Για τον Αλέξανδρο Τσουβέλα δεν χρειάζεται να κάνεις opening act. Ότι και να πεις είναι σχεδόν βέβαιο πως όταν εμφανιστεί, θα κλέψει την παράσταση. Η πρώτη φορά που συζητήσαμε το ενδεχόμενο να κάνουμε μια συνέντευξη έγινε πριν από δυο χρόνια. Από τότε μεσολάβησε ο κορονοϊός και ένας πόλεμος. Κοινώς olafaq. Γι αυτό και τώρα, θεωρήσαμε πως είναι το κατάλληλο timing. Πιθανότατα τον ακολουθείς στο Instagram, τον ακούς στο ραδιόφωνο, τον βλέπεις στο You Tube. Τώρα, ήρθε η στιγμή να τον διαβάσεις και στο site μας. Είναι παντού. Και αυτό, είναι από τις λίγες φορές που δεν είναι κακό για κάποιον. Καλή διασκέδαση.

– Aς πάρουμε τα πράγματα από την αρχή…

Ξυπνάω κάθε μέρα στις 6:30 το πρωί εδώ και 8 χρόνια. Έχουμε την ραδιοφωνική εκπομπή με την Μαρία Ζαφειράτου στον SportFm 94,6 και μετά γυρίσματα, δημιουργία περιεχομένου για Instagram, video, σχεδιασμό παραστάσεων και τα σαββατοκύριακα κάνω live εμφανίσεις στην Αθήνα, στην επαρχεία ή στο εξωτερικό. Κυριακή βράδυ γυρίζω σπίτι από όπου κι αν βρίσκομαι, διότι τη Δευτέρα το πρωί πρέπει να είμαι στην εκπομπή. Είμαι πολύ πειθαρχημένος, ακόμα και η δημιουργία χρειάζεται ένα σχέδιο και ένα πλάνο γιατί το ταλέντο δεν αρκεί για την επιτυχία. Πολλοί άνθρωποι έχουν ικανότητες αλλά δεν τις κάνουν δυνατότητες επειδή δεν δουλεύουν. Δεν πιστεύω στην τύχη γιατί κυνηγάς πράγματα και μέσα σε αυτό θα υπάρξουν και στιγμές ατυχίας.

– Κι αφού δεν πιστεύεις στην τύχη, γιατί παίζεις Στοίχημα;

Γιατί είμαι ηλίθιος. Γιατί μου αρέσει πάντα να έχω κάτι να περιμένω, λειτουργώ πάρα πολύ με την προσμονή. Μου αρέσει να περιμένω κάτι σε όλα τα επίπεδα, με κρατάει ενεργό, δεν επαναπαύομαι. Δεν μου αρέσει η λέξη βαριέμαι, η μόνη φορά που τη λέω είναι λίγο πριν βγω στη σκηνή. Κάνω λίγο σεξ για να μην χάνω τις δυνάμεις μου.

– Και τι σημαίνει «λίγο σεξ;»

Πέντε λεπτά μία φορά την εβδομάδα. Τα παγκόσμια ρεκόρ γίνονται με μεγάλες ταχύτητες. Kι έχω σχέση 8 χρόνια φαντάσου πόσο καλό είναι.

– Όταν ήσουν μικρός τι έλεγες ότι θα γίνεις όταν μεγαλώσεις;

Έλεγα πως θα γίνω μπασκετμπολίστας, θα παίξω μια μέρα στο ΝΒΑ. Δεν κάπνισα ποτέ μου τίποτα, δεν έχω πάρει ποτέ drugs, μόνο έναν καφέ και ένα τζιν έπινα πριν την παράσταση καμια φορά που και αυτό πρέπει να κοπεί για να έχω μεγαλύτερη διαύγεια. Μόνο μετά τα live πίνω δυο ποτά για να φύγει η υπερένταση. Και μεγάλωσα στις Δυτικές Συνοικίες, με παιδιά που έκαναν χρήση ουσιών.

«Έχω δουλέψει τσεκαδόρος στο Plus Soda. Έχω μαζέψει πολλές ιστορίες για τις οποίες μιλάω στην κωμωδία μου όντας ξενέρωτος μέσα σε ένα μαγαζί στο οποίο σχεδόν όλοι διασκέδαζαν φτιαγμένοι.»

