράφει η Roswell Daily Record (έκδοση 9ης Ιουλίου 1947): “Το μπαλόνι το οποίο ανύψωνε το αντικείμενο, εάν αυτό λειτουργούσε κατ’ αυτόν τον τρόπο, πρέπει να ήταν 12 πόδια (3,65 μέτρα) μακρύ, υπολόγισε ο Brazel βασιζόμενος στο μέγεθος του δωματίου στο οποίο καθόταν. Το λάστιχο ήταν γκρίζο στο χρώμα του καπνού και διασκορπισμένο σε μία περιοχή με διάμετρο περίπου 200 γιάρδες (183 μέτρα). Όταν τα χαλάσματα μαζεύτηκαν, το αλουμινόχαρτο, το χαρτί, η ταινία και οι ράβδοι σχημάτισαν ένα δέμα μήκους 3 ποδιών (90 εκατοστών) και πάχους 7 ή 8 ιντσών (18 ή 20 εκατοστών), ενώ το λάστιχο σχημάτισε ένα δέμα μήκους 46 με 48 εκατοστών και πάχους 18 εκατοστών. Υπολόγισε ότι όλα τα συντρίμμια ζύγιζαν συνολικά 5 λίβρες (2,25 κιλά). Δεν υπήρχε σημάδι κάποιου μετάλλου στην περιοχή το οποίο θα μπορούσε να έχει χρησιμοποιηθεί ως μηχανή και κανένα ίχνος οποιουδήποτε είδους προπέλας. Ωστόσο ένα χάρτινο πτερύγιο ήταν κολλημένο σε ένα κομμάτι αλουμινόχαρτου. Δεν βρέθηκε κείμενο πουθενά επάνω στο όργανο, αν και υπήρχαν γράμματα σε κάποια κομμάτια. Σημαντική ποσότητα σελοφάν και κάποιας ταινίας με λουλούδια τυπωμένα στην επιφάνεια είχαν χρησιμοποιηθεί στην κατασκευή. Επίσης, δεν βρέθηκαν νήματα ή καλώδια, αλλά υπήρχαν οπές στο χαρτί που υποδείκνυαν ότι κάποιου είδους σύνδεση είχε χρησιμοποιηθεί.”