Αυτές οι μη-συνεντεύξεις.

Που αν ο δημοσιογράφος θέλει να είναι απολύτως εντάξει και ειλικρινής, οφείλει να ομολογήσει ότι συναντά έναν άνθρωπο και για προσωπικό του όφελος και σκοπό. Η συνέντευξη, στην αρχή, είναι μια αφορμή. Κι ύστερα, γίνεται ευθύνη: γιατί σου είπε αυτός ο άνθρωπος που συνάντησες, πράγματα που πρέπει να διαβάσει και να μάθει ο κόσμος.

Οι δέκα, οι χίλιοι, οι δέκα χιλιάδες αναγνώστες.

Γιατί, όμως, σώνει και ντε, να τα διαβάσουν, δηλαδή; Επειδή έχει αξία να παραδεχθούμε ότι κάποιες κουβέντες δεν χωρούν σε γραπτά. Αλλά, όταν αυτός που στις εμπιστεύεται ως Προφορικότητα, ως κομμάτια ενός συγκεκριμένου παρόντος, δέχεται να εγγραφούν ως λέχθηκαν, τότε νομίζω πως αποκτούν αξία. Κάπως έτσι συνέβη και με αυτήν την συνέντευξη-συνεύρεση.

Ο Δημήτρης Αποστολάκης είναι Κρητικός, παγκόσμιος, σημαντικός μουσικός και ποιητής, επιστήμονας και πολεμιστής. Όχι κατ’ ανάγκη με αυτήν την σειρά. Ο Δημήτρης Αποστολάκης μπορεί να περιγραφεί μόνο στο τώρα.

Τώρα, λοιπόν, κάθεται απέναντί μου σε ένα καφέ στο Θησείο, πίνουμε ρακή, δίπλα μας ξαπλώνουν δύο γάτες.

Και απλώς συζητάμε για ζωή, θάνατο, έρωτα, αγάπη και γνώση.

Ναι, τώρα. Και εδώ. Ενώπιόν σας.

– Εν αρχή ην ο λόγος. Αλλά καμιά φορά, ο λόγος είναι συγκεκριμένος. Ενώ, καμιά φορά, στην σιωπή τα πράγματα αποκαλύπτονται πιο αληθινά. Τι λέτε;
Ο λόγος εμπεριέχει την σιωπή.

– Όπως και η μουσική εμπεριέχει την σιωπή.
Σωστά. Ο λόγος δεν είναι μόνο η ομιλία. Ο λόγος είναι άφατος και άρρητος. Έχετε σκεφτεί ότι Λόγος είναι και η Αναλογία; Ο Λόγος είναι η κορυφαία έννοια που σηματοδοτεί τις απαρχές της παγκόσμιας φιλοσοφικής σκέψης τον καιρό των Ιώνων, των προσωκρατικών φιλοσόφων.

– Όταν ήσαστε δέκα δώδεκα χρονών, τι κάνατε; Τι ονειρευόσασταν, με τι ασχολιόσασταν;
Όπως όλα τα παιδιά στο χωριό, έπαιζα και συμμετείχα στις αγροτικές δουλειές με τους γονείς μου. Ονειρευόμουν να γίνω μουσικός, λυράρης δηλαδή, επιστήμονας και πολεμιστής.

– Τα καταφέρατε. Μιλήστε μου για πόλεμο.
Διδάσκω αεί διδασκόμενος την υψηλοτέρα των πολεμικών τεχνών. Εμείς, στην Κρήτη, μεγαλώσαμε με τον πόλεμο. Στο καφενείο λέγανε οι μεγαλύτεροι «Ίντα μιλείς, μωρέ; Έχεις περάσει πόλεμο;». Θυμάμαι που πήραν τον πατέρα μου για επιστράτευση, το 1974, στα γεγονότα στην Κύπρο. Σαν παιδιά, στην Κρήτη, κάθε μέρα παίζαμε πόλεμο. Με τόξα, με βέλη από κερασιές…Μέναμε σε καλύβες όλο το καλοκαίρι. Οι Κρήτες ήταν ένα πολεμικό φύλο, τώρα είναι ένα παρηκμασμένο πολεμικό φύλο. Το όνειρό μας από μικρά παιδιά ήταν να κάνουμε επανάσταση-γιατί και απέναντι σε ποιον δεν ξέραμε. Μεγαλώνοντας, σαν αθεράπευτα πολεμοχαρής που είμαι, αποσυνέδεσα την βία από τον πόλεμο.

