Το Global Live Med -υπό την αιγίδα του ΟΗΕ- φέρνει κοντά για 2η χρονιά επιστήμονες, επικεφαλής σημαντικών περιβαλλοντικών οργανισμών, κρατικών φορέων και καλλιτέχνες για την προώθηση των Στόχων Βιώσιμης Ανάπτυξης (SDGs) του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών γύρω από τη Μεσόγειο, σε τοπική αλλά και παγκόσμια κλίμακα (glocal). Το Πάρκο Λιπασμάτων Δραπετσώνας -στις 21 Οκτωβρίου- θα γίνει η γέφυρα που θα ενώσει τη μεσογειακή κοινότητα με τον κόσμο, και θα μεταμορφωθεί σε μια πλατφόρμα ανάπτυξης ολιστικών προοπτικών που μπορούν να ενθαρρύνουν και να προωθήσουν την αλλαγή. Για όλα αυτά και ακόμη περισσότερα μίλησε η “ψυχή” αυτής της πρωτοβουλίας, Lucie Odier στο Olafaq.

– Πώς ξεκίνησε το Global Live Med; Ποια είναι η ιδέα πίσω από αυτό;
Ανεπίσημα, ξεκίνησε μετά την παρακολούθηση του Bohemian Rhapsody στον κινηματογράφο μαζί με τη μητέρα μου. Με απλά λόγια, το Global Live Med ήταν η προσπάθειά μου να γεφυρώσω την αγάπη και την πίστη μου που έχω για την μουσική με την αγάπη και την πίστη μου που έχω για τη Μεσόγειο. Το όραμά μου περιλαμβάνει ότι η Μεσόγειος είναι ολόκληρη με πολλούς τρόπους – συμπληρωματικά της ποικιλομορφίας της, είναι ένας απαραίτητος σύμμαχος στη μάχη για έναν καλύτερο κόσμο. Από την άλλη πλευρά, υπάρχει και η αγάπη μου για τη μουσική και τις συναυλίες, η γοητεία που έχω για τις στιγμές των πολιτικών δικαιωμάτων στην ιστορία της μουσικής -όπως το Live Aid και η συναυλία για την Ημέρα της Ελευθερίας τη δεκαετία του ’90- καθώς και η πεποίθηση που έχω για το πόσο αποτελεσματικό και ισχυρό είναι να κινητοποιεί κανείς κάποιον μέσω της τέχνης και του στίχου. Θα ήθελα πολύ να δω το Global Live Med να γίνει ένα είδος Montreux Jazz – World Economic Forum, δωρεάν και ελαφρώς πιο προσιτό και συμμετοχικό.

– Πώς μπορεί η μουσική να προωθήσει την ειρήνη;
Όπως λέω συνέχεια, η μουσική αξιοποιεί το συναίσθημα. Επιπλέον, είναι κυριολεκτικά η πιο αποτελεσματική ύπνωση. Έτσι, εκτός από το να συνδέει τους ανθρώπους (μέσω του ρυθμού και των ήχων που συνήθως ξυπνούν την αίσθηση της οικειότητας και του ανήκειν), η μουσική ξυπνά κάτι πολύ προσωπικό αλλά πολύ ουσιαστικό στον καθένα -νομίζω ότι οι περισσότεροι θα συμφωνούσαν ότι η μουσική είναι ένα τόσο οικείο πράγμα. Όταν φτάνεις σε μια κατάσταση ασφάλειας και οικειότητας μέσα σου, έχεις ζεις καλύτερα την στιγμή και επιτρέπεις μία καλύτερη αλληλεπίδραση με τον έξω κόσμο. Το να είσαι συγκεντρωμένος σου επιτρέπει να είσαι δεκτικός στον άλλο -και υπό αυτή την έννοια- πιστεύω ότι ως παράπλευρη συνέπεια, η μουσική δημιουργεί τον απαραίτητο χώρο για να ακούσεις τον (οποιοδήποτε) άλλο, να αντιληφθείς καλύτερα, να συναισθανθείς καλύτερα και αυτό είναι ένα θεμελιώδες στοιχείο για την ειρήνη, η ενσυναίσθηση.

