Η σύσταση μιας οντολογικής εταιρείας δύο χαμογελαστών ανθρώπων που συναντιούνται πρώτη φορά γυμνοί είναι μόνο η αρχή για την αναζήτηση της αλήθειας κι ένα βιβλίο-όπλο απέναντι στην ψευδαίσθηση της απογοήτευσης, φόρο τιμής στον Πλάτωνα με μια μορφή διαλεκτικής μεθόδου που υπερβαίνει το κείμενο στο εσωτερικό του βιβλίου.

Ειρωνία, χιούμορ και αυτοσαρκασμός. «Οι ανοησίες των μίντια και του TikTok, οι διαφημίσεις αυτοβελτίωσης, οι αμπελοφιλοσοφίες της παλιοπαρέας, τα σκάνδαλα της πολιτικής, τα χημικά όπλα, οι “τράπεζες” των κρυπτονομισμάτων, οι άυλες συνταγές και τα αστρονομικά αδιέξοδα της καθημερινής ανάγκης».

«Η Αμπελοφυλλοσοφία, ένα δυνητικά, ασφαλές πλαίσιο παρρησίας και ειλικρίνειας, μια θεραπευτική μέθοδος για την επιβίωση της ανθρώπινης νοημοσύνης στον κατακλυσμό της ανούσιας βουλιμικής “ευτυχισμένης δυστυχίας” που δυναμώνει με κάθε νέα γενιά νανομικροτσίπ, κάθε νέα μόδα διαχρονικής νεανικότητος και κάθε νέα μορφή κανονικότητος».

1ο Συμπόσιο Αμπελοφυλλοσοφίας 20 Νοέμβρη στο Booze και έναρξη ενός ευρύτερου λογοτεχνικού κινήματος με την ελπίδα- προσδοκία τη δημιουργία ενός μεγάλου Αμπελοφυλλοσοφικοχωριού πάντα με αφορμή το “Όλη η Αλήθεια για την Αλήθεια” των ξεχωριστών αμπελοφυλλοσόφων Τζίμη Ευθυμίου, ιδρυτή και ψυχής του σχήματος-φαινομένου της ελληνικής μουσικής σκηνής Αέρα Πατέρα και του εικονογράφου-γραφίστα του Φανταστικού και της Επιστημονικής Φαντασίας Νίκου Δαχρή.

Λίγες μέρες πριν την παρουσίαση συναντήσαμε τον Τζίμη και τον Νίκο και μας εξήγησαν τα ανεξήγητα για τη ζωή, την Αλήθεια και τον τρόπο επιβίωσης της ανθρώπινης νοημοσύνης σε μια εποχή “Μετανθρωπισμού” με καρδούλες κι αγάπες ψεύτικες «στη σκιά της Τεχνητής Νοημοσύνης που μας ρουφάει ολοένα και περισσότερο τον Ήλιο».

– Τζίμη και Νίκο, καλώς ορίσατε. Αν έπρεπε να συστήσετε τον εαυτό σας σε μια οντότητα ενός άλλου σύμπαντος ή έναν άνθρωπο που απλώς δεν έχει ιδέα ποιοι είστε, πώς θα συστηνόσασταν;
Τζίμης: Θαυμάσια ερώτηση! Πολλές φορές, όσο εξηγούμε κάτι, τόσο λιγότερο το καταλαβαίνουν οι άλλοι, και άλλες, πάλι, που όσο λέμε αυτόν “εκείνο”, τόσο εκείνο γίνεται αυτός, οπότε η απάντηση είναι περίπλοκη. Σκεφτόμαστε μετά το 5ο βιβλίο της τριλογίας να φτιάξουμε κι ένα εγχειρίδιο σαβουάρ βίβλου για εξωγήινους, αλλά και για αγείωτους γήινους. Α! Kαι ένα λεξικό για τον πύργο της Βαβέλ.

Νίκος: Ολόγυμνοι και χαμογελαστοί, όπως πρωτογνωριστήκαμε κι εμείς μεταξύ μας, σαν τα σχέδια στη χρυσή πλάκα του Pioneer 10, με μόνη διαφορά ότι θα του πουλούσαμε και το “Όλη η Αλήθεια…”, ήξερε δεν ήξερε ελληνικά…

– Πώς προέκυψε η σύσταση της Οντολογικής Εταιρείας;
Τζίμης: Η σύσταση της εταιρείας είναι μία υπέροχη ιδέα και φαντάζομαι ότι θα προκύψει από τον κόσμο. Φαντάζομαι για μας ήταν αρχικά μια ανάγκη να μη βάλουμε τα ονόματά μας σαν να είμασταν κάποιοι που κατέχουν την αλήθεια. Ή, που συμφωνούν κατ’ ανάγκην με αυτά που λένε…

Νίκος: Οντολογικά, θεολογικά και αυτοσαρκαστικά. Είναι μια πνευματική υπόσταση, μόνο. Οικονομικά, επί του παρόντος, τουλάχιστον, δεν έχει προκύψει ακόμα. Άδικα θα την ψάχνετε στα μητρώα της εφορίας.

