Ο Αλεσάντρο Μεντίνι γεννήθηκε το 1931 στο Μιλάνο και σπούδασε Αρχιτεκτονική στο Πολυτεχνείο της γενέτειράς του. Στη συνέχεια εξασκήθηκε στην γραφιστική και στην εικονογράφηση, καθιερώθηκε ως σχεδιαστής και διεύθυνε τα ντιζάιν περιοδικά «Casabella», «Modo» και «Domus». Το 1979 εντάχθηκε ως συνεταίρος στο γραφείο Studio Alchimia και εκεί ένωσε τις δυνάμεις του με τους Ετόρε Σότσας, και Μικέλε ντε Λούτσι. Κατόπιν ανέλαβε καλλιτεχνικός διευθυντής στην ωρολογοποιία Swatch και συνεργάστηκε με γνωστές εταιρίες ντιζάιν – Zanotta, Alessi κ.α. Παράλληλα σχεδίασε την κατοικία Alessi στην ιταλική πόλη Ομένια, ένα μνημείο στη Χιροσίμα της Ιαπωνίας, το ολλανδικό Μουσείο Γκρόνιγκερ, το καζίνο Αρόζα στην Ελβετία κι άλλα κτίρια. Σε κάθε πεδίο, πάντως, η δουλειά του χαρακτηρίστηκε από τη συνένωση πολιτιστικών και ιστορικών στοιχείων διαφορετικής προέλευσης. Σήμερα η συνολική προσφορά του Μεντίνι είναι αναγνωρισμένη διεθνώς.
Δεν με ένοιαζε να τελειώσω τη σχολή Αρχιτεκτονικής. Ήθελα να μάθω να σχεδιάζω, να κάνω καρτούν. Αρχιτέκτονας έγινα για να ικανοποιήσω τη μητέρα μου.
Σχεδιασμός και ενδιαφέρον. Με ενδιαφέρει σχεδιασμός αντικειμένων στα οποία η λειτουργικότητα δεν παίζει κανέναν ρόλο. Δεν θα έμπαινα ποτέ στη διαδικασία να σχεδιάσω ένα αεροπλάνο.
Όνειρα. Ως σχεδιαστής ονειρεύομαι πράγματα με λειτουργική σημασία μέσα στο χώρο.
Το σπίτι του καθενός λειτουργεί λίγο σαν φυλακή. Είναι ένα μέρος όπου κλείνεται κάποιος για να αναπτύξει τη μέγιστη ελευθερία που μπορεί να έχει ως άνθρωπος.
Αίσθηση του ωραίου. Επειδή η αίσθηση του ωραίου ποικίλλει απίστευτα, στη σύγχρονη εποχή είναι ίσως σημαντικότερο να αναζητάμε την καλοσύνη ή την αλήθεια σε καθετί.
Προνόμιο. Σ´ έναν κόσμο που βρίσκεται σε ένταση διαρκώς, η δουλειά μου είναι μεγάλο προνόμιο για μένα. Αυτό βέβαια σημαίνει ότι δουλεύω για ανθρώπους επίσης προνομιούχους.
Τέχνη. Πιστεύω ότι η τέχνη μπορεί να οδηγήσει τον κόσμο στην κάθαρση.
Επιλογές. Κάποιοι άνθρωποι επιλέγουν να ζήσουν μια ήσυχη ζωή χωρίς ταλαιπωρίες και να αφήσουν τους άλλους να αποφασίζουν. Αυτή η επιλογή έχει όμως συνέπειες στην δημιουργικότητα και στο γούστο τους. Τους περιορίζει στον ρόλο του καταναλωτή.
Επιρροές. Επηρεάζομαι περισσότερο από τους διανοούμενους παρά από τους σχεδιαστές. Επίσης έχω επηρεαστεί από πρωτοπόρους ζωγράφους, όπως ο Καντίνσκι και ο Κλιμτ. Είμαι άνθρωπος που κοιτάζει πολλές εικόνες, που διαβάζει πολύ και κλέβει από παντού.
Κατανόηση του κόσμου. Για μένα δεν πρέπει να μένουμε εγκλωβισμένοι στον ορθολογισμό της Δύσης. Πρέπει να κατανοούμε τον κόσμο με τρόπους πιο ευρείς, πιο μυστικιστικούς ίσως.
Ψυχή και χρώμα. Θα μου άρεσε να έχω μια ψυχή με θετικά χρώματα, μια ψυχή που να μην έχει μορφή και να αποτελείται από καθαρή ενέργεια.
