Αν φτιάχναμε κάποια στιγμή ένα μεγάλο μωσαϊκό με τα πρόσωπα της Αθήνας, σίγουρα θα ήταν κι εκείνη μέσα. Η Σοφία-Θεοδώρα Γιλτίζη, αρχισυντάκτρια στο MAD TV και founder του project What Is Άθενς, μπορεί να μην γεννήθηκε εδώ αλλά νιώθεις ότι είναι στη λοκάλικη ομάδα αυτής της πόλης, σου δημιουργεί κατευθείαν μία ωραία οικειότητα και είναι στη θέση της εκκίνησης για ό,τι θα την πάει στην επόμενη πίστα. Έχει τον αυθορμητισμό ενός κοριτσιού που δεν θα αφήσει κανένα εμπόδιο να τη σταματήσει, αφήνει στην άκρη τη βαρετή, ξύλινη γλώσσα και παραμένει πάντα ο εαυτός της.

Ανάμεσα σε αρκετούς σταθμούς τρελαμένων μέσω μαζικής μεταφοράς, άφησε τις απαντήσεις για όσους θέλουν πραγματικά να ακούσουν πώς μοιάζει το αυτονόητο και προσγειώθηκε στη πλατεία Μαβίλη παίρνοντας από το χέρι τους φωτογραφικούς φακούς.

– Ποιο είναι το πιο ακραίο ομοφοβικό/τρανσφοβικό περιστατικό που έχεις αντιμετωπίσει στη ζωή σου.
Σε μένα προσωπικά δεν έχει συμβεί κάτι. Έχω ζήσει όμως έντονα στα πρώτα μου χρόνια στην Αθήνα, σκηνικό με τύπο να βγάζει μαχαίρι σε φίλο μου. Και κάπου εκεί, θυμάμαι εμένα να μπαίνω μπροστά για να τον προστατεύσω. Δεν ξέρω τι σκεφτόμουν αλλά θα το ξαναέκανα. Για τον οποιονδήποτε.

– Πώς αντιμετώπισε η οικογένεια σου τη σεξουαλικότητά σου;
Νομίζω δεν χρειάστηκε ποτέ να έρθω αντιμέτωπη με κάτι. Για μένα ήταν πάντα φυσιολογικό. Εννοώ πως δεν μπορούσα ποτέ να δω τι διαφορά. Στο δικό μου μυαλό και στη δική μου καρδιά, είμαστε όλοι ίδιοι. Μπορεί όχι ίσοι, αλλά έχω μια οικογένεια που με αγαπάει γι’ αυτό που είμαι. Γι’ αυτό που κατάφερα να είμαι παρά τις δυσκολίες.

– Πιστεύεις ότι η politically correct κινητοποίηση της εποχής έχει ουσιαστικό αποτέλεσμα ή στέκεται στην επιφάνεια;
Σημασία έχει όταν πέφτεις στο κρεβάτι σου να έχεις καθαρή την συνείδησή σου. Πέρασες καλά με έναν φίλο ή βοήθησες κάποιον άλλο να γίνει. Καλά. Ξέρεις τουλάχιστον πως προσπάθησες. Λίγη αγάπη θέλουμε όλοι μας. Σε οποιαδήποτε μορφή. Να μπορούσαμε να λέγαμε: «Ναι κυρ Στέφανε, βάλε κι ένα κιλό αγάπη, ξέρεις εσύ, την ΚΑΛΗ…»

-Γιατί συζητάμε ακόμα για θεωρίες μεταστροφής; Έχεις βρεθεί αντιμέτωπ@ με κάτι τέτοιο;
Όχι, σήμερα, όμως, είναι μια καλή αφορμή να αρχίσουμε να βλέπουμε τους ανθρώπους γύρω μας όχι όπως γουστάρουμε, αλλά όπως γουστάρουν. Γιατί η ταυτότητα του καθενός μας ορίζεται μονάχα από την πληρότητα που μας κάνει να αισθανόμαστε. Και ναι, είναι κατάκτηση του πολιτισμού μας τα όρια της να είναι αδιαπραγμάτευτη επιλογή μας.

