Ο Ιούνιος είναι ο μήνας κατά τον οποίο λαμβάνουν χώρα οι γιορτές pride σε όλο τον κόσμο. Είναι ο μήνας που συνοδεύεται από πολλούς εορτασμούς, πολλές συνειδητοποιήσεις και πολλές μη συμβατικές στιγμές, που αμφισβητούν τα θεμέλια των στερεοτύπων. Με το να είσαι περήφανος γι’ αυτό που είσαι, ο μήνας αντιπροσωπεύει πολλά περισσότερα από τις διεκδικήσεις για συμπερίληψη και ίσες ευκαιρίες, σεξουαλικότητα και την αγάπη για τον εαυτό σου σε όλους ανεξαρτήτου φύλου και σεξουαλικού προσανατολισμού. Ο μήνας υπερηφάνειας αντιπροσωπεύει το να είσαι αληθινός στον εαυτό σου, σε αυτό που θέλεις να είσαι και σε αυτό που ήσουν πάντα. Και το ίδιο ισχύει και για τα ρούχα που φοράτε, είτε πρόκειται για τη δουλειά σας, είτε για να βγείτε με φίλους, είτε για την σημαντική ημέρα του γάμου σας, τα ρούχα σας αποτελούν προέκταση της προσωπικότητάς σας. Και τα ρούχα πάντα ήταν ένα protest, μια σωματοποίηση του πολιτικού λόγου, μια απεικόνιση ενός δυνητικού κόσμου.

Η Αλεξία Κιρμίτση, σχεδιάστρια νυφικών και ιδιοκτήτρια του το prêt-a-porter brand Hysteria Asteria, με έδρα την Αθήνα και τη Λευκωσία, σχεδιάζει σχέδια ουδέτερα ως προς το φύλο. Λίγο πριν την έλευση του μήνα υπερηφάνειας, αφιερώνουμε λίγο χρόνο για να εκτιμήσουμε αυτές τις queer δημιουργίες, που όπως θα δείτε, γεννήθηκαν από την επιθυμία να προσφέρουν κάτι στην κοινότητα και να εξαλείψουν μια δυσκολία που αντιμετωπίζουν τα ομόφυλα ζευγάρια.

Μυθολογικές αναφορές, ρομαντισμός, μουσική και ποίηση εμπνέουν τα αέρινα, minimal με avant-garde αναφορές ρούχα της. Δεν έχει σημασία αν ένας άνδρας φορά νυφικό, ή σχεδιάζει δύο νυφικά για έναν γάμο, γιατί όπως ομολογεί η σχεδιάστρια, την «ενδιαφέρουν όλοι οι άνθρωποι που ερωτεύονται και θα ήθελα να είμαι μέρος της μέρας του εορτασμού του έρωτα», κάτι που μας θυμίζει πως σημασία έχει να βροντοφωνάζουμε τις απόψεις-γροθιά στον συντηρητισμό. Είτε με πλακάτ, είτε με νόμους, είτε ακόμα με τα ρούχα που επιλέγουμε να φορέσουμε. Ο στόχος της “αντισυμβατικής” Κύπριας σχεδιάστριας είναι να μην υπάρχουν ποτέ και πουθενά στερεότυπα για τους ανθρώπους και να είναι ελεύθεροι να κάνουν ότι τους αρέσει με την εικόνα και το φύλο τους.

Συναντήσαμε λοιπόν την Αλεξία στο studio της, στην Πλατεία Προσκόπων στο Παγκράτι και συζητήσαμε για τα κίνητρά, τις ιδέες της για την non binary μόδα και τα ανθρωποκεντρικά σχεδιασμένα, όμορφα, και genderless γαμήλια ρούχα.

