Ο Μάικ Τάισον γεννήθηκε στο Μπρούκλιν της Nέας Υόρκης το 1966. Μέχρι τα 13 του συνελήφθη 38 φορές για μικροκλοπές. Ωστόσο στο αναμορφωτήριο στάθηκε τυχερός: το 1981 ο προπονητής Γκας ντ’Αμάτο τον είδε στο ρινγκ και τον ενέταξε στην ομάδα του. Πέντε χρόνια αργότερα, σε ηλικία 20 ετών, ο Τάισον έγινε ο νεότερος παγκόσμιος πρωταθλητής βαρέων βαρών όλων των εποχών. Στη συνέχεια παντρεύτηκε την ηθοποιό Ρόμπιν Γκίβενς, κατηγορήθηκε από εκείνη για κακοποίηση, αναγκάστηκε να της δώσει πολλά χρήματα για διατροφή και το 1990 έχασε τον τίτλο του από ένα αουτσάιντερ. Το 1992 καταδικάστηκε σε τρίχρονη φυλάκιση για το βιασμό της “Μις Ρόουντ Άιλαντ”, Ντεζιρέ Ουάσινγκτον. Το 1997 διεκδικώντας τον τίτλο του παγκόσμιου πρωταθλητή από τον Εβάντερ Χόλιφιλντ, ο Τάισον απέκοψε με δαγκωματιά ένα κομμάτι από το αυτί του Χόλιφιλντ και αποβλήθηκε. Το 2005 αποσύρθηκε από την πυγμαχία.
Η πρόσφατη και αμφιλεγόμενη επιστροφή του Μάικ Τάισον στην πυγμαχία κατέληξε σε μια μονόπλευρη ήττα την Παρασκευή, με τον Youtuber Τζέικ Πολ, να φτάνει στη νίκη με ομόφωνη απόφαση απέναντι στον θρύλο των βαρέων βαρών στο Τέξας. Ο Τάισον, 58 ετών, μόλις και μετά βίας έριξε μια γροθιά κατά τη διάρκεια του αγώνα οκτώ γύρων στο στάδιο AT&T στο Άρλινγκτον, με τον Πολ να κερδίζει με μεγάλη διαφορά και στις τρεις κάρτες 80-72, 79-73 και 79-73. Ο Πολ, 27 ετών, χρησιμοποίησε την ανώτερη ταχύτητα και την κίνησή του για να κυριαρχήσει με ευκολία επί του γηραιότερου θρύλου, ενώ στον τρίτο γύρο έβαλε σε μπελάδες τον πρώην πρωταθλητή μετά από μια καταιγίδα χτυπημάτων . Ωστόσο, ο νεότερος μαχητής δεν μπόρεσε να καταφέρει το νοκ-άουτ χτύπημα που είχε υποσχεθεί να δώσει κατά τη διάρκεια του ζυγίσματος της Πέμπτης, όπου ο Τάισον τον χαστούκισε στο πρόσωπο και κόντεψε να πέσει το Ίντερνετ.
Με αφορμή την πρόσφατη επιστροφή του Μάικ Τάισον θυμόμαστε μερικά λόγια βαθιάς σοφίας και προσωπικής εμπειρίας, αποσπάσματα από τη θρυλική συνέντευξη που είχε δώσει στον Θανάση Λάλα.
Δεν θα ήθελα να ξαναζήσω τα σκατά της παιδικής μου ηλικίας. Τα αναμορφωτήρια όπου με σπρώξανε διάφοροι όταν ήμουν ακόμη ένα τίποτα, ένα παιδί χωρίς μυαλό.
Η έλλειψη προστασίας όταν τη χρειαζόμαστε· αυτό μας διαμορφώνει. Είσαι μόνος απέναντι σε έναν τοίχο που γέρνει είναι σε πλακώσει και δοκιμάζεις τις δυνάμεις σου. Ο τοίχος είναι πιο δυνατός, το ξέρεις. Θα σε πλακώσει, θα σε θάψει, θα σου σπάσει το κεφάλι, θα σου το συντρίψει χιλιάδες κομματάκια. Άρα εσύ πρέπει να τα βάλεις μαζί του, να βάλεις τα δυνατά σου για να μη σε νικήσει ο πιο δυνατός.
