Η ηθοποιός Αγγελική Χατζηβασιλειάδου, μια από τις πρωταγωνίστριες στο νέο έργο “Μαιευτήριο”, πρόκειται να συνδυάσει στη σκηνή την ένταση και την τρυφερότητα που απαιτεί μια τόσο μοναδική ιστορία σαν κι αυτή, ζωντανεύοντας μια γυναίκα σε έναν κόσμο όπου τα όνειρα και οι επιλογές συνθλίβονται από μια αόρατη εξουσία. Στο επίκεντρο της ερμηνείας της, όπως μας λέει και η ίδια, βρίσκεται η βαθιά ευαισθησία που απαιτείται για να αναδείξει τις εσωτερικές συγκρούσεις των ηρώων, μέσα από έναν φουτουριστικό εφιάλτη. Σε αυτό το πολυεπίπεδο σύμπαν του έργου, όπου η ζωή και ο θάνατος μοιάζουν να αποφασίζονται από μηχανισμούς πέρα από την ανθρώπινη θέληση, η Χατζηβασιλειάδου θέλει και ελπίζει να αγγίξει τις πιο ευάλωτες πτυχές της ύπαρξης. Το “Μαιευτήριο” του Θανάση Τριαρίδη, μέσα από την σκηνοθετική ματιά του Στέλιου Βραχνή, ξεδιπλώνει τις αμφιβολίες και την αγωνία που συνοδεύουν την ανθρώπινη δημιουργία σε έναν κόσμο όπου τίποτα δεν είναι ακριβώς αυτό που φαίνεται.

Η ιστορία του “Μαιευτηρίου” μας φέρνει στον θάλαμο αναμονής μιας Μαιευτικής Κλινικής, όπου τέσσερα ζευγάρια περιμένουν να γεννήσουν το παιδί τους, για το οποίο όλα φαίνονται προαποφασισμένα: άρτια υγεία, σπουδαία καριέρα και μακροζωία. Ωστόσο, για όλα τα παιδιά που θα γεννηθούν έχει ήδη οριστεί το ίδιο ανομολόγητο μέλλον. Σε ένα καθεστώς που καθορίζει το επάγγελμα και το πότε θα τελειώσει η ζωή μας, ποια θέση μπορεί να απομένει για τις δικές μας επιλογές;

Με αφορμή αυτήν την μοναδική ιστορία που κρύβει “Μαιευτήριο” το Olafaq συζήτησε με την Αγγελική Χατζηβασιλειάδου για όλα όσα συμβολικά θα μεταφέρει «η ωμότητα της σκληρής πραγματικότητάς» του έργου στη σκηνή του Θεάτρου Τ στη Θεσσαλονίκη.

– Πώς αντιδράσατε όταν διαβάσατε για πρώτη φορά το κείμενο του έργου; Τι συναισθήματα σας προκάλεσε η σκοτεινή του ατμόσφαιρα και το φουτουριστικό του περιεχόμενο;
Το διάβασα με μεγάλο ενδιαφέρον. Η πρώτη μου σκέψη ολοκληρώνοντας την ανάγνωση ήταν πως πρόκειται για άλλο ένα βαθιά πολιτικό και απόλυτα αιχμηρό έργο του Θανάση Τριαρίδη. Αναγνώρισα τη γραφή του μέσα στο δυστοπικό τοπίο που τόσο αγαπά ο συγκεκριμένος συγγραφέας να τοποθετεί τους ήρωες του. Αρχικά σκέφτηκα πως πρόκειται για ένα φουτουριστικό έργο, μα στη δεύτερη και πιο ουσιώδη ανάγνωση βρήκα κοινά στοιχεία με τη σημερινή οδυνηρή πραγματικότητα που ζούμε. Ένιωσα έντονη την επιθυμία να διεισδύσω βαθιά και ουσιαστικά στον δυστυχώς όλο και πιο γνώριμο δυστοπικό και σκοτεινό κόσμο του έργου του Τριαρίδη κι ας μου δημιουργεί σφίξιμο στο στομάχι

