Η Λάιζα Μινέλι είναι κόρη της θρυλικής ηθοποιού Τζούντι Γκάρλαντ και του κλασικού χολιγουντιανού σκηνοθέτη Βινσέντε Μινέλι. Γεννήθηκε το 1946 στο Χόλιγουντ και το 1949 έκανε την πρώτη της κινηματογραφική εμφάνιση -στο μιούζικαλ «In the good old summertime». Το 1963 έκανε το θεατρικό ντεμπούτο της στο off- Broadway μιούζικαλ «Best foot forward», ενώ το 1965 έπαιξε στο μιούζικαλ «Flora and the red menace» και έγινε η νεότερη ερμηνεύτρια που έχει κερδίσει ποτέ το θεατρικό βραβείο Τόνι Α’ γυναικείου ρόλου. Το 1972 ανέλαβε τον πρωταγωνιστικό ρόλο στην αξεπέραστη μουσικοχορευτική ταινία «Καμπαρέ» και κέρδισε για την ερμηνεία της το όσκαρ Α’ γυναικείου ρόλου. Τη δε τελευταία εικοσαετία, παρά τα προβλήματα που αντιμετώπισε λόγω αλκοολισμού, δεν σταμάτησε να ηχογραφεί δίσκους, να εμφανίζεται σε αμερικανικές τηλεοπτικές σειρές και να δίνει ρεσιτάλ στο Μπροντγουέι και στο Λας Βέγκας. Φέτος, η Μινέλι γιορτάζει την επέτειο των 50 ετών από το «Καμπαρέ» και αυτά είναι κάποια από τα λόγια βαθιάς σοφίας και προσωπικής εμπειρίας που μας αφήνει παρακαταθήκη.
Κανείς δεν έγινε διάσημος επειδή ανακάλυψε κάποιο μυστικό. Η φήμη οφείλεται στον τρόπο με τον οποίο λες αυτό που ξέρεις. Για να σε ακούσουν οι άνθρωποι, πρέπει να συγκινήσεις. Και η συγκίνηση δεν προέρχεται ποτέ από την αποκάλυψη, αλλά από τον τρόπο με τον οποίο γίνεται η αποκάλυψη.
Εκεί όπου μεγάλωσα οι γονείς μου δεν ήταν οι μόνοι διάσημοι. Όλοι τριγύρω ήταν διάσημοι. Όλοι οι γονείς των παιδιών που έπαιζα μαζί τους ήταν διάσημοι. Γεννήθηκα και μεγάλωσα λοιπόν σε μια βιομηχανική περιοχή με κύριο προϊόν της τη σόου μπίζνες. Τελικά είμαι παιδί βιομηχανικών εργατών.
Όταν είσαι στη σόου μπίζνες δεν κάνεις πάντα αυτό που θέλεις. Πολλοί από τους ανθρώπους που παίζουν ένα σημαντικό ρόλο στην σόου μπίζνες ξέρουν ότι υπηρετούν ένα σύστημα παραγωγής και ότι ποτέ δεν θα έχουν τη δυνατότητα να κάνουν αυτό που επιθυμούν, αυτό που τελικά θα τους λυτρώσει. Αυτό το σύστημα παραγωγής, σε σχέση με όλα τ’άλλα, είναι πολύ πιο ανελέητο.
Είμαι πολύ καλή στο να τηρώ τις υποσχέσεις μου. Πιστεύω μάλιστα το εξής: ο συνεπής και έντιμος άνθρωπος θα δυσκολευτεί ίσως στη ζωή του, αλλά θα βρει την τύχη του, θα τη συναντήσει.
Όταν ήμουν παιδί, πήγαινα και έβλεπα με τις ώρες τον Φρεντ Αστέρ να προβάρει τις φιγούρες του. Ήταν απίστευτος. Βλέποντάς τον, έμαθα ό,τι έμαθα στη ζωή μου. Βλέποντάς τον, κατανόησα ότι τα πάντα στη ζωή είναι μέτρο και συνειδητή ανατροπή του μέτρου όταν χρειάζεται.