– Πώς σας έχει βοηθήσει η μουσική;
Η μουσική γενικά με κρατάει στα λογικά μου. Μπορεί να με καθοδηγήσει σχεδόν σε όλα.

– Ποιος είναι ο κοινωνικός διάλογος που προσπαθείτε να δημιουργήσετε κάνοντας τέτοιες δράσεις;
Αρχικά, δεν υπάρχει συγκεκριμένη στρατηγική εδώ, γιατί δεν θεωρώ ότι το να έχεις την εξουσία ή τις γνώσεις να επιβάλλεις μια διέξοδο στην πολύπλοκη συζήτηση για τη Μεσόγειο… Προσπαθούμε να δημιουργήσουμε μια σταθερή πλατφόρμα, να φτιάξουμε σιγά σιγά μια κοινότητα – από κάτω προς τα πάνω – και να δημιουργήσουμε χώρο για να αναπτυχθούν σκέψεις, ιδέες, ζητήματα, λύσεις για τα ίδια τα έθνη και από τα ίδια τα έθνη. Είναι ομαδικό εγχείρημα, που συμπληρώνεται από τον καθένα ξεχωριστά – έχουμε να κάνουμε με 22 χώρες, 3 ηπείρους, η καθεμία με την εμπειρία της, την ιστορία της και τη δική της ανθεκτικότητα. Προσπαθούμε να δημιουργήσουμε, να διασφαλίσουμε και ίσως να ορίσουμε: μια αληθινή, στιβαρή και αυθεντική μεσογειακή ταυτότητα που αποτελείται από όλες τις πολύχρωμες διαστάσεις της.

– Χρησιμοποιείτε σε κάθε μέρος που πηγαίνετε τα ίδια εργαλεία; Ποια είναι αυτά;
Έχω κάποια εργαλεία που χρησιμοποιώ. Το ένα είναι να βασίζομαι σε μια άγρια φαντασία. Ένα άλλο είναι να υπενθυμίζω πάντα στον εαυτό μου ότι ό,τι συμβαίνει σε μικρή κλίμακα συμβαίνει και σε μεγάλη κλίμακα, «όπως συμβαίνει πάνω, έτσι γίνεται και κάτω». Έτσι, όταν βλέπω να συμβαίνουν πράγματα στον κόσμο που με φοβίζουν ή με στεναχωρούν, προσπαθώ να ελέγξω τον κύκλο μέσα στον οποίο βρίσκομαι και τη ζωή μου και παράλληλα προσπαθώ να κάνω κάποιες μικρές αλλαγές στη στάση που έχω στα πράγματα και τις αντιδράσεις μου για να φέρω διαφορετικά αποτελέσματα στη δική μου ζωή. Αυτό μου δίνει μια εμπειρική κατανόηση του τρόπου με τον οποίο πρέπει να αντιμετωπίζω πολύπλοκα θέματα με το Global Live Med. Γενικά, προσπαθώ να λειτουργώ από ένα χώρο δημιουργικότητας και όχι από ένα χώρο φόβου.

– Ποια είναι η ανταπόκριση που υπάρχει από τον κόσμο;
-Έκπληξη. Μερικές φορές υπάρχουν νεύρα στην αρχή, αλλά τελικά έρχεται η ανακούφιση, επειδή νομίζω ότι οι άνθρωποι αναζητούν τρόπους για να είναι 100% ο εαυτός τους. Αυτά τα εργαλεία μερικές φορές σοκάρουν, αλλά τελικά νομίζω ότι ενδυναμώνουν τους άλλους ίσως να κάνουν και το ίδιο…;