– Τι σημαίνει στην περίπτωσή σας “εταιρεία”;
Τζίμης: Φαντάζομαι ότι είναι μία σύμπραξη από εταίρες. Αφού εκδιδόμαστε, αλλά και που η δουλειά μας έχει να κάνει με την συνουσία, όχι μόνο με τους αναγνώστες αλλά και ανάμεσα στους συγγραφείς. Πνευματικά εννοείται. Εννοείται;

Νίκος: Μια ακόμα ομάδα από εκδιδόμενες εταίρες που συνωμοτούν να σπάσουν το περεταίρω σύμπαν, απελευθερώνοντας τον ελληνικό λαό από την τυραννία της παρεταιρικής δηθενιάς του. Στο παραμύθι της “Αλήθειας”, βέβαια, η Οντολογική Εταιρεία είναι το μυστικό εγχείρημα των Αμπελοφυλλοσόφων να συγγράψουν και να εκδώσουν σε ένα και μοναδικό αντίτυπο το εγχειρίδιο που θα αποτελούσε τη σταθερά αξία πληροφορίας για την ασφαλή μετάβαση από σύμπαν σε σύμπαν μέσω της Πύλης της Αβεβαιότητας. Αλλά αυτό, καλύτερα, ας μείνει μεταξύ μας, γιατί δεν τους πήγε καλά.

– Είναι η εταιρεία σας ένα μανιφέστο, μια αμφισβήτηση στο “φαίνεσθαι”, τη βλακεία και τον παραλογισμό των καιρών, μια προσπάθεια εντοπισμού της ουσίας των όντων, των όντως όντων, της αρχής της ύπαρξης και της συγκρότησης του όντος;
Τζίμης: Καμιά φορά υπάρχουν ερωτήσεις όπως αυτή, υπέρ λαμπρές, που εκτοξεύονται προς όλες τις κατευθύνσεις και οποιαδήποτε απάντηση θα τις αδικούσε. Respect.

Νίκος: Ναι.

– Μιλήστε μας για το βιβλίο. Από ποια ιδέα, ποια έμπνευση, ποια σκέψη ξεκίνησε;
Νίκος: Στην αρχή πήγαινε για τσελεμεντές για γνωσιακά ντολμαδάκια. Ο Τζίμης είχε υπαγορεύσει το κείμενό του σε πρόγραμμα φωνητικής πληκτρολόγησης του κινητού του, οδηγώντας, στο αυτοκίνητο, και μια μέρα ήρθε στην παραλία και ζητούσε γνώμες για την ιδέα “Οντολογική Εταιρεία – Όλη η Αλήθεια για την Αλήθεια” και την προθυμία μου να το «στήσω» γραφιστικά, όπως γούσταρα εγώ, για να το κάνει αυτοέκδοση. Είχε ήδη τη βασική ιδέα για τον κατοπτρικό τίτλο στο εξώφυλλο και γενικά δεν μου φαινόταν για πολύ χρονοβόρα δουλειά, και δέχτηκα. Αλλά δεν μου πήγαινε, ως γραφίστας και παραλιακός φίλος του, να στείλω σε τυπογραφείο ένα τέτοιο βιβλίο, έχοντας αναλάβει, μετά, εγώ τον σχεδιασμό του. Θα ήταν κρίμα το δεντράκι που έγινε χαρτί για να τυπωθεί μια ακόμα αυτοέκδοση σαν τις χιλιάδες άλλες που κυκλοφορούν πλέον στην ελληνική αγορά χωρίς καμία αξιομνημόνευτη προσφορά στον πολιτισμό. Βέβαια, θα ήταν μέρος της ευρύτερης Αεροπατερικής κληρονομιάς που χτίζει ο Τζίμης ως καλλιτέχνης εδώ και 40 χρόνια, αλλά ακόμα και με την αυτή ιδιότητα, κρίμα το δεντράκι. Με τον Τζίμη είχαμε συνεργαστεί αρκετές φορές στο παρελθόν ώστε να υπάρχει επαρκής εμπιστοσύνη μεταξύ μας για να αναπτύξω την ιδέα του με τον δικό μου τρόπο, κι ας ήταν σοκαριστικό το αποτέλεσμα για εκείνον όταν του το πρωτοπαρουσίασα. Ως ένα βαθμό, ακόμα και τώρα, 12 μήνες αργότερα, έχω την αίσθηση ότι δεν έχει ξεπεράσει τελείως εκείνο το σοκ.

Το παραμύθι της Αλήθειας, που έγραψα και πρόσθεσα ενδιάμεσα στα ντολμαδάκια του Τζίμη, για να αξίζει στο αξιακό μου σύστημα το χαρτί του βιβλίου, ξεκίνησε ως ένα τέχνασμα επηρεασμένο από το Principia Discordia (Greg Hill et al, 1963) που θεωρώ ότι συγγενεύει εννοιολογικά με τους Αέρα Πατέρα, την μπάντα του Τζίμη, και την Ηχώ της Αεραλάνδης, τη steampunk εφημερίδα που κυκλοφορούσε μαζί με κάθε δίσκο τους μέχρι την πρόσφατη ταινία-ντοκιμαντέρ “Αεραλάνδη” (2024). Είχαμε ήδη κάνει συζητήσεις, και μόνοι μας με τον Τζίμη, και όλοι μαζί με την υπόλοιπη μπάντα και τον σκηνοθέτη – παραγωγό της δεύτερης ταινίας, για το απώτερο αφήγημα του brand της μπάντας και του “Αεραλάνδη 2” που ήταν παράλληλα στα σκαριά, όπου τους πρότεινα να διερευνήσουν την προσέγγιση του Principia και της αμερικανικής «θρησκείας» Church of the Subgenius που το έχει για βίβλο της, αλλά δεν το είχαν υπόψη και δεν είχαμε βγάλει άκρη. Μπαίνοντας εγώ, αργότερα, στο τριπ των λογοπαιγνίων του «μαγεμένου δάσους» της προσωποποιημένης Αλήθειας, για χάρη του δέντρου που θα γινόταν χαρτί για τα ντολμαδάκια του Τζίμη, άσχετα με τις ταινίες, βρέθηκα σε ένα πολυσύμπαν βαθιάς φιλοσοφικής αλληγορίας που με ικέτευε από το φανταστικό υπερπέραν του να το εξερευνήσω και να το μοιραστώ οπωσδήποτε με τον ίδιο και ίσως με όλη την υπόλοιπη χώρα. Κι έζησαν αυτοί καλά κι εμείς, άστα, καλύτερα!

