«Πολυτεχνίτης και ερημοσπίτης», όπως αναφέρει και ο ίδιος στο bio στο Instagram προφίλ του, ο Ηλίας Φουντούλης είναι απ’ αυτές τις περιπτώσεις ανθρώπου που αναρωτιέσαι αν έχει ανακαλύψει κάποιο τρικ και η μέρα του έχει περισσότερες από 24 ώρες.

Δίνει stand-up παραστάσεις και πριν λίγες μέρες ολοκλήρωσε μια σειρά εμφανίσεων μαζί με τον Άγγελο Σπηλιόπουλο. Παρουσιάζει στο κανάλι του στο YouTube, την εκπομπή «1 κωμικός και 1 σάντουιτς», όπου φέτος το καλοκαίρι ολοκλήρωσε και την δεύτερη σεζόν της. Ταυτόχρονα, ετοιμάζει δύο βιβλία, ενώ έχει ήδη κυκλοφορήσει τα «Κάτι χαμογελάει στις σκιές»,  «Χαρτί και καλαμάρι», “The real Greek yogurt“. Τέλος, δηλώνει πως είναι πάντα «μέσα για μια καλή ταξιδιωτική εκπομπή» στην τηλεόραση (σ.σ. συμμετείχε στις «Εικόνες» ως μέλος της παραγωγής και συνπαρουσίαζε με τον Δημήτρη Σκαρμούτσο το “Food n’ Friends”).

Τον πέτυχα λίγο πριν σαλπάρει το καράβι, στο οποίο είχε επιβιβαστεί για κάποιον νησιώτικο προορισμό. Ξέχασα να τον ρωτήσω που πηγαίνει, αλλά μου μίλησε για όλα τα παραπάνω, το άγχος επάνω στην σκηνή και με ποια αστεία ντράπηκε που γέλασε.

– Ποιο ήταν το συναίσθημα όταν ανέβηκες στην σκηνή για πρώτη φορά και το μικρόφωνο ήταν στα χέρια σου; Νιώθεις το ίδιο και τώρα μετά από τόσες παραστάσεις;

Η πρώτη φορά ήταν αρκετά αγχωτική και τρομακτική. Ο προβολέας σε τυφλώνει, το κοινό είναι στο σκοτάδι, η αυτοπεποίθηση πάει περίπατο. Ακόμα και τώρα, τόσες παραστάσεις μετρά, ένα μικρό άγχος είναι πάντα εκεί για να σου θυμίζει πώς ξεκίνησες, το οποίο μεγαλώνει ανάλογα με τη σημασία της παράστασης.

– Αν παρακολουθήσει κάποιος τις δουλειές σου, θα καταλάβει πως έχεις μία ιδιαίτερη αγάπη στα λογοπαίγνια. Συνέβαινε από πάντα αυτό και πριν ασχοληθείς με το stand-up ή προέκυψε όταν μπήκες στην φάση αυτή και βρήκες κάτι που είναι στιγμιαία δημιουργικό;

Συνέβαινε πάντα. Μου άρεσε να ακούω μια λέξη και να φτιάχνω μία άλλη, που ακούγεται ιδιά αλλά δεν είναι. Φήμες λένε, ότι ένα από τα πρώτα λογοπαίγνια που έκανα ήταν το  «Οι κότες μένουν στο κοτέτσι άρα οι πάπιες στο παπέτσι».

– Θυμάσαι κάποια στιγμή που ήσουν επάνω στην σκηνή και «πέθανες» (σ.σ. όρος που χρησιμοποιείται στο stand-up για να περιγράψει την στιγμή όπου δεν γελάει κανείς με το αστείο); Υπάρχει κάποιος εσωτερικός μηχανισμός ή κάποιος έξυπνος τρόπος διαχείρισης της κατάστασης, για να μπορέσεις να συνεχίσεις χωρίς να σε επηρεάσει;

Υπάρχουν πολλές στιγμές θανάτου στη σκηνή και πολλές φορές έρχεται εκεί που δεν το περιμένεις. Οι πιο επίφοβες παραστάσεις είναι οι «φεστιβαλικές» που γίνονται στο πλαίσιο κάποιου φεστιβάλ. Έχω «πεθάνει» στο «Φεστιβάλ κωμωδίας Αιγάλεω», έχω πεθάνει σε φεστιβάλ γαστρονομίας στο Γκάζι, έχω πεθάνει σε φεστιβάλ λάτιν χορών στο Σοφικό Κορινθίας. Η διαχείριση είναι πάντα δύσκολη. Πρέπει να πάρεις δύναμη και να συνεχίσεις σαν να μη συμβαίνει τίποτα και να αποφύγεις το «τριψοκαράφλι» (το δικό μου σημάδι αδυναμίας).

– Ως κωμικός ποια είναι η μεγαλύτερη δυσκολία που αντιμετωπίζεις; Να βρεις νέο υλικό για τις παραστάσεις ή έναν χώρο που μπορεί να την υποστηρίξει χωρίς να συμβούν τραγελαφικές καταστάσεις;

Η αναζήτηση και η δημιουργία νέου υλικού είναι πολύ μεγαλύτερο project από ένα μαγαζί που δεν υποστηρίζει σωστά μια παράσταση. Το μαγαζί στις 2-3 παραστάσεις θα ξέρει και από μόνο του τι να κάνει, αλλά τα νέα κείμενα θέλουν δουλειά ξανά και ξανά.