– Πώς το πετύχατε αυτό;
Ξέρετε, ο πόλεμος οδηγεί στην σύνθεση. Καμιά φορά, αυτό γίνεται με βίαιο τρόπο. Ο Ηράκλειτος έλεγε «πατήρ πάντων πόλεμος». Ο πόλεμος, ουσιαστικά, είναι η σύνθεση των αντιθέτων που ανακαλύπτουν, μέσα από τις αντιθέσεις, την συμπληρωματικότητά τους.

– Οι τόποι στην ζωή σας με ποιον τρόπο σας έχουν επηρεάσει; Από την Κρήτη μέχρι τον Λουμπαρδιάρη, όπου διδάσκετε. Είναι σημαντικός ο Χώρος, ως έννοια, για εσάς;
Ο φυσικός χώρος είναι αυτός που μου αρέσει να δραστηριοποιούμαι. Στην φύση μέσα, μπορείς να συνδεθείς με τις Υπάρξεις. Αυτό γίνεται με έναν «μαγικό» τρόπο, αφού η ασυνείδητη πληροφορία που παίρνουμε κάθε δευτερόλεπτο είναι ασύγκριτα μεγαλύτερη από την συνειδητή. Πλην όμως, η φαντασία δημιουργεί και έναν επιπλέον χωροχρόνο. Φυσικά, ο εξωτερικός επηρεάζει τον εσωτερικό. Το περιβάλλον καθορίζει ως έναν βαθμό τις συμπεριφορές των ανθρώπων. Το στοιχείο μου είναι το βουνό, τα όρη. Η Κρήτη, άλλωστε, είναι ένα κατ’ επίφαση νησί, έχει κορυφές χιλιάδων μέτρων και καθορίζεται από τα όρη της, οπότε κι εγώ είμαι παιδί των κρητικών βουνών. Βασικά, δεν ξέρω να κολυμπώ.

– Θέλετε να μάθετε να κολυμπάτε;
Ναι, θέλω πολύ να μάθω.

– Ιδανικά, πού θέλετε να δίνετε συναυλίες; Ποια μέρη αγαπάτε περισσότερο;
Για μένα, υπάρχει ιδανικός χωροχρόνος, δηλαδή η συνθήκη η συνθήκη που επιτρέπει την ανάδυση της τελετουργίας. Τότε, η τέχνη επιτελεί τον σκοπό της.

– Άρα, εδώ μπαίνει και το ανθρώπινο στοιχείο.
Φυσικά. Το να εξαιρούμε τον άνθρωπο είναι μια νοοτροπία που ξεπήδησε από τις παρενέργειες του Διαφωτισμού. Ο Διαφωτισμός, καταστρέφοντας τους μύθους και ελευθερώνοντας τον άνθρωπο από τα δεσμά της δεισιδαιμονίας, οδήγησε τον άνθρωπο στην πεποίθηση ότι η φύση είναι κάτι έξω από αυτόν. Παρασύρθηκε λοιπόν ο άνθρωπος από την αλαζονεία του, ενώ είναι μέρος της φύσης, μέρος του όλου. Μην ξεχνάτε ότι η φύση γεννά την παπαρούνα, αλλά και η παπαρούνα γεννά την φύση. Η φύση γεννά τον άνθρωπο κι ο άνθρωπος την φύση, είμαστε δυο συστήματα συσσωματικά. Η συνθήκη που επιτρέπει την ιερή τελετουργία της τέχνης είναι αυτή που επιτελείται από τα έμβια και τα άβια όντα.