– “Εγχειρίδιο”, γιατί;
Τζίμης: Έχει ενδιαφέρον που η ίδια λέξη σημαίνει και είδος όπλου. Που πρέπει να ‘ναι μικρό, εύχρηστο και φορητό. Αυτό θέλαμε και με το βιβλίο. Να είναι ένα είδος όπλου απέναντι στην ψευδαίσθηση της απογοήτευσης, ένας οδηγός (ακόμα και για το πώς να χαθείς). Μικρός, εύχρηστος και φορητός.

– Το παιγνιώδες στις λέξεις στη σκέψη, το χιούμορ, η ειρωνεία, ο αυτοσαρκασμός είναι ίδια του χαρακτήρα σας συνεπώς και του βιβλίου. Ποια τα βασικά φαινόμενα που απολαμβάνετε να περιπαίζετε, αυτά απέναντι στα οποία συνηθίζετε να είστε δηκτικοί;
Τζίμης: Η ειρωνεία κάνει καλό σε όλα το ίδιο. Είναι θέμα δημοκρατίας και ανθρωπισμού. Η ζωή η ίδια περιπαίζει τις δράσεις μας και το κάνει τόσο καλά που ούτε καν το καταλαβαίνουμε. Είχα ένα φίλο που ήταν τόσο συντηρητικός, αλλά σώθηκε καθώς έγινε συντηρητής. Επίσης ένας άλλος τόσο επαναστάτης  φτιάχνει τώρα ταμπέλες και επιγραφές : “Επανάσταση στις τιμές!”. Και μια φίλη που ήθελε να διορθώσει τον κόσμο, έγινε διορθώτρια κειμένων. Το θέμα και για μας ήταν πάντα η υπόθεση της ελευθερίας. Από τον εαυτό σου από ό,τι αγαπάς -για να μπορείς να το αγαπάς- και από την ελευθερία ακόμα την ίδια. Το είπε και ο Καζαντζάκης και οι αρχαίοι μας με τα παράδοξα αποφθέγματα.

Νίκος: Το «παιγνίον» της Αμπελοφυλλοσοφίας, πέρα από το οικουμενικό γλωσσολογικό φαινόμενο της «αμπελοφιλοσοφίας» στο οποίο θεμελιώνεται, κατ’ εμέ, είναι κι ένα αποκύημα της αυτοαναφορικότητας της λογικής και διέπει, οργανώνει και υποστηρίζει, υποθάλποντας, όλο το φάσμα του υπαρξιακού Ναρκισσισμού που ανέκαθεν επιβάλλεται από την κοινωνία στο άτομο. Τα τελευταία χρόνια, από τον Κορονοϊό κι έπειτα περισσότερο, η αυτοαναφορικότητα αυτή έχει αναποδογυρίσει, με τα Κοινωνικά Δίκτυα – την “κοινωνία του θεάματος” του Ίνστα και του Τίντερ – και κατασπαράζει τον εαυτό της, αυτοϋπαγορεύεται, αυτοαπαγορεύεται, κρύβεται όπως μπορεί από την επέλαση του Μετανθρωπισμού, και καταπνίγει την επικοινωνία μεταξύ μας. Οι περισσότεροι, πλέον, ανεξαρτήτου γενιάς και καταγωγής, έχουμε γίνει πιο ψευδονάρκισσοι κι από τους Υπαρξιστές, εγωιστικά, δηλητηριώδη λουλούδια, όλο καρδούλες και αγάπες κατά το φαίνεσθαι, σάπιοι από μέσα, ψεύτικοι, άδειοι, μόνοι, δειλοί και αδαείς, στη σκιά της Τεχνητής Νοημοσύνης που μας ρουφάει ολοένα και περισσότερο τον Ήλιο. Η μόνη αξία που δίνει νόημα στην ύπαρξή μας είναι το εσωτερικό μειδίαμα που, πλέον, χρειάζεται ψυχοφάρμακα για να μην πεθάνει από την αηδία κι αυτό μαζί με κάθε άλλη μορφή αυτοσυνείδησης και αυτοσεβασμού που ήδη αποτελεί χαμένο θησαυρό του Ιντιάνα Τζόουνς. Από αυτό τον βόθρο αναδύονται όλο και ταχύτερα διάττοντα διαμάντια ηδονής και πλούτου που μας θαμπώνουν με τις αντανακλάσεις τους για λίγο και μετά σκάνε σαν μπαλόνια μόλις τα αγγίζει η πραγματικότητα, αφήνοντας πίσω τους, παγιδευμένα στον Ορίζοντα Γεγονότων της Μαύρης Τρύπας του πολιτισμού μας, τα Ποπ(!) σκουπίδια της αυτοπροβολής τους. Τις ανοησίες των μίντια και του ΤικΤοκ, τις διαφημίσεις αυτοβελτίωσης, τις αμπελοφιλοσοφίες της παλιοπαρέας, τα σκάνδαλα της πολιτικής, τα χημικά όπλα, τις «τράπεζες» των κρυπτονομισμάτων, τις άυλες συνταγές και τα αστρονομικά αδιέξοδα της καθημερινής ανάγκης. Η Αμπελοφυλλοσοφία είναι, δυνητικά, ένα ασφαλές πλαίσιο παρρησίας και ειλικρίνειας, μια θεραπευτική μέθοδος για την επιβίωση της ανθρώπινης νοημοσύνης στον κατακλυσμό της ανούσιας βουλιμικής «ευτυχισμένης δυστυχίας» που δυναμώνει με κάθε νέα γενιά νανομικροτσίπ, κάθε νέα μόδα διαχρονικής νεανικότητος και κάθε νέα μορφή κανονικότητος. Εντάξει, σταματάω εδώ. Αν πρέπει, Άννα, μπορείς να κόψεις αυτή την απάντηση για εξοικονόμηση χώρου, δεν θα προσβληθώ.

