Δημοσιογράφος, social media manager και μία από τις παρουσιάστριες της εκπομπής Κυψέλη στην ΕΡΤ (μαζί με τη Τζένη Μελιτά και την Ξένια Ντάνια), η Δάφνη Καραβοκύρη είναι ένα κορίτσι που δεν μασάει πουθενά. Εξελίσσεται συνεχώς, προτιμάει τις δύσκολες ανηφόρες που οδηγούν σε φαινομενικά ανέφικτες κορυφές και δεν γουστάρει τη μίρλα. Ανήκει στη φυλή των ανθρώπων που θα ακούσουν τον άλλον πριν βγάλουν γρήγορα συμπεράσματα και θαυμάζει όσους στερούνται το φως για να δίνουν φως στον κόσμο. Δεν έχει περάσει στην διαστρεβλωμένη πλευρά της δημοσιότητας που γυρνάει μπούμερανγκ, αλλά την εκμεταλεύεται για να βοηθάει όποιον μπορεί.
Μιλήσαμε μία Δευτέρα στο κέντρο της Αθήνας με το χρόνομετρο της ζωής να μας απειλεί αντίστροφα αλλά με εκείνη να είναι εκεί 100%.
– Αυτή την περίοδο τι σε απασχολεί περισσότερο σε προσωπικό επίπεδο;
Ότι η έννοια του προσωπικού χρόνου έχει χαθεί. Είναι μια συνθήκη πολύ δύσκολη δεδομένου ότι δεν έχω μόνο την Κυψέλη στην ΕΡΤ αλλά και άλλες δύο συνεργασίες που τρέχουν. Είναι ένα παράδοξο σχήμα θα έλεγε κανείς. Από τη μία λες «δεν έχω χρόνο» και από την άλλη «αν είχα χρόνο, θα ένιωθα άχρηστη». Οπότε έχω φτιάξει τη ζωή μου να τρέχει σε γρήγορους ρυθμούς και εκμεταλλεύομαι μέχρι και το πεντάλεπτο. Πάντα τα πήγαινα καλά με τη διαχείριση του χρόνου.
– Από τα 18 που ξεκίνησες σ’ αυτό το χώρο έως τώρα, τι αλλαγές έχεις εντοπίσει σχετικά με την εξέλιξη της εικόνας και τον τρόπο που αντιμετωπίζουν τις γυναίκες;
Όταν ξεκίνησα σ’ αυτόν το χώρο, ο μπαμπάς μου ήταν μεγάλο στήριγμα για μένα. Μου είχε μάθει συγκεκριμένους τρόπους για να αντιμετωπίζω τον κόσμο γύρω μου γιατί είμαι γυναίκα, ήμουν και συνεχίζω να είμαι «δουλευταρού», είχα το τσαγανό μου, ήμουν επαναστάτρια, ένιωθα άτρωτη και πως δεν μπορεί κανείς να μου κάνει κακό και να υπερβεί τα όρια μου. Κι όταν έχεις έναν άνδρα δίπλα σου τόσο υποστηρικτικό και τυχαίνει να είναι ο μπαμπάς σου και είσαι κορίτσι, νιώθεις ασφάλεια. Σε κάθε περίπτωση, δεν έχω πια το άτρωτο. Ζυγίζω καλύτερα τις καταστάσεις και δεν θεωρώ ότι η μαγκιά πουλάει και περνάει πλέον. Μπορείς να καταλάβεις πιο εύκολα έναν άνθρωπο όταν εξελίσσεται και το αν είναι ευγενής ή όχι, από τη συμπεριφορά του σε ανθρώπους που δεν τους πιάνει το μάτι σου. Η ευγένεια δεν είναι αδυναμία και την καλοσύνη συνεχίζουν ακόμα και σήμερα να την εκμεταλλεύονται. Το ζω καθημερινά. Επίσης έχω ζοριστεί αρκετές φορές. Ο τρόπος που μεγάλωσα και οι δυσκολίες που αντιμετώπισα και στο σπίτι μου με έκαναν να μεγαλώσω πριν την ηλικία μου. Δεν ξέρω καν τι σημαίνει εφηβεία γιατί κλήθηκα να παλέψω με διάφορα σοβαρά ζητήματα οπότε όλα αυτά με έχουν διαμορφώσει και διαφορετικά.
Σχετικά με τις κακοποιητικές συμπεριφορές, δεν επικρατούσαν πάντα μόνο στο χώρο του θεάτρου αλλά και στο δικό μας χώρο και παντού. Είναι η φύση του ανθρώπου δυστυχώς. Ειδικά ο έξυπνος άνθρωπος με εξουσία και πολλά χρήματα είναι πάρα πολύ επικίνδυνος. Αυτός ο συνδυασμός ενώ θα έπρεπε να είναι διδακτικός, ωραίος και να εμπεριέχει την έννοια του δασκάλου-καθοδηγητή στα νέα άτομα, τελικά σου γυρνάει μπούμερανγκ και μπορεί να γίνει ο μεγαλύτερος σου εφιάλτης.