– Σε ένα καθεστώς όπου τα πάντα φαίνονται προαποφασισμένα, πώς αντιλαμβάνεστε την ελευθερία των ηρώων του έργου; Πιστεύετε ότι υπάρχει ακόμα χώρος για προσωπικές επιλογές;
Προσωπικές επιλογές; Αστεία πράγματα! Αν βέβαια εννοείς στα στενά προσωπικά πλαίσια της ζωής του καθενός μας, ΟΚ. Τι θα φάμε, πού θα πάμε, τι θα φοράμε, τι δουλειά θα κάνουμε, τι θα δούμε, τι θα διαβάσουμε κλπ., ε αυτά μπορούμε ακόμη να τα επιλέγουμε ελεύθερα. Όλα τα αλλά γίνονται ερήμην μας. Έτσι συνέβαινε πάντα από καταβολής κόσμου και δημιουργίας κοινωνιών. Τα πάντα αποφασίζονται από τους εξουσιάζοντες για εμάς, χωρίς εμάς. Κανείς δεν υπολογίζει την ανθρωπότητα σαν οντότητα. Ο κόσμος είναι για αυτούς μια τεράστια σκακιέρα κερδών και συμφερόντων κι εμείς τα πιόνια τους. Και τα πειραματόζωα τους. Αυτό ακριβώς συμβαίνει και στη ζωή των ηρώων του έργου. Άνθρωποι παγιδευμένοι μέσα στα γρανάζια ενός Συστήματος που έχει τον πλήρη έλεγχο των ζώων τους και έχει προαποφασίσει και ορίσει το μέλλον το δικό τους και των παιδιών τους. Καμία διαφυγή.

– Το έργο έχει έντονο πολιτικό υπόβαθρο. Πώς επηρεάζει αυτό την ερμηνεία σας και την προσέγγισή σας στην ηρωίδα που ενσαρκώνετε;
Μα κάθε πράξη μας στη ζωή είναι βαθιά πολιτική πράξη. Κάθε δράση και αντίδρασή μας, έχουν πολιτικό υπόβαθρο που καθορίζει και την όλη θέση και στάση μας στα πράγματα που συμβαίνουν γύρω μας. Κι αφού το θέατρο είναι καθρέφτης της ζωής, πώς μπορεί να διαφοροποιείται; Αναπόφευκτα, λοιπόν, επηρεάζεται η υποκριτική προσέγγιση, που είναι απόρροια της όλης σκηνοθετικής προσέγγισης, από το βαθιά πολιτικό υπόβαθρο του έργου του Τριαρίδη. Το ίδιο το κείμενο και ο τρόπος που το αντιμετωπίζει ο Στέλιος Βραχνής νομίζω δεν σου επιτρέπει κάποια άλλη προσέγγιση.

– Ποιες προκλήσεις αντιμετωπίζετε ως ηθοποιός όταν καλείστε να παίξετε σε ένα τόσο δυστοπικό και κοινωνικά φορτισμένο έργο;
Τα τελευταία χρόνια νιώθω όλο και πιο πολύ ότι αυτό το βαθιά δυστοπικό και παράλογο που ζούμε με πνίγει και δεν μπορώ να αναπνεύσω. Νιώθω πως δεν μπορώ να διαχειριστώ όλο αυτό που εισβάλει με ταχύτατους ρυθμούς στις ζωές μας. Η βία, οι συνεχείς άδικοι πόλεμοι, το ΑΙ , η ανθρωποφαγία, η αδιαφορία, το βόλεμα, τρυπώνουν στο υποσυνείδητο μου και γίνονται εφιάλτες και φόβοι που μετατρέπονται ακόμη και σε φοβίες. Αρχίζω και δεν με αναγνωρίζω που δεν κάνω ή δεν μπορώ να κάνω, γιατί νιώθω ανήμπορη, κάτι γι’ αυτό. Ερωτήματα όπως γιατί τα υπομένουμε οι άνθρωποι όλα αυτά αδιαμαρτύρητα και μένουμε άπραγοι βασανίζουν μουλωχτά το μυαλό μου, αλλά απάντηση ξεκάθαρη δεν μπορώ να δώσω. Το “Μαιευτήριο” ήρθε λοιπόν την κατάλληλη χρονική στιγμή για να με ξεβολέψει. Η ωμότητα της σκληρής πραγματικότητάς του μου κούνησε το δάχτυλο στη μούρη και με ταρακούνησε. Πολλή τροφή για σκέψη, αναθεώρηση και δουλίτσα με τον εαυτό μου.

