Η στεγαστική κρίση χτύπησε και την Νέα Ζηλανδία. Τα ενοίκια των σπιτιών ανήλθαν σε δυσθεώρητα ύψη και χιλιάδες Νεοζηλανδοί, μην αντέχοντας να πληρώνουν το υπέρογκο νοίκι, αναγκάζονται εδώ και πολλούς μήνες να μένουν σε τροχόσπιτα ή ακόμη και στα γκαράζ που μέχρι πρότινος φυλούσαν τα αυτοκίνητα τους.
Όπως αναφέρει σχετικό ρεπορτάζ, τα ενοίκια των σπιτιών ανήλθαν σε δυσθεώρητα ύψη με άμεσο αποτέλεσμα χιλιάδες Νεοζηλανδοί να αναγκάζονται εδώ και πολλούς μήνες να μένουν σε κοντέινερ ή ακόμη και στα γκαράζ που μέχρι πρότινος φυλούσαν τα αυτοκίνητα τους.
«Η αξία των κατοικιών στην χώρα τα τελευταία πέντε χρόνια παρουσίασε μια αύξηση της τάξεως του 77.5%, με αποτέλεσμα η μέση τιμή ενός σπιτιού να κυμαίνεται στα 940.000 δολάρια Νέας Ζηλανδίας [περίπου 562.000 ευρώ!]», αναφέρουν οι ιθύνοντες.
Η αύξηση αυτή έχει ως αποτέλεσμα να εκτιναχθούν στα ύψη και οι τιμές των ενοικίων, με συνέπεια εκατοντάδες οικογένειες κυρίως στη πόλη του Οκλαντ να έχουν αναγκαστεί να αφήσουν τα σπίτια τους και πλέον να μένουν σε κοντέινερ.
Άλλοι, πιο εφευρετικοί, έχουν νοικιάσει ένα γκαράζ έναντι περίπου 200-240 ευρώ τη μήνα και έχουν στριμωχτεί μέσα εκεί με όλη τους την οικογένεια προκειμένου να έχουν ένα κεραμιδί πάνω από το κεφάλι τους.
«Εκατοντάδες οικογένειες στη Νέα Ζηλανδία έχουν έρθει στη δυσχερή πλέον θέση να πρέπει να επιλέξουν ανάμεσα στο να έχουν στέγαση ή να μπορούν τα ταΐσουν τα παιδιά τους», προσθέτει το ρεπορτάζ.
Φυσικά, κάτω από τέτοιες συνθήκες ανθεί και η τέχνη της αισχροκερδείας: πολλοί ιδιοκτήτες κοντέινερ τα νοικιάζουν σε οικογένειες έναντι μεγάλου χρηματικού ποσού, βρίσκοντας τις σε ανάγκη, ενώ έχει παρατηρηθεί το φαινόμενο κάποιοι επιχειρηματίες να προχωρούν μέχρι και στην αγορά (!) πολλών κοντέινερ που προορίζουν για μελλοντική χρήση επινοικίασης σε φτωχές οικογένειες.
«Αυτοί που έχουν πληγεί δεν είναι οι προνομιούχες ομάδες του πληθυσμού, αλλά απλοί μεροκαματιάρηδες άνθρωποι», λέει ο Κάμπελ Ρόμπερτς, εκπρόσωπος του Στρατού Σωτηρίας που πασχίζει να βοηθήσει όπως μπορεί.
«Ολόκληρες οικογένειες ζουν μέσα σε γκαράζ αυτοκινήτων πληρώνοντας νοίκι», σημειώνει η Τζένι Σαλέσα, βουλευτής των Εργατικών στην πόλη του Οκλαντ.
«Οι άνθρωποι αυτοί ντρέπονται που έχουν φτάσει στο σημείο να ζουν με αυτόν τον τρόπο και προσπαθούν με κάθε τρόπο να κρύψουν το γεγονός πως κατάντησαν να μένουν σε γκαράζ. Βάζουν κουρτίνες στα παράθυρα, αλλά είναι ξεκάθαρο, περνώντας απ’ έξω, πως μέσα εκεί ζει κόσμος», λέει η Σαλέσα, προσθέτοντας πως η στεγαστική κρίση έχει πλήξει και ένα πολύ μεγάλο κομμάτι του πληθυσμού των αυτοχθόνων κατοίκων της χώρας, των Μαορί.
Επιπλέον, φτάνουν καταγγελίες πως τα περισσότερα από τα κοντέινερ αυτά δεν διαθέτουν καν εγκαταστάσεις για ηλεκτρικό ρεύμα ή αποχέτευση, γεγονός που θα δυσχεράνει ακόμη περισσότερο την διαβίωση των ένοικων του.
«Πρόκειται για την μεγαλύτερη αύξηση σε άστεγο πληθυσμό στη χώρα τα τελευταία 35 χρόνια. Και, εντάξει, το καλοκαίρι μπορεί κάποιος να επιζήσει, αλλά όσο πλησιάζει ο βαρύς χειμώνας… κανείς δεν αντέχει να ζει κάτω από αυτές τις συνθήκες και κάτω από τόσο κρύο», καταλήγει με νόημα ο Ρόμπερτς.
Σύμφωνα με ρεπορτάζ του Reuters, η αρμόδια Επιτροπή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων επισημαίνει πως η στεγαστική κρίση στη χώρα κατέστησε πολλούς ανθρώπους άστεγους.
Κάποια μέτρα που ελήφθησαν από την κυβέρνηση δεν απέδωσαν καρπούς και οι τιμές των ακινήτων συνέχισαν να ανεβαίνουν σε εξωπραγματικά ύψη.
Όπως επισημαίνεται οι επενδυτές εξαργύρωσαν τα ιστορικά χαμηλά επιτόκια και τη φθηνή πρόσβαση σε κεφάλαια υπό τις κυβερνητικές δαπάνες για την τόνωση της πανδημίας.
Οι τιμές των ακινήτων στη Νέα Ζηλανδία έχουν αυξηθεί κατά το μεγαλύτερο ποσοστό μεταξύ των χωρών του ΟΟΣΑ, κατά περίπου 30% τα τελευταία δυο χρόνια.
«Η στεγαστική κρίση στη χώρα συνιστά και μια κρίση σε ό,τι αφορά τα ανθρώπινα δικαιώματα αφού σχετίζεται με την ιδιοκτησία σπιτιού, την ενοικίαση, την κρατική στέγαση και την έλλειψη στέγης», σχολιάζει ο επικεφαλής επίτροπος της Νέας Ζηλανδίας για τα ανθρώπινα δικαιώματα, Πολ Χαντ,προσθέτοντας:
«Έχει ένα τιμωρητικό αντίκτυπο ειδικά στις πιο περιθωριοποιημένες ομάδες στην κοινότητά μας».
Και όλα αυτά την ίδια στιγμή που το 2021 σε έρευνα του Economist Intelligence Unit (EIU) η πόλη Όκλαντ της Νέας Ζηλανδίας, αναδείχθηκε επίσης πρώτη μεταξύ 140 από όλο τον πλανήτη, βάσει του συνολικού της σκορ σε παράγοντες όπως η σταθερότητα, οι υποδομές, η εκπαίδευση και η πρόσβαση στην υγειονομική περίθαλψη.
Κάποιοι, ωστόσο, εξακολουθούν να κλείνουν τα μάτια μπροστά σε αυτό το αίσχος που επικρατεί στη χώρα.
