H Hiro Kone, επίσης γνωστή και ως Nickey Mao (το οποίο είναι και το πραγματικό της όνομα), είναι μια αλχημίστρια του ήχου, μουσικός και παραγωγός με έδρα τη Νέα Υόρκη. Όχι δεν κατάγεται από εκεί. Η μουσική της, επίσης, δεν είναι απαραίτητα εύκολη για όλες τις ώρες, ειδικά για τα ανεκπαίδευτα αυτιά, και συνήθως χαρακτηρίζεται από τα έντονα και ατμοσφαιρικά ηχοτοπία της (μπανάλ, αλλά αυτό είναι), αναμειγνύοντας στοιχεία της industrial, της techno (χωρίς να είναι καθαρόαιμο παιδί της) και της avant-garde μουσικής. Γεννημένη στο Σαν Φρανσίσκο, πέρασε ένα σημαντικό κομμάτι της ζωής της στο Χονγκ Κονγκ, αλλά ενηλικιώθηκε στην πανκ και DIY σκηνή της ανατολικής ακτής, και μόλις το 2001 μετακόμισε στη Νέα Υόρκη για να ασχοληθεί πλήρως με την ηλεκτρονική μουσική.

Η μουσική της Hiro Kone, χάρη σε αυτά τα ηχοτοπία που αναφέραμε πιο πάνω, περιγράφεται συχνά ως δυστοπική (κι αυτό μπανάλ, αλλά αληθές), με έμφαση στη σκοτεινή πλευρά της ανθρώπινης ψυχοσωματικής εμπειρίας, αφού οι ήχοι της γεννιούνται για να ζευγαρώσουν με field recordings, δημιουργώντας μια καθηλωτική εμπειρία που παρασύρει τον ακροατή σε ένα πολυδαίδαλο σύμπαν.

Ένα από τα πιο αξιοσημείωτα έργα της, το “Pure Expenditure”, ένα άλμπουμ που κυκλοφόρησε το 2018, είναι μια εννοιoλογική ηχητική εμπειρία που εξερευνά την ιδέα της υπερβολής, αντλώντας από τα έργα του Γάλλου φιλοσόφου Georges Bataille. Το άλμπουμ θα μπορούσε κάποιος να πει εύκολα ότι είναι ένας διαλογισμός για τη φύση της επιθυμίας και τις υπερβολές της σύγχρονης κουλτούρας.

Η μουσική της Hiro Kone συγκρίνεται συχνά με το έργο άλλων πειραματικών συντρόφων, όπως οι Coil, οι Throbbing Gristle και οι Nurse With Wound. Ωστόσο, αλλά θα πρέπει να συμπληρώσω ότι η μοναδική προσέγγισή της στον ηχητικό σχεδιασμό και την παραγωγή, την κάνει να ξεχωρίζει από τους συνοδοιπόρους της στην ηχητική εξερεύνηση. Ίσως να είναι κι αυτός ο συνδυασμός αναλογικών και ψηφιακών μέσων, με τους ήχους που βρίσκει και ηχογραφεί στις βόλτες της, που δημιουργούν τη μοναδική ηχητική της παλέτα.

Λίγο πριν την αυριανή της εμφάνιση στο Ρομάντσο όπου έρχεται καλεσμένη από την Hybrid Medicine είχαμε την χαρά να αποσπάσουμε κάποιες μικρές αλήθειες από τo σύμπαν της Nickey Mao.

– Αισθάνεσαι ότι πρέπει να βρίσκεσαι σε ένα συγκεκριμένο μέρος πνευματικά ή σωματικά για να δημιουργήσεις; Και πόσο διαφέρει η εργασία όταν δουλεύεις μόνη σου ή όταν δουλεύεις μαζί με κάποιον άλλον;
Διαφέρει σε κάποιο βαθμό, επειδή υπάρχει πολύ περισσότερη συζήτηση κατά τη διάρκεια της διαδικασίας της παραγωγής ενός έργου με ένα άλλο άτομο. Υπάρχει επίσης ένα είδος ελευθερίας που συμβαίνει σε αυτή την εξερεύνηση, η οποία μερικές φορές μοιάζει λιγότερο συνειδητή από ό,τι όταν εργάζεσαι μόνος σου. Είναι εύκολο να γίνεις πολύ αυτοκριτικός όταν δεν είναι κανείς άλλος στο δωμάτιο. Μου αρέσει ο διαισθητικός τρόπος που μπορεί να επιφέρει η συνεργασία με κάποιον. Φυσικά, αυτό σημαίνει, ότι πρέπει να είναι το σωστό άτομο.

– Τι μπορεί να προσφέρει η συνεργασία σε εσένα;
Νομίζω ότι το απάντησα λίγο στην πρώτη ερώτηση, αλλά ένα από τα σπουδαιότερα πράγματα είναι ότι ανακαλύπτω νέους τρόπους εργασίας και επικοινωνίας. Θεωρώ ότι είναι απίστευτα εμπνευσμένο να συνεργάζεσαι με αυτούς που θαυμάζεις. Και αυτό με τη σειρά του να ενημερώνει συνεχώς τη δική μου δουλειά ως σόλο καλλιτέχνη.