Δεν μαθαίνεις τίποτα αν δεν κινδυνέψεις. Ο κίνδυνος σε κάνει να αντιδράς. Η νίκη δεν ανήκει στους πιο δυνατούς. Η νίκη ανήκει σε αυτούς που ξέρουν να προφυλάσσονται, σ’ αυτούς που έχουν φάει το κωλοδάχτυλο της ήττας. Εγώ γεννήθηκα ηττημένος και γι’ αυτό νικάω.
Γεννήθηκα με λάθος χρώμα. Όμως δεν διάλεξα εγώ το χρώμα μου. Εγώ το φορτώθηκα και δεν πρόκειται ποτέ να με βγάλει από το λούκι. Το χρώμα μου είναι το σκοτάδι μου. Ποτέ δεν θα είμαι φωτεινός. Πάντα νύχτα θα είμαι. Μια μαύρη σκιά.
Αμφιβάλλω για τα πάντα. Ακόμη και όταν έγινα πρωταθλητής, κοιτούσα τον εαυτό μου στον καθρέφτη και έβλεπα τον χαμένο. Δεν υπάρχει πιο ηλίθιο πράγμα σε αυτήν την ζωή από τον καθρέφτη. Δε δείχνει ποτέ την πραγματικότητα. Πάντα βλέπεις αυτό που νιώθεις για σένα και όχι αυτό που είσαι. Φρικτό. Έχω πολλές φορές κομματιάζει καθρέφτη γιατί δεν ήθελα να βλέπω αυτό που έδειχνε.
Δεν έχω την πολυτέλεια να εξηγώ. Μόνο να διαπιστώνω ότι μαλακία του ανθρώπινου μυαλού και της ανθρώπινης ψυχής. Γι’ αυτό μη με ρωτάς ποτέ «γιατί έτσι και όχι αλλιώς». Αυτά να τα ρωτάς στους ασπροκώληδες. Εγώ ξέρω μόνο τι συμβαίνει.
Όταν πετυχαίνεις, επιστρέφεις στη γειτονιά σου. Γιατί εκεί είναι το σπίτι σου, εκεί είναι τα αδέλφια σου, εκεί είναι όλη η παλιά παρέα σου, εκεί είναι όλοι όσοι σε σπρώξανε να γίνεις ό,τι έγινες. Πρέπει να γυρίζεις για να βλέπεις τη διαδρομή σου. Η μπόχα επιβεβαιώνει το άρωμα που απέκτησες.
Όταν η μοίρα του ενός αλλάζει, οι άλλοι γύρω τον βλέπουν και σκυλιάζουν. Δεν χαίρονται που τα κατάφερες, τους τη σπάει φοβερά, τους δίνει στα νεύρα. «Η κουφάλα» λένε «την έκανε». Και με την πρώτη ευκαιρία κοιτάνε να σου αρπάξουν ό,τι έχεις και δεν έχεις.
Μεγάλωσα στο Μπρούκλιν, μια γειτονιά που έχει συνεχώς το στόμα ανοιχτό και το στομάχι άδειο. Όσα και να δώσεις περνώντας από το Μπρούκλιν, δε γίνεται να το χορτάσεις. Είναι αδύνατον να τα καταφέρει ένας άνθρωπος, όσα και να έχει κερδίσει. Γιατί ένας άνθρωπος δεν είναι κράτος.
Το κράτος αντιδρά σαν πατέρας. Αγαπάει τα φρόνιμα παιδιά του. Αφήνει τα φράγκα του στα παιδιά που αγαπάει περισσότερο. Το κράτος είναι όπως οι άνθρωποι: αγαπάει ό,τι του μοιάζει. Το κράτος είναι ένας ποταμός που χύνει τα νερά του μόνο σε αυτούς που το υπηρετούν.
Όταν κυριαρχούμε στον αντίπαλο, η ενέργεια ξεχειλίζει. Κανένας δεν μπορεί να γλιτώσει από την ενέργεια μας. Όλοι θα λερωθούν από την ενέργεια μας. Η ενέργεια μας είναι λαδιά στο στήθος του αντιπάλου. Σημασία έχει να κάνεις τον αντίπαλο να νιώσει λαδωμένος, λερωμένος κι εσύ να παραμένεις πεντακάθαρος.