Αν κάποια στιγμή άνθρωποι απομυθοποιούνται στα μάτια του κοινού, δεν φταίνε αυτοί. Οι θαυμαστές ξαφνικά αλλάζουν διάθεση και αρχίζουν να ψάχνουν για αρνητικά σημεία. Αλλά αρνητικά έχουμε όλοι,ακόμη και ο Θεός.
Ο πατέρας μου βασιζόταν πολύ στο δυνατό μυαλό του. Και προσπαθούσε να μου μεταδώσει εμπιστοσύνη στο μυαλό μου και αίσθημα ευθύνης. Από την άλλη, η μαμά μου -όπως όλες οι μαμάδες του κόσμου- προσπαθούσε να μου μάθει ότι, για να κάνω αυτό που θέλω, πρέπει να έχω πίστη.
Η αλήθεια δεν έχει καμία σημασία αν δεν ξέρεις να τη διηγηθείς. Και η μαγεία της διήγησης επιτυγχάνεται από τον μύθο και το σκηνικό που θα πλαισιώσουν την αλήθεια.
Η τέχνη είναι το ξυπνητήρι των αισθημάτων μας. Και η αλήθεια είναι ότι έχει πολύ συγκεκριμένο ρόλο. Όταν τα αισθήματα ξυπνούν, η κατανόηση του κόσμου και της ζωής είναι πολύ πιο εύκολη.
Προτιμώ τις παραστάσεις από το σινεμά. Διότι μου αρέσουν τα ταξίδια, μου αρέσει να γνωρίζω νέους ανθρώπους και μου αρέσει οτιδήποτε έχει σχέση με ζωντανό πρόγραμμα. Μου αρέσει να παίζω τόσους υπέροχους χαρακτήρες μέσα σε δύο ώρες. Δεκάξι τραγούδια για μένα είναι δεκάξι διαφορετικοί ρόλοι. Αυτό με κάνει να νιώθω ελεύθερη και να διασκεδάζω.
Ελευθερία σημαίνει πληθώρα επιλογών. Αλλά και ταυτόχρονα ικανότητα επιλογής. Αν υπάρχει μόνο το ένα από τα δύο, τότε μιλάμε για σκλαβιά.
Υπάρχει μυστικό ζωής. Το κόλπο που δεν αφήνει τον θάνατο να τη χαλάσει είναι να είσαι συνεχώς απασχολημένος. Να προσπαθείς συνεχώς να μαθαίνεις, να ακούς, να συναντάς θαυμάσιους ανθρώπους.
Δεν είμαι ντίβα. Είναι βαρετό να είσαι ντίβα. Χάνεις πολλά πράγματα όταν είσαι ντίβα και συχνά χάνεις και τον εαυτό σου. Εγώ ποτέ δεν έπεσα στο λάκκο της φήμης.
Δεν είμαι ακριβώς ανταγωνιστική. Η δουλειά μου είναι ανταγωνιστική κι εμένα δε μου αρέσει να παίζω παιχνίδια τα οποία μπορεί και να χάσω. Δεν αντέχω να χάνω. Το ομολογώ.
Δεν είμαι υπέροχη ή τρομερή τραγουδίστρια. Είμαι μια καλή τραγουδίστρια. Δεν θέλω, ούτε μπορώ να συγκριθώ με τα ιερά τέρατα της τραγουδιστικής τέχνης. Άλλωστε είναι άλλη η τέχνη μου, ίσως ευρύτερη.
Εδώ και καιρό ζούμε σε μία ζούγκλα χωρίς κανόνες. Γι’ αυτό πρέπει ο καθένας μας να επινοεί τους δικούς του κανόνες, να θέτει τα δικά του όρια και να έχει αυτοπειθαρχία.
Το να ανέβεις στην κορυφή είναι εύκολο. Όμως ο σωστός ορειβάτης είναι αυτός που φτάνει στην κορυφή του Έβερεστ, βάζει τη σημαία, τραβάει τις φωτογραφίες και μας τις φέρνει για να τις δούμε στο σπίτι μας. Πάμε στην κορυφή για να γυρίσουμε και να διηγηθούμε τι είδαμε εκεί. Αλλιώς η προσπάθεια δεν έχει νόημα.
