Συνάντησα την Ιφιγένεια Καραμήτρου ένα πρωί στο κέντρο της πόλης. Κάναμε μια μικρή βόλτα στους δρόμους μιας άδειας Πλάκας, και με την χαμηλότονη φωνή της μου έδωσε την εικόνα μιας γυναίκας που ισορροπεί μοναδικά ανάμεσα στον πραγματικό εαυτό της – μια ευαίσθητη και βαθιά στοχαστική καλλιτέχνιδα – και στη δημόσια εικόνα της, μιας δυναμικής ηθοποιού που ξέρει πώς να καθηλώνει το κοινό με την εκφραστικότητά της και την αφοσίωσή της στην τέχνη, μετατρέποντας κάθε της ερμηνεία σε μια γέφυρα ανάμεσα στην προσωπική της αλήθεια και την ακατέργαστη ενέργεια της σκηνής.

Με το πάθος της για την υποκριτική και τη βαθιά της γνώση στην ψυχολογία, η Ιφιγένεια κατορθώνει να εμβαθύνει στους χαρακτήρες της με μια σπάνια ευαισθησία και ένταση, χαρίζοντας τους κάτι παραπάνω από ζωή. Αριστούχος απόφοιτη της Ανώτερης Δραματικής Σχολής του Εθνικού Θεάτρου και του τμήματος Ψυχολογίας του ΑΠΘ, τολμά να στέκεται στη σκηνή με τη βαρύτητα και τη χάρη μιας εμπνευσμένης ερμηνεύτριας, μιας καλλιτέχνιδας που ξέρει πώς να φέρνει στο σήμερα το βάρος παλαιών μύθων ή κλασικών δραμάτων.

Οι ρόλοι της – από τη Μάσα στις “Τρεις Αδελφές” και την Έλντα στον “Ποπολάρο”, έως τη Γέρμα και τη Βεατρίκη Τσέντσι – ξεδιπλώνονται σαν παλιά μυστικά, που η ίδια ψιθυρίζει στο κοινό της. Και το ταλέντο της δεν περιορίζεται στα όρια της θεατρικής σκηνής· το άστρο της έχει λάμψει και μέσα από την τηλεόραση, με ρόλους σε αγαπημένες σειρές όπως ο “Έρωτας Μετά”, ο “Σασμός”, και οι “Πανθέοι”. Κάθε της συμμετοχή μοιάζει να είναι μια προσεκτικά υφασμένη κλωστή στον καμβά της τέχνης της, με μια υπέροχη αναγεννησιακή λεπτότητα που αποκαλύπτει την κατανόηση και την αγάπη της για την ανθρώπινη ψυχή.

Στο πλαίσιο της πτυχιακής παράστασης της Δραματικής Σχολής του Εθνικού Θεάτρου “Αγαμέμνων” του Αισχύλου σε διαδασκαλία Δημήτρη Ήμελλου τιμήθηκε με το Βραβείο International Student Theater Festival “Danail Chirpansky” στη Βουλγαρία και με το βραβείο Vgik International Student Festival “Special prize of jury – for the highly artistic mastering of word classics by modern theatrical language” στη Ρωσία. Σήμερα, μερικά χρόνια αργότερα, σαν μια αληθινή μούσα του σύγχρονου θεάτρου, η Ιφιγένεια Καραμήτρου στέκεται ανάμεσα στο χθες και το σήμερα, δημιουργώντας έναν δρόμο γεμάτο όνειρα και ένταση για όσους θα την ακολουθήσουν.

Φέτος πρωταγωνιστεί μαζί με τον Γιώργο Καφετζόπουλο στο έργο “Ρίτα” της Καταλανής συγγραφέως Μάρτα Μπουτσάκα το οποίο παίζεται στο Δώμα του Θεάτρου του Νέου Κόσμου, σε σκηνοθεσία της Ρηνιώς Κυριαζή. Όπως έχει τονίσει η σκηνοθέτις, το έργο μιλά για τα μικρά και πολύτιμα της ζωής που συχνά χάνονται, για τις αλλαγές που φέρνει το πέρασμα του χρόνου και για τη μοναξιά που αφήνουν πίσω οι αγαπημένοι μας. Μέσα από τη σχέση δύο αδερφών, του Τόνι (Γιώργος Καφετζόπουλος) και της Στέλλας (Ιφιγένεια Καραμήτρου), ξεδιπλώνονται διαφορετικές στάσεις ζωής. Με θάρρος, ευαισθησία και χιούμορ οι ήρωες της Μπουτσάκα έρχονται αντιμέτωποι με τα μεγάλα ερωτήματα. Φόβοι και ελπίδες, μυστικά και ψέματα συνθέτουν ένα τρυφερό έργο γεμάτο ανατροπές – μια μαύρη κωμωδία για το μεταίχμιο της ζωής και του θανάτου, τη μνήμη και τη λήθη, την αγάπη.

