Πέρυσι που οι σπουδαστές των δραματικών σχολών είχαν προχωρήσει σε καταλήψεις κόντρα στο επονείδιστο Π.Δ. 85/2022 τον πετύχαινα στο Τσίλλερ. Πρώτη φορά τον είχα δει να παίζει στο Bios στην παράσταση “Στεν”. Μόλις είχε τελειώσει το Εθνικό Θέατρο και μαζί με τον Γιώργο Κατσή διασκεύασαν το διήγημα του Θανάση Βαλτινού, “Η Κάθοδος των Εννιά”. Όσο να πεις τολμηρή απόφαση κι όμως τους βγήκε.
Ο Κωνσταντίνος Πλεμμένος έχει πρωταγωνιστήσει σε σημαντικές παραστάσεις, έχει παίξει στην τηλεόραση και έχει κάνει και άσχετες δουλειές όπως το να δουλέψει σε μανάβικο.
Το πρώτο Δευτερότριτο του Φεβρουαρίου κάνει πρεμιέρα η παράσταση “ΜΑΥΡΗ ΜΑΓΕΙΑ ή Άσε τους νεκρούς να πεθάνουν” σε κείμενο και σκηνοθεσία του Γιάννη Αποσκίτη, στο Θέατρο Μπέλλος, και η αλήθεια είναι πως πριν μιλήσουμε δεν είχα ιδέα για το έργο.
Φροϋδική σάτιρα; Φάρσα; Ή μήπως μαύρη κωμωδία; Και πόσο ακραία απελπισμένοι μπορούμε να γίνουμε όταν το μέλλον μας μοιάζει δυστοπικό και όλα όσα μάθαμε καταρρέουν; Ο Κωνσταντίνος Πλεμμένος πιστεύει πως η ζωή θα γίνει καλύτερη όταν πάψουμε να ψάχνουμε ένα νόημα σε όλα.
– Μετά τους «Προβοκάτορες» συνεργάζεστε ξανά με τον Γιάννη Αποσκίτη σε ένα ολοκαίνουριο έργο. Ποιος είναι ο ρόλος σας;
Ένας δημοσιογράφος που ονομάζεται Φίλιππος Ενήλικας. Ο προϊστάμενος σε ένα τμήμα μιας εφημερίδας.
– Θα ρωτήσω αυτό που λέτε στην παράσταση, «Πόσο ακραίος μπορεί να γίνει ένας απελπισμένος δημοσιογράφος για να βγάλει μια «καυτή» είδηση»;
Η παράσταση και το κείμενο βασίζονται στην φάρσα. Όλα γίνονται ακραία. οι χαρακτήρες είναι σαν ήρωες καρτούν. Δεν ξέρω για τους δημοσιογράφους συγκεκριμένα. Αλλά γνωρίζω πως η απελπισία οδηγεί τους ανθρώπους σε ακραίες λύσεις. Επίσης δεν είναι η απελπισία που οδηγεί τους δημοσιογράφους να εφευρίσκουν ειδήσεις εκεί που δεν υπάρχουν. Είναι μέρος της δουλειάς τούς. Πρέπει να έχουμε πρωτοσέλιδο!
– Στη δημοσιογραφία κάποτε έλεγαν ότι είδηση είναι όταν ο άνθρωπος δαγκώσει σκύλο και όχι το ανάποδο
Τώρα είναι είδηση ότι έχει τα πιο πολλά κλικ. Τα πιο πολλά views. Ας είναι και ποταπό το νέο. Που έκανε μπάνιο ο Μητσοτάκης. Που έφαγε ο Μπισμπίκης. Γιατί έφυγε ο Κακούρης από μια παράσταση. Ο θρίαμβος του κουτσομπολιού. Ο Όργουελ ήταν δημοσιογράφος. Ο Χέμινγουεϊ ήταν δημοσιογράφος. Ας είναι αυτοί τα πρότυπα μας και όχι αυτοί που μαζεύουν τα περισσότερα like. Το καλοκαίρι έπαιζα στην παράσταση “Σφήκες” της Κιτσοπούλου. Δημοσιογράφοι έγραφαν τη γνώμη τους για την παράσταση ή την γνώμη τους για αυτά που άκουγαν για την παράσταση χωρίς να έχουν δει την παράσταση. Αυτό και αν είναι άθλιο.
– Το επάγγελμα του μέλλοντος είναι influencer;
Ελπίζω όχι.
