Στο κέντρο της θεατρικής και τηλεοπτικής σκηνής, η νεαρή Στεφανία Καλομοίρη αναδύεται σαν ένα φωτεινό αστέρι, που με τη μαγευτική του παρουσία καταφέρνει πάντα να αιχμαλωτίζει το κοινό. Μέλος του θιάσου που το 2018 ανέβασε το “Ιλινόι” στο θέατρο Rabbihole, η Στεφανία είναι μια αφηγήτρια που ζωντανεύει τους χαρακτήρες της με μια μοναδική ένταση και βάθος. Στις “Άγριες Μέλισσες”, όπου υποδύθηκε τη Σταυριανή, και ως Χάϊδω στη “Μάγισσα”, η ερμηνεία της αναδείκνυε την πολυπλοκότητα των γυναικείων ρόλων, αποκαλύπτοντας τις κρυφές πτυχές τους. Με την ικανότητά της να μεταμορφώνεται, ξεδιπλώνει τις συναισθηματικές αποχρώσεις των ηρωίδων της, κάνοντάς τες να γίνουν αναγνωρίσιμες και αγαπητές στο κοινό.

Η πορεία της συνεχίστηκε με την πρωταγωνιστική της εμφάνιση στον “Χειροπαλαιστή” του Γιώργου Γούση, όπου η ερμηνεία της συνδύασε την ευαισθησία με τη σκληρότητα, δημιουργώντας μια δυναμική αντίθεση που καθήλωνε. Σε αυτήν τη μοναδική κινηματογραφική εμφάνιση, η Καλομοίρη ανέδειξε τον ανθρώπινο αγώνα και την εσωτερική σύγκρουση, προσφέροντας μια βαθιά και συγκινητική εμπειρία.

Τώρα, στην επερχόμενη παράσταση “Μια Ιστορία Έρωτα και Ποδοσφαίρου” του Ιταλού συγγραφέα Μικέλε Σαντέραμο που θα ανέβει στο 1927 Art Space στην Κυψέλη, η Στεφανία μπλέκεται υποκριτικά με το ποδόσφαιρο σε μια αλλόκοτη ιστορία. Αυτή η νέα πρόκληση υπόσχεται να συνδυάσει τον αθλητισμό με την πολιτική και την ανθρωπιά, προσκαλώντας το κοινό να εξερευνήσει τις αλληλεπιδράσεις των ανθρώπων σε ένα σύμπαν γεμάτο αντιφάσεις. Η Στεφανία είναι μια καλλιτέχνης που διαρκώς εξελίσσεται και αναζητά νέες προκλήσεις. Με κάθε ρόλο που αναλαμβάνει, μας θυμίζει ότι το θέατρο είναι ένας ζωντανός οργανισμός, γεμάτος πάθος και ζωή. Η πορεία της θέλει να είναι, όπως λέει, μια αναζήτηση για την αλήθεια του ανθρώπινου βιώματος, και είμαστε έτοιμοι να τη συνοδεύσουμε σε αυτήν την ονειρική διαδρομή.

– Η ηρωΐδα που υποδύεσαι αποτελεί τον καταλύτη των δραματουργικών εξελίξεων. Τι σε οδήγησε σε αυτήν και ποιο είναι τα στοιχεία που έχεις ξεχωρίσει σε αυτή και τι διλήμματα καλείται να επιλύσει η ίδια;
Αυτό που με κέντρισε στο όλο εγχείρημα ήταν το ίδιο το κείμενο, το οποίο και με ταρακούνησε. Το κείμενο θέλει να μας κάνει να προβληματιστούμε πάνω στο δικαίωμα μας στο όνειρο. Για να μιλήσω με την γλώσσα του έργου: «Ένας άνθρωπος είναι το σύνολο όλων αυτών των ημερών που αναγκάστηκε να σιωπήσει, και αργά ή γρήγορα η κραυγή που θα βγει. από μέσα του, είναι μια δήλωση για ολόκληρη τη ζωή του, σα να λέει, είμαι ακόμα εδώ». Τώρα, πιο συγκεκριμένα, σε ό,τι αφορά στην ηρωΐδα που υποδύομαι είναι μία κοπέλα από την Ινδία, εγκλωβισμένη σε μια οικογένεια και μία πόλη που θέλουν να της επιβάλουν τους δικούς τους όρους. Αυτό που έχω ξεχωρίσει σε αυτήν είναι η αθωότητα της και η θέλησή της να ζήσει τη ζωή που η ίδια ονειρεύεται για τον εαυτό της. Το δίλημμα που έχει να αντιμετωπίσει είναι αν θα συμβιβαστεί με αυτά που της επιβάλουνε ή όχι.