Φιλοσοφία. Από τους διανοούμενους με ελκύουν όσοι έχουν μια συγκεκριμένη φιλοσοφία. Για παράδειγμα, μου αρέσει πολύ ο Νίτσε.
Η τέχνη είναι δύσκολη υπόθεση. Απαιτείται μελέτη για να την καταλάβεις. Όσο για την ζωγραφική, είναι το δυσκολότερο είδος τέχνης.
Μείγμα ανθρώπων. Ο καθένας μας αποτελεί ένα μείγμα των ανθρώπων που έχουν προηγηθεί. Καθένας μας φέρει μέσα του έναν συνδυασμό μυαλών και προβλημάτων.
Το κακό. Όλη αυτή η σημερινή κακιά οδηγεί στη σκέψη ότι ο άνθρωπος δεν γεννήθηκε καλός, ότι η κακία και η καλοσύνη είναι δύο δυνάμεις τουλάχιστον ισότιμες.
Είμαι μοναχικός, εσωστρεφής και απαισιόδοξος. Απο παιδί νιώθω οτι ζω σε έναν λαβύρινθο όπου γυρνάω, και χάνομαι, ανακαλύπτω πράγματα, κάνω λάθη.
Μου αρέσουν οι εσωτερικοί χώροι. Για να είμαι ειλικρινής, τους προτιμάω από τους εξωτερικούς χώρους, γιατί πιστεύω ότι παρουσιάζουν πολύ περισσότερο ενδιαφερον.
Δεν ξέρω τι είναι αληθινό. Δε νομίζω ότι στη δουλειά μου υπάρχει αυτό το στοιχείο, της αλήθειας. Στον σύγχρονο σχεδιασμό υπάρχουν πολλά ψεύτικα υλικά. Υπάρχουν, για παράδειγμα, το ψεύτικο μάρμαρο, το ψεύτικο ξύλο, το ψεύτικο δέρμα.
Περνώ τη ζωή μου θέτοντας συνεχώς ερωτήσεις στον εαυτό μου. Ερωτήσεις των οποίων δεν γνωρίζω τις απαντήσεις. Γι’ αυτό προσπαθώ να δίνω απαντήσεις που ελπίζω να ανταποκρίνονται στην αλήθεια.
Ο Αλεσάντρο Μεντίνι γεννήθηκε το 1931 στο Μιλάνο και σπούδασε Αρχιτεκτονική στο Πολυτεχνείο της γενέτειράς του. Στη συνέχεια εξασκήθηκε στην γραφιστική και στην εικονογράφηση, καθιερώθηκε ως σχεδιαστής και διεύθυνε τα ντιζάιν περιοδικά «Casabella», «Modo» και «Domus». Το 1979 εντάχθηκε ως συνεταίρος στο γραφείο Studio Alchimia και εκεί ένωσε τις δυνάμεις του με τους Ετόρε Σότσας, και Μικέλε ντε Λούτσι. Κατόπιν ανέλαβε καλλιτεχνικός διευθυντής στην ωρολογοποιία Swatch και συνεργάστηκε με γνωστές εταιρίες ντιζάιν – Zanotta, Alessi κ.α. Παράλληλα σχεδίασε την κατοικία Alessi στην ιταλική πόλη Ομένια, ένα μνημείο στη Χιροσίμα της Ιαπωνίας, το ολλανδικό Μουσείο Γκρόνιγκερ, το καζίνο Αρόζα στην Ελβετία κι άλλα κτίρια. Σε κάθε πεδίο, πάντως, η δουλειά του χαρακτηρίστηκε από τη συνένωση πολιτιστικών και ιστορικών στοιχείων διαφορετικής προέλευσης. Σήμερα η συνολική προσφορά του Μεντίνι είναι αναγνωρισμένη διεθνώς.
Δεν με ένοιαζε να τελειώσω τη σχολή Αρχιτεκτονικής. Ήθελα να μάθω να σχεδιάζω, να κάνω καρτούν. Αρχιτέκτονας έγινα για να ικανοποιήσω τη μητέρα μου.
Σχεδιασμός και ενδιαφέρον. Με ενδιαφέρει σχεδιασμός αντικειμένων στα οποία η λειτουργικότητα δεν παίζει κανέναν ρόλο. Δεν θα έμπαινα ποτέ στη διαδικασία να σχεδιάσω ένα αεροπλάνο.
Όνειρα. Ως σχεδιαστής ονειρεύομαι πράγματα με λειτουργική σημασία μέσα στο χώρο.