Περισσότερο απ’ όλα μου τη δίνει νοοτροπία «όλοι ίδιοι είμαστε». Δεν είμαστε, λοιπόν, όλοι ίδιοι. Με το να μας θεωρούν όλους ίδιους θέλουν να μας αποδυναμώσουν, να μας ταπεινώσουν, να μας κάνουν ό,τι θέλουν, να μας αντιμετωπίζουν όλους ίδια. Για να συμπεριφερθείς στον καθένα ανάλογα με την αξία του, πρέπει να δώσεις ψυχή, κόπο, χρόνο. Πάνω απ’ όλα, πρέπει να είσαι ωραίος, όχι σκατό.
Δεν έχω βιάσει ποτέ γυναίκα. Αυτό δεν το λέω εγώ. Το ξέρουν όλοι όσοι με γνωρίζουν. Τα τρία χρόνια στη «στενή» μου έκαναν όμως καλό. Σκέφτηκα πολύ εκεί μέσα. Είχα ξεχάσει να σκέφτομαι .
Δεν μπορώ να εκφράσω τι σκατά πιστεύω μέσα μου για τις γυναίκες. Το μόνο που μπορώ να πω είναι ότι γυναίκες έπαιρναν πάντα από μένα το καλύτερο κομμάτι μου. Γι’ αυτό και όποια έμπλεξε μαζί μου έφυγε με περισσότερα απ’ όσα ήρθε.
Κάποτε εμείς είχαμε τη γη και η λευκοί τη Βίβλο. Καταλήξαμε να έχουμε εμείς τη Βίβλο και εκείνοι τη γη. Αυτή την αδικία δεν μπορώ να την χωνέψω. Γι’ αυτό λέω ότι δεν υπάρχει θεός που βλέπει. Εκτός κι αν βλέπει, αλλά δεν πολυγουστάρει τους νέγρους.
☞︎ Ακολουθήστε το OLAFAQ στο Facebook, X/Twitter και Instagram.
Ο Μάικ Τάισον γεννήθηκε στο Μπρούκλιν της Nέας Υόρκης το 1966. Μέχρι τα 13 του συνελήφθη 38 φορές για μικροκλοπές. Ωστόσο στο αναμορφωτήριο στάθηκε τυχερός: το 1981 ο προπονητής Γκας ντ’Αμάτο τον είδε στο ρινγκ και τον ενέταξε στην ομάδα του. Πέντε χρόνια αργότερα, σε ηλικία 20 ετών, ο Τάισον έγινε ο νεότερος παγκόσμιος πρωταθλητής βαρέων βαρών όλων των εποχών. Στη συνέχεια παντρεύτηκε την ηθοποιό Ρόμπιν Γκίβενς, κατηγορήθηκε από εκείνη για κακοποίηση, αναγκάστηκε να της δώσει πολλά χρήματα για διατροφή και το 1990 έχασε τον τίτλο του από ένα αουτσάιντερ. Το 1992 καταδικάστηκε σε τρίχρονη φυλάκιση για το βιασμό της “Μις Ρόουντ Άιλαντ”, Ντεζιρέ Ουάσινγκτον. Το 1997 διεκδικώντας τον τίτλο του παγκόσμιου πρωταθλητή από τον Εβάντερ Χόλιφιλντ, ο Τάισον απέκοψε με δαγκωματιά ένα κομμάτι από το αυτί του Χόλιφιλντ και αποβλήθηκε. Το 2005 αποσύρθηκε από την πυγμαχία.
