Έφυγε το πρωί της Τρίτης η Soo Catwoman (Susan Lucas), η γυναίκα που χάραξε ανεξίτηλα το στίγμα της στο λονδρέζικο punk των ’70s. Τα παιδιά της ξεκίνησαν έναν έρανο για την κάλυψη των εξόδων της κηδείας και τη δημιουργία ενός μόνιμου μνημείου προς τιμήν της. Για τους περισσότερους, η Soo Catwoman δεν ήταν απλώς μια μορφή της σκηνής – ήταν το ίδιο το πρόσωπο του punk, με εκείνο το αναγνωρίσιμο στυλ που έγινε εικόνα μιας εποχής. Μια γυναίκα που έβαλε φωτιά στη μόδα, στη μουσική και στη μνήμη μας.
Σαν σκηνικό από μια βρετανική ταινία που δεν γυρίστηκε ποτέ, αλλά όλοι θυμούνται (ή έστω κομμάτια της βρήκαν τη θέση τους σε άλλες πιο undreground ταινίες), η ιστορία της Lucas ξεκινά το 1972 με μαλλιά που έμοιαζαν να ξεπηδούν κατευθείαν από την “Νύφη του Φρανκεστάιν” – καρφιά στα πλάγια, ροζ ανταύγεια μπροστά. Ήταν σαν να κουβαλούσε μια ηλεκτρική καταιγίδα πάνω στο κεφάλι της. Και όταν το 1976 βαρέθηκε να παλεύει καθημερινά με το χτένισμα, έκατσε σε ένα κουρείο στο Ealing και ξύρισε το μεσαίο κομμάτι του κεφαλιού της. Το Vicks VapoRub έγινε η πρώτη της “λακ”, μυρίζοντας μέντα και αλητεία ταυτόχρονα.
Με αυτό το κεφάλι-μνημείο στην πρόκληση, η Lucas άνοιξε τις πόρτες σε έναν άλλο κόσμο. Εκείνο το καλοκαίρι του ’76, μαζί με τον Marco Pirroni, τους πλησίασε μια γυναίκα και τους πήρε στο Club Louise, στη Poland Street. Ένα λεσβιακό κλαμπ που έβραζε από ζωή, και που γέννησε την πιο εκρηκτική παρέα της πρώιμης λονδρέζικης punk σκηνής. Εκεί γνώρισε τον φωτογράφο Bob Gruen, που την έκανε μούσα του. Από εκεί και πέρα, η Lucas έγινε εικόνα και όχι μόνο πρόσωπο της punk σκηνής. Εξώφυλλα σε fanzines, μπλουζάκια συγκροτημάτων, αφίσες, βινύλια. Ένα κινούμενο σύμβολο που οι εφημερίδες βρήκαν βολικό να δαιμονοποιήσουν: λίγες μέρες πριν το θρυλικό 100 Club Punk Special, φωτογραφίζεται με φίλες της, και η News of the World τις παρουσιάζει σαν “ιερόδουλες του χάους” σε ένα άρθρο-υστερία για το κακό που λέγεται punk.
Κι όμως, η Lucas γελούσε. Ζούσε σε διαμέρισμα με τον Sid Vicious, έκανε κολλητιλίκια με τον John Lydon, πόζαρε στον φακό του Ray Stevenson με τη Siouxsie Sioux, τον Steven Severin και τον Billy Idol. Οι δημοσιογράφοι τη βάφτισαν Bromley Contingent, αλλά εκείνη ήξερε ότι δεν ήταν μέλος κανενός “συλλόγου”. Ήταν απλώς ο εαυτός της, μια βόμβα στο λάθος μέρος τη σωστή στιγμή.
Καθώς το punk έβγαινε από τα υπόγεια και γινόταν όλο και πιο γνωστό, η Lucas δεν έμεινε απλώς θεατής, έγινε εικόνα. Από τις πιο εμβληματικές φιγούρες της σκηνής, με το NME να την πιστώνει ως μία από τις δημιουργούς της punk μόδας, η μορφή της έλαμπε σαν προειδοποίηση: το στυλ δεν είναι στολίδι, είναι όπλο.
Στο The Filth and the Fury, ο John Lydon τη θυμάται με σεβασμό, μιλώντας για τη «δεξιοτεχνία, το στυλ και το θάρρος» της· χαρακτηρισμοί που δεν απονέμονταν εύκολα τότε, ούτε από τον ίδιο. Το 1980, η παρουσία της έγινε μυθολογία: η Faye Hart την ενσάρκωσε στο The Great Rock ’n’ Roll Swindle του Julien Temple, ενώ δεκαετίες αργότερα, το 2022, η Iris Law έδωσε ξανά σάρκα και οστά στη Lucas στη μίνι σειρά Pistol.