– Είχαμε και περισσότερες δικαιολογίες για να τα ανεχόμαστε σαν φυσιολογικά;
Αφήνεσαι και μπορεί οι λόγοι να ποικίλουν. Οπότε λες «μήπως να το ανεχτώ για λίγο ακόμα». Δεν είναι μόνο ερωτικές αυτές οι σχέσεις. Είναι και απλά άσχημες συμπεριφορές. Εγώ τα έχω βιώσει όλα και εξακολουθώ και τα βιώνω. Και από γυναίκα σε γυναίκα επίσης όχι μόνο από άνδρες σε γυναίκες. Δεν είναι κάτι το οποίο επειδή έχω μεγαλώσει, ή επειδή έχω κάνει 5 πράγματα στη ζωή μου, δεν τα αντιμετωπίζω. Απλά έχει αλλάξει η διαχείριση.
– Έχουμε κι αυτούς που βγαίνουν τελευταία και θεωρούν μόδα του #metoo.
Δεν πρόκειται να μπω ποτέ στη διαδικασία να πείσω κάποιον ότι δεν είναι σοβαρό θέμα το #metoo, που θα μπορούσε να λεγόταν «καιρός ήταν». Γιατί καιρός ήταν να μπουν κάποια πράγματα στη θέση τους και όσοι είχαν εν λευκώ τη δυνατότητα να προσβάλουν/θίγουν/κακοποιούν ανθρώπους να σκέφτονται δύο φορές πριν κάνουν οτιδήποτε, ενώ πριν θα το θεωρούσαν πολύ γαμάτο. Αυτό το κίνημα έχει ανοίξει τους διαύλους επικοινωνίας έτσι ώστε ένα νέο κορίτσι να βγει και να μιλήσει ανοιχτά. Καλύτερα να είσαι υπερβολική στην περιγραφή ενός συμβάντος παρά να μείνεις σιωπηλή. Γιατί τη δική σου την ψυχή δεν θα μπορέσει τίποτα να τη θεραπεύσει όταν θα σου έχει συμβεί κάτι στα 14, 15, 17, σ’ όποια ηλικία και αν είσαι, και θα μιλήσεις στα 38. Πρέπει να τ’ αλλάξουμε αυτό και να μπορούν να μιλούν τη στιγμή που τους συμβαίνει το κακό. Και κυρίως να ξέρουν ότι είναι οκ να μιλάς γι’ αυτό και πως τις καταλαβαίνουν. Ζούμε σε μία κοινωνία που είναι γεμάτη με στερεότυπα και ταμπού. Δεν μπορείς να έχεις παραπάνω κιλά, δεν μπορείς να είσαι ομοφυλόφιλος, δεν μπορείς να είσαι non binary και τελικά δεν ξέρεις τι θεωρείται αποδεκτό να είσαι.
– Ασχολείσαι και επαγγελματικά με τα social media. Επικρατεί μία πόλωση και μία απολυτότητα σε όλα τα θέματα;
Μπορούν να γίνουν επικίνδυνα όσον αφορά την επιρροή στον ψυχισμό ενός ανθρώπου. Το συνειδητοποίησα όταν άρχισα να εκτίθεμαι περισσότερο. Όταν έκανα το Vice, τα social ήταν ακόμα σε αρχικό στάδιο. Μίλησα λοιπόν πέρσι τον Σεπτέμβριο σ’ ένα σεμινάριο ως head των social media του Mega. Αποφάσισα να μην το πάω στο επαγγελματικό κομμάτι γιατί είναι διαφορετικό αυτό το κομμάτι και το πήγα στο προσωπικό.
Τα νέα παιδιά θες να προστατεύσεις κι όχι να τα επηρεάσεις. Διαφωνώ με την έννοια του influencer και αυτούς που λένε να μην ακολουθείς όσους δεν γουστάρεις ή δεν συμφωνείς μαζί τους. Μπορείς να τους ακολουθείς όλους για να έχεις μια σφαιρική άποψη της κοινωνίας γιατί είναι όχι μικρογραφία αλλά «μεγαλογραφία» της! Τα έχει όλα μέσα. Τα social είναι μια διαστρεβλωμένη εικόνα της πραγματικότητας που μπαίνεις στο «τριπάκι» να αρέσεις στους άλλους και να ανήκεις κάπου.