Το σπίτι του καθενός λειτουργεί λίγο σαν φυλακή. Είναι ένα μέρος όπου κλείνεται κάποιος για να αναπτύξει τη μέγιστη ελευθερία που μπορεί να έχει ως άνθρωπος.
Αίσθηση του ωραίου. Επειδή η αίσθηση του ωραίου ποικίλλει απίστευτα, στη σύγχρονη εποχή είναι ίσως σημαντικότερο να αναζητάμε την καλοσύνη ή την αλήθεια σε καθετί.
Προνόμιο. Σ´ έναν κόσμο που βρίσκεται σε ένταση διαρκώς, η δουλειά μου είναι μεγάλο προνόμιο για μένα. Αυτό βέβαια σημαίνει ότι δουλεύω για ανθρώπους επίσης προνομιούχους.
Τέχνη. Πιστεύω ότι η τέχνη μπορεί να οδηγήσει τον κόσμο στην κάθαρση.
Επιλογές. Κάποιοι άνθρωποι επιλέγουν να ζήσουν μια ήσυχη ζωή χωρίς ταλαιπωρίες και να αφήσουν τους άλλους να αποφασίζουν. Αυτή η επιλογή έχει όμως συνέπειες στην δημιουργικότητα και στο γούστο τους. Τους περιορίζει στον ρόλο του καταναλωτή.
Επιρροές. Επηρεάζομαι περισσότερο από τους διανοούμενους παρά από τους σχεδιαστές. Επίσης έχω επηρεαστεί από πρωτοπόρους ζωγράφους, όπως ο Καντίνσκι και ο Κλιμτ. Είμαι άνθρωπος που κοιτάζει πολλές εικόνες, που διαβάζει πολύ και κλέβει από παντού.
Κατανόηση του κόσμου. Για μένα δεν πρέπει να μένουμε εγκλωβισμένοι στον ορθολογισμό της Δύσης. Πρέπει να κατανοούμε τον κόσμο με τρόπους πιο ευρείς, πιο μυστικιστικούς ίσως.
Ψυχή και χρώμα. Θα μου άρεσε να έχω μια ψυχή με θετικά χρώματα, μια ψυχή που να μην έχει μορφή και να αποτελείται από καθαρή ενέργεια.
Φιλοσοφία. Από τους διανοούμενους με ελκύουν όσοι έχουν μια συγκεκριμένη φιλοσοφία. Για παράδειγμα, μου αρέσει πολύ ο Νίτσε.
Η τέχνη είναι δύσκολη υπόθεση. Απαιτείται μελέτη για να την καταλάβεις. Όσο για την ζωγραφική, είναι το δυσκολότερο είδος τέχνης.
Μείγμα ανθρώπων. Ο καθένας μας αποτελεί ένα μείγμα των ανθρώπων που έχουν προηγηθεί. Καθένας μας φέρει μέσα του έναν συνδυασμό μυαλών και προβλημάτων.
Το κακό. Όλη αυτή η σημερινή κακιά οδηγεί στη σκέψη ότι ο άνθρωπος δεν γεννήθηκε καλός, ότι η κακία και η καλοσύνη είναι δύο δυνάμεις τουλάχιστον ισότιμες.
Είμαι μοναχικός, εσωστρεφής και απαισιόδοξος. Απο παιδί νιώθω οτι ζω σε έναν λαβύρινθο όπου γυρνάω, και χάνομαι, ανακαλύπτω πράγματα, κάνω λάθη.
Μου αρέσουν οι εσωτερικοί χώροι. Για να είμαι ειλικρινής, τους προτιμάω από τους εξωτερικούς χώρους, γιατί πιστεύω ότι παρουσιάζουν πολύ περισσότερο ενδιαφερον.
Δεν ξέρω τι είναι αληθινό. Δε νομίζω ότι στη δουλειά μου υπάρχει αυτό το στοιχείο, της αλήθειας. Στον σύγχρονο σχεδιασμό υπάρχουν πολλά ψεύτικα υλικά. Υπάρχουν, για παράδειγμα, το ψεύτικο μάρμαρο, το ψεύτικο ξύλο, το ψεύτικο δέρμα.
Περνώ τη ζωή μου θέτοντας συνεχώς ερωτήσεις στον εαυτό μου. Ερωτήσεις των οποίων δεν γνωρίζω τις απαντήσεις. Γι’ αυτό προσπαθώ να δίνω απαντήσεις που ελπίζω να ανταποκρίνονται στην αλήθεια.