Η Λάιζα Μινέλι είναι κόρη της θρυλικής ηθοποιού Τζούντι Γκάρλαντ και του κλασικού χολιγουντιανού σκηνοθέτη Βινσέντε Μινέλι. Γεννήθηκε το 1946 στο Χόλιγουντ και το 1949 έκανε την πρώτη της κινηματογραφική εμφάνιση -στο μιούζικαλ «In the good old summertime». Το 1963 έκανε το θεατρικό ντεμπούτο της στο off- Broadway μιούζικαλ «Best foot forward», ενώ το 1965 έπαιξε στο μιούζικαλ «Flora and the red menace» και έγινε η νεότερη ερμηνεύτρια που έχει κερδίσει ποτέ το θεατρικό βραβείο Τόνι Α’ γυναικείου ρόλου. Το 1972 ανέλαβε τον πρωταγωνιστικό ρόλο στην αξεπέραστη μουσικοχορευτική ταινία «Καμπαρέ» και κέρδισε για την ερμηνεία της το όσκαρ Α’ γυναικείου ρόλου. Τη δε τελευταία εικοσαετία, παρά τα προβλήματα που αντιμετώπισε λόγω αλκοολισμού, δεν σταμάτησε να ηχογραφεί δίσκους, να εμφανίζεται σε αμερικανικές τηλεοπτικές σειρές και να δίνει ρεσιτάλ στο Μπροντγουέι και στο Λας Βέγκας. Φέτος, η Μινέλι γιορτάζει την επέτειο των 50 ετών από το «Καμπαρέ» και αυτά είναι κάποια από τα λόγια βαθιάς σοφίας και προσωπικής εμπειρίας που μας αφήνει παρακαταθήκη.
Κανείς δεν έγινε διάσημος επειδή ανακάλυψε κάποιο μυστικό. Η φήμη οφείλεται στον τρόπο με τον οποίο λες αυτό που ξέρεις. Για να σε ακούσουν οι άνθρωποι, πρέπει να συγκινήσεις. Και η συγκίνηση δεν προέρχεται ποτέ από την αποκάλυψη, αλλά από τον τρόπο με τον οποίο γίνεται η αποκάλυψη.
Εκεί όπου μεγάλωσα οι γονείς μου δεν ήταν οι μόνοι διάσημοι. Όλοι τριγύρω ήταν διάσημοι. Όλοι οι γονείς των παιδιών που έπαιζα μαζί τους ήταν διάσημοι. Γεννήθηκα και μεγάλωσα λοιπόν σε μια βιομηχανική περιοχή με κύριο προϊόν της τη σόου μπίζνες. Τελικά είμαι παιδί βιομηχανικών εργατών.
Όταν είσαι στη σόου μπίζνες δεν κάνεις πάντα αυτό που θέλεις. Πολλοί από τους ανθρώπους που παίζουν ένα σημαντικό ρόλο στην σόου μπίζνες ξέρουν ότι υπηρετούν ένα σύστημα παραγωγής και ότι ποτέ δεν θα έχουν τη δυνατότητα να κάνουν αυτό που επιθυμούν, αυτό που τελικά θα τους λυτρώσει. Αυτό το σύστημα παραγωγής, σε σχέση με όλα τ’άλλα, είναι πολύ πιο ανελέητο.
Είμαι πολύ καλή στο να τηρώ τις υποσχέσεις μου. Πιστεύω μάλιστα το εξής: ο συνεπής και έντιμος άνθρωπος θα δυσκολευτεί ίσως στη ζωή του, αλλά θα βρει την τύχη του, θα τη συναντήσει.
Όταν ήμουν παιδί, πήγαινα και έβλεπα με τις ώρες τον Φρεντ Αστέρ να προβάρει τις φιγούρες του. Ήταν απίστευτος. Βλέποντάς τον, έμαθα ό,τι έμαθα στη ζωή μου. Βλέποντάς τον, κατανόησα ότι τα πάντα στη ζωή είναι μέτρο και συνειδητή ανατροπή του μέτρου όταν χρειάζεται.