– Δεν τους αδικώ τους σημερινούς πιτσιρικάδες. Ότι τους επέβαλλαν ως σωστό ακυρώθηκε και ψάχνουν να δουν τί θα κάνουν
Τι να σου πω. Με βρίσκεις αδιάβαστο, ο αδερφός μου είναι 24 κάνει μεταπτυχιακό στη θεατρολογία, αυτός θεωρείται πιτσιρικάς; Ευτυχώς δεν του επέβαλαν κάτι οι γονείς μας. Έχει γράψει και ένα βιβλίο, κάνει ταξίδια. Σίγουρα ψάχνει τι θα κάνει. Και του εύχομαι να ψάχνει μια ζωή με θάρρος και φαντασία.
– Εγώ θυμάμαι μας έλεγαν «διάβασε να περάσεις στο πανεπιστήμιο να έχεις μια καλή ζωή». Τώρα κάνουμε δύο δουλειές και η ζωή δεν έγινε καλύτερη
Η ζωή θα γίνει καλύτερη όταν σταματήσουμε να τη σκεφτόμαστε ως αρχή μέση τέλος. Όταν σταματήσουμε να πιστεύουμε Δεν υπάρχει. Τα πράγματα είναι τυχαία. Αυτό μας τρομάζει. Αλλά όταν βλέπω τα μάτια της κόρης μου το καταλαβαίνω, δεν υπάρχει αρχή μέση τέλος και είναι ωραίο.
– Από την άλλη μήπως είναι υπερβολική τόση γκρίνια; Θέλω να πως ακούμε συνέχεια για τους millenials. Και παλιότερα δεν περνούσαν και πολύ καλά
Και παλιότερα δεν περνούσαν καθόλου μα καθόλου καλά. Εγώ ευτυχώς δεν ακούω, και για να είμαι ειλικρινής δεν συμφωνώ πως το έργο μας έχει να κάνει με τους millennials. Και αυτό είναι υγιές. Κάθε συντελεστής έχει την δική του γνώμη και άποψη για την παράσταση. Και έτσι κάθε συντελεστής φέρνει κάτι καινούργιο με την δικιά του ιδιαίτερη και μοναδική προσωπικότητα. Το έργο είναι μια απλή φάρσα. Σε ένα βασίλειο γεμάτο ηλίθιους βασιλιάς είναι ο πιο ηλίθιος τελικά.
– Είχατε δει την ταινία του Κουστουρίτσα πριν την παράσταση “Underground” που συμπρωταγωνιστείτε;
Όχι, την είδα πριν ξεκινήσουμε τις πρόβες. Είχα δει μόνο το “Ο μπαμπάς λείπει σε ταξίδι για δουλειές” και εκεί πρωταγωνιστεί ο Predrag “Miki” Manojlovic. Ένας τεράστιος ηθοποιός. Χωρίς αυτόν τον ηθοποιό ο Κουστουρίτσα δεν θα είχε κάνει αυτές τις ταινίες. Πριν τις πρόβες είδα όλες τις ταινίες του Κουστουρίτσα πριν το 2000. Και πρωταγωνιστεί σχεδόν σε όλες. Ένας πανέξυπνος ηθοποιός. Παρακολουθώντας τί κάνει στις ταινίες ήταν μεγάλη έμπνευση για την υποκριτική.
– Πόλεμος στην πρώην Γιουγκοσλαβία, Ρωσία-Ουκρανία και τώρα σφαγή στη Γάζα. Γιατί δεν μαθαίνουμε από την ιστορία;
Γιατί δεν διαβάζουμε ιστορία. Επίσης τι ακριβώς πρέπει να μάθουμε από την ιστορία; Οι αρχηγοί κρατών έχουν μάθει: Πρέπει να φάω τον άλλον, η ειρήνη είναι μια ουτοπία το έχει αποδείξει και η ιστορία. Η ιστορία θα επαναλαμβάνεται γιατί αυτή είναι η ανθρώπινη κατάσταση. Η σύγκρουση, η μάχη για να περάσει το δικό μου.
– Τι θα σας βγάλει στο δρόμο να φωνάξετε;
Τίποτα.
– Υπάρχει ακόμα το καθεστώς των απλήρωτων προβών στο θέατρο;
Ναι.
– Υπήρξαν στιγμές που σκεφτήκατε να τα παρατήσετε;
Υπάρχουν στιγμές που νιώθω πως παίζω χάλια. Αλλά όχι να τα παρατήσω.
– Γιατί Θέατρο;
Επειδή μέσα από αυτό εκφράζομαι και είμαι δημιουργικός. Ανακαλύπτω ιστορίες και ανθρώπους. Επειδή κάνω το γατάκι στην κόρη μου. Γίνομαι άλλος. Ο καλύτερος τρόπος για να ανακαλύψεις τον εαυτό σου είναι να γίνεις άλλος.