– Ποιος θεωρείς ότι είναι ο πιο πολύτιμος πόρος για το έργο που επιτελείς;
Νομίζω ότι η πρακτική της “βαθιάς ακρόασης”, όπως την επινόησε η Pauline Oliveros, είναι πολύ σημαντική. Εκτός από αυτό, νομίζω ότι είναι πολύ σημαντικό να διατηρεί κανείς ενδιαφέρουσες καταστάσεις και εκτός της μουσικής. Για μένα η δουλειά είναι κατά κάποιον τρόπο μια πράξη οικοδόμησης του κόσμου. Έτσι, ελέγχω τακτικά τον εαυτό μου και αναρωτιέμαι “σε τι είδους κόσμο θέλεις να ζήσεις;”.

– Υπάρχουν κάποιοι κανόνες που βάζεις στον εαυτό σου στις ζωντανές εμφανίσεις ή στη δισκογραφία για να διασφαλίσεις ότι είσαι τόσο συγκρουσιακή και παράξενη όσο θα ήθελες;
Δεν υπάρχουν κανόνες. Νομίζω ότι για μένα είναι πολύ διαισθητικό. Η μουσική γεμίζει ένα σημείο του σώματος, την αισθάνεσαι στο στομάχι, στην κορυφή του κεφαλιού σου; Αυτά είναι τα πράγματα που ψάχνω. Δεν ψάχνω να είμαι συγκρουσιακή ή παράξενη.

– Πώς ξεχωρίζεις τον δικό σου ορισμό της δημιουργικότητας και της επιτυχίας από αυτό που πιστεύει το κοινό σου;
Πάντα κρατούσα χαμηλά το κεφάλι και έκανα απλώς τη δουλειά μου. Έχω μια πολύ εσωστρεφή και συγκεντρωμένη φύση και νομίζω ότι από νωρίς κατάλαβα ότι είναι καλύτερο να μην κρατάει κανείς τον εαυτό του σε αυτό που οι άλλοι πιστεύουν ότι πρέπει να κάνει για να είναι επιτυχημένος ή δημιουργικός. Αν προσπαθούσα κάτι τέτοιο, θα είχα αποτύχει οικτρά.

– Τι πιστεύεις ότι μπορείς να πετύχεις δημιουργικά σε ζωντανούς χώρους που δεν μπορείς στις ηχογραφήσεις σου και το αντίστροφο;
Κάθε δωμάτιο, κάθε κοινό που είναι διαφορετικό, είναι μια ευκαιρία να κάνουμε τα πράγματα λίγο διαφορετικά. Προφανώς ο τρόπος που ο ήχος αναπηδά μέσα στο χώρο, το πόσο καλά μπορώ να ακούσω… Αυτού του είδους τα πράγματα μπορούν να ενισχύσουν ή να προβληματίσουν ένα σετ. Μου αρέσει πραγματικά να παίζω. Υπάρχει ένα ορισμένο ρίσκο που είναι διαφορετικό από το να είσαι στο στούντιο, και ως εκ τούτου λειτουργεί σε διαφορετικούς μύες και απαιτεί μια έντονη εστίαση. Συχνά φεύγω από τα live με μια ανανεωμένη αίσθηση του πώς να παίξω ένα τραγούδι ζωντανά. Επίσης, δεν παίζω τα τραγούδια με τον ίδιο τρόπο κάθε φορά, υπάρχει πάντα χώρος για αυτοσχεδιασμό. Στη συνέχεια, με την ηχογράφηση υπάρχει χρόνος, υπάρχει χώρος, και για μένα αυτή είναι μια διαδικασία που τελικά αγαπώ περισσότερο. Από εκεί ξεκίνησαν όλα. Είμαι πολύ αργή στο στούντιο και σκέφτομαι συχνά τα τραγούδια σε σχέση με τη γλυπτική ή την ποίηση.

– Όταν δεν δημιουργείς τι σου αρέσει να κάνεις στον ελεύθερο χρόνο σου;
Μεγάλες βόλτες, πεζοπορίες αν μπορώ, να βρίσκομαι όσο περισσότερο μπορώ σε πιο φυσικό περιβάλλον. Να διαβάζω και να κάνω μπάνιο. Να μαγειρεύω για τους φίλους μου. Να βλέπω τις παραστάσεις των φίλων μου.

– Η μουσική και η τέχνη μπορούν να είναι ανατρεπτικές σήμερα; Και μέχρι ποιου σημείου ώστε να αλλάξουν εντελώς την αντίληψή μας για τον σημερινό κόσμο;
Νομίζω ότι δεν είναι τόσο το ίδιο το έργο που αλλάζει τον κόσμο όσο ο καλλιτέχνης που αλλάζει και αναπτύσσεται μέσα από την εκτέλεση του έργου. Και μέσα από αυτό διευρύνεται η ατομική μας κατανόηση του κόσμου, ίσως έχουμε την ευκαιρία να δούμε καλύτερα τον εαυτό μας και τον άλλον… Αυτό επιστρέφει στην οικοδόμηση του κόσμου που θέλουμε να δούμε, αλλά αυτό χρειάζεται περισσότερους από έναν άνθρωπο.

➸ Η Hiro Kone εμφανίζεται αύριο στο Ρομάντσο, καλεσμένη της Hybrid Medicine μαζί με Blakk Harbor, Yorgas Helmet, Kostadis και Reaktiv, ακολουθούμενο από DJ σετ των Morah και Shit Happens. Ακολουθεί προβολή της μικρού μήκους ταινίας “Mika Vainio: Sähkö the Movie”.