Λίγες ώρες πριν η ελληνική αποστολή που αποτελεί κομμάτι του March to Gaza ξεκινήσει το ταξίδι της για την Αίγυπτο με στόχο να φτάσει στην κατεχόμενη Λωρίδα της Γάζας για να διανείμει ανθρωπιστική βοήθεια και παράλληλα να αναδείξει την γενοκτονία που διενεργείται σε βάρος του λαού του παλαιστινιακού λαού, το OLAFAQ μίλησε με δύο από τους συμμετέχοντες στην αποστολή.

Oι Σωτήρης Λαπιέρης και Νικολέτα Σίσκου απάντησαν στα ερωτήματα που θέσαμε σχετικά με τους σκοπούς της αποστολής, η οποία αποτελείται από 205 μέλη και είναι η τρίτη μεγαλύτερη. Στην επίσημη σελίδα της πρωτοβουλίας στο Facebook μπορείτε να δείτε δηλώσεις υποστήριξης και ποιοι συμμετέχουν.

– Ποιος είναι ο αντικειμενικός σκοπός της πορείας πρακτικά και τι σας ώθησε να συμμετέχετε σε αυτή σε προσωπικό επίπεδο;
Σ.Λ.: Ο αντικειμενικός σκοπός της πορείας είναι να φτάσουμε στην Αιγυπτιακή πλευράς του συνοριακού περάσματος της Ράφα. Από εκεί, μέχρι την έναρξη της ισραηλινής γενοκτονίας εναντίον των 2,3 εκατομμυρίων Παλαιστινιακού λαού στη Γάζα, γινόταν η τροφοδοσία της Λωρίδας- και πάλι με το σταγονόμετρο καθώς βρίσκεται σε καθεστώς πολιορκίας από το 2007. Ακόμα και μέχρι τον Μάρτιο 2025 περνούσαν κάποια φορτηγά με ανθρωπιστική βοήθεια, με δρακόντειους όμως περιορισμούς από τον Ισραηλινό στρατό που ήδη καθιστούσαν την κατάσταση προβληματική. Από 2 Μαρτίου όμως η Λωρίδα βρίσκεται υπό καθεστώς απόλυτης πολιορκίας, με Διεθνείς Οργανισμούς (ΟΗΕ, ΠΟΥ, UNICEF, UNRWA κλπ.) να τονίζουν ότι βρισκόμαστε στο άμεσο προ-στάδιο λιμού! Ο στόχος είναι να φτάσουμε εκεί για να αναδειχθεί αυτή η γιγάντια ανθρωπιστική καταστροφή που έχει προκαλέσει το Κράτος του Ισραήλ και, σε συνεννόηση με τις Αιγυπτιακές αρχές πάντα, να περάσει η ανθρωπιστική βοήθεια που θα μεταφέρουμε. Προσωπικά, συμμετέχω στην Πορεία για τη Γάζα γιατί νιώθω ότι συμβάλλω με την συμμετοχή μου στην ανάδειξη της μεγαλύτερης γενοκτονίας του 21ου αιώνα. Πολύ περισσότερο γιατί ελπίζω ότι μπορεί η ελληνική αποστολή να συμβάλλει στην, εν Ελλάδι, ενίσχυση του κινήματος αλληλεγγύης στον Παλαιστινιακό λαό, που σφαγιάζεται σε ζωντανή μετάδοση με την ανοχή όλης της Δύσης, και της ελληνικής κυβέρνησης. Χωρίς ουσιαστικά μέτρα πίεσης στο Ισραήλ, το έγκλημα δεν θα σταματήσει. Η επιβολή κυρώσεων, το καθολικό εμπάργκο όπλων και η διακοπή στρατιωτικής συνεργασίας Ελλάδας- Ισραήλ είναι τα μόνα που θα δώσουν τέλος στην ασυλία και ασυδοσία του . Το σύνθημα του March to Gaza «όταν οι  κυβερνήσεις σιωπούν, οι άνθρωποι δρουν» νομίζω εμπνέει όλους τους ανθρώπους που συμμετέχουν στην αποστολή.