– Πόσο περιβαλλοντικά ευαισθητοποιημένη είναι η Ελλάδα σε σχέση με άλλες χώρες; Τι μας κρατάει πίσω;
Δεν μπορώ πραγματικά να θέσω ένα μέτρο σύγκρισης – δεν είμαι ειδικός και επίσης μεγάλωσα στην Ελβετία όπου η φύση είναι το Άγιο Δισκοπότηρο και η κύρια πηγή ψυχαγωγίας μας (και όπου η βασίλισσά μας είναι αγελάδα). Ωστόσο, νομίζω ότι υπάρχει αλλαγή στην Ελλάδα, και αν μη τι άλλο είναι αρκετά δύσκολο να την αγνοήσουμε, έτσι δεν είναι; Πάντως είναι θέμα αλλαγής συνηθειών – η συνήθεια να πετάς τον καφέ σου από το παράθυρο του αυτοκινήτου σου είναι λίγο πολύ χαραγμένη στη ζωή και την παιδεία πολλών ανθρώπων. Πώς μπορείτε να το αλλάξετε αυτό;

– Το περιβάλλον μας καλεί να το βοηθήσουμε εδώ και αρκετά χρόνια. Τελικά πόσο το ακούμε;
Αυτό πάει πολύ πιο πίσω, μιλάω για τη νεολιθική επανάσταση. Για κάποιο λόγο, κάπου στην πορεία αποσυνδεθήκαμε από τη φύση. Πιθανότατα, αυτό άρχισε όταν ο άνθρωπος άρχισε να εξοικειώνεται με τα φυτά (όταν περάσαμε από τους κυνηγούς, στη γεωργία και την καλλιέργεια), από τότε, υπάρχει μια αντιπαράθεση μεταξύ της άγριας φύσης και του πολιτισμού. Σταματήσαμε να ακούμε το περιβάλλον με τη βία που ήρθε από διάφορες περιστάσεις που έχουμε ζήσει – με τη γεωργία και την ενασχόληση με τη φύση ήρθαν οι πρώτες δραστηριότητες άρδευσης και αποψίλωσης των δασών και περάσαμε σε μια κοινωνία “προόδου”- ο άνθρωπος άρχισε να επιδιώκει να διαγράψει τον άγριο κόσμο και να επιβάλει τον δικό του.

– Ποιες βαθιές αλλαγές χρειάζεται να κάνει η ανθρωπότητα;
Πιστεύω ακράδαντα ότι το κύριο ζήτημα είναι να συμφιλιωθούμε με την φύση. Πρέπει να καταλάβουμε ότι η φύση αναζητά την ένωση με τον πολιτισμένο άνθρωπο. Η σημερινή μας σχέση με τη φύση επηρεάζει την υγεία μας, διαταράσσει την ανάπτυξη (τόσο την προσωπική όσο και την κοινωνική) και απαγορεύει την άνθιση του πλανήτη στο σύνολό του.

– Μαζί με το περιβάλλον έχουμε παραμελήσει και τα δικαιώματά μας;
Παραμελώντας τη φύση, παραμελούμε την ίδια τη ζωή. Με αυτή την έννοια καταδικάζουμε το δικαίωμά μας να ζούμε. Αν δεν εξετάζουμε καν το θεμελιώδες δικαίωμά μας – ή θα έπρεπε να πω τη “θέληση” να ζήσουμε, πώς μπορούμε να τιμούμε οποιαδήποτε ανθρώπινη επιθυμία, οποιοδήποτε ανθρώπινο δικαίωμα;

– Εσείς ποια βήματα θα θέλατε να έχουμε πραγματοποιήσει στο βαθος μίας πενταετίας;
Δεν πιστεύω στην έννοια του χρόνου.

– Ποια είναι η βαθύτερη επιθυμία σας σε σχέση με τον κόσμο;
Δεν έχω μία βαθύτερη επιθυμία, αλλά πολλές. Ας ξεκινήσουμε με την αξιοποίηση περισσότερου δυναμικού. Μετά πρέπει να γίνουμε περισσότερο ατίθασοι και να καλλιεργήσουμε το πνεύμα μας. Μεγαλύτερα μυαλά, λιγότερες νοητικές κατασκευές. Χρειαζόμαστε ευτυχισμένα παιδιά, περισσότερη δημιουργικότητα καθώς και ένα εντελώς νέο εκπαιδευτικό σύστημα. Η πλήρης εκμηδένιση του δικαιώματος, αυτό είναι ένα -επίσης- μεγάλο θέμα. Ακόμη, έχουμε ανάγκη από καλύτερη βιολογική, κοινωνική, σωματική και πνευματική υγεία γενικότερα.