Οι Messier 13, ένα αθηναϊκό shoegaze συγκρότημα, έσκασαν στην ελληνική δισκογραφία σαν μια όμορφη στάση σε εκείνο το ταξίδι της εγχώριας μουσικής παραγωγής που περνά μέσα από αστρικά νεφελώματα, και γεννά μια μουσική η οποία μοιάζει να αιωρείται ανάμεσα στο φως και το σκοτάδι. Το ντεμπούτο τους άλμπουμ, “Stay for a While” που κυκλοφορεί επίσημα αύριο από την Inner Ear, είναι μια ωδή στην εύθραυστη πλευρά της ανθρώπινης ύπαρξης, γεμάτη μελωδίες που μοιάζουν να χάνονται σε μια κοσμική ηχώ. O Pavlo Paloka (φωνή, κιθάρες), ο Νίκος Λουκόπουλος (τύμπανα), η Ναταλία Κυριακού (μπάσο) και ο Γιώργος Χ./Ray (κιθάρες, θόρυβος) που μεγάλωσαν με τους My Bloody Valentine, τους Slowdive και τους Duster, συνδυάζουν στο πρώτο τους άλμπουμ ατμοσφαιρικές ροκ μανούβρες, grunge ξεσπάσματα πάνω σε slowcore μοτίβα, δημιουργώντας έναν ήχο που είναι ταυτόχρονα γήινος και εξωπραγματικός.

Το όνομα του συγκροτήματος, αν και μπορεί να φέρνει αυτόματα στο μυαλό την αστρονομία, αντικατοπτρίζει και μια άλλη πλευρά του χαρακτήρα τους: την τάξη του σύμπαντος και το χάος της ανθρώπινης ψυχής. Το “313”, το πρώτο single του άλμπουμ, εκφράζει την αναζήτηση του συγκροτήματος για ταυτότητα, ενώ κομμάτια όπως το εξαιρετικό “Apartment” φτάνει σε πιο εσωτερικά θέματα αναβλητικότητας, απώλειας και πάλης. Όπως λένε και στο OLAFAQ οι ίδιοι, η ηχογράφηση και η παραγωγή του δίσκου ήταν ένα ταξίδι αυτογνωσίας και συλλογικότητας, όπου οι προσωπικές πινελιές κάθε μέλους συνθέτουν το ηχητικό σύμπαν του “Stay for a While”, ένα άλμπουμ που εξερευνά τη μελαγχολία, τη χαρμολύπη και την ελπίδα. Με μια εσωστρεφή αλλά αιθέρια προσέγγιση, οι Messier 13 ανοίγουν τις πόρτες, μας προσκαλούν στον κόσμο τους και μας αφήνουν σαν χαθούμε στη μουσική τους, όπως ένας ταξιδιώτης χάνεται σε έναν γαλαξία γεμάτο άστρα.

Σε έναν κόσμο που επιταχύνει ασταμάτητα, οι Messier 13 μας υπενθυμίζουν την ομορφιά του να μένεις για λίγο. Να ακούς. Να νιώθεις. Και να βρίσκεις τον εαυτό σου μέσα από τη σιωπή και τον ήχο.

– Ποια είναι η ιστορία πίσω από το όνομα “Messier 13”; Τι σας ενέπνευσε να διαλέξετε ένα όνομα με αστρονομική αναφορά;
Νίκος Λουκόπουλος: Για την ακρίβεια ψάχναμε όνομα που να φέρνει στο μυαλό αγαπημένα 90s συγκροτήματα όπως οι Galaxie 500 και οι Starflyer 59. Το όνομα, αν δεν κάνω λάθος, το πρότεινε η Ναταλία.

Pavlo Paloka: Το 2018 που είπαμε να κάνουμε αυτό το εγχείρημα με τον Γιώργο, δεν είχαμε ένα ξεκάθαρο όνομα. Η Ναταλία, η μπασίστριά μας, είχε την φαϊνή ιδέα να ονομάσουμε έτσι το συγκρότημα. Που στην ουσία πλην το όνομα του αστερισμού, εννοούμε και το “messier” από την σημασία αυτή του ακατάστατου και του χαοτικού.