– Νίκο, αποκλείεται, βέβαια.
Nίκος: Ενθουσιάστηκα με τις ερωτήσεις σου και παρασύρθηκα. Άλλη;

– Αναφέρετε στο δελτίο τύπου ότι πρόκειται για το δεύτερο καλύτερο βιβλίο αυτοβελτίωσης που γράφτηκε ποτέ στα Ελληνικά. Ποιο είναι το πρώτο;
Τζίμης: Πολύ σωστή ερώτηση και διαχρονική. Δυστυχώς δεν είχαμε καλύτερο budget για να πληρωθεί η επαγγελματίας που μας έφτιαξε το δελτίο και έτσι έμεινε αναπάντητο το ερώτημα. Χρήσιμο ίσως για τους αρχαιολόγους και τους ερευνητές μυστηρίων του μέλλοντος.

Νίκος: Ο ΚΟΚ για το δίπλωμα οδήγησης. Όσο κι αν τον διαβάζεις, σε αντίθεση με το “Όλη η Αλήθεια”, παραμένει αβελτίωτος. Και πάλι, αυτός, όχι εσύ.

– Είναι η αλήθεια κάτι που μπορεί να προσεγγίσει τελικά κάποιος; Κι αν ναι, ποιος, πώς και γιατί;
Τζίμης: Σίγουρα! Είναι μια τέχνη που μετά οι φιλόσοφοι την ξέχασαν.

– Ας πούμε αναγνωρίζετε τη σωκρατική ειρωνεία και τη διαλεκτική ως σπουδαία όπλα και μεθόδους εύρεσης της αλήθειας;
Τζίμης: Όπως είπε και ένας πρώην πρωθυπουργός για την ουτοπία, είναι το ίδιο όπως ο ορίζοντας. Όσο προχωράς τόσο απομακρύνεται. Μια λύση θα’ ταν να μην προχωράμε για να μην απομακρύνεται. Αλλά σε αυτή τη περίπτωση κινδυνεύουμε να πιαστούμε.

Νίκος: Ναι, βέβαια. Αλλά όχι με την ασφάλεια φρένων που εγγυάται η κοινή αποχή από τέτοιες αναζητήσεις. Ο Σωκράτης έπρεπε κατ’ ανάγκη, στο τέλος, να καταδικαστεί και να θανατωθεί με τη νευρολογική ασφυξία που προκαλεί το κώνειο, ως τιμωρία για την οντολογική ασφυξία που προκαλεί διαχρονικά η φιλοσοφική του πορεία στους Αθηναίους. Το “Όλη η Αλήθεια…” και όλο το project “Οντολογική Εταιρεία” αποτελεί φόρο τιμής στον Πλάτωνα και υποδεικνύει μια μορφή διαλεκτικής μεθόδου που υπερβαίνει το κείμενο στο εσωτερικό του βιβλίου. Η προσωποποιημένη Αλήθεια του παραμυθιού πιάνει την πιο αφηρημένη έννοια μετά το “Αγαθόν/Δίκαιον” του Σωκράτη και την προσεδαφίζει στο ευρύτερα κατανοητό πεδίο της σημερινής φαντασίας, κάτι που και η αρχαία ελληνική θρησκεία έκανε κατά κόρον, όπως άλλωστε και ο ίδιος ο Πλάτων διαπραγματεύεται στα έργα του. Παραθέτοντας το παραμύθι της Αλήθειας ανάμεσα στα αμπελοφιλοσοφίσματα (aka γνωσιακά (ν)τολμαδάκια) του Τζίμη, δημιουργείται ένα αφήγημα παρόμοιο με την καθημερινότητά μας, αποσπασματικά κατανοητό, αφαιρετικά υπερβατικό, ουσιαστικά κενό και ανόητο, αλλά και πολύ βολικό, εφόσον μπορείς να κλείσεις το βιβλίο και να το αφήσεις για πάντα σε κάποιο ράφι να μαζεύει σκόνη. Όλοι πλέον, υποθέτω, είμαστε υποψιασμένοι ότι δεν υπάρχει μία, κοινή για όλους αλήθεια. Σπάνια, όμως, κανείς τολμά, κι αν τολμά, δεν μπορεί άνευ υψηλού πνευματικού και νευρολογικού κινδύνου, να υπερβεί τον φράχτη της συμβατικής Αδικίας του Θρασύμαχου (Πολιτεία) εκτός αυστηρού πλαισίου ψυχιατρικής κλινικής ή ασκητικής, ακαδημαϊκής ή σαμανικής επίβλεψης, και να προσεγγίσει την άβυσσο κάτω από το κοινωνικό συμβόλαιο ενός ή άλλου κοινού συμβατικού ψέματος πίσω από την κάθε κουλτούρα. Όπως μας έχει προειδοποιήσει κι ο άγιος προφύτης Φρειδερίκος, μην πολεμάς το τέρας αν δεν θες να γίνεις τέρας κι εσύ, κι όταν κοιτάς την άβυσσο, σε κοιτάει πίσω κι εκείνη. Είναι επικίνδυνη γραμμή προβληματισμού. Την ακολουθώ με επιφυλάξεις στην ψηφιακή “Τριλογία της Αλήθειας” (Ανοιχτή Βιβλιοθήκη – openbook.gr) και σκοπεύω να την εκθέσω αναπτυγμένη περαιτέρω στα επόμενα βιβλία της έντυπης τριλογίας της Οντολογικής Εταιρείας, και αλλού. Δεν εγγυώμαι ότι δεν έχω γίνει Νιτσεϊκό τέρας. Προς το παρόν, όμως, ας αφήσουμε τις φιλοσοφίες και ας διασκεδάσουμε με το οντολογικό στημ-κυβερνο-πάνκ της έκδοσης του “Η ΗΛΟ ΑΙΕΘΗΛΑ ΝΗΤ ΑΙΓ ΑΙΕΘΗΛΑ”.