Πάντα θα το νιώθουμε αυτό γιατί είμαστε κοινωνικά όντα αλλά την αποδοχή πρέπει να την αναζητήσουμε μέσα μας και να τη δώσουμε εμείς στον εαυτό μας και μετά, όποιος μας θέλει, καλώς. Αν όχι, δεν πειράζει. Όχι όμως με τον σνομπισμό «έτσι είμαι και σε όποιον αρέσω» αλλά να κάνεις πραγματική δουλειά με σένα.
– Τι παρατηρείς σχετικά με τη συμπεριφορά μας κατά τη διάρκεια της πανδημίας;
Την αγένεια που πάντα την είχαμε στο τσεπάκι μας και τώρα απλά τη βάζουμε και στο τραπέζι. Αυτό που μας συνέβη ήταν πρωτοφανές σε όλα τα επίπεδα. Όλοι μας δεν έχουμε μάθει να διαχειριζόμαστε τον εαυτό μας ούτε να κλεινόμαστε σε ένα σπίτι και να μην έχουμε επιλογές. Οπότε έβγαλε στην επιφάνεια πολλά πράγματα. Δικαιολογώ απόλυτα τους ανθρώπους γύρω μου και δεν θα τους κρίνω ποτέ. Αντιθέτως, έκανα έξτρα ψυχοθεραπεία για να μπορέσω να καταλάβω τόσο τον εαυτό μου όσο και τους άλλους γιατί αυτό που ζούμε είναι κάτι που δεν έχουμε δει απόλυτα το αποτέλεσμα του. Θέλει γερά νεύρα. Ζούμε σε μια κοινωνία που πρέπει να συμπορεύεσαι με τους άλλους και για να γίνει αυτό, πρέπει να τους καταλάβεις.
– Ισχύει ότι όσο μεγαλώνουμε κλείνει ο κύκλος των φίλων μας;
Τους φίλους μου τους λατρεύω κι έχω 4-5 άτομα γύρω μου που τους εμπιστεύομαι για όλα. Σε κάποια φάση, έκανα ένα πολύ γερό ξεσκαρτάρισμα και συνειδητοποίησα τώρα στα σχεδόν 35 μου, ότι παραδόξως ανοίγει ο κύκλος μου και είναι πάρα πολύ ωραίο να υπάρχει η δυνατότητα να γνωρίσεις καινούριους ανθρώπους που γουστάρεις να πας στο σπίτι τους να αράξεις και να πεις 5 μπούρδες και να απολαμβάνουμε τη στιγμή. Γιατί αυτό είναι το πιο σπάνιο. Στα γκαλά και στα πάρτυ όλοι καλοί είμαστε. Ο μαϊντανός είναι ένα φυτό που φυτρώνει παντού, δεν θέλει καν πότισμα. Δεν έχω χρόνο και πόσο μάλλον χρόνο για χάσιμο. Θα επιδιώξω να βρεθώ σε καταστάσεις που θα ηρεμήσουν την ψυχή μου. Που έχουν μέσα πολύ γέλιο και την έννοια της ασφάλειας διότι ο κόσμος στον οποίο ζούμε είναι αιμοδιψής.
Σε πετάνε με τα λιοντάρια κάθε μέρα. Είναι στο χέρι σου να είσαι λιοντάρι και να χάσεις κομμάτια του εαυτού σου.Ας πούμε εγώ έχω θυσιάσει ένα μεγάλο μέρος της θηλυκότητας μου για να μπορέσω να επιβιώσω σ’ αυτό το χώρο. Και αυτό που με στεναχωρεί είναι πως βγάζω έναν υπέρμετρο δυναμισμό που τρομάζει τους άλλους.
-Τι έχεις κερδίσει από την ειλικρίνεια;
Δύο πράγματα: ή θα με λατρέψουν ή θα με μισήσουν. Δεν μ’ ενδιαφέρει τίποτα από τα δύο. Αυτό που με νοιάζει περισσότερο είναι να κοιμάμαι ήσυχη το βράδυ και να ξέρω ότι έβαλα τα όρια μου και είπα ότι ένιωθα πραγματικά χωρίς να τα κρατάω μέσα μου.
– Το πιο αστείο κλισέ που ακούς όταν λες ότι είστε 3 γυναίκες στην εκπομπή;
«Πώς και δεν έχετε ξεμαλλιαστεί ακόμα;» (γέλια). Γιατί μπορεί να γινόταν σε άλλες γενιές αλλά τώρα, έχουν αλλάξει τα πράγματα. Κάνουμε και μια εκπομπή λίγο διαφορετική γιατί μας ενδιαφέρει ο άνθρωπος και γουστάρουμε να μας λέει ο καλεσμένος ότι ήρθε γιατί ξέρει ότι δεν θα τον «στήσουμε στον τοίχο» για να γίνει viral. Αυτό δείχνει τη στάση της δικής μας γενιάς. Μπορείς να μιλήσεις ανοιχτά για την κατάθλιψη, για την ανορεξία, την ομοφυλοφιλία, να γκρινιάζεις, να εκφράζεσαι όπως θες. Κάποτε θα έπρεπε να τα κρύβεις όλα σαν επτασφράγιστο μυστικό.
