Ο τουρισμός είναι ένας κλάδος που συνδέεται με την εθνική και διεθνή πολιτική όσο κανένας άλλος. Οι τουρίστες αποτελούν πηγή συναλλάγματος, οι κυβερνήσεις προβάλλονται μέσω των επισκεπτών, ενώ ωστόσο οι πολιτικοί ανησυχούν αρκετά συχνά για την κοινωνική ανομία που μπορεί να καλλιεργήσει ο τουρισμός. Για τους λόγους αυτούς, οι τουρίστες από τη μια καλοπιάνονται και από την άλλη κατηγορούνται ως αποδιοπομπαίοι τράγοι.

Στο πιο βασικό επίπεδο, ο τουρισμός θεωρείται εξαγωγική βιομηχανία. Αποτελεί πηγή ξένου συναλλάγματος και μπορεί να βοηθήσει στην οικονομική στήριξη ενός έθνους.

Ωστόσο, οι ντόπιοι συχνά βλέπουν ελάχιστα από τα οφέλη της φιλοξενίας τουριστών. Μεγάλοι οργανισμοί τείνουν να ελέγχουν μεγάλο μέρος της τουριστικής βιομηχανίας. Αυτοί συχνά πληρώνουν ελάχιστους τοπικούς φόρους (έως και καθόλου όπως έχουμε δει πολλές φορές στη χώρα μας). Εν τω μεταξύ, οι ντόπιοι επωμίζονται μεγάλο μέρος του βάρους του να μοιράζονται το χώρο και τις εγκαταστάσεις τους με τους επισκέπτες. Κίνηση στους δρόμους, ενοίκια που ανεβαίνουν με φρενήρεις ρυθμούς στο κέντρο των πόλεων, πανζουρλισμός στα μαγαζιά και στα εστιατόρια, δεν βρίσκεις ποτέ χώρο για να καθίσεις, αλλοτρίωση και gentrification.

Ορισμένοι ιθαγενείς έχουν ζητήσει από τους ξένους τουρίστες να μείνουν μακριά. Έχουν υποστηρίξει ότι ο τουρισμός απειλεί τον πολιτισμό τους, καταστρέφει τα οικοσυστήματα της γης τους και αποτελεί μια μορφή αποικιοκρατίας. Στη Χαβάη, γίνονται προσπάθειες να γίνουν κάποιοι συμβιβασμοί σε ορισμένα από τα ζητήματα που προκύπτουν από την υπερεκμετάλλευση της τουριστικής βιομηχανίας σε μια ανοιχτή και φιλόξενη κουλτούρα των ιθαγενών.

Επομένως, το πού ξοδεύετε τα χρήματα των διακοπών σας συμβάλλει στη νομιμοποίηση συγκεκριμένων κυβερνήσεων και των πολιτικών τους. Ωστόσο, οι τουρίστες δεν φέρνουν απλώς χρήματα σε έναν προορισμό. Φέρνουν επίσης κοινωνικές και πολιτιστικές εισροές.

Ο τουρισμός έχει συνδεθεί με τη φιλελευθεροποίηση των κοινωνικών αξιών, την ενδυνάμωση των μειονοτήτων, ακόμη και τη διάδοση της δημοκρατίας. Στην Ισπανία, για παράδειγμα, η ανάπτυξη του τουρισμού, η οποία ξεκίνησε επί Δικτάτορα Φρανθίσκο Φράνκο, ως μέσο στήριξης της προβληματικής οικονομίας, έχει υποστηριχθεί ότι τελικά συνέβαλε στην δημοκρατική αλλαγή.

