Για τον Μίνω Θεοχάρη είναι ωραία η αίσθηση του να ανήκεις κάπου όπως η Hedwig
Ο Μίνως Θεοχάρης μιλάει στο Olafaq για το πιο punk rock musical του Broadway, Hedwig and The Angry Inch, το οποίο μεταφέρει στη σκηνή του Γυάλινου Μουσικού Θεάτρου.
Ο Μίνως Θεοχάρης υποδύεται την γοητευτικά απόκοσμη Hedwig, την πιο εμβληματική gender queer περσόνα του σύγχρονου μουσικού θεάτρου παγκοσμίως.
Ο Θεοχάρης βάσισε την παράσταση πάνω στην ταινία Hedwig and the Angry Inch, μια αμερικανική μουσική κωμωδία-δράμα του 2001, γραμμένη για την οθόνη και σκηνοθετημένη από τον John Cameron Mitchell.
Βασισμένη στο θεατρικό μιούζικαλ Hedwig and the Angry Inch των Μίτσελ και Στίβεν Τρασκ του 1998, ακολουθεί τη Hedwig Robinson, μια τραγουδίστρια της ανατολικογερμανικής ροκ. Η Hedwig αναπτύσσει στη συνέχεια μια σχέση με έναν νεότερο άνδρα, τον Τόμι, γίνεται μέντορας και μουσικός συνεργάτης του, μόνο που ο Τόμι κλέβει τη μουσική της και γίνεται ροκ σταρ. Η ταινία παρακολουθεί τη Hedwig και τη συνοδευτική της μπάντα, τους Angry Inch, καθώς ακολουθούν την περιοδεία του Tommy, ενώ παράλληλα εξερευνά το παρελθόν της Hedwig και την επέμβαση επαναπροσδιορισμού του φύλου της.
Κέρδισε αμέσως το underground κοινό και τους κριτικούς, σηματοδοτώντας μια ολόκληρη εποχή που άλλαξε την pop κουλτούρα. Από τότε, έφερε απανωτά sold out στο Broadway και το West End και κατάφερε να αποκτήσει φανατικούς οπαδούς σε όλες τις χώρες που παρουσιάστηκε. Έχει προταθεί για Grammy Καλύτερου Μιούζικαλ το 2015, ενώ έχει μεταφερθεί και στο σινεμά με τον John Cameron Mitchell στον πρωταγωνιστικό ρόλο.
Η παράσταση μάς προσκαλεί να αφεθούμε σε έναν glam rock ύμνο για την ελευθερία της ανθρώπινης ύπαρξης. Είναι, την ίδια στιγμή, ένα ταξίδι που θα μας θυμίσει με τον πιο καυστικό τρόπο τη σημασία του να είσαι ο εαυτός σου και μια παράσταση γεμάτη εκρηκτικές μουσικές στιγμές, ξεκαρδιστικά στιγμιότυπα αλλά και συγκίνηση, που ανατρέπει τις προκαταλήψεις και φέρνει στην συζήτηση τα δικαιώματα που διεκδικεί η ΛΟΑΤΚΙ + κοινότητα.
Φωτ.: Άσπα Κουλύρα / Olafaq
Ο Μίνως Θεοχάρης μιλάει στο Olafaq για το Hedwig and The Angry Inch.
– Είδες το Hedwig and the Angry Inch όταν βγήκε ή ετεροχρονισμένα, λίγα χρόνια μετά;
Η επαφή μου με το έργο έχει να κάνει περισσότερο με το θεατρικό του ανέβασμα και όχι με την κινηματογραφική του μεταφορά. Οπότε δύσκολα θα μπορούσα να έχω βρεθεί στο Broadway το ‘98 που πρωτοανέβηκε. Αν και αυτό που οι περισσότεροι δε γνωρίζουν είναι πως η Hedwig γεννήθηκε σε εναλλακτικά punk drag clubs στα μέσα της δεκαετίας του 90 ως μια περσόνα που επινόησε ο ηθοποιός που την ερμήνευε και όλο το περφόρμανς του δεν κράταγε πάνω από σαράντα λεπτά. Αφού συναντήθηκε με τον συνθέτη και τον σκηνοθέτη άρχισαν να δίνουν τη ραχοκοκαλιά σε μια ιστορία με την περσόνα αυτή και καταλήξαμε στο έργο που έχουμε σήμερα. Η κινηματογραφική μεταφορά έγινε αρκετά αργότερα στις αρχές του 2000.
– Θυμάσαι την στιγμή που τελείωσε το έργο; Τι σκέφτηκες βγαίνοντας από το σινεμά;
Δεν έχω δει την ταινία στο σινεμά ποτέ. Στα πλαίσια της έρευνας μου για το θεατρικό έργο, είδα και την ταινία αλλά δεν είχα καμία πρόθεση να μεταφέρω την ταινία στο θέατρο. Με συγκινεί πολύ η αυθεντική πρώτη ύλη του έργου όπως ανέβηκε στο θέατρο και έκανε τόσο μεγάλη αίσθηση. Και η αλήθεια είναι πως αυτό το show που δημιούργησε αυτός ο καλλιτέχνης, γνωρίζοντας ότι έχει γράψει και το κείμενο πραγματικά με συγκλόνισε.