«Μεγάλωσα στο Περιστέρι και πάντα εκεί τριγυρνάω. Από κει είναι οι επιρροές μου κι αυτά τα ερεθίσματα έχω για να κάνω stand up comedy. Αυτή τη στιγμή μένω κάπου ακόμα “χειρότερα” στα Λιόσια, αλλά αν θέλω να αλλάξω παραστάσεις παίρνω το αυτοκίνητό μου και πάω για καφέ στην Κηφισιά. Πρέπει να γίνει Erasmus, οι Κηφισιώτες να έρθουν στα Λιόσια, να ακούνε τσιφτιτελάκια αραβικά, να βάλουν μεγάλα ηχεία στα smartάκια, να ακούνε Σώτη Βολάνη, πρέπει να υπάρξει μίξη. Το τι είσαι δεν έχει να κάνει ούτε με το που μένεις ούτε με το πόσα χρήματα έχεις. Το τι είσαι πρέπει να έχει συνέπεια για να διατηρηθείς, να εξελίσσεσαι και να μπορέσεις να γίνεις καλύτερος. Μπορείς να αυτοβελτιωθείς μόνο μέσα από την άποψή σου για την ζωή στην καθημερινότητα.»

– Αν κάνεις ένα παιδί κάποια στιγμή δεν θα ήθελες να μετακομίσεις σε μια καλύτερη περιοχή;

Θα ήθελα να έχει smartάκι με ηχείο κυρίως. Ο πατέρας μου πάντως μεγάλωσε στο Ψυχικό και μάλιστα έπαιζε τερματοφύλακας στον ΠΟΨ το 1975. Εδώ και τριάντα χρόνια είναι ιερέας.

– Σύλλογος μεγάλος δεν υπάρχει άλλος

Είμαι Παναθηναϊκός, υπήρξα πιο έντονα γηπεδικός τα προηγούμενα χρόνια, ήμουν γραμμένος σε σύνδεσμό στο Περιστέρι. Στην πορεία είδα πράγματα από μερίδα κόσμου που δε γούσταρα όπως βία, συνθήματα για νεκρούς και έτσι αποφάσισα πως δεν μου ταιριάζει, επομένως έκοψα. Στη συνέχεια πήγαινα γήπεδο αλλά μόνος μου. Τώρα πάω περισσότερο στο μπάσκετ. Κάθομαι σε μια καρέκλα και έχω γίνει μπάρμπας, μονολογώ μόνος μου για το τι θα έκανα αν έπαιζα.

– Η Μεγαλόχαρη Άρτας – Μεγάλη η χάρη της

Και οι δύο μου γονείς κατάγονται από την Μεγαλόχαρη Άρτας, το ίδιο χωριό. Πέρασα όλα τα καλοκαίρια της παιδικής μου ηλικίας εκεί και ακόμα πηγαίνω το καλοκαίρι για να εξαφανιστώ, να πίνω ένα τσιπουράκι, να παίζω μια μπιρίμπα, να τρώω κάτι το βράδυ και να ζω σαν να είμαι εβδομήντα χρονών.

«Βάζω Κατσαφάδου»: Η beauty routine  και τα La Vie En Rose

«Πήρα λοιπόν μια μέρα το smartάκι με τα ηχεία που λέγαμε και πήγα στην Κηφισιά, στο κατάστημα καλλυντικών της Δήμητρας Κατσαφάδου, La vie En Rose και αγόρασα μια κρέμα ματιών την οποία χρησιμοποιώ για να απαλλαχθώ από τους μαύρους κύκλους. Γενικά έχω skincare ρουτίνα επειδή βάφομαι πολύ και συχνά για τις ανάγκες των ρόλων. Χρησιμοποιώ ντεμακιγιάζ, κρέμα καθαρισμού προσώπου και τέλος μια κρέμα ματιών για να καταπρΰνει τους μαύρους κύκλους κάτω από τα μάτια. Δεν θεωρώ αποκλειστικά γυναικείο προνόμιο την περιποίηση του εαυτού μας, πρέπει να μας προσέχουμε γιατί μόνο εμάς έχουμε.Aν δεν αγαπάμε εμείς τον εαυτό μας δεν θα μας αγαπήσει κανείς.»

«Απεχθάνομαι τη μιζέρια. Ακόμα κι όταν δεν είχα οικονομική άνεση δεν υπήρξα ποτέ μίζερος.»