– Ποιο είναι το πιο σημαντικό εύρημα των Αμπελοφυλλοσόφων;
Νίκος: Σφάξε με, αγά μου, ν’ αγιάσω, Άννα μου! Τι ωραίες ερωτήσεις! Όπως αποκαλύπτεται στη συνέχεια του παραμυθιού της Αλήθειας, οι Αμπελοφυλλόσοφοι εκτελούν μια πανάρχαια αποστολή: εν μέρει, στρέβλωσης κάποιου επίσημου, διαβρωτικού για την ανθρωπότητα, κηρύγματος και εν μέρει, οργάνωσης της κοινής αμπελοφιλοσοφίας, που έχει by default και η ελληνική γλώσσα όπως όλες οι γλώσσες του κόσμου, σε ένα συστηματικό αφήγημα. Οι Αμπελοφυλλόσοφοι, φυσικά, είναι οι ίδιοι ένα εύρημα, με τη δική τους στρεβλή μυθολογία που ξετυλίγεται στη συνέχεια της τριλογίας που σχεδιάζουμε. Το κυριότερο εύρημα, όμως, που θα χρειαστεί να διακρίνει ο επιμελής αναγνώστης του «Όλη η Αλήθεια…», είναι εκείνο της θεωρίας της Κβαντικής Διαπλοκής και του μέσου της Πύλης της Αβεβαιότητας. Παρότι λίγο σπόιλερ για τη συνέχεια του παραμυθιού, χρειάζεται να το αναλύσω εν συντομία για να μην με βρίζετε άδικα. Να με βρίζετε δίκαια, τουλάχιστον. Η εξίσωση, λοιπόν, της Κβαντικής Διαπλοκής, για την οποία θα διαβάσετε στο βιβλίο, έχει στο ένα της σκέλος το μαγεμένο δάσος και στο άλλο τον Λαβύρινθο. Στη θέση της ισότητας, ανάμεσα στα δύο σκέλη, στο κατώφλι της Πύλης της Αβεβαιότητας, υπάρχει η Μοναδικότητα του παρασύμπαντος όπου οι χαρακτήρες του βιβλίου, επηρεασμένοι από τους Αέρα Πατέρα, ήλπιζαν να βρουν την Αεραλάνδη… Δυστυχώς, δεν μπορώ να αποκαλύψω περισσότερα εδώ, σε αυτή τη φάση. Μπορεί, αν καίγεται κάποιος, να διαβάσει την ψηφιακή Τριλογία της Αλήθειας (e-book) στην Ανοιχτή Βιβλιοθήκη.

– Μιλήστε μου για τα επόμενα δύο βιβλία που συνθέτουν μαζί με αυτό την τριλογία.
Τζίμης: Το δεύτερο έχει να κάνει με την εις άτοπον απαγωγή ή την απαγωγή της λογικής. Η λογική υπάρχει και μεταμορφώνεται αντίστοιχα στα πάντα. Άλλο αν εμείς κάνουμε ότι δεν τη βλέπουμε. Το τρίτο ονομάζεται “Έρωρ” και έχει να κάνει με τον έρωτα, όπου η αλήθεια και η λογική παίζουν τρελό παιχνίδι.

Νίκος: Από την πρώτη μας κιόλας συζήτηση κατόπιν της πρώτης παρουσίασης της πρότασής μου για το βιβλίο (του) στον Τζίμη, και αφού υποχώρησε λίγο το πρώτο εκείνο σοκ του, κατά το οποίο άκουγα επί μιάμιση ώρα βρίσιμο και προσβολές, και του εξήγησα τη θεωρία της Κβαντικής Διαπλοκής και το πλάνο συνέχειας του παραμυθιού της Αλήθειας με τη Λογική και τον Έρωτα, και παραδέχτηκε, με γέλια και περίπου αυτά τα λόγια ότι μεταξύ ηλιθιότητας και ιδιοφυίας η διαχωριστική γραμμή είναι πολύ λεπτή, αποφασίσαμε να εξελίξουμε την ιδέα της Οντολογικής Εταιρείας και της Αμπελοφυλλοσοφίας και να γράψουμε την τριλογία. Η Αλήθεια είναι το πρώτο βιβλίο. Το δεύτερο, η Λογική, είναι σχεδόν έτοιμο και μάλλον θα κυκλοφορήσει κατά τα Χριστούγεννα ή με τον νέο χρόνο. Προς το παρόν ακόμα βρίσκουμε τα πατήματά μας, πέφτοντας, γκρινιάζοντας αλλά και διασκεδάζοντας με τη χημεία των εμπνεύσεων που προκαλούμε ο ένας στον άλλον, και διοργανώνοντας το 1ο Συμπόσιο Αμπελοφυλλοσοφίας (20 Νοέμβρη, ΚΟΤΕΣ_xBooze, Αθήνα). Ελπίζουμε στο εγγύς μέλλον να έρθουν κι άλλοι συγγραφείς στο Αμπελοφυλλοσοφικοχώρι, καθότι η προκείμενη Αμπελοφυλλοσοφία δείχνει να έχει προδιαγραφές ευρύτερου λογοτεχνικού κινήματος και θα θέλαμε να ακούσουμε κι άλλες φωνές, να έχουμε κι άλλες συμμετοχές στο τρίτο και στο τέταρτο βιβλίο της τριλογίας.

