Σχεδόν αόρατος αλλά σταθερά διαυγής, ο μουσικός χάρτης του Αντώνη Παλάσκα απλώνεται σαν ένα σύμπαν γεμάτο ηχητικά τοπία, όπου το ανθρώπινο πνεύμα προσπαθεί να ερμηνεύσει την απεραντοσύνη του διαστήματος. Ένας δημιουργός που βάδισε από την αρχή της καριέρας του στα μονοπάτια της ηλεκτρονικής μουσικής, ο Αντώνης Πι αντήχησε αρχικά μέσα από το σύμπαν των Στέρεο Νόβα. Στα τέσσερα πρώτα άλμπουμ του συγκροτήματος, τα οποία σαν φάροι του ελληνικού αστικού ηλεκτρονικού ήχου, γεμάτα ηλεκτρικούς παλμούς και φουτουριστικές μελωδίες, χαράχθηκαν στις ψυχές όσων τους άκουσαν, ο Αντώνης ήταν εκεί.

Το ταξίδι του, βέβαια, δεν σταμάτησε εκεί. Ως alfa P, δημιούργησε το “TV Head”, έναν ψηφιακό καμβά όπου η μουσική γεννιέται μέσα από τον παλμό της τεχνολογίας και ένα από τα πιο όμορφα ηλεκτρονικά άλμπουμ που έχει γεννήσει η ελληνική ανεξάρτητη σκηνή των 90s. Και συνέχισε, μετά από αυτό, να εργάζεται (σχεδόν) αθόρυβα ως ένας καλλιτέχνης που, όπως και η μουσική του, αέναα εξελίσσεται. Μέχρι το 1999, που μια νέα πύλη άνοιξε. Μαζί με την Ανδριάνα Τουλιάτου, δημιούργησε τους Supermarket, μια πλατφόρμα τριών άλμπουμ που διαμόρφωσαν το ηλεκτρονικό τοπίο του μουσικού του χάρτη μέχρι το 2004.

Από το 2005, η μουσική του Αντώνη εισέρχεται σε έναν νέο διάλογο με την τέχνη του σύγχρονου χορού. Οι συνεργασίες του με τις ομάδες Griffón και Luna Park ξεπερνούν τις συμβατικές σχέσεις μουσικού και χορογράφου. Είναι ένας βαθύτερος συντονισμός, σαν να χορεύει ο ήχος πάνω στη σκηνή, συχνά μεταφέροντας το κοινό σε άλλες διαστάσεις. Η μουσική του ακούγεται σε φεστιβάλ, ταξιδεύοντας από την Ελλάδα στο εξωτερικό, γεφυρώνοντας πολιτισμούς μέσα από τον ρυθμό.

Και τότε, το 2013, ο Αντώνης στρέφεται στο διάστημα, σαν να ήταν πάντα εκεί η πραγματική του πατρίδα. Δημιουργεί τα “Sonic Landscapes #1” και “Sonic Landscapes #2”, συνθέσεις που αναδύονται από τους ήχους της μαγνητόσφαιρας και των πάλσαρ. Ο αστρικός ψίθυρος γίνεται μελωδία, και το χάος του σύμπαντος αποκτά αρμονία. Σε συνεργασία με την αστροφυσικό Φιόρη Αναστασία Μεταλληνού, οι δύο ερμηνεύουν την κοσμική μουσική μέσα από διαλέξεις, δίνοντας στους ακροατές τη μαγεία των αστεριών που τραγουδούν.

Η πορεία του Αντώνη Παλάσκα μοιάζει σαν ένα χαμένο όνειρο που συνεχίζει να ανασαίνει, ένας χάρτης του ωκεανού των ήχων που δεν έχει σύνορα. Σαν μουσικός ταξιδιώτης, αναζητά αδιάκοπα τον επόμενο προορισμό, αφήνοντας πίσω του έναν γαλαξία από νότες, που σιγοψιθυρίζουν την αιωνιότητα.