Η πρόσφατη και αμφιλεγόμενη επιστροφή του Μάικ Τάισον στην πυγμαχία κατέληξε σε μια μονόπλευρη ήττα την Παρασκευή, με τον Youtuber Τζέικ Πολ, να φτάνει στη νίκη με ομόφωνη απόφαση απέναντι στον θρύλο των βαρέων βαρών στο Τέξας. Ο Τάισον, 58 ετών, μόλις και μετά βίας έριξε μια γροθιά κατά τη διάρκεια του αγώνα οκτώ γύρων στο στάδιο AT&T στο Άρλινγκτον, με τον Πολ να κερδίζει με μεγάλη διαφορά και στις τρεις κάρτες 80-72, 79-73 και 79-73. Ο Πολ, 27 ετών, χρησιμοποίησε την ανώτερη ταχύτητα και την κίνησή του για να κυριαρχήσει με ευκολία επί του γηραιότερου θρύλου, ενώ στον τρίτο γύρο έβαλε σε μπελάδες τον πρώην πρωταθλητή μετά από μια καταιγίδα χτυπημάτων . Ωστόσο, ο νεότερος μαχητής δεν μπόρεσε να καταφέρει το νοκ-άουτ χτύπημα που είχε υποσχεθεί να δώσει κατά τη διάρκεια του ζυγίσματος της Πέμπτης, όπου ο Τάισον τον χαστούκισε στο πρόσωπο και κόντεψε να πέσει το Ίντερνετ.
Με αφορμή την πρόσφατη επιστροφή του Μάικ Τάισον θυμόμαστε μερικά λόγια βαθιάς σοφίας και προσωπικής εμπειρίας, αποσπάσματα από τη θρυλική συνέντευξη που είχε δώσει στον Θανάση Λάλα.
Δεν θα ήθελα να ξαναζήσω τα σκατά της παιδικής μου ηλικίας. Τα αναμορφωτήρια όπου με σπρώξανε διάφοροι όταν ήμουν ακόμη ένα τίποτα, ένα παιδί χωρίς μυαλό.
Η έλλειψη προστασίας όταν τη χρειαζόμαστε· αυτό μας διαμορφώνει. Είσαι μόνος απέναντι σε έναν τοίχο που γέρνει είναι σε πλακώσει και δοκιμάζεις τις δυνάμεις σου. Ο τοίχος είναι πιο δυνατός, το ξέρεις. Θα σε πλακώσει, θα σε θάψει, θα σου σπάσει το κεφάλι, θα σου το συντρίψει χιλιάδες κομματάκια. Άρα εσύ πρέπει να τα βάλεις μαζί του, να βάλεις τα δυνατά σου για να μη σε νικήσει ο πιο δυνατός.
Δεν μαθαίνεις τίποτα αν δεν κινδυνέψεις. Ο κίνδυνος σε κάνει να αντιδράς. Η νίκη δεν ανήκει στους πιο δυνατούς. Η νίκη ανήκει σε αυτούς που ξέρουν να προφυλάσσονται, σ’ αυτούς που έχουν φάει το κωλοδάχτυλο της ήττας. Εγώ γεννήθηκα ηττημένος και γι’ αυτό νικάω.
Γεννήθηκα με λάθος χρώμα. Όμως δεν διάλεξα εγώ το χρώμα μου. Εγώ το φορτώθηκα και δεν πρόκειται ποτέ να με βγάλει από το λούκι. Το χρώμα μου είναι το σκοτάδι μου. Ποτέ δεν θα είμαι φωτεινός. Πάντα νύχτα θα είμαι. Μια μαύρη σκιά.
Αμφιβάλλω για τα πάντα. Ακόμη και όταν έγινα πρωταθλητής, κοιτούσα τον εαυτό μου στον καθρέφτη και έβλεπα τον χαμένο. Δεν υπάρχει πιο ηλίθιο πράγμα σε αυτήν την ζωή από τον καθρέφτη. Δε δείχνει ποτέ την πραγματικότητα. Πάντα βλέπεις αυτό που νιώθεις για σένα και όχι αυτό που είσαι. Φρικτό. Έχω πολλές φορές κομματιάζει καθρέφτη γιατί δεν ήθελα να βλέπω αυτό που έδειχνε.
Δεν έχω την πολυτέλεια να εξηγώ. Μόνο να διαπιστώνω ότι μαλακία του ανθρώπινου μυαλού και της ανθρώπινης ψυχής. Γι’ αυτό μη με ρωτάς ποτέ «γιατί έτσι και όχι αλλιώς». Αυτά να τα ρωτάς στους ασπροκώληδες. Εγώ ξέρω μόνο τι συμβαίνει.