– Σας ακούω και σκέφτομαι πώς, με τον τρόπο σκέψης, ζωής και ομιλίας που έχετε, καταφέρνετε να διασχίζετε τις πρακτικές και συχνά φορτικές, βαρετές ατραπούς της ζωής και της καθημερινότητας. Οικονομικές συμφωνίες, συμβόλαια, τέτοια πράγματα…
Θα σας πω κάτι εξωφρενικό. Όλοι μου οι δίσκοι και όλα μου τα βιβλία έχουν γίνει με τον λόγο της τιμής μου. Δεν έχω υπογράψει ποτέ συμβόλαιο πριν κυκλοφορήσουν. Για λεφτά δεν έχω κουβεντιάσει ποτέ στην ζωή μου. Επί 35 χρόνια με τους Χαϊνηδες έχουμε ισότητα αμοιβών. Αν είναι κάπου να παίξω μόνος μου, αν διαγνώσω ότι μια κατάσταση είναι αληθινή, πάω και δεν ρωτάω. Αν είναι ψεύτικη, δεν πάω. Την εισφορά των μαθητών μου στο τάι τσι την μαζεύει η μεταπτυχιακή μου φοιτήτρια. Δεν έχω αυτοκίνητο, τηλεόραση,sociale media, δεν θέλω σύνταξη, ούτε ασφάλεια.

– Πώς μπορούμε όμως να ξεχωρίσουμε αν κάτι είναι αληθινό ή ψεύτικο;
Θα σας πω δυο κριτήρια. Πρώτο, αν έχει ιερότητα αυτό που σας ζητείται να πραγματώσετε, είναι αληθινό, εάν δεν έχει ιερότητα είναι εν δυνάμει επικίνδυνο. Δεύτερο κριτήριο είναι αν υπάρχει ανάγκη. Σε μια διάδραση δύο μερών, για παράδειγμα μουσικών και ακροατών, αν υπάρχει μύχια ανάγκη να εκφραστεί κάτι και, από την άλλη, μύχια ανάγκη να εκληφθεί κάτι, τότε πάλι έχουμε να κάνουμε με κάτι αληθινό. Μην ξεχνάμε την θεά Ανάγκα που, κατά την αρχαία ελληνική κοσμογονία, γεννήθηκε πριν από όλους τους θεούς και την υπάκουαν θεοί και άνθρωποι. Γι’ αυτό λέμε «ανάγκα και θεοί πείθονται».

– Αλήθεια, τι είναι ιερό για εσάς;
Το ιερό είναι αυτό που έχει καθαρή διαδρομή από το Μέρος στο Όλον και πάλι πίσω.

– Ιερό είναι οι γάτες δίπλα που κοιμούνται και μας ακούν μέσα από τον ύπνο τους.
Ιερό είναι η σχέση μας με τις γάτες.

– Τι θέση έχει στην ζωή σας η αταξία;
Η ζωή μου είναι, βασικά, άτακτη. Ξέρετε κάτι; Προτρέπω τους πολύ τακτικούς να αφήσουν λίγο χώρο στην αταξία και σε αυτούς που είναι πολύ άτακτοι να αφήσουν ένα κομμάτι τους τακτικό και οργανωμένο. Δεν πρέπει κανείς να διασαλεύει τις ισορροπίες.

– Μια φίλη μού είπε, και μου άρεσε, ότι η ζωή μας είναι πιθανώς ένα διάλειμμα από κάτι άλλο. Ίσως μεγαλύτερο.
Το υπαρξιακό ερώτημα είναι δύσκολο. Δεν γίνεται να βρεις το νόημα της ζωής. Το σημαντικό είναι να το ψάχνεις παιδιάστικα. (χαμόγελο μεγάλο)

– Βοηθά ο Έρωτας καθόλου σε αυτή την αναζήτηση;
Οποιαδήποτε σχέση στην ζωή μας δεν είναι ερωτική, δεν είναι αληθινή. Ακόμα και με το ίδιο το παιδί σου, το σκυλάκι σου, με τον εαυτό σου στον καθρέφτη. Αν σκεφτείτε, το αντίθετο του θανάτου δεν είναι η ζωή, είναι ο Έρωτας. Δεν γεννάει η ζωή, ο Έρωτας γεννάει. Νέους κόσμους.