Αν κάποια στιγμή άνθρωποι απομυθοποιούνται στα μάτια του κοινού, δεν φταίνε αυτοί. Οι θαυμαστές ξαφνικά αλλάζουν διάθεση και αρχίζουν να ψάχνουν για αρνητικά σημεία. Αλλά αρνητικά έχουμε όλοι,ακόμη και ο Θεός.
Ο πατέρας μου βασιζόταν πολύ στο δυνατό μυαλό του. Και προσπαθούσε να μου μεταδώσει εμπιστοσύνη στο μυαλό μου και αίσθημα ευθύνης. Από την άλλη, η μαμά μου -όπως όλες οι μαμάδες του κόσμου- προσπαθούσε να μου μάθει ότι, για να κάνω αυτό που θέλω, πρέπει να έχω πίστη.
Η αλήθεια δεν έχει καμία σημασία αν δεν ξέρεις να τη διηγηθείς. Και η μαγεία της διήγησης επιτυγχάνεται από τον μύθο και το σκηνικό που θα πλαισιώσουν την αλήθεια.
Η τέχνη είναι το ξυπνητήρι των αισθημάτων μας. Και η αλήθεια είναι ότι έχει πολύ συγκεκριμένο ρόλο. Όταν τα αισθήματα ξυπνούν, η κατανόηση του κόσμου και της ζωής είναι πολύ πιο εύκολη.
Προτιμώ τις παραστάσεις από το σινεμά. Διότι μου αρέσουν τα ταξίδια, μου αρέσει να γνωρίζω νέους ανθρώπους και μου αρέσει οτιδήποτε έχει σχέση με ζωντανό πρόγραμμα. Μου αρέσει να παίζω τόσους υπέροχους χαρακτήρες μέσα σε δύο ώρες. Δεκάξι τραγούδια για μένα είναι δεκάξι διαφορετικοί ρόλοι. Αυτό με κάνει να νιώθω ελεύθερη και να διασκεδάζω.
Ελευθερία σημαίνει πληθώρα επιλογών. Αλλά και ταυτόχρονα ικανότητα επιλογής. Αν υπάρχει μόνο το ένα από τα δύο, τότε μιλάμε για σκλαβιά.
Υπάρχει μυστικό ζωής. Το κόλπο που δεν αφήνει τον θάνατο να τη χαλάσει είναι να είσαι συνεχώς απασχολημένος. Να προσπαθείς συνεχώς να μαθαίνεις, να ακούς, να συναντάς θαυμάσιους ανθρώπους.
Δεν είμαι ντίβα. Είναι βαρετό να είσαι ντίβα. Χάνεις πολλά πράγματα όταν είσαι ντίβα και συχνά χάνεις και τον εαυτό σου. Εγώ ποτέ δεν έπεσα στο λάκκο της φήμης.
Δεν είμαι ακριβώς ανταγωνιστική. Η δουλειά μου είναι ανταγωνιστική κι εμένα δε μου αρέσει να παίζω παιχνίδια τα οποία μπορεί και να χάσω. Δεν αντέχω να χάνω. Το ομολογώ.
Δεν είμαι υπέροχη ή τρομερή τραγουδίστρια. Είμαι μια καλή τραγουδίστρια. Δεν θέλω, ούτε μπορώ να συγκριθώ με τα ιερά τέρατα της τραγουδιστικής τέχνης. Άλλωστε είναι άλλη η τέχνη μου, ίσως ευρύτερη.
Εδώ και καιρό ζούμε σε μία ζούγκλα χωρίς κανόνες. Γι’ αυτό πρέπει ο καθένας μας να επινοεί τους δικούς του κανόνες, να θέτει τα δικά του όρια και να έχει αυτοπειθαρχία.
Το να ανέβεις στην κορυφή είναι εύκολο. Όμως ο σωστός ορειβάτης είναι αυτός που φτάνει στην κορυφή του Έβερεστ, βάζει τη σημαία, τραβάει τις φωτογραφίες και μας τις φέρνει για να τις δούμε στο σπίτι μας. Πάμε στην κορυφή για να γυρίσουμε και να διηγηθούμε τι είδαμε εκεί. Αλλιώς η προσπάθεια δεν έχει νόημα.