Όταν πετυχαίνεις, επιστρέφεις στη γειτονιά σου. Γιατί εκεί είναι το σπίτι σου, εκεί είναι τα αδέλφια σου, εκεί είναι όλη η παλιά παρέα σου, εκεί είναι όλοι όσοι σε σπρώξανε να γίνεις ό,τι έγινες. Πρέπει να γυρίζεις για να βλέπεις τη διαδρομή σου. Η μπόχα επιβεβαιώνει το άρωμα που απέκτησες.
Όταν η μοίρα του ενός αλλάζει, οι άλλοι γύρω τον βλέπουν και σκυλιάζουν. Δεν χαίρονται που τα κατάφερες, τους τη σπάει φοβερά, τους δίνει στα νεύρα. «Η κουφάλα» λένε «την έκανε». Και με την πρώτη ευκαιρία κοιτάνε να σου αρπάξουν ό,τι έχεις και δεν έχεις.
Μεγάλωσα στο Μπρούκλιν, μια γειτονιά που έχει συνεχώς το στόμα ανοιχτό και το στομάχι άδειο. Όσα και να δώσεις περνώντας από το Μπρούκλιν, δε γίνεται να το χορτάσεις. Είναι αδύνατον να τα καταφέρει ένας άνθρωπος, όσα και να έχει κερδίσει. Γιατί ένας άνθρωπος δεν είναι κράτος.
Το κράτος αντιδρά σαν πατέρας. Αγαπάει τα φρόνιμα παιδιά του. Αφήνει τα φράγκα του στα παιδιά που αγαπάει περισσότερο. Το κράτος είναι όπως οι άνθρωποι: αγαπάει ό,τι του μοιάζει. Το κράτος είναι ένας ποταμός που χύνει τα νερά του μόνο σε αυτούς που το υπηρετούν.
Όταν κυριαρχούμε στον αντίπαλο, η ενέργεια ξεχειλίζει. Κανένας δεν μπορεί να γλιτώσει από την ενέργεια μας. Όλοι θα λερωθούν από την ενέργεια μας. Η ενέργεια μας είναι λαδιά στο στήθος του αντιπάλου. Σημασία έχει να κάνεις τον αντίπαλο να νιώσει λαδωμένος, λερωμένος κι εσύ να παραμένεις πεντακάθαρος.
Περισσότερο απ’ όλα μου τη δίνει νοοτροπία «όλοι ίδιοι είμαστε». Δεν είμαστε, λοιπόν, όλοι ίδιοι. Με το να μας θεωρούν όλους ίδιους θέλουν να μας αποδυναμώσουν, να μας ταπεινώσουν, να μας κάνουν ό,τι θέλουν, να μας αντιμετωπίζουν όλους ίδια. Για να συμπεριφερθείς στον καθένα ανάλογα με την αξία του, πρέπει να δώσεις ψυχή, κόπο, χρόνο. Πάνω απ’ όλα, πρέπει να είσαι ωραίος, όχι σκατό.
Δεν έχω βιάσει ποτέ γυναίκα. Αυτό δεν το λέω εγώ. Το ξέρουν όλοι όσοι με γνωρίζουν. Τα τρία χρόνια στη «στενή» μου έκαναν όμως καλό. Σκέφτηκα πολύ εκεί μέσα. Είχα ξεχάσει να σκέφτομαι .
Δεν μπορώ να εκφράσω τι σκατά πιστεύω μέσα μου για τις γυναίκες. Το μόνο που μπορώ να πω είναι ότι γυναίκες έπαιρναν πάντα από μένα το καλύτερο κομμάτι μου. Γι’ αυτό και όποια έμπλεξε μαζί μου έφυγε με περισσότερα απ’ όσα ήρθε.
Κάποτε εμείς είχαμε τη γη και η λευκοί τη Βίβλο. Καταλήξαμε να έχουμε εμείς τη Βίβλο και εκείνοι τη γη. Αυτή την αδικία δεν μπορώ να την χωνέψω. Γι’ αυτό λέω ότι δεν υπάρχει θεός που βλέπει. Εκτός κι αν βλέπει, αλλά δεν πολυγουστάρει τους νέγρους.
☞︎ Ακολουθήστε το OLAFAQ στο Facebook, X/Twitter και Instagram.