– Ποια είναι η πρώτη σου ανάμνηση από την μόδα, ίσως η πρώτη φορά που σχεδίασες κάποιο ρούχο, ή που η μόδα σου τράβηξε το ενδιαφέρον;
Θυμάμαι από πολύ μικρή, διανύοντας τις δεκαετίες του 80 και 90, ενστικτωδώς να με απασχολεί το ντύσιμο και το τι διαφορετικό θα ήθελα να δω στην εμφάνισή μου, χωρίς να απέχω ωστόσο από τις τάσεις της εποχής. Είχα ανησυχίες για τη μόδα που τις εκτόνωνα με το να δίνω άλλες διαστάσεις στα ρούχα μου. Μπορεί να φόραγα μια φούστα για μπλούζα ή να χρησιμοποιούσα παραμάνες για να δημιουργήσω άλλες όψεις.

– Ποια είναι η ιστορία σου; Πώς κατέληξες στην Αθήνα;
Η ιστορία αυτή ξεκινά στη Λευκωσία της Κύπρου, όπου έχω γεννηθεί και ζήσει μέχρι τα 18 μου χρόνια. Από κει και έπειτα έφυγα για σπουδές Επικοινωνίας και Marketing στην Αγγλία και μετά για μεταπτυχιακό στη Βοστώνη των ΗΠΑ. Εκεί εργάστηκα για κάποιο χρονικό διάστημα και αργότερα επέστρεψα στη Κύπρο, όπου μετά από κάποια χρόνια εργασίας στο χώρο της Διαφήμισης και Δημοσίων Σχέσεων αποφάσισα να αλλάξω πορεία. Ο δρόμος με οδήγησε στο Μιλάνο για ένα διετές πρόγραμμα σπουδών σε Fashion and Textile Design, και στη συνεχεια στην επιχείρηση που διατηρώ Κύπρο και Ελλάδα, με έδρες τη Λευκωσία και την Αθήνα. Η Αθήνα είναι το σημείο αναφοράς για την παραγωγή του προϊόντος μου – τα νυφικά, αλλά και η πόλη που της ανήκει η καρδιά μου.

– Τι έχει αλλάξει μέσα στα χρόνια στη μόδα τόσο στο μύθο της όσο και στην παραγωγή;
Η σημερινή μόδα είναι μια ιδέα που καθρεπτίζει όλες τις μόδες της ιστορίας και τις τάσεις όλων των εποχών. Αποδέχεται κάθε προσέγγιση και είναι ρευστή και συμπεριληπτική απέναντι σε ό,τι χαρακτηρίζει την προσωπικότητα του καθενός. Μέσα σε αυτή ενσωματώνονται στοιχεία από τα θέματα που απασχολούν την κοινωνία, και προσαρμόζεται σύμφωνα με τις απαιτήσεις της σημερινής εποχής, όπως για παράδειγμα το sustainable fashion σε όλες του τις εκτάσεις, η ανακύκλωση, η παραγωγή με ύλες νέας τεχνολογίας. Σίγουρα με τα χρόνια έχουν αλλάξει πολλά όσον αφορά την παραγωγή, και κυρίως τις πρώτες ύλες. Τα φυσικά υφάσματα έχουν γίνει δυσπρόσιτα με την ακρίβεια τους, με αποτέλεσμα να ανεβαίνει το κομμάτι κοστολογικά, και ως απάντηση σε αυτό να επιλέγονται συνθετικά υλικά και έτσι να αμφισβητείται η ποιότητα του ρούχου.

– Πώς θα χαρακτήριζες το στυλ των ρούχων που σχεδιάζεις;
Δύσκολο να περιορίσω σε έναν χαρακτηρισμό το στυλ των ρούχων που σχεδιάζω. Σίγουρα η σχεδιαστική προσέγγιση μου αφορά την μόδα ως γνώμονα, μαζί με την διαχρονικότητα ταυτόχρονα. Αντιμετωπίζω τις συλλογές μου ως κομμάτια τέχνης και σχεδιασμού, ενώ έχω στο μυαλό μου μια ατμόσφαιρα όταν τα επεξεργάζομαι στυλιστικά. Στα νυφικά συγκεκριμένα, ή άλλως ρούχα γάμου, επικρατεί μια ‘anti-bride’ φιλοσοφία, όπου καταρρίπτονται οι παραδοσιακές έννοιες του τι πάει να πει “νύφη” και έρχονται να μπουν καινούριες, για να δημιουργήσουν μια πιο σύγχρονη και φρέσκια οπτική στο ντύσιμο της μέρας του γάμου.