Στο νέο έργο “Veritas”, η Ιωάννα Πορτόλου αναδεικνύει τη χορογραφική της δεινότητα, ενώ οι ηλεκτρονικές συνθέσεις του Αντώνη αποτελούν τον καρδιακό παλμό της παράστασης. Με την ατμοσφαιρική του μουσική, δημιουργεί έναν ακουστικό καμβά από ένταση και μυστηριακές εναλλαγές, γεμάτο συναισθηματικές κορυφώσεις και διαλογιστικές σιωπές. Οι χορευτές της ομάδας Griffón, Ιωάννα Αποστόλου, Σεσίλ Μικρούτσικου, Γιάννης Νικολαΐδης και Θεανώ Ξυδιά, διασχίζουν τη σκηνή μέσα σε έναν κόσμο που πάλλεται από τον επιβλητικό ηλεκτρονικό ήχο, ενώ η μουσική του Αντώνη επενδύει κάθε κίνηση με μια διάσταση υπερβατική. Αυτή η παράσταση ήταν η αφορμή για να συναντηθούμε, μετά από πολλά χρόνια, με τον Αντώνη και να μιλήσουμε για όλα μπορεί να κρύβει ο αόρατος μουσικός του χάρτης.

– Τι σε ενέπνευσε αρχικά να ασχοληθείς µε την ηλεκτρονική µουσική; Θυµάσαι πώς ήταν το ξεκίνηµά σου σε αυτό το είδος;
Ήταν η εποχή που άρχιζε να γεννιέται όλο αυτό. Μπορούσες να έχεις ένα Αtari και να γράφεις µουσική στο σπίτι σου µε ένα synthesizer και ένα drum machine. Μου άρεσαν οι υπολογιστές το software και το programming επίσης λίγο αργότερα. Όλα αυτά µαζί µε τη δυνατότητα να δηµιουργείς έκαναν ένα εκρηκτικό κοκτέιλ. Επίσης ήταν στη γέννηση της όλη αυτή η σκηνή .

– Όταν ήσουν µικρός ποιο άλµπουµ ή ποια συγκροτήµατα σου «πήραν το µυαλό»;
Μου άρεσε πάντα ότι ήταν µπροστά από την εποχή του. Δεν θα ονοµάσω συγκροτήµατα, είναι αρκετά. Με γοήτευε πάντα η ποπ κουλτούρα στην καλή της πλευρά, εκεί που µπορεί ένα κοµµάτι, ανεξάρτητα από είδος, να αγγίξει και τον πιο δύσκολο ακροατή. Είναι το σηµείο που η ποπ κουλτούρα αντικατοπτρίζει την κοινωνία  που ζούµε και προβλέπει που θα βρεθούµε στο επόµενο βήµα. Αν κοιτάξουµε γύρω µας θα το δούµε πολύ καθαρά.

– Η εµπειρία σου ως µέλος των Ʃτέρεο Νόβα και αργότερα των Supermarket πώς έχει επηρεάσει τη µετέπειτα πορεία σου ως σόλο καλλιτέχνη;
Ό,τι έχω κάνει έχει καθορίσει την πορεία µου. Μέσα από όλα αυτά γνωρίστηκα µε αυτόν τον κόσµο και συνέχισα να εξερευνώ και να προσπαθώ να φτιάξω το δικό µου στυλ.

– Πώς θα περιέγραφες την εξέλιξη του ήχου σου από τις πρώτες κυκλοφορίες µε τους Ʃτέρεο Νόβα µέχρι το πρόσφατο έργο σου; Ποια στοιχεία έχουν παραµείνει σταθερά και ποια έχουν αλλάξει;
Έχουν αλλάξει πολλά νοµίζω. Δεν δηµιουργώ µε τον ίδιο τρόπο, η διαδικασία έχει γίνει αρκετά πολύπλοκη περνάει από πολλά στάδια για να καταλήξω σε κάτι  το οποίο αισθάνοµαι ότι είναι έτοιµο να βγει προς τα έξω. Υπόκειται σε πολλές µεταλλάξεις πριν φτάσει στο τελικό αποτέλεσµα. Όποτε φαντάζοµαι αυτό που ουσιαστικά έχει αλλάξει είµαι εγώ ο ίδιος και ο τρόπος που αντιµετωπίζω το υλικό που έχω γιατί είµαι πλέον πολύ διαφορετικός.

– Έχεις συνεργαστεί µε πολλές οµάδες σύγχρονου χορού. Πώς προσεγγίζεις τη σύνθεση µουσικής για χορό σε σχέση µε τις πιο προσωπικές σου δουλειές;
Ʃτο χορό είσαι µέλος µιας οµάδας όποτε αρχίζεις να δουλεύεις µε την οµάδα. Πρέπει να έχεις στο µυαλό σου ότι δεν είσαι µόνος σου και ότι κάνεις αφορά όχι µόνο εσένα αλλά και τα υπόλοιπα µέλη της οµάδας. Η δυναµική είναι πολύ διαφορετική καθώς υπάρχουν εντάσεις, αδυναµίες, δυσκολίες που όλοι κουβαλάµε, απλά η ιδιαιτερότητα, και επιτυχία ίσως, µιας οµάδας είναι στο αν µπορείς να φέρεις αυτό που είσαι χωρίς να χρειάζεται να το καλύψεις.