– Και ο έρωτας stricto sensu; Πώς είστε εσείς όταν ερωτεύεστε έναν άνθρωπο, μια γυναίκα;
Είμαι αυτός που βλέπετε τώρα. Κάθε στιγμή την ζω ερωτευμένος. Αν δεν είμαι ερωτευμένος, είμαι άρρωστος και αυτό δεν θα αργήσει να εκδηλωθεί στο σώμα μου και στο πνεύμα μου. Η ζωή δεν σέβεται καμιά ουδετερότητα. Δεν υπάρχει ουδετερότητα στην φύση, μιας που κανένα μόριο στο σύμπαν δεν είναι σταθερό. Κάποιος που δεν είναι ερωτευμένος, νομοτελειακά, θα αρρωστήσει, ψυχικά και σωματικά.

– Ας μιλήσουμε, όμως, και για την Αγάπη.
Για μένα, ο έρωτας κι η αγάπη είναι όψεις του ίδιου νομίσματος. Μπερδεύουμε τον έρωτα και την αγάπη με το νεανικό ενθουσιασμό που είναι, ουσιαστικά, Τσίμπημα, άλλη έννοια δηλαδή. Όταν ερωτεύεσαι ως νέος έναν άνθρωπο, όταν δηλαδή σκιρτάς γι’ αυτόν, πρόκειται απλώς περί μιας άσκησης για την ένωση με το όλον. Όσο προχωράμε στην ζωή, ν’ αγαπάμε τα πάντα: μια πόρτα μ’ ένα όμορφο καγκελάκι, την γατούλα που περνά, την φωτιά που περιδινίζεται διαρκώς, ένα χρώμα πάνω σε ένα ύφασμα ακόμα. Να αποκτάμε τον έρωτα ως μια εξελικτική κατάσταση ένωσης κάθε στιγμή. Δεν μπορώ να βρεθώ απέναντι σε έναν άνθρωπο που δεν μπορώ να τον ερωτευτώ ή να τον σκοτώσω ανά πάσα στιγμή και που δεν μπορώ να επιτρέψω να με ερωτευτεί ή να με σκοτώσει ανά πάσα στιγμή.

– Δεν συναντάτε καμιά φορά ανθρώπους που θα τους θέλατε στην ζωή σας, αλλά εκείνοι δεν μπορούν ή δεν θέλουν να σκεφτούν και να μιλήσουν όπως εσείς; Σκέφτονται δηλαδή μόνο τι θα φάνε, τι χρωστάνε, πού θα βγουν το βράδυ;
Ζω ασκητικά τις τελευταίες δεκαετίες και δεν συναγελάζομαι με τους Νεοέλληνες. Μελετώ και παίζω με τους Χαΐνηδες που είναι μια κοινότητα. Βεβαίως, ασκούμαι με τους συμμαθητές μου στις πολεμικές τέχνες που είμαστε πάλι μια κοινότητα. Σπάνια βγαίνω έξω, δεν καταναλώνω, οπότε ακόμη κι αν έρθω σε επαφή με αυτό που περιγράφετε πάντα έχω τον τρόπο να βάζω ένα φυτιλάκι, ώστε η συζήτηση να μην στενέψει, αλλά να ανοίξει και να μιλήσουν οι καρδιές και όχι μόνο το υπολογιστικό κομμάτι του εγκεφάλου. Είμαι ο κατεργάρης, αυτό είναι ο καλλιτέχνης. Για να αυτοοργανωθεί το χάος, χρειάζεται πάντα έναν κατεργάρη.

Μια μαντινάδα που λέει ο Ψαραντώνης ταιριάζει εδώ: «αγκουτσακάκι θα γενώ (σ.σ: ένα αιχμηρό αγκαθάκι που βγάζει το φυτό της αχλαδιάς) τσ’ ανθρώπους ν’ αγκυλώνω κι εκιά που δε με σπέρνουνε θα πιάνω να φυτρώνω». Έχω εμπειρία από καλλιτέχνες, από παρανόμους, από πνευματικούς ανθρώπους, από επιστήμονες, από πολεμιστές, νομίζω πως έχω τον τρόπο να μην είμαι τουρίστες στην ζωή. Ακόμα και με αυτόν που θα δω στην λαϊκή για λίγα δευτερόλεπτα, να κάνουμε μια μικρή τρέλα ώστε να γελάσει η καρδιά, να προβληματιστεί το μυαλό και ν’ αλλάξουμε λίγο.