Ιφιγένεια Καραμήτρου
Φωτ.: Γιάννης Παπαϊωάννου / Olafaq

– Η ηρωίδα σου, η Στέλλα, έρχεται αντιμέτωπη στο έργο “Ρίτα” με κάποιες πολύ δύσκολες αποφάσεις σχετικά με την οικογένειά της. Πώς προσεγγίζεις αυτόν τον ρόλο; Σου προκαλεί κάποια ιδιαίτερα συναισθήματα;
Διαβάζαμε και αναλύαμε το έργο όλοι μαζί οι συντελεστές, έκανα αναλογίες σχετικά με τον εαυτό μου και τα βιώματά μου. Όλοι οι άνθρωποι του δυτικού κόσμου ερχόμαστε αντιμέτωποι με ανάλογες καταστάσεις. Οι περίοδοι που καλούμαστε να πάρουμε σοβαρές αποφάσεις είναι δύσκολες, αλλά μπορεί εντέλει μέσα από αυτή τη διαδικασία να οδηγηθούμε στη λύτρωση. Το ζήτημα με μια απόφαση είναι το να αφήσεις πίσω σου τις υπόλοιπες επιλογές χωρίς να μπορείς εκ των προτέρων να ξέρεις που οδηγούν εκείνες. Η Στέλλα είναι μια ηρωίδα που πολλές φορές πνίγεται σε μια κουταλιά νερό. Αυτό, όταν το βλέπεις απ’ έξω, μπορεί να φανεί ως και κωμικό. Δεν μπορούμε να γνωρίζουμε εκ των προτέρων τις συνέπειες των πράξεών μας, αλλά δεν μπορούμε να μην αναλάβουμε την ευθύνη τους. Και αυτό με γοητεύει πάρα πολύ.

– Το έργο “Ρίτα” εξερευνά μεγάλα ερωτήματα σχετικά με τη ζωή και τον θάνατο. Πώς θεωρείς ότι αυτά τα θέματα αντικατοπτρίζονται στην καθημερινότητα των ανθρώπων;
Το έργο εξερευνά πολλές πτυχές της καθημερινής ζωής του δυτικού ανθρώπου, όπως ο έρωτας, η δουλειά, η οικογένεια κ.ά. Κυρίως όμως θέλαμε να αναδείξουμε το εφήμερο της ανθρώπινης ζωής. Άλλωστε η μόνη σταθερά στην ανθρώπινη ζωή είναι το τέλος της.

– Πώς η σκηνοθέτις Ρηνιώ Κυριαζή έχει συμβάλει στη διαμόρφωση του χαρακτήρα σου και της συνολικής ατμόσφαιρας του έργου;
Η Ρηνιώ είναι μια σκηνοθέτιδα πολύ ανοιχτή και δίνει χώρο στους ηθοποιούς. Μέσα από τις πρόβες, τους πειραματισμούς και τους στόχους της παράστασης καταλήξαμε στην τελική διαμόρφωσή της.

Ιφιγένεια Καραμήτρου
Φωτ.: Γιάννης Παπαϊωάννου / Olafaq

– Ποιες είναι οι προσωπικές σου απόψεις σχετικά με την ευθανασία και την επιλογή του θανάτου, όπως αναφέρονται στο έργο;
Δεν ξέρω… Τέτοιου είδους ερωτήματα είναι δύσκολο να απαντηθούν και εγώ δεν έχω καταλήξει ακόμη κάπου.

– Τα πράγματα κινούνται πολύ γρήγορα στις μέρες μας: βλέπεις τα νέα μιας τραγωδίας και σε λίγες μέρες το ξεχνάς επειδή κάτι νέο έχει συμβεί. Δεν υπάρχει χρόνος να επεξεργαστείς τον τρόμο που υπάρχει στον κόσμο σήμερα. Πώς θεωρείς ότι ο κόσμος αντιδρά στο φόβο και το θάνατο στις μέρες μας;
Παρακολουθώ τις εξελίξεις των τελευταίων χρόνων στην Μέση Ανατολή και την Ουκρανία και εκπλήσσομαι με το πώς όλοι μας τα βλέπουμε αυτά τόσο μακρινά από εμάς αλλά ταυτόχρονα τα έχουμε συνηθίσει. Η αλήθεια είναι ότι μερικές φορές τρομάζω όταν σκέφτομαι το πώς αυτή η απάθεια θα μπορούσε να σημαίνει και συνενοχή.