– Τελικά το ποδόσφαιρο ενώνει η χωρίζει λαούς; Τι εντύπωση σου μένει από τη σχέση μπάλας και εθνικισμού;
Όταν το ποδόσφαιρο είναι απαλλαγμένο από την εμπορευματοποίηση και το κυνήγι του κέρδους των ποδοσφαιρικών επιχειρήσεων και πολυεθνικών εταιρειών αθλητικών ειδών, μπορεί και πρέπει να ενώνει τους λαούς. Δυστυχώς, υπάρχουν δυνάμεις με εθνικιστικές αντιλήψεις και σκοπιμότητες που προσπαθούν μέσω του ποδοσφαίρου να καλλιεργούν το μίσος και την εχθρότητα ανάμεσα στους λαούς. Όμως το ποδόσφαιρο μπορεί και πρέπει να συμβάλει στη φιλία και στην αλληλεγγύη μεταξύ των ανθρώπων ανεξαρτήτως έθνους, χρώματος και φυλής.

– Το έργο βάζει κι ένα ζήτημα γεωγραφίας, ελέγχου του χώρου της πόλης. Βρίσκεις κοινά στοιχεία της ανώνυμης ιταλικής πόλης με την Αθήνα;
Τόσο η ανώνυμη πόλη της νότιας Ιταλίας όσο και η Αθήνα έχουν έντονο το πολυπολιτισμικό στοιχείο. Σε ένα σημείο του έργου ο συγγραφέας λέει: «Η φτώχεια μας έβαζε όλους στο ίδιο καζάνι, αυτό ήταν το μόνο που μας συνέδεε και χάρη σε αυτό δε δίναμε τροφή στα κανάλια με στυγερά εγκλήματα». Σε ό,τι αφορά στην Αθήνα θα έλεγα ότι το μεγαλύτερο ζήτημα τη δεδομένη στιγμή είναι το ότι η κρατική πολιτική δε σέβεται και δεν αναγνωρίζει τα δικαιώματα των μεταναστευτικών κοινοτήτων. Πρόσφατα βιώσαμε την είδηση του θανάτου δύο μεταναστών μέσα σε αστυνομικά τμήματα της Αθήνας, για τους οποίους μάλιστα συνεχίζεται η επιχείρηση συγκάλυψης απ’ την πλευρά του κράτους. Είναι ολοφάνερο ότι το όλο ζήτημα είναι ταξικό και οτι ο κοινός αγώνας και η αλληλεγγύη μεταξύ των φτωχών, μεταναστών, και ντόπιων, αποτελεί τη μόνη διέξοδο.

– Έχεις περάσει από όλα τα μέσα έκφρασης σε επίπεδο υποκριτικής. Αλήθεια η εναλλαγή ανάμεσα σε τηλεόραση και θέατρο πόσο γόνιμη και πόσο επίπονη μπορεί να είναι για έναν ηθοποιό;
Το πιο επίπονο για έναν ηθοποιό θεωρώ οτι είναι η εργασιακή περιπλάνηση και ανασφάλεια, η μάχη για την επιβίωση. Προσωπικά, οποιοσδήποτε χώρος εργασίας νιώθω οτι μπορεί να είναι γόνιμος και χρήσιμος σε καλλιτεχνικό επίπεδο, ανεξάρτητα από το μέσο. Αυτο που για μένα μετράει είναι το κείμενο, οι συνεργάτες και το κλίμα που διαμορφώνεται στο χώρο εργασίας. Προσωπικά ο κινηματογράφος είναι το πεδίο που με συγκινεί περισσότερο αλλά δυστυχώς στην Ελλάδα δε μπορεί κάποιος να επιβιώσει συμμετέχοντας μόνο σε ταινίες. Το τελευταίο διάστημα προσπαθώ να κυνηγήσω αυτό το όνειρό μου στο εξωτερικό.

