Ο Κώστας Μητσόπουλος κατάγεται από την Λάρισα. Ξεκίνησε μουσική με κλασικό πιάνο και από εκεί και πέρα συνέχισε να παίζει και να γράφει δικιά του μουσική ερασιτεχνικά, σε διάφορα στυλ, είτε μόνος του, είτε με μπάντες.

Η Κατερίνα Σερέτη ζει στο Ρότερνταμ και της αρέσει να γράφει μουσική και να τραγουδάει, «χωρίς αυτό να σημαίνει ότι το κάνω καλά», όπως παραδέχεται η ίδια αυτοσαρκαστικά.

Kάπου εκεί, στο δυτικό Ρότερνταμ, στις αρχές του 2019, προ πανδημίας, ο Kώστας και η Κατερίνα ξεκίνησαν να ηχογραφούν με πενιχρά μέσα και DIY προσέγγιση, εξερευνώντας με αυθορμητισμό έναν lo-fi ήχο που γοήτευε εξίσου και τους δύο.

Και τελικά, μετά από σχεδόν 12 χρόνια στο Ρότερνταμ, ο Κώστας επέστρεψε πίσω στην Ελλάδα το 2022 με μια χούφτα τραγούδια που είχε γράψει και ηχογραφήσει εξ’ ολοκλήρου στο υπνοδωμάτιό του, από κοινού με την Κατερίνα.

Οι δυο τους ήταν πλέον οι Kukuraxa.

Και κάπως έτσι εγένετο το ντεμπούτο άλμπουμ τους, ένα υπέροχο αμάλγαμα δέκα bedroom pop συνθέσεων με ηλεκτρική κιθάρα και ηλεκτρικό πιάνο, αρκετά samples από ελληνικά κομμάτια από τις δεκαετίες των ’30s μέχρι ’50s, μέχρι και… ήχους φάλαινας και πουλιών που βρήκανε στο Διαδίκτυο.

Οι Kukuraxa μίλησαν στο Olafaq αναφορικά με το ντεμπούτο τους:

– Κώστα, Κατερίνα, συγχαρητήρια για το άλμπουμ σας. Ποια είναι η επίγευση που σας άφησε η ηχογράφησή του;

Kukuraxa: Είμαστε πολύ χαρούμενοι που το ολοκληρώσαμε. Μόνο αυτό είναι μεγάλο milestone για τους Κukuraxa. Και φυσικά υπερευτυχείς που κυκλοφορεί και σε βινύλιο! Hell yeah!

– Όταν ακούσατε ολοκληρωμένο το άλμπουμ, υπήρξαν πράγματα που θα θέλατε πιθανώς να αλλάξετε ή να επανηχογραφήσετε με άλλη μορφή;

Κατερίνα: Φυσικά δεν είμαστε οι πιο ειδικοί επί των τεχνικών πραγμάτων. Για παράδειγμα, η φωνή θα μπορούσε να είχε ηχογραφηθεί καλύτερα σε στούντιο. Αλλά από την άλλη, αυτό δίνει και το ύφος του άλμπουμ.

Κώστας: Θα άλλαζα μια ένταση σε ένα συγκεκριμένο όργανο ή σε ένα συγκεκριμένο κομμάτι, κατά τ’ άλλα είμαι οκ.

– Που σταματάει ο πειραματισμός και που ξεκινάει η τελειομανία;

Κατερίνα: Αυτό είναι μεγάλη συζήτηση. Σίγουρα ο πειραματισμός σταματάει μετά τη γρήγορη επεξεργασία της πρώτης ιδέας. Και η τελειομανία ξεκινά στην ασταμάτητη επεξεργασία κάθε στοιχείου αυτής της αρχικής ιδέας τόσο που στο τέλος ξεχνάμε από που ξεκινήσαμε.

Κώστας: Θα έλεγα πειραματισμός μέχρι να γίνει τέλειο, οπότε δεν αναιρεί το ένα το άλλο.

– Ποιον/α μουσικό θα είχατε πρωτοφανές άγχος αν τον συναντούσατε από κοντά;

Κατερίνα: Όταν ήμουν στη Θεσσαλονίκη ονειρευόμουν ότι κάποια στιγμή θα δω τον Βowie να περπατάει στην παραλία. Ήθελα απλά να τον δω να περνάει μπροστά μου. Δεν θα τολμούσα να του πω ούτε γεια.

– Τι είναι το πρώτο πράγμα που περνάει από το μυαλό σας όταν αντικρίζετε το κοινό σε μια συναυλία;

Κατερίνα: Για τη δικιά μας συναυλία δε ξέρω ακόμα, σίγουρα το κοινό όμως δημιουργεί την αισθηση και την αισθητική κάθε συναυλία.

Κώστας: Έστω η υπόνοια μιας χορευτικής κίνησης ή έστω κίνησης του κεφαλιού θα με χαροποιούσε.

– Τι είναι αυτό που σας κινητοποιεί καθημερινά ως μουσικό και σας αναγκάζει να μην το βάλετε κάτω;

Κατερίνα: Για μένα είναι η δέσμευση και το δέσιμο που έχουμε μεταξύ μας. Έχουμε δημιουργήσει μια όμορφη σχέση με τον Κώστα που μας επιτρέπει να εκφράζουμε κάτι πιο βαθύ με τόσο όμορφο και δημιουργικό τρόπο. Γιατί κάποιος θα ήθελε να το παρατήσει;

Κώστας: Κατερίνα, τι ωραίο αυτό που είπες, συμφωνώ και επαυξάνω.