Η μόδα δεν την ξέχασε ποτέ. Από μπουτίκ και σχεδιαστές όπως ο Junya Watanabe, η Chanel, η Obey και ο Mugler, όλοι αναφέρθηκαν στο στίγμα που άφησε. Το εκρηκτικό της χτένισμα, η φλόγα που ξεπηδούσε από το κεφάλι της, ενέπνευσε τον Keith Flint των Prodigy να το υιοθετήσει στα ’90s· ένα look που ξαναγεννήθηκε το 2021, βαφτίστηκε «hair horns» και πλημμύρισε τα social media σαν να ήταν ηχητική ανάμνηση των ’70s.
Η Lucas έγινε κάτι παραπάνω από εικονίδιο: έγινε ο καθρέφτης του punk, εκεί που η πρόκληση, η μόδα και η μουσική έσμιγαν για να δείξουν ότι τίποτα δεν θα είναι ποτέ ίδιο.
Και μετά; Όπως όλα στο punk, η φλόγα κράτησε λίγο αλλά έκαψε δυνατά. Μετά τη διάλυση των Sex Pistols το 1978, η Lucas έκανε ένα βήμα πίσω. Όμως το 1979, δεν έμεινε σιωπηλή: μπαίνει στους Invaders, τραγουδάει δεύτερες φωνές, και στο “Backstreet Romeo” παίρνει το μικρόφωνο στα χέρια της για να ουρλιάξει μια ιστορία δρόμου. Το πρόσωπό της κοσμεί το εξώφυλλο του πρώτου τους single “Magic Mirror”, λες και κοιτάζει πίσω από τον καθρέφτη της ίδιας της της ζωής.
Η Lucas υπήρξε μια punk ηρωίδα όχι επειδή το είπε κάποιος δημοσιογράφος, αλλά επειδή έζησε σαν να μην υπήρχε αύριο. Ένα φάντασμα με καρφιά στα μαλλιά και φωτιά στο βλέμμα, που έγραψε τη δική της μικρή, μα βροντερή, ιστορία μέσα στο χάος των ‘70s.
➪ Ακολουθήστε το OLAFAQ στο Facebook, Bluesky και Instagram.
Έφυγε το πρωί της Τρίτης η Soo Catwoman (Susan Lucas), η γυναίκα που χάραξε ανεξίτηλα το στίγμα της στο λονδρέζικο punk των ’70s. Τα παιδιά της ξεκίνησαν έναν έρανο για την κάλυψη των εξόδων της κηδείας και τη δημιουργία ενός μόνιμου μνημείου προς τιμήν της. Για τους περισσότερους, η Soo Catwoman δεν ήταν απλώς μια μορφή της σκηνής – ήταν το ίδιο το πρόσωπο του punk, με εκείνο το αναγνωρίσιμο στυλ που έγινε εικόνα μιας εποχής. Μια γυναίκα που έβαλε φωτιά στη μόδα, στη μουσική και στη μνήμη μας.
Σαν σκηνικό από μια βρετανική ταινία που δεν γυρίστηκε ποτέ, αλλά όλοι θυμούνται (ή έστω κομμάτια της βρήκαν τη θέση τους σε άλλες πιο undreground ταινίες), η ιστορία της Lucas ξεκινά το 1972 με μαλλιά που έμοιαζαν να ξεπηδούν κατευθείαν από την “Νύφη του Φρανκεστάιν” – καρφιά στα πλάγια, ροζ ανταύγεια μπροστά. Ήταν σαν να κουβαλούσε μια ηλεκτρική καταιγίδα πάνω στο κεφάλι της. Και όταν το 1976 βαρέθηκε να παλεύει καθημερινά με το χτένισμα, έκατσε σε ένα κουρείο στο Ealing και ξύρισε το μεσαίο κομμάτι του κεφαλιού της. Το Vicks VapoRub έγινε η πρώτη της “λακ”, μυρίζοντας μέντα και αλητεία ταυτόχρονα.