– Από που αντλείς έμπνευση;
Από την ποίηση, τα κείμενα, τα ταξίδια, τη φύση, τους ανθρώπους, τις συζητήσεις.

– Ποιους «μεγάλους» σχεδιαστές θαυμάζεις;
Αναμφίβολα για μένα, και από πάντα, Elsa Schiaparelli, Thierry Mugler, Vivienne Westwood και Yves Saint Laurent κυρίως για τη σχέση του με το θέατρο και τον σχεδιασμό κοστουμιών.

– Με τί άλλα πράγματα ασχολείστε πέραν της μόδας, και πως συνδυάζονται με αυτήν, εάν συνδυάζονται;
Μια ακόμη αγάπη μου είναι με το ενδυματολογικό κομμάτι του θεάτρου, και εν δυνάμει, του κινηματογράφου. Ο σχεδιασμός κοστουμιών είναι κάτι που το έχω χρόνια μέσα στο μυαλό μου, και το είδα να αρχίζει να παίρνει μορφή σε μια συνεργασία μου με την Εθνική Λυρική Σκηνή ως βοηθός ενδυματολόγου σε όπερα. Εκειπέρα έχω αποκομίσει άφθονη γνώση και εμπειρία. Έχω δουλέψει με υπέροχα και ταλαντούχα άτομα, και έχω πάρει πολλά. Έχω προσπαθήσει να δώσω και εγώ βεβαίως ό,τι έχω από τον κόσμο της μόδας, και κάπως έχει συμβεί κάτι μαγικό. Πλέον συνεχίζω να πορεύομαι μέσα σε ενδυματολογικά projects στο θέατρο μαζί με τη δουλειά μου, και επιθυμώ να βρω χώρο γι’ αυτό και στον κινηματογράφο. Πιστεύω ότι όλα αυτά συνδέονται και συνυπάρχουν, όπως όλες οι τέχνες άλλωστε. Τρέφονται όλα το ένα από το άλλο. Μπορείς σήμερα να δεις παραστάσεις με κοστούμια μέσα από θεατρικής απόψεως μεν, αλλά και από την κατεύθυνση της μόδας ταυτόχρονα.

– Πιστεύεις ότι η μόδα επηρεάζεται από την κοινωνία, ή το αντίστροφο;
Όπως έχω ήδη αναφέρει, η μόδα έχει την ιδιότητα να καθρεφτίζει το τι συμβαίνει την εκάστοτε χρονική στιγμή πολιτικά και κοινωνικά. Η κοινωνία συνεισφέρει στην έμπνευση και τη δημιουργία των τάσεων της εποχής. Τροφοδοτεί με υλικό τους σχεδιαστές για να δώσουν κάτι πίσω, πολλές φορές για να δώσουν λύσεις, να ιντριγκάρουν, να ξεσηκώσουν ή ακόμη και να πολιτικοποιηθούν μέσα από αυτό. Οι σχεδιαστές μόδας είναι και αυτοί καλλιτέχνες στο είδος τους, οπότε τους ενδιαφέρει έντονα η συμπεριληπτικότητα και η αποδοχή, η ελευθερία στην έκφραση, θέματα ανθρωπιστικά και περιβαλλοντικά. Η κοινωνία με τη σειρά της, παίρνει αυτό που δίνει η μόδα και το κάνει δικό της, με όποιο τρόπο ταιριάζει στον καθένα. Ανέκαθεν βαθειά πολιτικοποιημένη ήταν η Vivienne Westwood, η οποία από την αρχή της εμφάνισης της στο χώρο, χρησιμοποιούσε τη δουλειά της για να δημιουργήσει ντόρο γύρω από θέματα που αφορούσαν τη σεξουαλικότητα, την κυβέρνηση Θάτσερ, την αλλαγή του κλίματος κ.α.