– Πώς γνωρίζετε ότι ένα τραγούδι είναι τελειωμένο και δεν χρειάζεται να το δουλέψετε και άλλο;

Κατερίνα: Από την αισθηση της στιγμής και τα deadlines. Συνδέεται με την προηγούμενη ερώτηση περί τελειομανίας. Κάποια κομμάτια ήταν έτοιμα από την πρώτη φάση του πειραματισμού και σε κάποια αλλά είπαμε απλά εντάξει φτάνει με το fine tuning γιατί «χάσαμε τη μπάλα».

Κώστας: Δυστυχώς ή ευτυχώς, είμαστε από τα άτομα που πρέπει να βάλουν deadlines στους εαυτούς τους.

– Πόσο πολύ επηρεάζουν το δημιουργικό σας φίλτρο οι νέες μουσικές που ακούτε, οι ταινίες και οι σειρές που βλέπετε ή τα βιβλία που διαβάζετε;

Κατερίνα: Παρα πολυ. Όλα αυτά σε δημιουργούν σα προσωπικοτητα και συνειδητά η ασυνείδητα εισχωρούν στην δημιουργική διαδικασία οποία κι αν είναι αυτή. Ας πούμε, δεν μπορώ να βγάλω από μέσα μου τη Λένα Πλάτωνος.

Κώστας: Κυρίως ασυνείδητα, οπότε δύσκολο να αναφέρω παράδειγμα. Πάντως όσες φορές προσπάθησα να «αντιγράψω» κάτι συνειδητά δε πήγε και πολύ καλά.

– Πως ορίζετε την επιτυχία ενός άλμπουμ ή ενός τραγουδιού;

Κατερίνα: Τι είναι επιτυχία; Για μένα επιτυχία είναι το γεγονός ότι καταφέραμε να δημιουργήσουμε αυτό το άλμπουμ μαζί. Είναι πολύ όμορφο όταν συλλογικά δημιουργείται κάτι από το μηδέν.

Κώστας: Να προσθέσω σε αυτό ότι επιτυχία είναι να αγγίξουν τα κομμάτια έστω και ένα άτομο, τότε έχουν κάποια αξία.

– Όταν ξεκινάτε κάτι και το παρατάτε, τι κάνετε; Το πιέζετε ή το αφήνετε στην άκρη και το πιάνετε ξανά όταν σας ξαναέρθει;

Κατερίνα: Σε αυτό είμαστε διαφορετικοί πιστεύω. Εγώ εύκολα τα παρατάω, αλλά ευτυχώς ο Κώστας επιμένει.

Κώστας: Ναι, ισχύει, επιμένω αν δω κάτι. Επίσης μπορεί κάποιες ιδέες μετά από χρόνια να λειτουργήσουν καλύτερα, οπότε αν τις αφήσεις στην άκρη και τις ξεχάσεις βοηθάει και αυτό.

– Πώς και πόσο έχει αλλάξει το μουσικό σας γούστο μέσα στα χρόνια;

Κατερίνα: Νομίζω όσο μεγαλώνω διευρύνεται, τώρα τελευταία με ενδιαφέρει η κλασική μουσική που σαν έφηβος φυσικά τη θεωρείς παμπάλαια ή ως φοιτητής είσαι εθισμένος με δυο-τρία γκρουπ.

Κώστας: Παρομοίως, νομίζω με τα χρόνια ακούω πιο εμπορική μουσική που μικρότερος ίσως και να σνόμπαρα, και συνέχεια προσπαθώ να ανακαλύπτω διαφορετικά είδη και καλλιτέχνες.

– Ποιο είναι το πρώτο άλμπουμ που ακούσατε ποτέ στην ζωή σας και ποιο θα θέλατε να είναι το τελευταίο πριν πεθάνετε;

Κατερίνα: Η πρώτη ανάμνηση που έχω όπου συνειδητά βάζω δίσκο στο πίκαπ για να ακούσω είμαι 6-7 χρόνων και ο δίσκος ειναι κατι σαν the best 80s hits αλλά με ενθουσιάζει το πρώτο κομμάτι που είναι το «Wild Boys» των Duran Duran. Ελπίζω στα χρόνια που έρχονται να ακούσω και άλλους υπέροχους δίσκους πριν αποφασίσω ποιος θα είναι ο τελευταίος. Αλλά σίγουρα ο Bowie είναι μέσα στις υποψηφιότητες για το ποιος θα ήθελα να με καθοδηγήσει στο δρόμο για το επόμενο chapter.

Κώστας: Το πρώτο άλμπουμ που άκουσα με τη δική μου θέληση ήταν το «Πέρα από τις πόλεις της ασφάλτου» από τα Ξύλινα Σπαθιά. Είχα ακούσει το «Αδρεναλίνη»στο ράδιο και ενθουσιάστηκα, οπότε ζήτησα από τη μάνα μου να μου αγοράσει τη κασέτα, δεν είχαμε πικάπ. Το τραγούδι αυτό βέβαια δε βρίσκεται στον εν λόγω δίσκο, οπότε αν και αρχικά η απογοήτευσή μου ήταν μεγάλη, με το καιρό τον αγάπησα και αυτόν. Για τελευταίο, είναι πολύ νωρίς ακόμα ελπίζω, άλλα μάλλον Χατζιδάκις, μερικά άλμπουμ σε shuffle, δε μπορώ να διαλέξω ένα.

* Το LP «KUKURAXA I» κυκλοφορεί από την Veego Records και είναι διαθέσιμο για ακρόαση και online:

BUY : Veego records official shop 
DISCOVER : Bandcamp
LISTEN : Spotify