Ναταλία Κυριακού: Η αλήθεια είναι ότι είχαν περάσει πολλές ιδέες από το τραπέζι αλλά το Messier 13 μας ταίριαξε ίσως λόγω της διπλής σημασίας. Όσον αφορά το 13 δεν έχει κάποια σημασία, είναι ένα από τα μεγαλύτερα messier objects, αν και έχουμε ακούσει την ατάκα «Που είναι οι υπόλοιποι 9; Εγώ 4 είδα στην σκηνή». Επιρροή είναι σίγουρα η σκηνή του shoegaze με space rock στοιχεία όπως Flying Saucer Attack αλλά και οι Duster με το θρυλικό “Stratosphere”.

– Πώς νιώθετε ότι το “Stay for a While” αντικατοπτρίζει το ταξίδι σας ως μπάντα; Υπάρχει κάποιο συγκεκριμένο τραγούδι που θεωρείτε ότι συνοψίζει το άλμπουμ;
ΓΧ: Δεν θα κρύψω το γεγονός ότι το είδος που έχουμε επιλέξει να παίξουμε είναι πολύ συγκεκριμένο και χρειάζεται τα μέλη που θα απαρτίζουν μια τέτοια μπάντα να ακούν και γουστάρουν την ίδια μουσική. Υπήρχαν πολλές αλλαγές στην φωνή , οι οποίες αλλαγές επηρεαζαν τον ήχο της μπάντας απο την αρχη, μέχρι που ο Παύλος το πήρε πάνω του και έγινε ο frontman το οποίο ταίριαξε γάντι στο “Stay for a While”. Συγκεκριμένα στο κομμάτι “313” ένας στίχος του Παύλου λέει «struggling to find our sound» που νομίζω απαντάει σε αυτήν την ερώτηση και με το παραπάνω .

ΝΛ: Θα συμφωνήσω με το Γιώργο πως το “313”, που δώσαμε και στη δημοσιότητα σαν single, είναι το κομμάτι που συνοψίζει τόσο το μουσικό κόνσεπτ, όσο και τις αλήθειες της μπάντας. Αν ωστόσο έπρεπε να διαλέξω κάποιο που θεωρώ πως έχει όλα τα στοιχεία που μας χαρακτηρίζουν καθαρά μουσικά, θα ήταν το “Apartment”.

Αντιμετωπίσατε κάποιες προκλήσεις στη δημιουργία του; Ποιες ήταν οι πιο απαιτητικές που αντιμετωπίσατε στην περιόδο της ηχογράφησής του; Μπορεί κάποιες από αυτές να επηρέασαν τη μουσική (ή τους στίχους);
ΓΧ : Η παραγωγή του άλμπουμ έγινε από εμάς τους ίδιους, κάτι που δεν είχαμε ξανακάνει ποτέ μας, οπότε στην αρχή δεν ξέραμε τι θα συναντήσουμε. Προσπαθήσαμε να βάλουμε στον δίσκο μια προσέγγιση κοντά σε όλες εκείνες τις μουσικές που μας αρέσει να ακούμε και ειμαστε πολύ χαρούμενοι που το καταφέραμε σε αυτόν τον βαθμό. Μας πήρε έναν μήνα να ηχογραφήσουμε και να μιξάρουμε 8 κομμάτια μαζί με την υπερπολύτιμη βοήθεια του Γιώργου Παπαγεωργίου, του ηχολήπτη του στούντιο στο οποίο προβάρουμε .

ΝΛ: Η μεγαλύτερη πρόκληση για όλους στο συγκρότημα, πλην εμού, είναι ότι δεν είχαν ξαναμπεί στη διαδικασία ηχογράφησης ενός ολοκληρωμένου άλμπουμ. Έπρεπε να «μάθουμε» πράγματα από την αρχή και να συνηθίσουμε κάποιες συγκεκριμένες λογικές. Σίγουρα δεν ήταν εύκολη διαδικασία, αφού σε πολλά ζητήματα οι απόψεις μας δυίσταντο. Από προσωπικής πλευράς, ως ντράμερ, έπρεπε για πρώτη φορά να επιβάλλω στη μπάντα πρόβες με μετρονόμο 3 μήνες πριν την ηχογράφηση, για να «δέσει» το υλικό. Αυτό ήταν πρωτόγνωργο για μένα, αφού τα τύμπανα δεν είναι το βασικό μου όργανο.