– Μεγάλωσες και ζεις στα Πατήσια. Σε ποιο είδος κωμωδίας ανήκει η περιοχή; Και αν η Αθήνα ήταν σάντουιτς, πως θα ήταν αυτό;

Δύσκολος παραλληλισμός. Πιθανότατα, ανήκουν σε κάποιου είδους αστικής κωμωδίας με multicultural στοιχεία. Η Αθήνα θα ήταν ένα παραδοσιακά και κυριολεκτικά βρώμικο σάντουιτς – όχι με την καλή έννοια. Θα είχε τουριστίκ και μεταμοντέρνα υλικά, όπως κροκέτες μουσακά, μους φέτας, τσάτνει από Κυψελιώτικα νεράντζια και θα ήταν αναίτια πανάκριβο.

– Με την συγγραφή ποια είναι η σχέση σου και πως προέκυψε; Έχεις γράψει ήδη δύο μυθιστορήματα. Ετοιμάζεις κάτι καινούργιο;

Διάβαζα και έγραφα από μικρός και είναι μία διαδικασία που απολαμβάνω πολύ. Έχω γράψει ένα βιβλίο για το ελληνικό γιαούρτι και δύο συλλογές διηγημάτων τρόμου, γιατί υπάρχει μέσα μου μια περιέργεια για πιο σκοτεινές καταστάσεις. Ετοιμάζω αλλά δύο βιβλία αυτό το διάστημα. Μία συλλογή και το πρώτο μου μυθιστόρημα/νουβέλα. Θα δούμε πώς θα βγει.

– Πόσο έχει επηρεάσει το cancel culture, το politically correct, το λεξιλόγιο και την θεματολογία της κωμωδίας; Μπορούμε να γελάσουμε με τα πάντα;

Η αλήθεια είναι ότι δεν μπορούμε να πούμε σε κάποιον με τι να γελάσει. Αν θέλει να γελάσει με τα πάντα, θα γελάσει. Στη σκηνή προσπαθούμε η κωμωδία να κάνει “punching up” και όχι “punching down”.

– Υπάρχει κάποιο αστείο με το οποίο γέλασες τόσο πολύ, αλλά ντράπηκες που γέλασες τόσο;

Στα ‘90s ήταν πολύ αστεία τα αστεία με τη «Μικρή Αννούλα». Σε κάποια γέλασα και ντράπηκα, δύο μέρες μετά.

– Αν έκανες πάλι τηλεόραση, τι θα ήταν αυτό; Ταξιδιωτική ή μαγειρική εκπομπή ή κάτι άλλο;

Ένα μαγειρικό μιούζικαλ με πινελιές τρόμου. Δεν έχω ιδέα, αλλά είμαι πάντα μέσα για μια καλή ταξιδιωτική εκπομπή.

– Είχες δηλώσει κάποια στιγμή, πως «το YouTube “τελείωσε” κατά κάποιον τρόπο την τηλεόραση». Η αρχικά φαινομενικά πρωτοπορία του με την diy προοπτική που έδωσε στους δημιουργούς του, δεν ναυάγησε κάπως αφού πλέον η πλατφόρμα λειτουργεί με τηλεοπτικούς όρους;

Δεν θυμάμαι να το έχω πει αυτό, γιατί λέω εδώ και χρονιά πως η τηλεόραση είναι αθάνατη και δεν θα πεθάνει ποτέ. Ίσως το YouTube της κατάφερε ένα-δυο καλά χτυπήματα, αλλά στην πραγματικότητα δεν έγινε κάτι. Η διαφήμιση σε πολλές χώρες μοιράστηκε αναμεσά στην τηλεόραση και το ίντερνετ, χρονιά πριν, αλλά εδώ δεν έγινε ποτέ αυτό. Η τηλεόραση ζει και βασιλεύει. Το YouTube εξελίχθηκε πολύ προς όλες τις κατευθύνσεις. Και στην εικόνα και στον ήχο και στη λογοκρισία του περιεχομένου και έγινε μία φτωχή τηλεόραση.

– Αυτές τις μέρες ήσουν σε σχετικό tour με τον Άγγελο Σπηλιόπουλο, στην παράσταση “Double Impact”. Τι impact έχει ο Σπηλιόπουλος στην ζωή σου;

Τα τελευταία δύο χρονιά συμφωνήσαμε με τον Άγγελο να πορευτούμε μαζί και είναι από τις σημαντικότερες αποφάσεις της ζωής μου. Το impact είναι πολύ δυνατό και πολυεπίπεδο και θα σας πω τρείς λέξεις που περιγράφουν τη συνεργασία μας. Ηρεμία – Λογοπαίγνια – Μπύρες.

– Η εκπομπή σου “1 κωμικός και 1 σάντουιτς” ολοκλήρωσε και τη δεύτερη σεζόν της. Με ποιον κωμικό θα μοιραζόσουν (ξανά) το πιο νόστιμο σάντουιτς; Σε ποιον κωμικό και σε ποιο σάντουιτς θα έδινες μία δεύτερη ευκαιρία;

Πολλοί φίλοι κωμικοί και πολλά σάντουιτς, δεν είναι εύκολο να διαλέξω. Θεωρώ υποτιμημένο το σάντουιτς του Σπηλιόπουλου – φαίνεται ακόμα και στα πρόσωπα μας η έκπληξη απ’ το πόσο νόστιμο ήταν – εκείνο το κάτι σαν βιετναμέζικο με κοτόπουλο, γάλα καρύδας και φυστικοβούτυρο. Η εκπομπή θα επανέλθει τον Οκτώβριο με σάντουιτς, αλλά με άλλο κύκλο καλεσμένων.