“Μαιευτήριο”, του Θανάση Τριαρίδη

– Ποια είναι η σχέση της ηρωίδας σας με την εξουσία και πώς νομίζετε ότι αυτή αντικατοπτρίζει τη σύγχρονη κοινωνία;
Η ηρωίδα μου δυστυχώς δεν διαφέρει από έναν άνθρωπο της σημερινής κοινωνίας. Είναι μια ώριμη γυναίκα (γιατί ναι πιστεύω πως σε καποια χρόνια θα είναι εντελώς συνηθισμένο γυναίκες μεγαλύτερης ηλικίας να τεκνοποιούν κανονικά) που πάει εντελώς συνειδητά να γεννήσει ένα παιδί που ο Προγραμματισμός έχει προαποφασίσει και ορίσει το μέλλον του. Ξέρει την αλήθεια, την ομολογεί στους υπόλοιπους στην αίθουσα του Δημόσιου Μαιευτήριου. Ωστόσο δεν αντιδρά. Σχεδόν στωικά, υποταγμένα στην εξουσία του συστήματος πάει να εκπληρώσει το καθήκον της ως μάνα. Τι διαφορετικό κάνουμε οι άνθρωποι σήμερα; Η παράλογη σιωπή μας στα κατάφορα εγκλήματα της παγκόσμιας Εξουσίας κατά της ανθρωπότητας σε τι μας διαφοροποιεί από την ηρωίδα που υποδύομαι; Εμείς είμαστε αυτή, κι αυτή εμείς.

– Πιστεύετε ότι το “Μαιευτήριο” μπορεί να προκαλέσει τον προβληματισμό των θεατών σχετικά με την εξουσία και τον έλεγχο στη ζωή τους; Πώς βλέπετε το κοινό να αντιδρά στο έργο;
Δεν έχω ιδέα πως θα αντιδράσει το κοινό. Θα υπάρξουν οι θεατές που είναι γνώστες της θεατρικής γραφής του Θανάση Τριαρίδη οπότε θα είναι περισσότερο υποψιασμένοι και έτοιμοι να δεχτούν αυτό που θα δουν και άλλοι που σαφώς θα σοκαριστούν από την ωμή αλήθεια του. Αν είναι ειλικρινείς, θα αναγνωρίσουν τους εαυτούς τους. Ο προβληματισμός θα προκύψει έτσι κι αλλιώς, αλλά σκοπός μας δεν είναι μόνο αυτό. Σκοπός μας είναι το ξεβόλεμα του θεατή. Φεύγοντας να κουβαλήσει όλο αυτό που θα δει στο σπίτι του, να το συζητήσει με τον εαυτό του, τα παιδιά του, τους φίλους του. Μακάρι να του αφήσει βαθύ αποτύπωμα το έργο. Τότε κάτι θα έχουμε πετύχει.