PP: Για εμάς η πρόκληση δεν ήταν τόσο στην σύνθεση των τραγουδιών αλλά η διαδικασία της ηχογράφησης και της μίξης. Όταν είσαι σε αυτήν την θέση, θα πρέπει να έχεις το νου σου πως υπάρχουν 4 διαφορετικά μυαλά, που ναι μεν έχουν κοινό όραμα, αλλά πάντα θα υπάρχει μια διαφοροποίηση πως το βλέπει. Συνεπώς χρειάστηκε ένας συγχρονισμός των τεσσάρων μας, για το αποτέλεσμα. Μου μένει ακόμα αξέχαστο, το γεγονός που επέστρεφα από το σπίτι στις 5 τα ξημερώματα μετά από κάθε mixing session και έπεφτα ξερός για ύπνο, και σιγοτραγουδούσα τα κομμάτια μέσα μου. Οι στίχοι ωστόσο, βγήκαν είτε κατά την διάρκεια των προβών μας, ή μόνος στο σπίτι μου.

– Η μουσική σας αγγίζει διαμερίσματα, πόλεις μακρινές, πρόσωπα, ρουτίνες, έρωτες, και θλίψη. Πιστεύετε ότι οι ακροατές μπορούν να δουν κομμάτια του εαυτού τους στη μουσική σας;
ΝΛ: Οι στίχοι είναι όλοι του Παύλου, του κιθαρίστα και τραγουδιστή μας. Ναι, θεωρώ πως γράφουμε μουσική για τον απλό καθημερινό κόσμο που μοχθεί, απογοητεύεται και απελπίζεται μέσα στην ορμή της καθημερινότητας. Για παράδειγμα, το κομμάτι “Apartment” αφορά την αναβλητικότητα, μια δυσκολία που μπορεί πολύ εύκολα να ταυτιστεί ο οποιοσδήποτε.

P.P : Η αλήθεια είναι ότι γραφώ με προσωποκεντρικό χαρακτήρα στα κομμάτια, συνήθως για την δυσκολία του να προσπαθείς να γίνεις αυτό που θες, ή έστω να διατηρείς την εσωτερική σου πάλη για να το καταφέρεις. Αλλά όντας μερικές φορές αυτοκαταστροφικά όντα, εμείς οι άνθρωποι, τείνουμε στην αναβλητικότητα, δίνοντας μια ψευδή ελπίδα για την επόμενη μέρα. Πλην αυτού είναι μέσα και το πένθος ενώς προσώπου ή φιλοδοξίας, και έρωτες μέσα στα κομμάτια. Το αν θα ταυτιστεί κάποιος, θα εξαρτηθεί από τον ίδιο τον ακροατή. Ωστόσο χαίρομαι που στις συναυλίες μας, μου λένε πως ταυτίζονται με ορισμένα κομμάτια μας. Κυρίως στο “Apartment”.

– Περιγράψτε μια καθημερινή απλή μέρα των μελών της μπάντας, τι άλλο κάνετε όταν δεν παίζετε όλοι μαζί. Πώς κόλλησαν οι επιρροές όλων σας, ποια είναι η μπάντα κλειδί;
NΛ: Δουλειά – σπίτι – δουλειά και ξανά απ’ την αρχή. Είμαστε απλοί τύποι γενικά πιστεύω, δεν έχουμε κάτι που να μας ξεχωρίζει από τον υπόλοιπο κόσμο, εκτός από την ενασχόλησή μας με τη μουσική. Εκτός στούντιο είμαστε μια παρέα που περνάει όμορφα και ανεξαρτήτως μουσικών πεπραγμένων. Οι επιρροές μας κόλλησαν εντελώς οργανικά και σε φυσιολογική ροή. Η μπάντα-αναφορά, για μένα, είναι οι My Bloody Valentine.

P.P: Πλην την ρουτίνα της δουλειάς, και του επιβιωτικού κομματιού της ζώης μας, εγώ ασχολούμαι όσο πιο πολύ μπορώ στην μουσική και στον ήχο. Και σε χρόνο και ενέργεια. Παραδίδω ιδιαίτερα κιθάρας, και γράφω δικά μου κομμάτια για το δικό μου προσωπικό project. Οι επιρροές μας κόλλησαν με φυσιολογική ροή, όπως γράφει και ο Νικόλας παραπάνω.