– Το τελευταίο διάστημα, υπάρχει κριτική ότι το θέατρο έχει τηλεοπτικοποιηθεί και οι επιλογές στη διανομή των ρόλων στο θέατρο απαιτούν κάποιο τηλεοπτικό βιογραφικό για εμπορικούς λογούς. Έχει βάση αυτή η κριτική θεωρείς;
Ναι, θεωρώ πως αυτή η κριτική έχει βάση, καθώς οι θεατρικοί παραγωγοί προκειμένου να έχει εμπορική επιτυχία η παράστασή τους, θέλουν να αξιοποιούν ονόματα που έχουν γίνει γνωστά από τηλεοπτικές σειρές. Είναι γεγονός βέβαια, ότι μια πετυχημένη τηλεοπτική παρουσία ανοίγει πιο εύκολα τις πόρτες για το εμπορικό θέατρο.

– Η παράσταση θίγει με έναν τρόπο το ζήτημα της έμφυλης ανισότητας. Τρία χρόνια μετά το ξέσπασμα του #Metoo πως βλέπεις την υπόθεση της έμφυλης βίας στο θέατρο;
Θεωρώ ότι μετά το ξέσπασμα του #Μetoo σχετικά με την έμφυλη βία στο χώρο του θεάματος, η κοινωνία έχει ευαισθητοποιηθεί αρκετά πάνω σε ένα ζήτημα που μέχρι πρόσφατα ήταν αόρατο. Παρόλα αυτά πρέπει να γίνουν πολλά ακόμη από πλευράς δικαιοσύνης και κρατικών μηχανισμών έτσι ώστε να μην υπάρχει ατιμωρησία και να προστατεύονται οι καταγγέλλουσες και οι καταγγέλλοντες.

– Ποια τα σχέδια σου για το επόμενο διάστημα πέραν του θεατρικού;
Αυτό το διάστημα κάνω παράλληλα πρόβες για την παιδική σκηνή του ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ Ρούμελης. Θα ανεβάσουμε τον Ρομπέν των Δασών σε σκηνοθεσία Ρουμπίνης Μοσχοχωρίτη και διασκευή Ανδρέα Φλουράκη.

TAYTOTHTA ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ

“Μια Ιστορία Ερωτα και Ποδοσφαίρου”, του Μικέλε Σαντέραμο στο 1927 Art Space

Συντελεστές:
Συγγραφέας: Μικέλε Σαντεράμο
Μετάφραση – Σκηνοθεσία: Ακτίνα Σταθάκη
Επιμέλεια κίνησης: Ελευθερία Κόμη
Φωτισμοί: Αννα Σαπουνάκη
Φωτογράφος: Ελευθερία Κατσιάνου
Επικοινωνία: Κατερίνα Π. Τριχιά
Βοηθός Παραγωγής: Φωτεινή Καραγιάννη
Παίζουν: Τάσος Θεοφιλάτος, Στεφανία Καλομοίρη, Φώτης Τσοτουλίδης
Παραγωγή: Between the Seas

Πληροφορίες:
Τοποθεσία: 1927 Art Space, Κυψέλης 35, 1ος όροφος
Έναρξη παραστάσεων: Σάββατο 19 Οκτωβρίου 2024
Ημέρες και ώρες: Σάββατα στις 9μμ, Κυριακές στις 7.30μμ
Περιορισμένος αριθμός θέσεων – κρατήσεις απαραίτητες στο 2114140970

Προπώληση: https://www.ticketservices.gr/event/1927-art-space-mia-istoria-erota-kai-podosfairou/

Ακολουθήστε το OLAFAQ
στο Google News