– Τα έργα σου “Sonic Landscapes #1” και “Sonic Landscapes #2” περιλαµβάνουν ήχους από τη µαγνητόσφαιρα και τα πάλσαρ. Ποια είναι η διαδικασία όταν χρησιµοποιείς επιστηµονικά δεδοµένα ως βάση για µουσική δηµιουργία;
Οι ήχοι αυτοί δηµιουργούνται από ηλεκτροµαγνητικά σήµατα που καταγράφουν τα ραδιοτηλεσκόπια. Αυτά τα ακατέργαστα σήµατα µετατρέπονται µετά σε ήχο γιατί έτσι µπορούν να µελετήσουν τα µοτίβα που υπάρχουν είτε στην κίνηση είτε σε οτιδήποτε άλλο. Οι ήχοι υπάρχουν στη NASA και µπορεί κάποιος να τους βρει εύκολα. Έτσι ξεκίνησε η ιδέα του αν παίρναµε αυτούς τους ήχους πώς θα µπορούσαµε να τους ενσωματώσουμε και να δηµιουργήσουµε ένα µουσικό κοµµάτι.

– Και συνεργάστηκες µε την αστροφυσικό Φιόρη Αναστασία Μεταλληνού για να συνδυάσετε, κατά κάποιον τρόπο, την αστρονοµία µε τη µουσική. Αυτή η ιδέα πώς προέκυψε; Το µήνυµα που θέλατε να µεταδώσετε µέσω αυτών των διαλέξεων ποιο ήταν;
Η ιδέα ήταν της Φιόρης η οποία µε προσέγγισε για να το κάνουµε καθώς και µου εξήγησε πως δηµιουργούνται όλα αυτά. Η ιδέα ήταν να κάνουµε ένα σεµινάριο όπου εκείνη θα µιλούσε για αυτά, όσον αναφορά στην επιστήµη, και εγώ θα µιλούσα για το πως γεννήθηκε όλη αυτή η µουσική από την εποχή της musique concréte µέχρι σήµερα. Με αφετηρία , λοιπόν, τα κοµµάτια και τα επιστηµονικά δεδοµένα της Φιόρης περνούσαµε στη σύγχρονη µουσική και πως χρησιµοποιώντας αυτούς τους ήχους έφτιαξα αυτά τα κοµµάτια.

– Τα προσωπικά σου ενδιαφέροντα και οι εµπειρίες σου πώς επηρεάζουν την καλλιτεχνική σου πορεία και τα projects που επιλέγεις να υλοποιήσεις;
Θεωρω πως όλο αυτό το κοµµάτι είναι ένα και δεν το διαχωρίζω. Θέλω να πω πως κάνω αυτό που κάνω γιατί αυτό που µε καθορίζει τελικά είναι µέσα µου και υπάρχει σε όλους τους τοµείς της ζωής µου. Από τους ανθρώπους που συνδέοµαι µέχρι τη δουλειά µου.

– Ποια είναι η άποψή σου για τον ρόλο της επιστήµης και της τεχνολογίας στην καλλιτεχνική δηµιουργία; Πιστεύεις ότι η µουσική υπολογιστών διευρύνει τους ορίζοντες της µουσικής έκφρασης;
Νοµίζω είµαστε στην εποχή που αλλάζει όλο αυτό το τοπίο καθώς έχει µπει το ΑΙ στην καθηµερινότητα µας. Παρ’ όλα αυτά, ενώ όλοι ψάχνουν το εύκολο και γρήγορο αποτέλεσµα, προσωπικά νοµίζω πως αυτό που έχει σηµασία είναι η διαδικασία. Αν αφαιρέσω από αυτό που κάνω τη διαδροµή για να φτάσω στο αποτέλεσµα τότε θα σταµατήσω να είµαι αυτός που είµαι. Μου αρέσει η τεχνολογία και τα νέα µέσα, θέλω να ζήσω όλο αυτό που κάποτε διάβαζα σε βιβλία επιστηµονικής φαντασίας αλλά το προσαρµόζω στα µέτρα µου προσπαθώντας να µην χάσω αυτό που είµαι.