«Είχα ξυρισμένο κεφάλι, φορούσα φαρδιά και είχαμε με τους φίλους μου ένα χιπ χοπ συγκρότημα τους Βάκιλους, με περισσότερη επιρροή βέβαια από το low bap. Κάναμε μάλιστα και ένα μικρό live στο Woodstock  στο Περιστέρι με παιδιά που τα συναντάω τώρα και λέω τί στο διάολο κάναμε τότε και αφού αποτύχαμε οικτρά με αυτό το συγκρότημα και δεν μας οδήγησε πουθενά, σταματήσαμε να ραπάρουμε και αφήσαμε μαλλιά.»

«Δεν υπάρχει κωμωδία, υπάρχει οπτική γωνία.»

«Έχω πολύ καλή μνήμη δεν ξεχνάω τίποτα. Δεν ζω με φαντάσματα ούτε λειτουργώ εκδικητικά. Αφήνω τη ζωή να κυλήσει σαν ρυάκι, όταν θα έρθει ξανά μπροστά μου κάποιος που με αμφισβήτησε κάποτε απλά δεν θα του κάνω τη χάρη να ασχοληθώ ή να συνεργαστώ μαζί του.»

«Γεννήθηκα 23 Δεκεμβρίου 1981 δύο παρά τέταρτο το μεσημέρι λίγο πριν βγει το φαγητό από τον φούρνο γι αυτό πεινάω μονίμως.»

«Ένας κωμικός που αν ζούσε σήμερα θα μπορούσε να κάνει stand up είναι ο Σωτήρης Μουστάκας»

«Δεν έχω γράψει στη ζωή μου ούτε ένα κείμενο για τις κωμωδίες μου. Το μόνο που κάνω είναι να γράφω λέξεις. Οι πρώτες παραστάσεις μου πάντοτε έχουν έντονο το στοιχείο του αυτοσχεδιασμού. Στη συνέχεια ανάλογα τις αντιδράσεις του κόσμου, ποιο αστείο περνάει και ποιο όχι διαμορφώνω την παράσταση. Αυτό που μπορώ να πω για πρώτη φορά είναι ότι είμαι ικανοποιημένος από την τελική μορφή που έχουν πάρει οι ‘Παρενέργειες’»

-Μπορείς να θυμηθείς μερικές πολύ άβολες στιγμές που έζησες ενώ βρισκόσουν πάνω στη σκηνή;

«Μια εξαιρετικά άβολη στιγμή ήταν όταν κάποιος από το κοινό απολάμβανε την ώρα της παράστασης ζωντανά ένα hand job από την συνοδό του. Δεν ήθελα να τον διακόψω, έσκαγε πάνω του ένα φως και τον έβλεπα θέλοντας και μη απέναντί μου. Κάποια άλλη φορά ένας τύπος με περίεργο χρώμα κοστούμι έπεσε από τις σκάλες κρατώντας ένα παγωτό χωνάκι το οποίο έμεινε άθικτο κατά την πτώση. Επίσης δεν θα ξεχάσω ποτέ, τη στιγμή που άνοιξε μια πόρτα ενώ ήμουν πάνω στη σκηνή και μπήκε μέσα ένας Πακιστανός που πούλαγε λουλούδια. Μια άλλη περίπτωση ήταν η κοπέλα που έδειχνε το στήθος της.  Έχει επίσης λιποθυμήσει άνθρωπος, μάλιστα ήταν και 2.05 -έπιασε υπερβολικά πολύ χώρο πέφτοντας- ήρθε ασθενοφόρο και τον πήρε. Η πιο ωραία στιγμή που έχω να θυμάμαι είναι πάντως μια φορά που στην παράσταση ήρθαν μόνο 14 άτομα. Καθίσαμε όλοι  μαζί σε ένα τραπέζι με 2 μπουκάλια κρασί και γίναμε μια παρέα λέγοντας αστεία.»

«Ψηφίζω, είμαι ενεργός, έχω τα εκλογικά μου δικαιώματα στο χωριό μου, πάω εκεί και ασκώ το εκλογικό μου δικαίωμα. Με το σύστημα Καποδίστριας το χωριό μου ανήκει στο Δήμο Καραϊσκάκη.»

