Τα Χριστούγεννα δεν έχουν μόνο ζάχαρη, φώτα και αγκαλιές. Μπορεί να έχουν (φευ!) και μαχαιριές-απρόσμενες, πληγωτικές. Ρωτήσαμε έξι ενδιαφέροντες τύπισσες και τύπους, που φημίζονται για την ευαισθησία και την γαματοσύνη τους, να μας πουν την αλήθεια. Την αλήθεια, όμως, ε;

Για να δούμε.

Δήμητρα Νικητέα, Stand Up Comedian

Δεδομένου, ότι πληγώνω όλη τη χρονιά, νομίζω τα Χριστούγεννα δεν θα μου ξεφεύγαν. Αν εξαιρέσουμε τα δεκάδες παιδιά που χτυπάνε για κάλαντα και κάνω ghosting, έχω χωρίσει παραμονή Χριστουγέννων, που ξέρω ότι μπαίνω αυτομάτως στη λίστα με τους χειρότερους ανθρώπους, κοντράρομαι τον Χίτλερ. Και όχι. Ούτε ήθελα πολύ το φλουρί, ούτε ήθελα να αποφύγω το οικογενειακό του τραπέζι. Είμαι αρνητής της προσδοκώμενης χαράς των Χριστουγέννων.Όταν ήμουν δημοτικό οι γονείς μου χώρισαν με τον πιο απολίτιστο τρόπο το βράδυ της Πρωτοχρονιας, και από τότε, έως την ενήλικη φάση επιδιώκω τη μοναξιά. Με το που μπήκε 3 ο μήνας, τα ξαναβρήκαμε. Κάνω εποχιακούς χωρισμούς εγώ, άλλοι ψάχνουν τις αργίες για να φύγουν κανα τριήμερο, εγώ για να χωρίσω κανα τριήμερο. Ξέρεις, είμαι τελείως τρελοκομείο εγώ. (όχι)

Στέλιος Δημόπουλος, ηθοποιός

Με ένα Τransformer στο χέρι και ένα λουκουμά στο άλλο, σε μια από τις ελάχιστες χριστουγεννιάτικες επισκέψεις στη γιαγιά μου τη Μαρία (μητέρα του πατέρα μου) δέχομαι  την ερωτηση: «Ποιος στο πήρε αυτό;» Απαντάω φυσικά και με φυσικότητα ο Άγιος Βασίλης, γιαγιά. Η γιαγιά μου σκληρή γυναίκα από τα Ξηρέικα Μεσολογγίου απαντάει με ισοπεδωτική φυσικότητα: «ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΓΙΟΣ ΒΑΣΙΛΗΣ.Οι γονείς σου στο πήραν και σου λένε ψέματα.»Το σοκ μεγάλο. η απογοήτευση ακόμα μεγαλύτερη και εν συνέχεια παιρνω μάτι τη γιαγιά μου να αποκεφαλίζει κότα με ψαλίδα για τις τριανταφυλλιές με ακέφαλο κοτόπουλο να τρέχει και κομμένο κεφάλι να ανοιγοκλείνει μάτια. Ε, για να μην τα πολυλογώ…ας πούμε ότι πληγώθηκα…

Molyneaux, τραγουδίστρια

Βεβαίως! Να σας πω για τη χρονιά που έμαθα ότι δεν υπάρχει ο Άγιος Βασίλης.
Λοιπόν, όπως όλα τα παιδάκια, ήμουν κι εγώ πολύ χαρούμενη που έπαιρνα δώρα από αυτόν τον Άγιο Βασίλη με τα κόκκινα ρούχα και την άσπρη γενειάδα κάθε χρόνο. Μεγάλωνα όμως και σιγά σιγά έπρεπε να έρθω στον κόσμο τον πραγματικό, και να μάθω τη μεγάλη αλήθεια…
Ήταν επομένως ένα λαμπερό πρωινό, πλησίαζαν τα Χριστούγεννα και σε μία άσχετη συζήτηση το αδερφάκι μου με κοίταξε με έκπληξη και ισοπεδωτικά μου είπε «Μα καλά! Δεν ξέρεις ότι δεν υπάρχει ο Άγιος Βασίλης;».
Σοκ και κλάμα. Βρίσκομαι στο αμάξι με την μητέρα μου, και με πολλά δάκρυα στα μάτια την ρωτάω «Είναι αλήθεια;;; Είναι αλήθεια ότι δεν υπάρχει;;; Πες μου!». Κατεβάζει το κεφάλι με λύπη και απαντά «Είναι αλήθεια…». Πληγώθηκα. «Δηλαδή τόσο καιρό μου λέγατε ψέματα; Και δηλαδή τώρα δε θα παίρνω δώρα;» Ακολούθησε μεγάλη συζήτηση παρηγοριάς και θυμάμαι ήταν σκοτεινά εκείνα τα Χριστούγεννα…