– Έχεις δεχτεί ομοφοβική/ τρανσφοβική συμπεριφορά από μέλος της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας;
Νομίζω πως συμβαίνει παντού γύρω μας και δεν έχει να κάνει με μέλος της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας αλλά με τον Άνθρωπο. Είναι το λιγότερο λυπηρό, βέβαια, όταν δεν γίνεται αντιληπτό από μέλη της εκάστοτε οργάνωσης που υποτίθεται κιόλας πως παλεύει για τη μη βια. Οπότε ναι, ζούμε, ζω – σχεδόν καθημερινά – τέτοιου είδους συμπεριφορές.

– Ποια είναι τα βαθύτερα αίτια μιας ομοφοβικής/ τρανσφοβικής κοινωνίας;
Πίσω από κάθε άνθρωπο που σωπαίνει υπάρχει ένα σύστημα που τον φιμώνει. Καλό θα ήταν να μπορούσαμε να σταθούμε όλοι στο ύψος μας και να χρησιμοποιήσουμε τη φωνή μας από την ώρα που γεννιόμαστε. Δυστυχώς όμως, τη δύναμη για να το κατορθώσουμε την αποκτούμε όσο μεγαλώνουμε, στεκόμαστε στα πόδια μας και καταφέρνουμε να στηρίξουμε το βάρος μας. Κι ο χρόνος του καθενός είναι προσωπική του υπόθεση και δεν οφείλει να δώσει λογαριασμό σε κανέναν παρά μόνο στον εαυτό του. Σεβασμός και μόνο στους ανθρώπους που φέρνουν τους δαίμονές τους στο φως, όποτε κι αν το κάνουν. Οι πόλεις χάνονται όταν δεν μπορούν να ξεχωρίσουν πια τους καλούς από τους κακούς.

-Ποια είναι η δική σου απάντηση στην ομοφοβία / τρανσφοβία;
Για να το πούμε απλά: Αν σου δίνει χαρά είναι φύση. Αν όχι, είναι σύμβαση. Η ζωή είναι πιο δυνατή και πιο μεγάλη από το θάνατο, το μίσος και την καταστροφή.

– Πιστεύεις ότι οι ομοφοβικοί / τρανσφοβικοί έχουν ευρύτερα μία αρνητική στάση ζωής;
Υπάρχει το εξής ζήτημα με τους αχυράνθρωπους: Όσο εύκολο είναι να τους βρεις με το τσουβάλι και να γεμίσεις πεδία ολάκερα με δαύτους, άλλο τόσο εύκολα τους επιστρέφει στο πουθενά τους ο πρώτος άνεμος.

– Αισθάνεσαι ότι ο νόμος στην Ελλάδα σε προστατεύει;
Πώς λέγεται όταν θεωρητικά σε «προστατεύει» αυτός που πρακτικά σε τρομοκρατεί; Ειλικρινά αναρωτιέμαι. Να σε αναγκάζουν να μεγαλώνεις αμφισβητώντας το δικαίωμα σου στην ευτυχία και την ομορφιά. Αν δεν είναι αυτό έγκλημα, τότε τι;

– Ομοφοβία, τρανσφοβία, μισογυνισμός, ρατσισμός. Πιστεύεις ότι υπάρχει κοινό έδαφος διεκδικήσεων μεταξύ τους;
Σε μια κοινωνία που το λογικό φαίνεται να είναι το συντηρητικό, σε μια κοινωνία που δεν ξέρει καν ότι ο όρος λαθρομετανάστης δεν υφίσταται καν νομικά αλλά παπαγαλίζεται αβέρτα από κάποια ΜΜΕ, σε μια κοινωνία της φιλοσοφίας «Γίνε ό,τι θες εκτός από πούστης», σε μια κοινωνία που έχει μάθει να χτίζει τις ιδέες της πάνω σε στερεότυπα, σε μια κοινωνία του να «ψοφήσει η κατσίκα του γείτονα» σε μια κοινωνία που κάποιοι γονείς στη Ρόδο ήθελαν να κουκουλωσουν την δολοφονία της Ελένης Τοπαλούδη με τα τόσα όνειρα όνειρα. Το θέμα είναι τι θα πράξουμε για να αλλάξει αυτό.

– Κάνε μία ευχή κατά της ομοφοβίας / τρανσφοβίας.
«Υπάρχει ένας καθρέφτης μέσα μας· είναι ο ήλιος» – Γιώργος Σαραντάρης