– Αυτήν την περίοδο παίζεται το έργο “Veritas” της οµάδας Griffón στο οποίο έχεις γράψει την µουσική. Θέλεις να µας µιλήσεις για το πώς προσέγγισες το συγκεκριµένο έργο και τι προκλήσεις µπορεί να έκρυβε η υλοποίησή του;
Η διαδικασία µε την οµάδα και την Ιωάννα Πορτόλου που χορογραφεί είναι αρκετά ιδιαίτερη. Προσεγγίζουµε όλοι το θέµα ο καθένας από τη δίκη του πλευρά και προσπαθούµε να συνθέσουµε το τοπίο. Από την πλευρά µου λειτουργώ µε τον ίδιο τρόπο χρησιµοποιώντας ένα µουσικό λεξιλόγιο µε το οποίο αυτοσχεδιάζω κατά τη διάρκεια των προβών. Όταν δούµε ότι κάτι λειτουργεί µετά µπαίνουµε ακόµα πιο µέσα σε αυτό και το δουλεύουµε. Προσπαθώ να µην σκέφτοµαι και να αφήνω τα πράγµατα να συµβούν, έτσι προσεγγίζω όλα τα έργα. Όταν καταλήξω ότι κάτι υπάρχει µέσα σε όλο αυτό το υλικό που έχει δηµιουργηθεί αρχίζω και το ξανάδουλεύω µεχρι να φτάσει εκεί που αισθάνοµαι ότι πρέπει να είναι.

– Πώς οραµατίζεσαι το µέλλον της ηλεκτρονικής µουσικής στην Ελλάδα; Ποιες είναι οι δικές σου προβλέψεις για την εξέλιξη του είδους;
Τα τελευταία χρόνια ακούω διαφορά πράγµατα που βγαίνουν τα οποία είναι πολύ ενδιαφέροντα πράγμα που σηµαίνει ότι όλο και περισσότεροι ασχολούνται µε αυτόν τον ήχο και υπάρχει αρκετός πειραµατισµός και µε το υλικό και µε τη φόρµα. Αυτό συµβαίνει, βέβαια, µέσα από µικρές οµάδες και ποτέ δεν παίρνει την έκταση που ιδανικά θα θέλαµε, όπως επίσης είναι ένα κοµµάτι µουσικής που ποτέ δεν θα παιχτεί από το ραδιόφωνο, ίσως για να ανοιχτεί σε ένα µεγαλύτερο κοινό.

– Ποια είναι η γνώµη σου για το είδος ή τα είδη της µουσικής που κυριαρχούν σήµερα στο ελληνικό ραδιόφωνο; Τι ακούς στο ραδιόφωνο ή αλλού,  όταν δεν εργάζεσαι στις δικές σου δηµιουργίες;
Δεν ακούω πολύ ραδιόφωνο πια, κάποτε σταµάτησε να έχει ενδιαφέρον  Προσπαθώ να ακούω διαφορά πράγµατα µακριά ίσως από αυτό που κάνω εγώ. Τα τελευταία άλµπουµ που άκουσα και µου άρεσαν είναι των Wet Leg και το “I Play My Bass Loud” της Gina Birch.

– Οι µεγαλύτερες προκλήσεις για έναν ανεξάρτητο µουσικό στην Ελλάδα του 2024 ποιες θεωρείς ότι είναι;
Ίσως η πρόκληση είναι να συνεχίσεις να γράφεις, και να προσπαθείς µέσα σε  αντίξοες συνθήκες που δεν σου το επιτρέπουν, και να µην παραιτηθείς. Προσωπικά έχω αφήσει ένα πολύ µεγάλο κοµµάτι στην άκρη για να µπορέσω να κάνω ό,τι κάνω ακόµα, όπως επίσης και µε έχουν βοηθήσει και εµένα κάποιοι άνθρωποι για να µπορώ να δουλεύω ακόµα σε αυτό το χώρο.

– Η µουσική µπορεί να αποτελέσει µια αντίσταση ή ενδεχοµένως µια απάντηση στην παρακµή των καιρών µας και µε ποιον τρόπο;
Αυτό που σίγουρα µπορεί να κάνει είναι να αµφισβητήσει και µέσω της αµφισβήτησης αυτής να φέρει κοινωνικές αλλαγές. Αν κοιτάξουµε πίσω είναι ξεκάθαρο πως αυτό έκανε πάντα και αυτό κάνει και τώρα. Το πως το σύστηµα καταστέλλει όλη αυτή τη δύναµη και εµπορευµατοποιεί ένα άλλο µεγάλο µέρος είναι µια τεράστια ερώτηση.

☞︎ ΙΝΦΟ για το σκονάκι σου: Website | Griffón Dance co. | Luna Park

 

 

 

 

Ακολουθήστε το OLAFAQ
στο Google News