Σαπφώ Ματσιώρη, ραδιοφωνική παραγωγός

Νομίζω πως όλοι έχουμε κλειστές ή ανοιχτές πληγές, οι περισσότερες ίσως αφρόντιστες. Που κάποια στιγμή, εύκολα ή δύσκολα, ανάλογα με την ψυχική αντοχή του καθενός μπορεί να ματώσουν ή να αιμορραγήσουν. Αυτή είναι μια γενική, δική μου, διαπίστωση.
Προσπαθώ να θυμηθώ αν έχω πληγώσει ή αν έχω πληγωθεί τα Χριστούγεννα. Σίγουρα θα έχουν συμβεί και τα δύο, αλλά για να μην επιστρέφει ως τραύμα τέτοιες μέρες, μάλλον θα ήταν μια παροδική, θεραπεύσιμη πληγή. Έχω ένα βασικό κριτήριο αγάπης και εκτίμησης, τόσο για τον εαυτό μου όσο και για τους άλλους. Συμπυκνώνεται στη φράση του Νίτσε: “Μ’ αρέσουν οι άνθρωποι που η ψυχή τους είναι πιο βαθιά απο την πληγή τους”. Πιστεύω πως είναι η ύψιστη μορφή καλοσύνης και σεβασμού. Καλά Χριστούγεννα μόνο με ιάσιμες πληγές!

Τάσος Αντωνίου, σεφ, food blogger

Καλησπέρα σε όλη την ομάδα του Olafaq και τους αναγνώστες του! Πριν από λίγα χρόνια, αποφάσισα να πειραματιστώ με μια πολύπλοκη γαλλική συνταγή για τα Χριστούγεννα. Ήθελα το γιορτινό τραπέζι να είναι ξεχωριστό, και η συνταγή αυτή απαιτούσε αρκετές τεχνικές και ώρες προετοιμασίας. Ωστόσο, το αποτέλεσμα δεν έγινε ακριβώς όπως το είχα φανταστεί και αυτό με πλήγωσε. Τον μαγειρικό μου εγωισμό, δηλαδή, περισσότερο.

Σημασία όμως έχει να μην παραιτούμαστε! Τελικά, έφτιαξα ένα κοτόπουλο στο φούρνο με μια πεντανόστιμη σάλτσα, συνοδευόμενο από τραγανές πατάτες με βούτυρο και μια ωραία σαλάτα με λαχανικά, ξηρούς καρπούς κα blue cheese που το αγαπώ πολύ. Ανοίξαμε ένα μπουκάλι κρασί και το ζήσαμε απίστευτα, παρόλο που το τραπέζι ήταν λίγο διαφορετικό από το αρχικό πλάνο. Το σημαντικό είναι ότι περάσαμε όμορφα. Η ζωή είναι σαν τη μαγειρική: πάντα υπάρχει ένας τρόπος να πετύχουμε ένα καλό αποτέλεσμα, ακόμη και όταν αποκλίνουμε από τον αρχικό μας σχεδιασμό. Ελπίζω να έχετε κι εσείς ένα υπέροχο χριστουγεννιάτικο τραπέζι. Καλά Χριστούγεννα σε όλους και καλή χρονιά!

Βάνα Κράβαρη, δημοσιογράφος

Δεν έχω πληγώσει ή πληγωθεί τέτοια σεζόν. Όχι από γκόμενο. Έχω πληγώσει και πληγωθεί ταυτόχρονα (πάντα πακέτο πάνε αυτά, εκτός αν είσαι εντελώς κόπανος -έχω υπάρξει) από τον πατέρα μου. Κάτι χρόνια πίσω, επιστρέφοντας από οικογενειακό μεγάλο χριστουγεννιάτικο τραπέζι, οριακά χαμένη στον επαρχιακό δρόμο που ενώνει τον Δομοκό με τα χωριά της Θεσσαλίας, είχα έναν τραγικό τσακωμό μαζί του. Καθόταν στο πίσω κάθισμα. Τώρα που το σκέφτομαι ήταν μια ακραία στιγμή, χωρίς καθόλου eye contact. Τρελό λίγο. Η υπόλοιπη οικογένεια γινόταν απρόθυμος μισομεθυσμένος μάρτυρας μιας έντονης διαφωνίας. Από εκείνες που δεν λύνονται, που δεν καταλήγουν κάπου. Που μετουσιώνονται σε πείσμα. Σε κάτι πικρό που κουβαλάς παρόλο που η σχέση σου με κάποιον συνεχίζεται με τους αυτοματισμούς της και με την δεδομένη -οριακά πληκτική- αγάπη της. Δεν πρόλαβα να το λύσω, ούτε να το συζητήσω. Βασικά ποιον κοροϊδεύω; Δεν πρόλαβα να ξεπεισμώσω. Ο πατέρας μου έφυγε από τη ζωή κάποιους μήνες μετά. Δεν έχω ξαναπεράσει έκτοτε από τον επαρχιακό του Δομοκού. Εθνική; Εθνική. Διόδια; Διόδια. Ό,τι χρειάζεται, αρκεί να μη συνειδητοποιώ πως κάτι τέτοιες στιγμές άγνοιας είναι το αβαντάζ της ζωής απέναντι σε όλους μας. Όσο κι αν νομίζουμε πως οι μικροπρέπειες δεν είναι το ατού μας, όσο κι αν ξεχνάμε ότι το τώρα είναι πιο τώρα-πεθαίνεις. Κυριολεκτικά.

Ακολουθήστε το OLAFAQ
στο Google News