– Τι καινούργιο θα υπάρχει στην δική σου βερσιόν και τι θα μείνει ίδιο σε σχέση με το αρχικό έργο;
Η δική μας εκδοχή είναι αυτή του off Broadway και Broadway ανεβάσματος. Δεν έχω πειράξει τίποτα. Είναι ακριβώς όπως ανεβαίνει και στο εξωτερικό. Πέρα από κάποια πράγματα στην προσαρμογή του κειμένου που μαζί με τον Φοίβο Ριμένα τα προσαρμόσαμε στη γλώσσα μας έτσι ώστε να βγει καλύτερα το νόημα, θεωρώ πως η παράσταση έχει μείνει πιστή στο όραμα των δημιουργών. Όσο για τις πινελιές, υπάρχει ειδική ενότητα στο κείμενο που μας ήρθε με τα δικαιώματα του έργου που απαιτεί από τον καλλιτέχνη που το ερμηνεύει να βάζει τη δική του σφραγίδα και να παίρνει «ελευθερίες». Η παράσταση είναι ένα live, είναι ζωντανός οργανισμός και η HEDWIG είναι απρόβλεπτη, οπότε και η δική μου εκδοχή θα είναι κάπως έτσι!
Φωτ.: Άσπα Κουλύρα / Olafaq
– Mήπως σκέφτηκες να «μετριάσεις» κάποια πράγματα για χάρη του πάντα «υπερευαίσθητου» ελληνικού κοινού;
Το ελληνικό κοινό δεν θεωρώ πως είναι υπερευαίσθητο. Εμείς θα πούμε την ιστορία της Hedwig όπως γράφτηκε, για όποιον ενδιαφέρεται να την ακούσει και έχω να πω από την προηγούμενη φορά που δοκίμασα να την πω ότι ευτυχώς είναι πολλοί οι άνθρωποι που θέλουν να ακούσουν μια τέτοια ιστορία.
– “Τα πάντα ρει, μηδέποτε κατά τ’αυτό μένειν“: Μωρέ μήπως τελικά ήταν ο Ηράκλειτος ο πρώτος gender fluid φιλόσοφος της παγκόσμιας ιστορίας;
Δεν ξέρω να σου απαντήσω σε αυτό σίγουρα όμως ήταν ο πρώτος που έβαλε στο χάρτη αυτό που σήμερα λέμε fluid – before it was cool!
– Τrans, non-binary, queer, straight. Οι «πινακίδες» αυτές έχουν νόημα σήμερα, όπως φαίνεται από το κοινωνικό περιβάλλον. Αλλα τελικά μήπως αυτή η διαφοροποίηση στην «ονοματολογία», ουσιαστικά σημαίνει το ίδιο πράγμα;
Δε νομίζω. Διαφωνώ με τον όρο «πινακίδες». Πιστεύω πως τόσο ο σεξουαλικός προσανατολισμός όσο και η ταυτότητα φύλλου έχει νόημα να έχουν όνομα γιατί δημιουργούν μια ομπρέλα για όλους όσους το χρειαζόμαστε να αισθανθούμε συμπερίληψη και ορατότητα. Να νιώσουμε άνετα και να μην ψάχνουμε χαμένοι ανάμεσα στο δυαδικό σχήμα άνδρας- γυναίκα που ανήκουμε. Είναι ωραίο να μπορείς να έχεις ένα όνομα, μία ταυτότητα. Να υπάρχει ο χώρος, η επιλογή, το περιθώριο. Η αίσθηση του ότι ανήκεις κάπου. Δεν είναι όμορφο να νιώθουμε αόρατοι.
– Πιστεύεις ότι ένα έργο όπως το Shortbus θα μπορούσε να γυριστεί από έναν Έλληνα σκηνοθέτη, όπως π.χ. τον Κούτρα; Ή είναι ακόμη «τζιζ» για την ελληνική κοινωνία;
Θα πρέπει να ρωτήσουμε τον Πάνο φαντάζομαι! Μακάρι. Αν και ο κινηματογράφος στην Ελλάδα αισθάνομαι ότι είναι πολύ ανοιχτός σε θεματικές.
Φωτ.: Άσπα Κουλύρα / Olafaq
– Πόσο πολύ έχουμε προχωρήσει ως χώρα ως προς την αποδοχή του διαφορετικού;
Πιστεύω αρκετά. Είναι αρκετά χρόνια που υπάρχει μετακίνηση. Σίγουρα πεποιθήσεις από το παρελθόν δεν ξεριζώνονται από τη μια μέρα στην άλλη αλλά νιώθω ότι είναι αρκετοί αυτοί που ανοίγουν τον δρόμο πια. Ακούγονται πολλές φωνές και αυτό είναι καλό. Υπάρχει ορατότητα και σίγουρα υπάρχει ελπίδα!