– Υπάρχει κάποιο αντικείμενο που δεν θα αποχωριζόσασταν ποτέ; Κι ας μην είστε υλιστής;
Τα μόνα πράγματα που έχω και που παίρνω μαζί μου άμα θέλω ν’ αλλάξω ζωή είναι τα τρία όπλα του περιπλανώμενου, ιερωμένου, ποιητή, πολεμιστή: στην πλάτη μου την λύρα μου και δεξιά κι αριστερά τα δυο μου σπαθιά, της Τίγρης και του Δράκου. Αν κανείς μου πει «στραβά πατείς», που το’ χουμε στην Κρήτη, δεν του κάνω τίποτα, δεν του απαντώ, φεύγω για άλλο κράτος, για άλλη ήπειρο, γι’ άλλο πλανήτη με τη λύρα μου και τα σπαθιά.

– Έχετε πληγώσει κανέναν άνθρωπο;
Άπειρους ανθρώπους έχω πληγώσει.

– Λόγω της αλήθειας σας ή κάποιου σφάλματος που διαπράξατε;
Γενικώς, δεν είναι ηθικό να λες «με πλήγωσε ο Δημήτρης». Το σωστό είναι να πεις «πληγώθηκα». Γιατί μετά ετεροκαθορίζεσαι, βάζεις το κέντρο βάρους στον άλλο άνθρωπο. Απάντησα όμως όπως απάντησα στην ερώτησή σας, γιατί δεν υπάρχει κανείς που να μην έχει πληγώσει κανέναν, έστω άθελά του. Ηθελημένα να έχω πληγώσει, δεν θυμάμαι. Εμένα πάντως δεν με έχει πληγώσει κανείς.

– Μα, δεν μπορεί.
Τουλάχιστον, δεν έχω παράπονο από κανέναν. Με αυτή την συνθήκη που υπήρξε εκείνη την στιγμή ή τον καιρό, έπραξαν ό, τι έπραξαν. Να’ ναι καλά όλοι οι ανθρώποι.

– Τι σχέση έχετε με τη μνήμη; Νοσταλγείτε;
Δε νοσταλγώ απολύτως τίποτα. Είμαι εδώ, στο παρόν. Υπάρχει ένας εύκολος τρόπος να χάσει ο άνθρωπος την ζωή του. Την τοποθετεί, συνήθως, σε φανταστικές κατασκευές, όπως είναι το μέλλον και το παρελθόν. Το παρόν είναι η μόνη μας αλήθεια. Το μέλλον είναι απρόβλεπτο και το παρελθόν, κατά τους επιστήμονες, δεν γίνεται να το αναπαράξουμε, απλώς να το ανακατασκευάσουμε στο μυαλό μας. Αντί οι άνθρωποι να χαθούμε στο αιώνιο παρόν, ασχολούμαστε με το παρελθόν ή το μέλλον. Έτσι χάνονται οι ζωές.

– Κατανοώ ότι δεν σας αρέσουν οι υποθέσεις. Αλλά αν μπορούσατε να κάνετε ένα τραπέζι με δυο ανθρώπους που θεωρείτε σημαντικούς και δεν ζουν πια ποιοι θα ήταν;
Ο Ηράκλειτος και ο Λάο Τσε. Ναι, αυτοί οι δυο.

– Πρέπει να είναι καλοί φίλοι οι δυο τους.
Ίσως, ναι! (χαμόγελο)

– Μες στην περιπλάνησή σας στη γνώση και την ομορφιά, έχετε βιώσει εμπειρίες που θα μπορούσαν να θεωρηθούν υπερβατικές;
Φυσικά. Ο φιλόσοφος Τζουάνγκ Τσε λέει «πίστη είναι η εμπιστοσύνη στο άγνωστο». Μεγάλωσα σε ένα χωριό που η μεταφυσική ήταν μέρος της καθημερινότητας. Η μητέρα μου εξηγούσε τα όνειρα σε όλες τις κοπέλες του χωριού κι είχε κάποιες μεταφυσικές ικανότητες, ας πούμε, υπνώτιζε τα ζώα. Εγώ υπερβατικό λέω ό, τι δεν μπορώ να εξηγήσω κι ό, τι αυτοοργανώνεται μαγικά στον δικό του χρόνο και με τον δικό του τρόπο. Η υπερβατικότητα, δηλαδή ό, τι ζω μαγικά, είναι σημαντικό στοιχείο της ζωής μου. Κι έτσι έχω ζήσει: μαγικά και δύσκολα, δεν ξέρω άλλη ζωή.