– Έχεις προβάλλει την εμπειρία σου με την ανορεξία δημόσια. Πώς ήταν η ανταπόκριση;
Μου έχουν ανοιχτεί πάρα πολλά παιδιά και μου έχουν στείλει τις προσωπικές τους εμπειρίες και χαίρομαι πολύ που τους έδωσα δύναμη. Όταν έβλεπα τα μηνύματα, πραγματικά έκλαιγα γιατί σκεφτόμουν τι μπορείς να κάνεις και πόσο πολύ μπορείς να βοηθήσεις κάποιον με το να πεις απλά ότι είσαι άνθρωπος και δεν είσαι τέλειος. Μα αυτό είναι που μας κάνει χειροπιαστούς και ερωτεύσιμους.
– Με τι / ποιον γελάς γενικά;
Με ανθρώπους που δεν σκέφτονται όταν μιλάνε. Με τον εαυτό μου και βλακείες που έχω πει χωρίς να τα αναλύω όμως, με σκυλάκια και γατάκια στο instagram και φυσικά τον δικό μου σκύλο που μπορώ να τον χαζεύω για ώρες.
– Τι σου έχει μάθει ο σκύλος σου για τη ζωή;
Να βάζω όρια και νομίζω ότι είναι τα μόνα πλάσματα στον κόσμο που με κάνουν διαφορετική. Πως όλα είναι ενέργεια γιατί είναι πολύ ευαίσθητος και ό,τι μου συμβαίνει, θα το εισπράξει και αυτό το πάει πολλά βήματα παραπέρα όσον αφορά και τη συμπεριφορά των ανθρώπων. Απλά τα ζώα έχουν αγνή ψυχή. Είναι ένα πλάσμα που εξαρτάται εξ’ ολοκλήρου από σένα και είναι πολύ μεγάλη ευθύνη. Επίσης υπάρχει το φροντιστικό και το τρυφερό κομμάτι που είναι σπουδαίο. Μου έχει μάθει πάρα πολλά πράγματα και τον ευγνωμονώ κάθε μέρα.
– Η ομάδα των προσωπικών σου ηρώων.
❈ Οι φίλοι μου και ειδικά οι φίλες που είναι νέες μαμάδες και βιώνουν όλες τις δυσκολίες που έχει αυτή η κατάσταση.
❈ Θαυμάζω τους ανθρώπους που: κάνουν θυσίες, δεν σκέφτονται την πάρτη τους, είναι ευγενείς, δεν έχουν έπαρση, δεν πληγώνουν, κάνουν πολλή δουλειά με τον εαυτό του για να ανακουφίσουν τους γύρω τους.
❈ Τα νέα παιδιά της γενιάς μου που μάχονται για τα προς το ζην γιατί έχουμε ζήσει πάρα πολλά άσχημα ταυτόχρονα. Ό,τι κάστρο κι αν έχεις φτιάξει, δεν περιμένεις όλα αυτά που έρχονται συνέχεια!
❈ Ο σκηνοθέτης Δημήτρης Καρατζάς.
❈ Ο φανταστικός νέος συγγραφέας, Φοίβος Οικονομίδης, που έγραψε το υπέροχο βιβλίο «Βορράς» και μπήκε στο στούντιο με μία απίστευτη ευγένεια και ταπεινότητα.
❈ Οι νέοι επιστήμονες που έφυγαν από την Ελλάδα.
❈ Ο Ρομπέρτο Κούστα, με τον οποίο έπαθα πλάκα γιατί δεν ακολούθησε την πεπατημένη και συνδύασε τεχνητή νοημοσύνη με τα ναυτιλιακά.
❈ Οι τυφλοί Άννα Μπαλά και Θοδωρής Τσάτσος που στερούνται το φως και δίνουν φως στον κόσμο. Κι αυτός για μένα είναι ο ορισμός του ήρωα είτε κυριολεκτικά και μεταφορικά. Όταν πιστεύεις ότι δεν έχεις να δώσεις, δίνεις το κάτι παραπάνω.
– Για κλείσιμο, τι ερώτηση θα έκανες εσύ;
Είμαστε τελικά ευτυχισμένοι;
*Ευχαριστούμε το μπαρ Galaxy (Σταδίου 10) για τη φιλοξενία.