– Τι μήνυμα έχεις να δώσεις στους απανταχού «Hedheads» ενόψει της παράστασης;
Τους περιμένω στο live! Ξέρουν αυτοί. Η κάθε βραδιά με τη HEDWIG δεν είναι ίδια. Οπότε θα τα πούμε από κοντά στο Γυάλινο μουσικό θέατρο να τραγουδήσουμε, να συγκινηθούμε, να τα σπάσουμε!
– Tελικά, 25 ακριβώς χρόνια μετά την αρχική του σύλληψη, το “Hedwig and the Angry Inch” τι είναι; Ριζοσπαστικό, επίκαιρο, διαχρονικό ή αχρονικό;
Είναι αληθινό. Η αλήθεια είναι σίγουρα όλα αυτά που αναφέρεις.
– Πες μου μια ταινία που είδες πρόσφατα και έπαθες πλάκα. Όλοι πάντως, ανεξαρτήτως σεξουαλικού προσδιορισμού, μιλάνε για το All Of Us Strangers πάντως.
Είδα το “Ρoor Τhings” που μου άρεσε πολύ!
– Μια τελευταία ερώτηση: είχαμε μιλήσει προ 15ετίας, όταν ήσουν στο Pomodoro, μαζί με τον Κωνσταντίνο και τη Νάντια. Αδυνατώ, πραγματικά, να θυμηθώ επακριβώς τις καταστάσεις τότε, αλλά η ερώτησή μου είναι η εξής: πόσο πολύ έχει αλλάξει η αθηναϊκή νύχτα και διασκέδαση από το 2008 μέχρι σήμερα. Και πως έχεις βιώσεις αυτές τις αλλαγές εσύ ως Μίνως;
Επειδή έχω μεγαλώσει κάπως πια, δεν ακολουθώ νυχτερινά μονοπάτια τόσο συχνά. Τότε ήμουν 20 χρόνων και ήθελα να φάω τον πλανήτη! Νομίζω πως η νύχτα ανήκει στους νέους και έτσι πρέπει. Τώρα πάντως που ξανά βγαίνω σε μουσική σκηνή με αυτό το έργο είναι ευκαιρία να το παρατηρήσω και με μεγάλη μου χαρά στην επόμενη κουβέντα μας να σου πω που κατέληξα!
Φωτ.: Άσπα Κουλύρα / Olafaq
Info: Η αιρετική Χedwig μαζί με την μπάντα της, «Τα εξANGRYωμένα εκατοστά», ξεκινάει τις εμφανίσεις της την Παρασκευή 8 Μαρτίου.
Συντελεστές: Στο ρόλο της Hedwig ο Μίνως Θεοχάρης. Στο ρόλο του Γίτζακ η Κατερίνα Ντούσκα.
Η Σούζι Μίλερ, Αυστραλή νομικός και θεατρική συγγραφέας, μετέτρεψε τη νομική της εμπειρία σε τέχνη, δημιουργώντας το "Prima Facie", έναν συγκλονιστικό μονόλογο που αποκαλύπτει την έμφυλη ανισότητα στο
Η Σούζι Μίλερ, Αυστραλή νομικός και θεατρική συγγραφέας, μετέτρεψε τη νομική της εμπειρία σε τέχνη, δημιουργώντας το "Prima Facie", έναν συγκλονιστικό μονόλογο που αποκαλύπτει την έμφυλη ανισότητα στο
Ο Αντώνης Παλάσκας, συνθέτης σύγχρονης ηλεκτρονικής μουσικής και ένας από τους πρωτοπόρους της ελληνικής electronica των 90s, συνεχίζει να δημιουργεί ηχητικά τοπία που γεφυρώνουν τέχνη και επιστήμη, μ
Ο Αντώνης Παλάσκας, συνθέτης σύγχρονης ηλεκτρονικής μουσικής και ένας από τους πρωτοπόρους της ελληνικής electronica των 90s, συνεχίζει να δημιουργεί ηχητικά τοπία που γεφυρώνουν τέχνη και επιστήμη, μ
Με αφορμή την κυκλοφορία του νέου του άλμπουμ "Omni", το Olafaq είχε τη χαρά να συνομιλήσει με τον Νίκο Πατρελάκη, έναν από τους πιο ξεχωριστούς δημιουργούς της ελληνικής ηλεκτρονικής μουσικής σκηνής,
Με αφορμή την κυκλοφορία του νέου του άλμπουμ "Omni", το Olafaq είχε τη χαρά να συνομιλήσει με τον Νίκο Πατρελάκη, έναν από τους πιο ξεχωριστούς δημιουργούς της ελληνικής ηλεκτρονικής μουσικής σκηνής,
Με το έργο "Match", η Δανάη Λιοδάκη εξερευνά τον έρωτα στην εποχή των dating apps, αναζητώντας αν μπορεί να επιβιώσει απέναντι στον ατομισμό, τον καταναλωτισμό και την ψηφιακή αποξένωση.
Με το έργο "Match", η Δανάη Λιοδάκη εξερευνά τον έρωτα στην εποχή των dating apps, αναζητώντας αν μπορεί να επιβιώσει απέναντι στον ατομισμό, τον καταναλωτισμό και την ψηφιακή αποξένωση.