Με αυτό το κεφάλι-μνημείο στην πρόκληση, η Lucas άνοιξε τις πόρτες σε έναν άλλο κόσμο. Εκείνο το καλοκαίρι του ’76, μαζί με τον Marco Pirroni, τους πλησίασε μια γυναίκα και τους πήρε στο Club Louise, στη Poland Street. Ένα λεσβιακό κλαμπ που έβραζε από ζωή, και που γέννησε την πιο εκρηκτική παρέα της πρώιμης λονδρέζικης punk σκηνής. Εκεί γνώρισε τον φωτογράφο Bob Gruen, που την έκανε μούσα του. Από εκεί και πέρα, η Lucas έγινε εικόνα και όχι μόνο πρόσωπο της punk σκηνής. Εξώφυλλα σε fanzines, μπλουζάκια συγκροτημάτων, αφίσες, βινύλια. Ένα κινούμενο σύμβολο που οι εφημερίδες βρήκαν βολικό να δαιμονοποιήσουν: λίγες μέρες πριν το θρυλικό 100 Club Punk Special, φωτογραφίζεται με φίλες της, και η News of the World τις παρουσιάζει σαν “ιερόδουλες του χάους” σε ένα άρθρο-υστερία για το κακό που λέγεται punk.
Κι όμως, η Lucas γελούσε. Ζούσε σε διαμέρισμα με τον Sid Vicious, έκανε κολλητιλίκια με τον John Lydon, πόζαρε στον φακό του Ray Stevenson με τη Siouxsie Sioux, τον Steven Severin και τον Billy Idol. Οι δημοσιογράφοι τη βάφτισαν Bromley Contingent, αλλά εκείνη ήξερε ότι δεν ήταν μέλος κανενός “συλλόγου”. Ήταν απλώς ο εαυτός της, μια βόμβα στο λάθος μέρος τη σωστή στιγμή.
Καθώς το punk έβγαινε από τα υπόγεια και γινόταν όλο και πιο γνωστό, η Lucas δεν έμεινε απλώς θεατής, έγινε εικόνα. Από τις πιο εμβληματικές φιγούρες της σκηνής, με το NME να την πιστώνει ως μία από τις δημιουργούς της punk μόδας, η μορφή της έλαμπε σαν προειδοποίηση: το στυλ δεν είναι στολίδι, είναι όπλο.
Στο The Filth and the Fury, ο John Lydon τη θυμάται με σεβασμό, μιλώντας για τη «δεξιοτεχνία, το στυλ και το θάρρος» της· χαρακτηρισμοί που δεν απονέμονταν εύκολα τότε, ούτε από τον ίδιο. Το 1980, η παρουσία της έγινε μυθολογία: η Faye Hart την ενσάρκωσε στο The Great Rock ’n’ Roll Swindle του Julien Temple, ενώ δεκαετίες αργότερα, το 2022, η Iris Law έδωσε ξανά σάρκα και οστά στη Lucas στη μίνι σειρά Pistol.
Η μόδα δεν την ξέχασε ποτέ. Από μπουτίκ και σχεδιαστές όπως ο Junya Watanabe, η Chanel, η Obey και ο Mugler, όλοι αναφέρθηκαν στο στίγμα που άφησε. Το εκρηκτικό της χτένισμα, η φλόγα που ξεπηδούσε από το κεφάλι της, ενέπνευσε τον Keith Flint των Prodigy να το υιοθετήσει στα ’90s· ένα look που ξαναγεννήθηκε το 2021, βαφτίστηκε «hair horns» και πλημμύρισε τα social media σαν να ήταν ηχητική ανάμνηση των ’70s.
Η Lucas έγινε κάτι παραπάνω από εικονίδιο: έγινε ο καθρέφτης του punk, εκεί που η πρόκληση, η μόδα και η μουσική έσμιγαν για να δείξουν ότι τίποτα δεν θα είναι ποτέ ίδιο.
Και μετά; Όπως όλα στο punk, η φλόγα κράτησε λίγο αλλά έκαψε δυνατά. Μετά τη διάλυση των Sex Pistols το 1978, η Lucas έκανε ένα βήμα πίσω. Όμως το 1979, δεν έμεινε σιωπηλή: μπαίνει στους Invaders, τραγουδάει δεύτερες φωνές, και στο “Backstreet Romeo” παίρνει το μικρόφωνο στα χέρια της για να ουρλιάξει μια ιστορία δρόμου. Το πρόσωπό της κοσμεί το εξώφυλλο του πρώτου τους single “Magic Mirror”, λες και κοιτάζει πίσω από τον καθρέφτη της ίδιας της της ζωής.
Η Lucas υπήρξε μια punk ηρωίδα όχι επειδή το είπε κάποιος δημοσιογράφος, αλλά επειδή έζησε σαν να μην υπήρχε αύριο. Ένα φάντασμα με καρφιά στα μαλλιά και φωτιά στο βλέμμα, που έγραψε τη δική της μικρή, μα βροντερή, ιστορία μέσα στο χάος των ‘70s.
➪ Ακολουθήστε το OLAFAQ στο Facebook, Bluesky και Instagram.