Πέρυσι που οι σπουδαστές των δραματικών σχολών είχαν προχωρήσει σε καταλήψεις κόντρα στο επονείδιστο Π.Δ. 85/2022 τον πετύχαινα στο Τσίλλερ. Πρώτη φορά τον είχα δει να παίζει στο Bios στην παράσταση “Στεν”. Μόλις είχε τελειώσει το Εθνικό Θέατρο και μαζί με τον Γιώργο Κατσή διασκεύασαν το διήγημα του Θανάση Βαλτινού, “Η Κάθοδος των Εννιά”. Όσο να πεις τολμηρή απόφαση κι όμως τους βγήκε.
Ο Κωνσταντίνος Πλεμμένος έχει πρωταγωνιστήσει σε σημαντικές παραστάσεις, έχει παίξει στην τηλεόραση και έχει κάνει και άσχετες δουλειές όπως το να δουλέψει σε μανάβικο.
Το πρώτο Δευτερότριτο του Φεβρουαρίου κάνει πρεμιέρα η παράσταση “ΜΑΥΡΗ ΜΑΓΕΙΑ ή Άσε τους νεκρούς να πεθάνουν” σε κείμενο και σκηνοθεσία του Γιάννη Αποσκίτη, στο Θέατρο Μπέλλος, και η αλήθεια είναι πως πριν μιλήσουμε δεν είχα ιδέα για το έργο.
Φροϋδική σάτιρα; Φάρσα; Ή μήπως μαύρη κωμωδία; Και πόσο ακραία απελπισμένοι μπορούμε να γίνουμε όταν το μέλλον μας μοιάζει δυστοπικό και όλα όσα μάθαμε καταρρέουν; Ο Κωνσταντίνος Πλεμμένος πιστεύει πως η ζωή θα γίνει καλύτερη όταν πάψουμε να ψάχνουμε ένα νόημα σε όλα.
– Μετά τους «Προβοκάτορες» συνεργάζεστε ξανά με τον Γιάννη Αποσκίτη σε ένα ολοκαίνουριο έργο. Ποιος είναι ο ρόλος σας;
Ένας δημοσιογράφος που ονομάζεται Φίλιππος Ενήλικας. Ο προϊστάμενος σε ένα τμήμα μιας εφημερίδας.
– Θα ρωτήσω αυτό που λέτε στην παράσταση, «Πόσο ακραίος μπορεί να γίνει ένας απελπισμένος δημοσιογράφος για να βγάλει μια «καυτή» είδηση»;
Η παράσταση και το κείμενο βασίζονται στην φάρσα. Όλα γίνονται ακραία. οι χαρακτήρες είναι σαν ήρωες καρτούν. Δεν ξέρω για τους δημοσιογράφους συγκεκριμένα. Αλλά γνωρίζω πως η απελπισία οδηγεί τους ανθρώπους σε ακραίες λύσεις. Επίσης δεν είναι η απελπισία που οδηγεί τους δημοσιογράφους να εφευρίσκουν ειδήσεις εκεί που δεν υπάρχουν. Είναι μέρος της δουλειάς τούς. Πρέπει να έχουμε πρωτοσέλιδο!
– Στη δημοσιογραφία κάποτε έλεγαν ότι είδηση είναι όταν ο άνθρωπος δαγκώσει σκύλο και όχι το ανάποδο
Τώρα είναι είδηση ότι έχει τα πιο πολλά κλικ. Τα πιο πολλά views. Ας είναι και ποταπό το νέο. Που έκανε μπάνιο ο Μητσοτάκης. Που έφαγε ο Μπισμπίκης. Γιατί έφυγε ο Κακούρης από μια παράσταση. Ο θρίαμβος του κουτσομπολιού. Ο Όργουελ ήταν δημοσιογράφος. Ο Χέμινγουεϊ ήταν δημοσιογράφος. Ας είναι αυτοί τα πρότυπα μας και όχι αυτοί που μαζεύουν τα περισσότερα like. Το καλοκαίρι έπαιζα στην παράσταση “Σφήκες” της Κιτσοπούλου. Δημοσιογράφοι έγραφαν τη γνώμη τους για την παράσταση ή την γνώμη τους για αυτά που άκουγαν για την παράσταση χωρίς να έχουν δει την παράσταση. Αυτό και αν είναι άθλιο.
– Το επάγγελμα του μέλλοντος είναι influencer;
Ελπίζω όχι.