– Θα καταφέρουμε όλοι να γίνουμε επαγγελματίες στο τέλος αυτής της τριλογίας ή μπορεί να παραμείνουμε για πάντα αρχάριοι;
Τζίμης: Το εύχομαι! Όπως και για εμάς εύχομαι να παραμείνουμε αρχάριοι! ” The Absolute beginners”!

Νίκος: Επαγγελματίες Αμπελοφυλλόσοφοι; Δεν αποκλείεται! Ελεύθερη αγορά δεν υποτίθεται ότι έχουμε; Με τι ΚΑΔ όμως θα κόβουμε νόμιμες αποδείξεις των εισπράξεών μας; Να ρωτήσετε καλύτερα τον λογιστή σας. Ή τον υπολογιστή σας.

– Μπορεί να βρεθεί όλη η αλήθεια για την αλήθεια σε τρία βιβλία;
Τζίμης: Αν δεν βρεθεί μην ανησυχείτε, η τριλογία θα περιλαμβάνει περισσότερα από τρία βιβλία.

Νίκος: Αν όχι στη σελίδα 8, θα είναι στη 17. Αλλά πρώτη φορά την βλέπουμε στη 43.

– Πρίγκιπες, μαγεμένο δάσος, μητριά, πύλη, ξόρκια… Ξεκάθαρα εμπνευσμένοι από τον χώρο του παραμυθιού, του παραλόγου και της Επιστημονικής Φαντασίας. Η αλήθεια που χωράει ανάμεσα σε αυτά;
Νίκος: Το παραμύθι της Αλήθειας, Άννα μας, είναι “by the book” “out of the box”. Όπως και η εξήγηση του Σωκράτη για την αθανασία της ψυχής στην Πολιτεία του Πλάτωνα. Δεν είμαστε προγραμματισμένοι από την κουλτούρα μας να το «πιάσουμε» χωρίς να βγούμε από το περίγραμμα. Ελπίζω, διαβάζοντας το «εγχειρίδιο» να βρεθείς εκεί, στο άπειρο Διάστημα του περιθωρίου, να δεις το σχήμα του πλανήτη από ψηλά, την πλάνη στην οποία πραγματικά δεν χωράει η αλήθεια. Και να γυρίσεις σώα και αβλαβής στο γραφείο σου, κι ας με βρίζεις ή ας με ευγνωμονείς μετά για τη σωκρατική έλλειψη βαρύτητας στη «Φιλοσοφική Φαντασία» της Οντολογικής Εταιρείας σε αντιπαράθεση με την «Επιστημονική» της τυποποιημένης λογοτεχνίας.

– Ποιος ο ρόλος των Αμπελοφυλλοσόφων μέσα στο παραμύθι;
Νίκος: Σπόιλερ αλέρτ αυτοαναφορικού βραχυκυκλώματος. Άστο καλύτερα για μετά την ανάγνωση του παραμυθιού.

– Οι Αέρα Πατέρα υπάρχουν κάπου μέσα στο βιβλίο;
Τζίμης: Αλίμονο! Οι Α/Π, είναι μια ακόμα απάντηση στο Ύστατο Ερώτημα για το Νόημα της ζωής, (όπως το 42). Ή αν προτιμάς, ένα εργαστήρι εφαρμοσμένης Α/φυλλοσοφίας. Ας πούμε, όταν οι Αέρα ήταν ακόμα περιοδικό, το ’89, είχαν ανακοινώσει ότι “Η Πραγματικότητα Δεν Υπάρχει…”. Επιτυχημένη θεωρία γιατί αποδεικνυόταν ήδη από τον τίτλο: Είχαμε γράψει “Η Πραγματικότα…” αλλά όλοι διάβαζαν …πραγματικότητα. Αργότερα, με το πρώτο μεγάλο gig ανακοινώσαμε ότι “Όλα Είναι Μια Ιδέα”. Ποια ήταν η ερώτηση;

Νίκος: Υπαρξιακό το ερώτημα. Δεν είμαστε εμείς οι κατάλληλοι ειδικοί για αυτό. Εμείς οντολογικές εταίρες είμαστε, όχι υπαρξιακές. Αλλά, να! Υπάρχει κάπου μέσα στο Κοράνι ο Αλάχ; Αμιγώς οντολογικά, η απάντηση είναι, όχι, αλλά… Αχ!

– Το έργο λειτουργεί σε δύο επίπεδα. Το επίπεδο της αλήθειας της οντολογικής εταιρείας κι ένα δεύτερο επίπεδο της μικρής μαύρης αλήθειας -την γνωρίζουμε μέσα από το παραμύθι- που κοντράρει την πρώτη. Καλά έχω καταλάβει;
Νίκος: Χμμ… Όχι, δεν υπάρχει κόντρα! Διαλεκτική λέγεται αυτό που υπάρχει στο έργο μας. Παράξενη και αλλοπρόσαλλη, αλλά διαλεκτική πάραυτα. Τα επίπεδά της μπορεί να είναι ή παράλληλα ή να τέμνονται. Όπως και να τα πάρεις, το αποτέλεσμα που χτίζουν είναι μια πιο ολοκληρωμένη αντίληψη του “στερεού” αντικειμένου της “Αλήθειας για την Αλήθεια” από το αν βλέπαμε μόνο το ένα ή το άλλο επίπεδο. Γεωμετρία τριών και βάλε διαστάσεων.