Ν.Σ.: Ο αντικειμενικός σκοπός της πορείας είναι να ασκηθεί πίεση από τους πολίτες του κόσμου στην κυβέρνηση του Ισραήλ, προκειμένου να ανοίξει επιτέλους το συνοριακό πέρασμα της Ράφα, εκεί που είναι σταματημένα περίπου 3.000 φορτηγά, και να εισέλθει η ανθρωπιστική βοήθεια στη Γάζα, η οποία έχει αποκλειστεί από τις 2 Μαρτίου 2025. Ο σκοπός αυτός όμως δεν μπορεί να είναι ξεκομμένος από τους υπόλοιπους σκοπούς αυτής της πορείας, δηλαδή τη διακοπή των σχέσεων συνεργασίας της χώρας μας με το Ισραήλ, την απομόνωσή του ως κράτους δολοφόνου, τον τερματισμό της γενοκτονίας και της κατοχής, και την αναγνώριση του παλαιστινιακού κράτους.

– Υπάρχει κάποιου είδος φόβος από την πλευρά σας;
Σ.Λ.: Είναι λογικό να υπάρχει φόβος και ανησυχία. Η Χερσόνησος του Σινά, μέσω της οποίας θα καταλήξουμε στη Ράφα θεωρείται από τα πλέον επικίνδυνα σημεία του πλανήτη- η τελευταία επίθεση του «τοπικού» ISIS έγινε μόλις πριν λίγου μήνες. Ταυτόχρονα, συμμορίες λαθρεμπόρων, που συνεργάζονται- σύμφωνα με την ειδησεογραφία- με το Ισραήλ, δραστηριοποιούνται στην περιοχή. Τέλος, είδαμε πως αντιμετώπισε το Ισραήλ το σκάφος Madleen που επιχειρούσε το ίδιο με εμάς, δια θαλάσσης. Μπορεί εμείς να μην επιδιώκουμε να εισέλθουμε στη Γάζα, όμως ξέρουμε ότι το Ισραήλ δεν καταλαβαίνει τίποτα από το Διεθνές Δίκαιο και την έννοια «ανθρωπιστική, ειρηνική αποστολή». Μόλις δυο μήνες πριν βομβάρδισε- σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις- πλοίο του Στόλου της Ελευθερίας στα ανοιχτά της Μάλτας. Όσο συνεχίζεται η ασυλία που απολαμβάνει το Ισραήλ από τις Δυτικές χώρες, τόσο θα συνεχίζεται η ασυδοσία του- κι αυτό προφανώς δημιουργεί άγχος και σε εμάς. Ελπίζουμε στη συνεργασία των Αιγυπτιακών αρχών.

Ν.Σ.: Αυτό που με ώθησε να συμμετέχω στην πορεία είναι η ανάγκη μου να μην αποτελώ τμήμα ενός κόσμου που ανέχεται την γενοκτονία ενός λαού που επί δεκαετίες παλεύει να ζήσει ελεύθερα. Η Παλαιστίνη είναι αυτή που με εμπνέει, που με σηκώνει από τον καναπέ μου, που με καλεί να συνδράμω όσο πιο έμπρακτα γίνεται στην απελευθέρωσή της, γιατί κανείς δεν είναι ελεύθερος αν δεν είναι η Παλαιστίνη. Είμαι σίγουρη ότι το ίδιο θα έκανα και εγώ και οι υπόλοιποι ακτιβιστές και ακτιβίστριες της πρωτοβουλίας, για τους Εβραίους στο Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.  Όσο μεγαλώνει το φιλοπαλαιστινιακό κίνημα τόσο μικραίνει ο φόβος μου. Πλέον είμαστε 205 Έλληνες και Ελληνίδες, και πάνω από 2.500 ακτιβιστές και ακτιβίστριες, σε αυτή την πρωτοβουλία. Ο φόβος σε αυτή την φάση δεν είναι το κυρίαρχο συναίσθημα, παρότι υπάρχει φυσικά. Κερδίζει η χαρά για τη δημιουργία ενός τόσο μεγάλου φιλοπαλαιστινιακού κινήματος, το οποίο οφείλουμε να διατηρήσουμε και μετά την επιστροφή μας από την Αίγυπτο. Χαίρομαι που επιτέλους συντονιζόμαστε με αυτό που η ιστορία επιτάσσει, να σταθούμε δηλαδή έμπρακτα στο πλευρό της Παλαιστίνης.