– Στον ήχο σας πάντως εγώ διέκρινα κλασικές shoegaze επιρροές από μπάντες σαν τους Slowdive. Πώς ισορροπείτε μεταξύ του να αντλείτε έμπνευση από αυτούς (για παράδειγμα) και να δημιουργείτε κάτι μοναδικό;
NΛ: Το να βρεις την ταυτότητά σου σαν καλλιτέχνης δεν ειναι κάτι που το επιδιώκεις σαν αυτοσκοπό. Είναι κάτι που μπορεί να προκύψει από τη συνεχή τριβή σου με κάποιο ύφος. Αν ακούσεις το πρώτο μας ντέμο, είναι λες και ακούς άλλη μπάντα. Αυτό συμβαίνει γιατί όσο παίζαμε, τόσο θέλαμε να μπολιάζουμε τη μουσική μας με περισσότερα είδη που μας αρέσουν πέρα από το shoegaze, που λειτουργεί σαν τον πυρήνα. Ξεκινήσαμε όπως οι περισσότερες μπάντες: θέλαμε να μοιάσουμε στα είδωλά μας. Το αν έχουμε πλέον προσωπικό ήχο, δεν ειναι κάτι το οποίο μπορουμε να κρίνουμε εμείς οι ίδιοι νομίζω.

ΝΚ: Ενώ παραμένουμε πιστοί στο shoegaze βάζουμε πολλές φορές στοιχεία από τα προσωπικά μας ακούσματα. Ο καθένας μας βάζει μια πινελιά στο κομμάτι και βγαίνει ένα σύνολο που το αισθανόμαστε πολύ δικό μας χωρίς να νιώθουμε την ανάγκη να ακολουθήσουμε το είδος 100%. Σε μερικά κομμάτια φαίνεται η αγάπη μας για τη slowcore, σε άλλα για την emo, είναι ότι μας βγαίνει εκείνη τη στιγμή.

– Η πανδημία ήταν περίοδος έντονης ανατροπής για πολλούς καλλιτέχνες. Έπαιξε καθόλου ρόλο αυτή η εποχή στη μουσική σας, δεδομένου ότι δημιουργηθήκατε το 2020;
ΓΧ: Πέρα από τις ουτοπικές καταστάσεις που όλοι μας ζήσαμε στην περίοδο της πανδημίας, εμείς παίζαμε μουσική όποτε μπορούσαμε, αλλά υπήρχε και το κλείσιμο στο σπίτι, που αναπόφευκτα μας δημιούργησε μια αναβλητικότητα. Όλη μέρα στο διαμέρισμα, ‘’ δεν πειράζει θα το κάνω αυτό αύριο, άντε ισως και μεθαύριο’’ . Αυτό λειτούργησε ως έμπνευση για να γράψουμε το κομμάτι Αpartment, ένα κομμάτι που μιλάει για την αναβλητικότητα που όλοι έχουμε μέσα μας και ίσως φοβόμαστε να παραδεχτούμε ακόμα και αν δεν υπάρχει πανδημία.

ΝΛ. Νομίζω πως προσπαθώντας να ξεφυγουμε από τη ρουτίνα του εγκλεισμού, κάποιοι γίναμε περισότερο YOLO. Εγώ ας πούμε, μπήκα στη μπάντα με δεμένο χέρι λόγω επέμβασης. Θέλαμε τόσο πολύ να παίξουμε μουσική και να ξεφύγουμε, που δε μας ένοιαζε αν ο ντράμερ είναι μονόχειρας.

– Αν μπορούσατε να συνοψίσετε το “Stay for a While” με τρεις λέξεις, ποιες θα ήταν αυτές;
P.P : Χαρμολύπη, και μελαγχολία. Νομίζω πως η πρώτη λέξη αντιστιχεί άνετα σε 2.

ΝΛ: Γκρίζο, μελαγχολικό, καθαρτικό.

ΓΧ: Κιθαριστικός θόρυβος/wall of sound, αιθέρια φωνητικά, drums και μπασογραμμή που τα τραγουδάς με το στόμα.

– Ζούμε σε έναν κόσμο υπερπληροφόρησης και συνεχούς θορύβου. Πιστεύετε ότι η σιωπή, τόσο ως έννοια όσο και ως αισθητική επιλογή, παίζει κάποιον ρόλο στη μουσική σας;
ΝΛ: Να κάτι ακόμα που δεν γίνεται επίτηδες από πλευράς μας. Δεν ποστάρουμε συχνά στα σόσιαλ και δυσκολευόμαστε να ακολουθήσουμε πολλές φορές τη ροή της πληροφορίας. Σίγουρα έχει να κάνει με την εσωστρέφεια που μας χαρακτηρίζει σαν ανθρώπους, αλλά και πάλι, δεν προσπαθούμε να το πλασάρουμε σαν άποψη. Συνεπώς, δεν πιστεύω πως παίζει κάποιον ουσιαστικό ρόλο στη μουσική μας.