Αφήστε το όπως το βρήκατε / Πηγή: seefromthesky/Unsplash

Οικοδεσπότες και καλεσμένοι ανταλλάσσουν παρατηρήσεις και ιδέες. Δημιουργούν σχέσεις. Και διεγείρουν την αμοιβαία δημιουργικότητα. Μόλις τα τελευταία 20 χρόνια η Κίνα άρχισε να επιτρέπει στους ανθρώπους της να ταξιδεύουν ελεύθερα στο εξωτερικό μετά από δεκαετίες επιβεβλημένης απομόνωσης. Οι πολιτικοί συχνά φοβούνται τις ανατρεπτικές ιδέες και τις άβολες ερωτήσεις που μπορεί να φέρουν μαζί τους οι ταξιδιώτες.

Η δυσπιστία των ντόπιων απέναντι στους τουρίστες τους ωθεί να τους αντιλαμβάνονται ως αποδιοπομπαίους τράγους που λειτουργούν προς όφελος των πολιτικών που αναζητούν βολικές ευθύνες. Στη Βαρκελώνη, μια πόλη που εξαρτήθηκε από τον τουρισμό για την αναγέννησή της στα τέλη του 20ού αιώνα, οι τουρίστες γίνονται όλο και πιο ανεπιθύμητοι. Κατηγορούνται για την αύξηση του κόστους διαβίωσης των κατοίκων, καθώς και για τα ευρύτερα προβλήματα που αφορούν την ανισότητα και τη στασιμότητα που εγείρουν δυσάρεστα ερωτήματα σχετικά με την τοπική πολιτική ικανότητα.

Ο τουρισμός είναι επίσης ένας τρόπος για τις κυβερνήσεις να διαδίδουν τις ιδεολογίες τους – εσωτερικά και εξωτερικά. Οι επισκέπτες της Κούβας, για παράδειγμα, μπορούν να επισκεφθούν το Μουσείο της Επανάστασης, το οποίο φέρεται να είναι ένα από τα κορυφαία σημαντικά που πρέπει να κάνει κανείς στην Αβάνα.

Έρευνες έχουν δείξει ότι τα σουβενίρ που πωλούνται ως πολιτιστική κληρονομιά  στους τουρίστες δίνουν προτεραιότητα σε ορισμένες συγκεκριμένες πτυχές της ιστορίας που μπορούν να αποσιωπήσουν άλλες. Με την πάροδο του χρόνου η επίσημη αφήγηση εδραιώνεται και άλλες ιστορικές πλευρές  μπορεί να ξεχαστούν. Το Historic England έχει, για παράδειγμα, αρχίσει πρόσφατα να προσπαθεί να συμπεριλάβει τη συχνά παραγνωρισμένη queer ιστορία πολλών μνημείων πολιτιστικής κληρονομιάς.

Το Ισραήλ χρησιμοποιεί εδώ και πολλά χρόνια τον γκέι τουρισμό για να απαλύνει τη διεθνή του εικόνα, κάνοντας τη χώρα να φαίνεται προοδευτική σε ένα μέρος του κόσμου, το οποίο γενικά δεν είναι.

Εν τω μεταξύ, ο τουρισμός μπορεί να αποτελέσει μέσο για την ανύψωση και την τροποποίηση της εικόνας μιας χώρας στην παγκόσμια σκηνή. Το Ισραήλ χρησιμοποιεί εδώ και πολλά χρόνια τον γκέι τουρισμό για να απαλύνει τη διεθνή του εικόνα, κάνοντας τη χώρα να φαίνεται προοδευτική σε ένα μέρος του κόσμου που γενικά δεν είναι. Το Ντουμπάι έχει καθιερωθεί στην ίδια περιοχή ως μια πολυτελής παιδική χαρά γεμάτη με αξιοθέατα και απολαύσεις που δεν υπάρχουν πουθενά αλλού.

Ωστόσο, οι δεσμεύσεις των κυβερνήσεων και των δύο αυτών προορισμών για την τουριστική εικόνα που πωλούν είναι συζητήσιμες. Τα ΛΟΑΤΚΙ άτομα στο Ισραήλ είχαν πρόσφατα περιορισμούς στο δικαίωμά τους στην παρένθετη μητρότητα από το κοινοβούλιο. Εν τω μεταξύ, το Ντουμπάι είναι γνωστό για τις περιπτώσεις ανθρώπων που αντιμετωπίζουν αυστηρές δικαστικές ποινές για πράξεις τόσο αθώες όπως για παράδειγμα ένας άνδρας να ακουμπήσει καταλάθος τα οπίσθια ενός άλλου άνδρα.