– Ιστορία, Τέχνη, Θρησκεία, Φιλοσοφία, Μυθολογία, κεφάλαια του βιβλίου, τόποι και χώροι αμφισβήτησης και αναζήτησης της αλήθειας. Ποιος πλησιάζει περισσότερο σε αυτήν;
Τζίμης: Θυμάμαι μία ερώτηση άσκηση που μας είχε βάλει ο Δάσκαλος. Γιώργος Λάππας. Ποιο πεδίο βρίσκεται πιο κοντά στην τέχνη; Δεν υπάρχει απάντηση. Η τέχνη είναι εκείνο το χωράφι που γειτονεύει με όλα τα χωράφια. Του’ δωσα βέβαια την κάρτα μου θεωρώντας και ο εαυτός μας ο ίδιος διαφεύγει, τη στιγμή που τον αναγνωρίζουμε σαν τέτοιο.

Νίκος: Καθένας έχει τα δικά του κριτήρια και κάθε γλωσσική και εθνική κουλτούρα είναι μια a priori υποδομή για να τα διαχειριστεί κανείς. Για κάποιους η Αλήθεια είναι γυμνή και κρύβεται από την ντροπή της για τη γύμνια της. Για άλλους η Αλήθεια λάμπει και θριαμβεύει με το φως της επί του σκοτεινού και ψεύτη Σατανά. Ο κοινός παρονομαστής που βλέπω εγώ, σαν ταλαίπωρο και ευτελές ανθρωπάκι που είμαι, μεταξύ κουλτουρών Ελλάδας και Βρετανίας, είναι ο πόνος. Η Αλήθεια πονάει. Αλλά πονάει όμορφα. Όπως λέμε ότι κάποιος περνάει όμορφα. Στο μαγεμένο δάσος. Στον Λαβύρινθο, βέβαια, δεν μπορεί ούτε να ανασάνει. Πόσο μάλλον εφόσον ανήκει σε μια πληθυσμιακή μειονότητα που αποτελεί βάρος, δεν έχει επίσημα το δικαίωμα ούτε να δει γεννητικά όργανα στο ίντερνετ, ούτε να λάβει μέρος στην κοινωνία. Η Αλήθεια, στο παραμύθι, είναι ένα μαύρο, κακομούτσουνο κοριτσάκι που ζει στην καλύβα της μητριάς του και διασημότερης πόρνης του πολυσύμπαντος, της Μοναξιάς. Και μάλιστα δουλεύει για εκείνη. Δεν βρίσκεται «μέσα» στην Ιστορία, την Τέχνη και τις άλλες γριές με τα τατουάζ, αλλά «ανάμεσά» τους στη ροή του ευρύτερου κειμένου. Εκείνες τη βλέπουν για πρώτη φορά μόνο όταν τις επισκέπτεται εκείνη στο χωριό τους. Την πλησιάζει περισσότερο εκείνος που την κατανοεί λιγότερο, ο πρίγκιπας με τη σφήνα.

– Είναι το πάντρεμα Τέχνης κι Επιστήμης, φαντασίας και εγκεφάλου ο ιδανικός τρόπος να έρθουμε πιο κοντά στην αλήθεια;
Τζίμης: Και βέβαια είναι. Απλά πριν το πάντρεμα θα χρειαστεί και το φλερτ και ο έρως.

– Είναι η ελληνική γλώσσα, τα λογοπαίγνια, οι εικόνες, οι αλληγορίες, οι μεταφορές ο χώρος μέσα στον οποίο κρύβεται ένα μεγάλο μέρος της αλήθειας αυτού του βιβλίου;
Τζίμης: Είναι η γλώσσα το πεδίο μαχών για τις ιδέες; Και ιδίως μία πανάρχαια με πλήθος ερμηνειών; Γιατί σχεδόν πάντα ο χώρος είναι και μια μετωνυμία του λόγου.

Νίκος: Νομίζω κάλυψα από τη μεριά μου αυτή την ερώτηση επαρκώς, προηγουμένως, αλλά για σύνοψη, ναι, είναι, κι όχι μόνο!

– Ποιος ο ρόλος των σκίτσων και των χειρόγραφων σημειώσεων στο βιβλίο;
Τζίμης: Πολλά πράγματα γράφτηκαν στο περιθώριο των μεγάλων αφηγήσεων. Έτσι κι εδώ όπου είπαμε να βάλουμε και κάτι από το δικό μας περιθώριο του βιβλίου.

Νίκος: Είναι το τρίτο επίπεδο λειτουργίας εσωτερικά του «εγχειριδίου για αρχάριους». Από γραφιστικής άποψης, «η ώρα του παιδιού», διακόσμηση για αισθητική γοητεία. Από φιλοσοφικής, αυτοκριτική και σημειολογική αποστασιοποίηση από την υποκειμενική σκοπιά των άλλων δύο, αλλά ταυτόχρονα και αντικειμενική διεμπλοκή τους. Το «παρακείμενο» του κειμένου. Το πρώτο σκαλί για να βγει κανείς από τη γραμμικότητα και τα στερεοτυπικά περιγράμματα.