– Σε έναν κόσμο που φαίνεται να επιταχύνει ακατάπαυστα, ο “αργός ρυθμός” του slowcore που ενσωματώνετε, τι μήνυμα στέλνει; Μπορεί να είναι μια πρόταση για επαναπροσδιορισμό του τρόπου που ζούμε;
ΝΛ: Το Slowcore είναι ένα είδος που έχει 2 βασικά χαρακτηριστικά: αργό τέμπο και μίνιμαλ θέματα. Αυτό, υπό συνθήκες θα μπορούσε να γινει κάτι σαν μάθημα για μεγαλύτερη αντοχή στις καθημερινές δυσκολίες. Πρέπει να παίρνεις το χρόνο σου και να σκέφτεσαι απλά.

– Η τέχνη συχνά αντλεί από τον πόνο και την απώλεια. Πώς μετατρέπετε αυτές τις εμπειρίες σε κάτι όμορφο και παρηγορητικό; Υπάρχει για εσάς κάποια “λύτρωση” στη δημιουργική διαδικασία;
ΓΧ : Χωρίς θλίψη, ένα τόσο έντονο συναίσθημα, δεν μπορεί να υπάρξει έμπνευση. Η έμπνευση μετουσιώνεται σε νότες και έπειτα σε τραγούδια που μιλούν για πράγματα της καθημερινότητας, πολλές φορές με ωμό και ξεκάθαρο τρόπο, που έχουν την δυνατότητα να αγγίξει πολλούς ανθρώπους που μπορεί να αναζητούν μουσικές που μιλάνε για εκείνους.

PP: Συνήθως αυτοί είναι οι κύριοι παράγοντες που κάποιος άνθρωπος δημιουργεί και εκφράζεται μέσω κάποιας μορφής τέχνης. Για μένα, ειδικά αυτά τα δύο, είναι πολύ δυνατά συναισθήματα τα οποία δεν μπορώ να αγνοήσω και να θάψω. Λύτρωση υπάρχει στο γεγονός ότι, όταν βρισκόμαστε σε κάποια πολύ ευάλωτη στιγμή ή κακουχία, είναι να μας βγαίνει όλο αυτό το βαρύ αίσθημα σε ένα κομμάτι. Εξίσου όμορφο είναι, να παίζεις αυτό το κομμάτι μπροστά σε κόσμο, ο οποίος μπορεί να νιώσει και να καταλάβει.

– Η σύγχρονη ζωή συχνά χαρακτηρίζεται από μια αίσθηση αποσύνδεσης. Πιστεύετε ότι η μουσική έχει τη δύναμη να ξαναχτίσει γέφυρες ανάμεσα στους ανθρώπους; Αν ναι, πώς;
ΝΛ: Η μουσική μπορεί να αποτελέσει αφορμή για να έρθουν οι άνθρωποι πιο κοντά. Αλλά μόνο αφορμή. Όχι μέθοδος. Η μέθοδος νομίζω είναι κάτι πολύ πιο περίπλοκο από τις τέχνες.

– Τι ονειρεύεστε για το μέλλον της μπάντας; Ποιος είναι ο μεγαλύτερος καλλιτεχνικός στόχος που θα θέλατε να επιτύχετε;
ΓΧ: Να μην σταματήσουμε να παίζουμε και να δημιουργούμε ποτέ μουσική, καθώς και για τους τέσσερίς μας είναι σαν εξαγνισμός και αποφόρτιση από την καθημερινή ρουτίνα. Θέλουμε να παίξουμε live για να δείξουμε στον κόσμο τα συναισθήματά μας.

NΛ: Με κάλυψε σχεδόν σε όλα ο Γιώργος. Το βασικό είναι να μπορέσουμε να συνεχίσουμε να κάνουμε μουσική για όσο πάει. Τα υπόλοιπα περνούν στη σφαίρα των φιλοδοξιών, κάτι που πάντα προσπαθώ, προσωπικά, να μετριάζω.

 

➪ ΙΝΦΟ για το σκονάκι σου: Instagram | Bandcamp

 

 

 

Ακολουθήστε το OLAFAQ
στο Google News