Οι καλύτερες διακοπές

Από τη μία πλευρά, η εικόνα που πλασάρεται στους τουρίστες συνήθως ουδεμία σχέση έχει με την πραγματικότητα που αντιμετωπίζουν οι ομοϊδεάτες τους που ζουν σε μια χώρα. Από την άλλη, οι ίδιοι οι τουρίστες μπορεί να αναμένεται να συμμορφωθούν με κανονισμούς με τους οποίους δεν θα συμφωνούσαν ή δεν θα αποδέχονταν στην πατρίδα τους.

Η δύναμη του τουρισμού δεν υπερτερεί πάντα της πολιτικής. Πρόσφατα η κινεζική κυβέρνηση άσκησε με επιτυχία πίεση στις διεθνείς αεροπορικές εταιρείες να σταματήσουν να αναφέρονται στην Ταϊβάν ως χώρα, διαφορετικά θα αντιμετώπιζαν αντίποινα.

Οι τουρίστες δεν θα πρέπει να αφήνουν στους πολιτικούς να εκμεταλλεύονται την επιθυμία τους για εξερεύνηση για ιδιοτελείς σκοπούς. Πρέπει να εκτιμήσουμε τη δύναμή μας ως καταναλωτές- να υποστηρίξουμε προορισμούς που γιορτάζουν τον τουρισμό ως μέσο αμοιβαίας ανταμοιβής των ανταλλαγών μεταξύ οικοδεσποτών και επισκεπτών και να μποϊκοτάρουμε εκείνους που δεν το κάνουν. Οι τουρίστες έχουν μεγάλη δυνητική επιρροή. Θα πρέπει να τη χρησιμοποιήσουν για να θέσουν τους πολιτικούς προ των ευθυνών τους.

Υπάρχουν λοιπόν μερικά πράγματα που πρέπει να λάβετε υπόψη σας όταν σχεδιάζετε τις διακοπές σας. Μάθετε αν ο ταξιδιωτικός σας πάροχος δεσμεύεται να επενδύσει στην τοπική κοινότητα, θέσεις εργασίας και προμηθευτές. Ερευνήστε εκ των προτέρων τη στάση των κατοίκων της περιοχής απέναντι στον τουρισμό, ώστε να είστε καλύτερος επισκέπτης. Φέρτε πίσω κάτι περισσότερο από ένα ωραίο μαύρισμα ανταλλάσσοντας ιδέες, ιστορίες και τηλέφωνα. Σεβαστείτε την τοπική κοινότητα, και μην εισέρχεστε με ναπολεοντικό ύφος στις άλλες χώρες και πολιτισμούς. Να θυμάστε πάντα ότι κάποιοι άνθρωποι εξακολουθούν να ζουν και να εργάζονται, να πρέπει να πάνε καθημερινά στην εργασία τους κι ότι εξαρτώνται από το μεροκάματο. Φροντίστε να μην τους εμποδίζετε και να τους το κάνετε ακόμα πιο δύσκολο. Οι τουριστικοί προορισμοί δεν είναι κατασκευασμένες παιδικές χαρές για τουρίστες. Ελέγξτε ότι η δημόσια εικόνα ενός προορισμού ταιριάζει με την ιδιωτική του εικόνα και μην υποστηρίζετε τους υποκριτές. Και τέλος, να είστε ενήμεροι για τους πολιτικούς που χρησιμοποιούν τον τουρισμό για να εκφοβίσουν όσους δεν συμφωνούν μαζί τους – και να είστε έτοιμοι να τους αποδοκιμάσετε αν χρειαστεί.