– Γιατί κατά τη γνώμη σου κυριάρχησε το street style στις πασαρέλες;
Το street style είναι μια τάση η οποία παρατηρείται σε διάφορες εποχές στην ιστορία, κυρίως από τη δεκαετία του 80 και έπειτα. Έχει εξελιχθεί σημαντικά σήμερα και χαρακτηρίζεται από στοιχεία προερχόμενα από διάφορες υποκουλτούρες, αλλά και από την ιστορία της μόδας γενικότερα. Υπάρχει η ανάγκη για ελευθερία και άνεση, για έκφραση της προσωπικότητας μας και των πιστεύω μας, ή και μια αίσθηση πως ανήκουμε σε κάτι συλλογικό, και αυτό αυτόματα παραπέμπει στο street style.

– Ποια ήταν η αφορμή να αρχίσεις να σχεδιάζεις ρούχα γάμου για ομόφυλα ζευγάρια;
Δεν υπήρξε κάποια αφορμή, για μένα ήταν κάτι που λειτούργησε οργανικά, μέσα από την υφιστάμενη πορεία της δουλειάς μου. Το πρώτο ομόφυλο ζευγάρι που έχει επιλέξει τα νυφικά μου ήταν δύο υπέροχες Ισπανίδες που παντρεύτηκαν με elopement γάμο το 2018 στη Σαντορίνη.

 

View this post on Instagram

 

A post shared by Alexia Kirmitsi (@alexiakirmitsi)

– Ποιες οι τυχόν προκλήσεις και δυσκολίες αντιμετώπισες με την απόφασή σου να αγνοήσεις  τους παραδοσιακούς ρόλους των δύο φύλων.
Η δυσκολία δεν πέρασε, γιατί γενικά ως άνθρωπος δε με σταματάει κάτι όταν το πιστεύω ακράδαντα. Και θεωρώ πως εν τέλει αποδίδει και δεν επηρεάζει το βιοποριστικό. Απεναντίας, μακροπρόθεσμα ανοίγει κι άλλες αγορές και διευρύνει πελατολόγιο. Δε θα με εμποδίσει ποτέ κανενός το σχόλιο ή η ακύρωση, γιατί ο σκοπός είναι μεγαλύτερος και αφορά τον άνθρωπο. Είναι δικαίωμα του καθενός πως επιλέγει να ζει τη ζωή του, και εγώ συμβαδίζω απόλυτα και ολοκληρωτικά με αυτή την ιδέα και είμαι ενάντια σε οποιαδήποτε μορφή καταπίεσης. Πιστεύω επίσης πως εφόσον σε ευρύτερη κλίμακα τοξικές ιδεολογίες δύσκολα αλλάζουν, μπορούμε να κινούμαστε μέσα από προσωπικές επιλογές που κάνουν τη διαφορά στο συλλογικό, σε μικρές ή και μεγάλες εκτάσεις. Έτσι η συνείδηση θα υπερτερεί του φόβου.

– Βρίσκεις πιο δημιουργικό το να ντύνεις ένα ομοφυλόφιλο ζευγάρι από ένα ετεροφυλόφιλο;
Βρίσκω εξίσου δημιουργικά και τα δύο, είναι απεριόριστη η προσφορά και των δύο στο έργο μου. Η επαφή με κάθε άτομο που περνάει από το χώρο μου είναι για μένα η ουσία.

– Τι σχεδιάζεις για το μέλλον;
Σχεδιάζω μόνο για το παρόν! Κάπως έτσι το αισθάνομαι. Έχω κάποιες σκέψεις για καινούργια εγχειρήματα με τη δουλειά μου, και επιθυμώ να υλοποιώ ήσυχα και με ό,τι δυνατότητες έχω. Ο,τι είναι θα εμφανιστεί εν καιρώ, θα τα μοιραστώ τότε!

➸ ΙΝΦΟ για το σκονάκι σου: Instagram

 

View this post on Instagram

 

A post shared by Alexia Kirmitsi (@alexiakirmitsi)

✥ Δείτε επίσης: Η powerful και τρυφερή ιδιοφυΐα της VASSIŁINA

 

 

 

Ακολουθήστε το OLAFAQ
στο Google News