– Με τι άλλο τρόπο μπορούμε να στηρίξουμε την πρωτοβουλία όσοι δεν μπορέσουμε να παρευρεθούμε;
Σ.Λ.: Πρώτο και κυριότερο, να μην σταματήσετε να μιλάτε για την Παλαιστίνη. Η ζωή δεν μπορεί να συνεχίζεται σαν να μην τρέχει τίποτα, ενώ διεξάγεται η μεγαλύτερη γενοκτονία του 21ου αιώνα. Η ανθρωπότητα υποτίθεται ότι έβγαλε διδάγματα από την φρικωδία των ναζιστικών στρατοπέδων συγκέντρωσης, το Ολοκαύτωμα των Εβραίων, την εξόντωση των Ρομά, των γκέυ ατόμων, και τις σφαγές των Σλαβικών λαών και των πολιτικών διαφώνουντων που διέπραξε η Χιτλερική Γερμανία, αλλά και την εθνοκάθαρση των Κινέζων από τη φασιστική Ιαπωνία. Το «Ποτέ ξανά» δεν είναι σύνθημα που υπάρχει μόνο σε γιορτές και σχολικά βιβλία. Είναι κάλεσμα σε δράση. Για αυτό και στο πλαίσιο της αποστολής, προγραμματίζονται σε όλες τις χώρες πορείες και συγκεντρώσεις στις 15 Ιουνίου, που θα είναι η ημερομηνία που θα προσεγγίζουμε τη Ράφα. Ακόμα κι αν δεν καταφέρουμε να το κάνουμε πράξη, εκείνη τη μέρα πρέπει να διατρανωθεί από όλους τους ανθρώπους με συνείδηση η ανάγκη να λάβει κάθε κυβέρνηση, και η δική μας, μέτρα πίεσης εναντίον του Ισραήλ για να σταματήσει ο αποκλεισμός της Λωρίδας της Γάζας, να τερματιστεί η γενοκτονία με εκεχειρία και να ληφθούν επιτέλους υπόψη τα βασισμένο στο διεθνές δίκαιο δικαιώματα του Παλαιστινιακού λαού, είτε βρίσκεται στη Γάζα, στη Δυτική Όχθη και την Ανατολική Ιερουσαλήμ, είτε βρίσκεται εντός του Ισραήλ (όπου βιώνει το απαρτχάιντ), είτε στη διασπορά, εκτοπισμένος από την πατρίδα του.

Ν.Σ.: Στην προσπάθεια για την άρση του αποκλεισμού της ανθρωπιστικής βοήθειας, για τον τερματισμό της γενοκτονίας, για την άρσης της κατοχής, και την απελευθέρωση της Παλαιστίνης, κανείς και καμία δεν περισσεύει. Δεν έχει σημασία ποιος-α θα πάει στην Αίγυπτο και ποιος-α θα μείνει στην Ελλάδα, όσο όλα μας συμμετέχουμε έμπρακτα στο αναγεννημένο αυτές τις ημέρες φιλοπαλαιστινιακό κίνημα. Καλούμε όσους και όσες μείνουν στην Ελλάδα να μας προσέχουν, να παλεύουν για να μείνουμε ασφαλείς, να διαδίδουν το μήνυμά μας για το άνοιγμα της Ράφα και για μια ελεύθερη Παλαιστίνη, να κατεβαίνουν στους δρόμους, να συμμετέχουν σε πορείες και συγκεντρώσεις που θα διοργανωθούν τις ημέρες που θα βρισκόμαστε στην έρημο. Η αλληλεγγύη μας πρέπει να στρέφεται στους Παλαιστινίους, αλλά και προς όλους όσοι συμμετέχουν σε μία από τις τρεις πρωτοβουλίες: Freedom Flotilla Coalition, Sumud και March to Gaza. Εξίσου σημαντικό όμως είναι να φροντίσουμε να μην σβήσει η φλόγα του φιλοπαλαιστινιακού κινήματος που άναψε αυτές τις ημέρες. Να συναντήσουμε και να γνωρίσουμε τους ανθρώπους που δεν ήρθαν στην Αίγυπτο, σε δράσεις του κινήματος μετά την επιστροφή μας στην Ελλάδα.