– Δεν τους αδικώ τους σημερινούς πιτσιρικάδες. Ότι τους επέβαλλαν ως σωστό ακυρώθηκε και ψάχνουν να δουν τί θα κάνουν
Τι να σου πω. Με βρίσκεις αδιάβαστο, ο αδερφός μου είναι 24 κάνει μεταπτυχιακό στη θεατρολογία, αυτός θεωρείται πιτσιρικάς; Ευτυχώς δεν του επέβαλαν κάτι οι γονείς μας. Έχει γράψει και ένα βιβλίο, κάνει ταξίδια. Σίγουρα ψάχνει τι θα κάνει. Και του εύχομαι να ψάχνει μια ζωή με θάρρος και φαντασία.
– Εγώ θυμάμαι μας έλεγαν «διάβασε να περάσεις στο πανεπιστήμιο να έχεις μια καλή ζωή». Τώρα κάνουμε δύο δουλειές και η ζωή δεν έγινε καλύτερη
Η ζωή θα γίνει καλύτερη όταν σταματήσουμε να τη σκεφτόμαστε ως αρχή μέση τέλος. Όταν σταματήσουμε να πιστεύουμε Δεν υπάρχει. Τα πράγματα είναι τυχαία. Αυτό μας τρομάζει. Αλλά όταν βλέπω τα μάτια της κόρης μου το καταλαβαίνω, δεν υπάρχει αρχή μέση τέλος και είναι ωραίο.
– Από την άλλη μήπως είναι υπερβολική τόση γκρίνια; Θέλω να πως ακούμε συνέχεια για τους millenials. Και παλιότερα δεν περνούσαν και πολύ καλά
Και παλιότερα δεν περνούσαν καθόλου μα καθόλου καλά. Εγώ ευτυχώς δεν ακούω, και για να είμαι ειλικρινής δεν συμφωνώ πως το έργο μας έχει να κάνει με τους millennials. Και αυτό είναι υγιές. Κάθε συντελεστής έχει την δική του γνώμη και άποψη για την παράσταση. Και έτσι κάθε συντελεστής φέρνει κάτι καινούργιο με την δικιά του ιδιαίτερη και μοναδική προσωπικότητα. Το έργο είναι μια απλή φάρσα. Σε ένα βασίλειο γεμάτο ηλίθιους βασιλιάς είναι ο πιο ηλίθιος τελικά.
– Είχατε δει την ταινία του Κουστουρίτσα πριν την παράσταση “Underground” που συμπρωταγωνιστείτε;
Όχι, την είδα πριν ξεκινήσουμε τις πρόβες. Είχα δει μόνο το “Ο μπαμπάς λείπει σε ταξίδι για δουλειές” και εκεί πρωταγωνιστεί ο Predrag “Miki” Manojlovic. Ένας τεράστιος ηθοποιός. Χωρίς αυτόν τον ηθοποιό ο Κουστουρίτσα δεν θα είχε κάνει αυτές τις ταινίες. Πριν τις πρόβες είδα όλες τις ταινίες του Κουστουρίτσα πριν το 2000. Και πρωταγωνιστεί σχεδόν σε όλες. Ένας πανέξυπνος ηθοποιός. Παρακολουθώντας τί κάνει στις ταινίες ήταν μεγάλη έμπνευση για την υποκριτική.
– Πόλεμος στην πρώην Γιουγκοσλαβία, Ρωσία-Ουκρανία και τώρα σφαγή στη Γάζα. Γιατί δεν μαθαίνουμε από την ιστορία;
Γιατί δεν διαβάζουμε ιστορία. Επίσης τι ακριβώς πρέπει να μάθουμε από την ιστορία; Οι αρχηγοί κρατών έχουν μάθει: Πρέπει να φάω τον άλλον, η ειρήνη είναι μια ουτοπία το έχει αποδείξει και η ιστορία. Η ιστορία θα επαναλαμβάνεται γιατί αυτή είναι η ανθρώπινη κατάσταση. Η σύγκρουση, η μάχη για να περάσει το δικό μου.
– Τι θα σας βγάλει στο δρόμο να φωνάξετε;
Τίποτα.
– Υπάρχει ακόμα το καθεστώς των απλήρωτων προβών στο θέατρο;
Ναι.
– Υπήρξαν στιγμές που σκεφτήκατε να τα παρατήσετε;
Υπάρχουν στιγμές που νιώθω πως παίζω χάλια. Αλλά όχι να τα παρατήσω.
– Γιατί Θέατρο;
Επειδή μέσα από αυτό εκφράζομαι και είμαι δημιουργικός. Ανακαλύπτω ιστορίες και ανθρώπους. Επειδή κάνω το γατάκι στην κόρη μου. Γίνομαι άλλος. Ο καλύτερος τρόπος για να ανακαλύψεις τον εαυτό σου είναι να γίνεις άλλος.