– Κάπως έτσι και στο έργο, οι ήρωες έρχονται αντιμέτωποι με φόβους και ελπίδες. Εσύ πώς διαχειρίζεσαι τους φόβους σου στην πραγματική ζωή;
Με φόβο… Γιατί ο φόβος πολλές φορές ωθεί τους ανθρώπους να βγουν έξω από τα νερά τους και να αλλάξουν κάτι στη ζωή τους.

– Πώς πιστεύεις ότι το θέατρο μπορεί να επηρεάσει την κοινωνία και τις απόψεις των ανθρώπων;
Κυρίως μέσω της ταύτισης του θεατή με κάποιον χαρακτήρα ή κάποια κατάσταση. Γενικότερα, η τέχνη θέτει προβληματισμούς και ερωτήματα και αυτό μπορεί να οδηγήσει σε γόνιμα μονοπάτια.

– Οι μεγαλύτερες προκλήσεις για μια ηθοποιό στην Ελλάδα του 2024 ποιες θεωρείς ότι είναι;
Να μείνει στο επάγγελμα μακροχρόνια και να βιοπορίζεται απ’ αυτό.

Ιφιγένεια Καραμήτρου
Φωτ.: Γιάννης Παπαϊωάννου / Olafaq

– Δηλαδή, το να ζει και να δημιουργεί κάποιος στη σύγχρονη Ελλάδα μπορεί να είναι και από μόνο του μια μορφή τέχνης;
Δεν πιστεύω ότι η σύγχρονη Ελλάδα διαφέρει από την παλαιότερη σε αυτόν τον τομέα. Οπότε το να δημιουργεί κάποιος σήμερα δεν είναι τίποτε λιγότερο ή περισσότερο απ’ αυτό που ήταν χθες. Το τι είναι και σήμερα και χθες είναι μια άλλη, πολύ μεγάλη, συζήτηση…

– Ο μεγαλύτερος μύθος για τους ηθοποιούς ποιος είναι;
Ότι απολαμβάνει πάντα το επάγγελμά του.

– Μεταξύ θεατρικής και κινηματογραφικής υποκριτικής ποιες βασικές διαφορές έχεις παρατηρήσει ; Εσύ ποια μορφή προτιμάς, και γιατί;
Οι βασικές διαφορές αφορούν τα χωρικά μεγέθη. Στο θέατρο τα μεγέθη είναι λίγο μεγαλύτερα. Παίζεις σε έναν τρισδιάστατο χώρο συγκεκριμένων κυβικών και αυτός είναι στοιχείο άρρηκτα συνδεδεμένο με την ερμηνεία και τη σκηνική παρουσία. Στην κάμερα είναι πιο συγκεκριμένα τα πράγματα και επενδύεις σε άλλα στοιχεία. Μου αρέσουν και τα δύο εξίσου. Απλώς στο θέατρο με γοητεύει η συνύπαρξη με τους θεατές.

– Όταν δεν εργάζεσαι, τη δημιουργική σου ζωή πώς την τροφοδοτείς;
Λατρεύω τα ταξίδια, να φεύγω από τη βάση μου και να βλέπω νέους τόπους και εικόνες. Μου αρέσουν τα απλά πράγματα, να ξεκουράζομαι, να περνώ χρόνο με τους ανθρώπους μου και πάντα όμως να αφήνω στη ζωή περιθώρια να με εκπλήσσει.

ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ: “Ρίτα”, της Μάρτα Μπουτσάκα

Μετάφραση: Μαρία Χατζηεμμανουήλ
Σκηνοθεσία: Ρηνιώ Κυριαζή
Μουσική σύνθεση: Λίνα Ζάχαρη
Σκηνογράφος−Ενδυματολόγος: Νεκταρία Ηλιάκη
Σχεδιασμός φωτισμών: Στέβη Κουτσοθανάση
Επιμέλεια κίνησης: Άλκηστις Πολυχρόνη
Παίζουν: Ιφιγένεια Καραμήτρου, Γιώργος Καφετζόπουλος
Διάρκεια: 70’

Θέατρο του Νέου Κόσμου – Δώμα (Αντισθένους 7 & Θαρύπου)
Παραστάσεις από 9 Οκτωβρίου 2024, κάθε Τετάρτη στις 20:00, Πέμπτη – Παρασκευή στις 21:15, Σάββατο – Κυριακή 19:30 & 21:15

Εισιτήρια: https://nkt.gr/plays/rita/ & https://www.more.com/theater/rita-2/