– Ποια είναι η ανταπόκριση της κοινωνίας στο εγχείρημά σας; Λαμβάνετε θετικά μηνύματα;
Σ.Λ.: Η ελληνική κοινωνία έχει αγκαλιάσει το March to Gaza. Το μέγεθος της αποστολής μας το αποδεικνύει. Δεν είμαστε απλά μια από τις μεγαλύτερες εθνικές αποστολές. Είμαστε ίσως η μεγαλύτερη σε αναλογία πληθυσμού. Το αγκάλιασμα και η θετική ανταπόκριση δεν προέρχεται από αίσθηση. Εκατοντάδες μαζικοί φορείς των εργαζομένων, της νεολαίας, των πόλεων και των γειτονιών έχουν εκφράσει δημόσια τη στήριξη τους. Ελπιδοφόρο είναι ότι το εγχείρημα αγκαλιάζεται και από μεγάλο φάσμα κομμάτων- ακόμα και κοινοβουλευτικών. Ελπίζω να είναι δείκτης ότι κάτι αλλάζει στην ελληνική πολιτική σκηνή και θα δούμε μια πιο συντονισμένη και κοινή δράση των προοδευτικών κομμάτων ώστε να τερματιστεί η συνενοχή της Ελλάδας στα εγκλήματα του Ισραήλ, στην οποία μας έχει εγκλωβίσει η κυβέρνηση Μητσοτάκη. Ο φόβος μου είναι να μην μείνει αυτό το πελώριο κύμα στήριξης και αλληλεγγύης μόνο στην αποστολή μας. Πρέπει την επόμενη μέρα να τροφοδοτήσει την στροφή σε επίπεδο εθνικής εξωτερικής πολιτικής. Ξέρουμε ότι δεν είναι εύκολο, αλλά δεν έφτασε εύκολα η Ισπανία να συζητάει για εμπάργκο όπλων στο Ισραήλ ή Ιρλανδία να συζητάει νομοσχέδιο για εμπορικό εμπάργκο- κάποιοι το διεκδίκησαν, συντονισμένα και επίμονα, μέσα κι έξω από τα κοινοβούλια τους. Τέλος, το κύμα αλληλεγγύης αποδεικνύει καθαρά πως ό,τι προπαγάνδα και να μηχανεύεται η κυβέρνηση, αλλά και η Ισραηλινή Πρεσβεία, στην ελληνική κοινωνία τίποτα δεν έχει αλλάξει: ο ελληνικός λαός ήταν, είναι και θα είναι στη σωστή πλευρά της ιστορίας. Χρέος μας είναι να συγχρονιστεί η πολιτική της χώρας μας με το ευρύτερο λαϊκό αίσθημα.

Ν.Σ.: Η ανταπόκριση του κόσμου είναι μεγάλη και συγκινητική. Πιστεύω ότι ο κόσμος χαίρεται που επιτέλους βρήκε την ευκαιρία να εκφράσει την αποστασιοποίησή του από την κυβερνητική εξωτερική πολιτική μας και να δηλώσει το αυτονόητο: Λευτεριά στην Παλαιστίνη.

 

 

➪ Ακολουθήστε το OLAFAQ στο Facebook, Bluesky και Instagram.