– Δεν θέλετε, λοιπόν, να εξηγήσετε και να ερμηνεύσετε τα πάντα με το νου.
Ακριβώς. Υπάρχει μια μαντινάδα, του Γιαλάφτη, μεγάλου μαντιναδολόγου, αγράμματου βοσκού, που λέει: «βρείτε μου έναν άνθρωπο, να τα’ χει λύσει όλα, γιατί εγώ δεν τα’ λυσα, μα δεν με νοιάζει κιόλα».

– Κλαίτε ποτέ;
Όχι.

– Απροσδόκητη απάντηση.
Απλώς, όταν ή αν κλαίω, δεν το μοιράζομαι.

– Ποιο είδος συγγένειας με τους ανθρώπους σας αφορά;
Η εξ αίματος δεν μου λέει πολλά, εκτός αν συνοδεύεται από ποιητικές, αληθινές στιγμές. Η αισθητική συγγένεια είναι η σημαντική, που συνεπάγεται ηθική και οραματική συγγένεια. Με τους ανθρώπους που μοιράζεσαι κοινό όραμα, είστε αδέρφια.

– Ποια ώρα της ημέρας αγαπάτε περισσότερο;
Ολόκληρη την ημέρα, μου αρέσει να γεύομαι και την χαραυγή (πάντοτε, ξυπνώ πρωί) και το ηλιοβασίλεμα και τα μεσάνυχτα. Όλο το ταξίδι το μεγαλειώδες της μέρας και της νύχτας. Μου αρέσει να μπαίνει μέσα μου ο χωροχρόνος αυτών των αλλαγών.

– Μοιραστείτε κάτι που λέτε, που συμβουλεύετε στους μαθητές σας, αν θέλετε.
Τους λέω ότι ο άνθρωπος σε κάθε απόφαση ή στιγμή της ζωής του βρίσκεται σε ένα δίλημμα. Τους λέω: «θέλετε να νικήσετε εσείς ή ο εγωισμός σας;» Γύρω μας, κυκλοφορούν συνειδήσεις γαλουχημένες σε μια κοινωνία ανταγωνισμού, με κυρίαρχο αφήγημα να δικαιωθεί ο εγωισμός. Βλέπεις, λοιπόν, συχνά νικημένες ζωές και δικαιωμένους εγωισμούς.

– Ποιο είδος ζωής αξίζει, τελικά, να ζει κανείς; Μπορεί να σταθεί μια κοινωνία όλο Αποστολάκηδες;
Θα ήταν πολύ βαρετό.

– Μήπως χρειαζόμαστε, συμπαντικά και συστημικά, αυτές τις «νικημένες ζωές»;
Όλους και όλα τα χρειαζόμαστε. Αρκεί να φροντίζουμε να συμβιώνουμε αρμονικά. Ας εξελιχθεί ο πλανήτης, δεν είμαι κατά της προς τα έξω κίνησης. Αλλά, με ενοχλεί ότι δεν υπάρχει έγνοια και μέριμνα για προς τα μέσα κίνηση. Με πειράζει να μην κατανοούμε τι κάνουμε στην ζωή μας, να μην μπορούμε να χαλαρώνουμε το κέντρο μας, να μην μπορούμε να νιώθουμε και να βιώνουμε ευχάριστα συναισθήματα. Με πειράζει που δεν τιμούμε την φύση που μας έδωσε ό, τι μας έχει δώσει. Η ζωή είναι μια τελετουργία.