«Δεν αποκλείω στο μέλλον να βάλω υποψηφιότητα, να ασχοληθώ με τα κοινά. Στο παρελθόν είχε βάλει υποψηφιότητα ο αδερφός μου. Οι άνθρωποι πρέπει να ασχολούνται με τα κοινά δεν πρέπει να απαξιούν. Έτσι θα αλλάξουμε. Είμαι υπέρ του να ασχολούνται οι νέοι με την πολιτική. Ακόμα κι αν δεν τους εκφράζει μια κατάσταση όπως έχει, έχουν την δυνατότητα να την διαμορφώσουν όπως θέλουν.»

– Ποια είναι η άποψή σου για τα γεγονότα στην Ουκρανία;

Νομίζω πως έχουμε μπει σε μια νέα φάση όσον αφορά στα πράγματα στην Ευρώπη. Βλέπουμε μια τεράστια στροφή της Ρωσίας στο δικό της παρελθόν, αν εμπλακεί και η Κίνα θα έχουμε πιο έντονο το στοιχείο του διαχωρισμού Δύσης-Ανατολής και αυτό θα οδηγήσει δυνητικά στην αναδιαμόρφωση της εικόνας του πλανήτη σε γεωπολιτικό επίπεδο γενικότερα. Φοράω χακί σήμερα, ελπίζω να μην είναι προφητικό. Προσωπικά είμαι με την πλευρά της ειρήνης και το καλό του άμαχου πληθυσμού. Ότι πιο αισχρό υπάρχει είναι να γίνονται οι λαοί ξεριζωμένοι πρόσφυγες. Αν το βιώσουμε στο πετσί μας που το απεύχομαι, τότε θα καταλάβουμε πόσο σκληρό είναι αυτό. Αν η Ρωσία ήθελε να λύσει τις διαφορές της με την Ουκρανία έπρεπε να βρει άλλους τρόπους και όχι τον πόλεμο. Είμαι με τον αδύναμο, άρα στην προκειμένη περίπτωση με την Ουκρανία. Ένας πόλεμος δεν έχει νικητές και χαμένους. Είναι όλοι ηττημένοι.

«Ζούμε στην εποχή που ο θάνατος έχει φτάσει να αντιμετωπίζεται σαν κάτι φυσιολογικό. Δεν είναι.»

«Θα πήγαινα να πολεμήσω εάν γινόταν ένας πόλεμος στον οποίο θα έπρεπε να υπερασπιστώ την πατρίδα και την οικογένειά μου. Θέλω να ελπίζω ότι δεν θα χρειαστεί. Μακάρι να χαλάγαμε λεφτά σε βιβλία και όχι σε οπλικά συστήματα. Το ιδανικό θα ήταν να υπήρχε συννενόηση και αλληλεγγύη ανάμεσα στους λαούς.»

– Με μία φράση πως θα χαρακτήριζες τον μέσο Έλληνα;

Ο μέσος Έλληνας είναι ένα αμυντικό χαφ: Kάνει τη δουλειά, κουβαλάει σταυρό, τρέχει, είναι φιλότιμο και την δόξα θα την πάρει ο αστός που θα βάλει το γκολ και θα φύγει με ένα ΕΣΠΑ για προσωπική κατανάλωση, ο οποίος θα πει ‘αν δεν ήμουν εγώ να ανοίξω τα ΕΣΠΑ να δημιουργήσω τις θέσεις, εσείς τα αμυντικά χαφ δεν θα είχατε καμια θέση σε αυτή τη χώρα.

Ήταν ο Αλέξανδρος Τσουβέλας. Φωτογραφήθηκε σε ένα χώρο για καλλωπισμό κατοικιδίων στα βόρεια προάστια. Πήρε αγκαλιά ένα κουνέλι. Τον δάγκωσε ένα θηλυκό παπαγαλάκι. Άφησε το αυτοκίνητό του για πλύσιμο είκοσι μέτρα πιο κει και μέχρι να φτάσει έβγαλε selfies με όσους συνάντησε στο δρόμο. Εμείς συναντήσαμε έναν τύπο που το μόνο σίγουρο είναι πως έχει το χάρισμα να κάνει τους ανθρώπους να περνάνε καλά, να ταυτίζονται και να νιώθουν πως τελικά οι χειρότερες μέρες της ζωής τους είναι αυτές που δεν γελάσανε. Σας ευχαριστούμε που μας παρακολουθήσατε.

H φωτογράφιση έγινε στο κατάστημα “The Creatures” ( Λεωφ.Μεσογείων 176, Χολαργός )

Ακολουθήστε το OLAFAQ
στο Google News