– Τελικά θέλουμε να ανοίξουν οι φράχτες της συνείδησης ή είναι καλό να ζούμε και λίγο στην άγνοια, την αφέλεια και την αβεβαιότητα;
Τζίμης: Και τα τρία είναι σωστά! Δηλαδή να επιχειρήσουν να διαρρήξουν τους φράχτες της συνείδησης κάποιοι όπως εμείς. Που ζούμε και λίγο στην άγνοια, την αφέλεια και την αβεβαιότητα.

Νίκος: Το αξίωμα της επιλογής υφίσταται μόνο όταν γνωρίζουμε μεταξύ ποίων αντιλήψεων έχουμε να επιλέξουμε. Η συνείδηση είναι ύπουλο πράγμα. Αν δεν της φέρεις αντίρρηση εσύ πρώτη, σου φέρνει αντίρρηση εκείνη μετά. Το καλό και το κακό καθορίζονται πάντα μετά το συμβάν. Δεν είμαι και σίγουρος ότι η άγνοια και η αφέλεια αποτελούν τόσο φράχτες για τη συνείδηση όσο η αποστροφή προς οιανδήποτε αντίληψη της πραγματικότητας έξω από τα καλούπια, τα στερεότυπα και τα περιγράμματα της παιδείας και της κοινωνικής ένταξης και δικτύωσης. Η αβεβαιότητα, από την άλλη, όσο κι αν δεν μας αρέσει που συνδέεται με την ανασφάλεια, είναι η μόνη «πύλη» που υπάρχει για να βγει κανείς από το «μαντρί». Αν τολμά.

– Υπάρχει πίσω από όλο το εγχείρημα της Οντολογικής Εταιρείας κάποια μυστική αποστολή;
Τζίμης: Τολμώ να πω ναι. Βέβαια επειδή είναι μυστική, ούτε εμείς την ξέρουμε.

Νίκος: Μυστική, ναι, και νηστική, μη σου πω, όπως η οργάνωση της ελληνικής αμπελοφιλοσοφίας – με γιότα κι ένα λάμδα – σε οργανωμένη μέθοδο αυτο-ψυχοθεραπείας της κοινωνίας μας, ως Αμπελοφυλλοσοφία με ύψιλον και δύο λάμδα. Οι Αμπελοφυλλόσοφοι εκτελούν μια πανάρχαια αποστολή, όπως είπαμε ξανά πριν κάποιες γραμμές, που είναι άκρως μυστική και απόρρητη – για όποιον δεν έχει διαβάσει τα εγχειρίδια… Δεν θα είμαστε οι πρώτοι που πέρασαν από αυτή τη Γη, σε αυτό το πολυσύμπαν, ούτε και οι τελευταίοι.

– Παγκόσμια ημέρα φιλοσοφίας η 20η Νοεμβρίου, η τέλεια συγκυρία για την παρουσίαση του βιβλίου σας. Τι θα θέλατε να συμβεί ιδανικά την ημέρα αυτή στο Booze; Ένα πλατωνικό συμπόσιο ή ένα συνέδριο (αφελών) επιστημόνων;
Τζίμης: Ευχαριστούμε. Και τα δύο έχουν πλάκα. Και ερευνητικό ενδιαφέρον. Όπως και το να επανέλθουν τα συμπόσια. Τα Σωκρατικά αν μπορούμε να παραγγείλουμε.

Νίκος: Ιδανικά, επίσης, να μας έχει παραδώσει το τυπογραφείο την ανατύπωση του βιβλίου εγκαίρως, γιατί εξαντλήθηκαν τα πρώτα αντίτυπα πριν καν προλάβουμε να το παρουσιάσουμε και τρέχουμε τελευταία στιγμή…

– Τζίμη και Νίκο, σας ευχαριστώ πολύ! Ραντεβού την Πέμπτη στο Booze.

Η Οντολογική Εταιρεία είναι:

Ο Τζίμης Ευθυμίου, γνωστός ως ιδρυτής και ψυχή του σχήματος-φαινομένου της ελληνικής μουσικής σκηνής Αέρα Πατέρα (από το 1980-φεύγα) όπως και της εικαστικής-καλλιτεχνικής AMKE-κολεκτίβας “Ορίζοντας Γεγονότων”. Ζωγράφος, μουσικός, ποιητής, μαθηματικός και καθηγητής στην ΑΣΚΤ Αθήνας.

Και ο Νίκος Δαχρής, γνωστός ως εικονογράφος-γραφίστας του είδους του Φανταστικού και της Επιστημονικής Φαντασίας. Σύμβουλος branding από Αγγλία και μασκότ γνωστής παραλίας γυμνιστών της Εύβοιας όπου γνωρίστηκε με τον Τζίμη πριν 10 χρόνια.

Στην εκδήλωση θα μιλήσουν, μεταξύ άλλων, οι: Arthur Neumann, Reymond Kenaught, Karl Sarx, Δημήτρης Κωστελέτος, sir David Beckham, Friedrich Mitse και Νίκος Βαμβακούλας.

Ενώ μια σειρά ιδιαίτερα δρώμενα τα οποία προς το παρόν δεν τα ξέρουμε θα πλαισιώσουν την εκδήλωση.

Πληροφορίες:

Ημερομηνία: Πέμπτη 20 Νοεμβρίου 2025
Ώρα έναρξης: 20.00
Τοποθεσία: KOTES_xBOOZE,  Κολοκοτρώνη 57, Αθήνα 105 60, στον πάνω όροφο.

 

 

 

➪ Ακολουθήστε το OLAFAQ στο Facebook, Bluesky και Instagram.

 

 

Ακολουθήστε το OLAFAQ
στο Google News