– Ο θάνατος, που είναι κι αυτός μια τελετουργία, τι συναισθήματα σας προκαλεί;
Σίγουρα είναι ένα κρύο και σκοτεινό πράγμα. Και η απώλεια και το φευγιό. Όμως, προσωπικά, δεν έχω φόβο του θανάτου. Δεν τον φοβήθηκα ποτέ στην ζωή μου.

– Πού θα πάτε εσείς όταν πεθάνετε;
Θέλω να πιστεύω ότι θα έχω την τύχη του προφήτη Ενώχ που αναλήφθηκε με ένα πύρινο άρμα στους ουρανούς. Αφού ο Ενώχ, γιατί όχι κι εγώ;

➪ INFO

Χαΐνηδες – Social Waste
Σάββατο 17 Ιουνίου 2023, Τεχνόπολη Δήμου Αθηναίων

Δύο κοινότητες, δύο κολεκτίβες, δύο ιστορικές συλλογικότητες. Τα αρχηγικά σχήματα είναι εξουσιαστικές αναπαραστάσεις. Οι Χαΐνηδες και οι Social Waste λειτουργώντας αμεσοδημοκρατικά, δημιουργούν σύγχρονο τραγούδι και όχι στείρες απομιμήσεις (ή “μοντέρνες” επανεκτελέσεις) κόντρα στον συγκινησιακό εκβιασμό και τη συνθηματολογία των καιρών.

Ρυθμοί, ηχοχρώματα, όργανα της Μεσογείου, των Βαλκανίων και όχι μόνο, συμπλέκονται και στροβιλίζονται σ’ ένα μυσταγωγικό εκστατικό δρώμενο.

Παραγωγή & Επικοινωνία: Goodheart Productions
Με την ευγενική υποστήριξη της Cricos Productions

Παίζουν και τραγουδούν:

Χαΐνηδες
Αποστολάκης Δημήτρης (λύρα, φωνή)
Γαλάνης Μιχάλης (drums)
Ζαχαριουδάκης Δημήτρης (κιθάρα, φωνή)
Peter Jaques (νέι, κλαρίνο, τρομπέτα)
Κωνσταντίνου Γιώργος (μπάσο)
Νικόπουλος Μιχάλης (λαούτο, μαντολίνο, μπουζούκι, φωνή)
Σύρκου Αγγελική (φωνή)

Social Waste
Δούκας Γιώργος (φωνή)
Lucretia De Manchione (drums)
Μιχαηλίδης Γιάννης (λύρα πόντου, φωνή)
Μπότσαρης Στέλιος (μπάσο, φωνή)
Νίκας Γιώργος (αρχαία λύρα, γκάιντα, μπαγλαμά, τρομπέτα, φωνή)
Οικονομάκης Λεωνίδας (φωνή)
Στάικος Χρήστος (φωνή)
Σκουλατάκης Γιάννης (λαούτο, φωνή)

Στον ήχο οι Παπαδόπουλος Κυριάκος (Χαΐνηδες) και Πινακουλάκης Μάρκος (Social Waste).
Σχεδιασμός φωτισμών: Ζερβάκη Μελίνα

Εισιτήρια:

προπώληση 14€, ταμείο 17€
(Ελεύθερη είσοδος για παιδιά μέχρι 10 ετών)

Φυσικά Σημεία προπώλησης:

Καμπεθόν (Κεραμεικού 110, Κεραμεικός) 12:00 – 02:00
Οργανοποιείον Παλμός (Μετεώρων 27, Παγκράτι) Τετάρτη & Πέμπτη 19:30-22:00
Rhythm Records (Μπενάκη 74, Εξάρχεια) Τρίτη, Πέμπτη (10:30 – 20:00) και Τετάρτη, Παρασκευή, Σάββατο (10:30 – 15:00)
(Παρακαλούμε στα παραπάνω σημεία η πληρωμή να γίνεται με μετρητά)

Καταστήματα του δικτύου της Viva: Wind, Public, Media Markt, Ευρυπίδης, αθηνόραμα.gr, Yolenis.

Ηλεκτρονικά: Viva.gr & Τηλεφωνικά στο 11 876
https://www.viva.gr/tickets/music/xainides-social-waste/

Facebook Event: https://www.facebook.com/events/210205271690133