– Ποια ήταν η συνεργασία σας με τον σκηνοθέτη σε αυτό το έργο; Πώς η σκηνοθετική του προσέγγιση επηρέασε την κατανόησή σας για τον ρόλο;
Τι να πω… Η συνεργασία μου με τον Στέλιο Βραχνή, (η πρώτη κι ελπίζω όχι η τελευταία), ήρθε σαν θείο δώρο στη ζωή μου. Αυτό που έχω καταλάβει όσο καιρό δουλεύουμε μαζί, είναι ότι ο Στέλιος είναι ένας βαθιά ευαίσθητος άνθρωπος. ¨Εχει ολόκληρη δική του κοσμοθεωρία την οποία μοιράζεται απλόχερα μαζί μας. Πρέπει να την κατανοήσεις για να συνεργαστείς μαζί του. Έχει δική του γλώσσα, έχει δημιουργήσει δικό του κώδικα υποκριτικής, τον οποίο τον έχουμε μάθει, τον μιλούμε όλοι και τον ακολουθούμε πιστά. Ζω πρωτόγνωρα πράγματα κοντά του ως ηθοποιός, νιώθω ξανά μαθήτρια. Ο Στέλιος στα 27 του χρόνια είναι “Δάσκαλος” πέρα από σκηνοθέτης. Είναι τέρας γνώσεων, αστείρευτος, πνευματικός, χαρισματικός, κάνουμε ώρες ατέλειωτων συζητήσεων, πέραν των προβών, αναλύουμε, προβληματιζόμαστε, μοιραζόμαστε, γελάμε, χαζολογούμε όλα τα έχει ο μπαξές. Κι έχει και κάτι άλλο μοναδικό. Έχει τον τρόπο να φτιάχνει ομάδες και να δημιουργεί σχέσεις. Το ζω μέσα στη δικιά μας υπέροχη και μοναδική ομάδα. Για να απαντήσω όμως και στο δεύτερο σκέλος της ερώτησης σου, όχι μόνο η σκηνοθετική προσέγγιση, αλλά ο διαφορετικός τρόπος ανάγνωσης και η προσωπική του οπτική στο έργο του Τριαρίδη επηρέασαν εξ’ ολοκλήρου στην κατανόηση και στην απόδοση των ρόλων μας.

“Μαιευτήριο”, του Θανάση Τριαρίδη

– Η εποχή που διανύουμε τι ερεθίσματα σας δίνει; Πώς τροφοδοτείτε τη δημιουργική σας ζωή όταν δεν εργάζεστε με την ηθοποιία;
Κάθε φορά, ανάλογα με τη χρονική συνθήκη, τον ελεύθερο μου χρόνο και την ψυχική μου κατάσταση καταπιάνομαι με κάτι δημιουργικό. Παλιά έφτιαχνα χειροποίητα κοσμήματα από κουμπιά, υφάσματα, χάντρες και ανακυκλώσιμα υλικά. Ύστερα παιδεύτηκα με την αναπαλαίωση επίπλων πειραματίστηκα στο σπίτι μου μέχρι που το άλλαξα όλο. Την εποχή της πανδημίας τα διαδικτυακά μαθήματα δημιουργικής γραφής μου κράτησαν την καλύτερη συντροφιά. Από κάθε τι κερδίζω πολλά. Όταν έχεις τη σωματική και την πνευματική σου υγεία μπορείς διαρκώς να δημιουργείς. Τροφοδοτείς την ψυχική σου υγεία με αυτόν τον τρόπο.

– Τη σημερινή κατάσταση της χώρας και της κοινωνίας πώς τη βλέπετε;
Τώρα αλήθεια δεν ξέρω τι περιμένεις ν’ ακούσεις… Η χώρα ζει την περίοδο της πιο βαθιάς ύφεσης των τελευταίων δεκαετιών. Ζούμε το παράλογο του πάμε κι όπου βγει. Τα κρατικά και πολιτικά εγκλήματα γενικότερα μένουν ατιμώρητα και πότε κανείς δεν λογοδοτεί για αυτά. Τις κατάφορες αδικίες του κράτους τις καταπίνουμε αμάσητες στο όνομα μιας Ευρώπης που ζέχνει όπως λέμε και στο έργο μας. Είμαστε ανίσχυροι απέναντι σε ένα άδικο σύστημα και παρακολουθούμε την εξαθλίωση μας και την σταδιακή εξόντωση μας. Πολλές φορές στο άκουσμα της λέξης χώρα, αναρωτιέμαι αν έχει μείνει κάτι όρθιο από αυτήν. Πονάει βαθιά η ανημποριά μας να αντισταθούμε αε όλο αυτό. Άστο, δεν θέλω να μιλήσω άλλο για αυτό.

– Ποιος πιστεύετε ότι φταίει για την κρίση που βιώνουμε σήμερα; Οι πολίτες ή οι πολιτικοί;
Η κότα έκανε το αυγό ή το αυγό την κότα; Έτσι ακριβώς το βλέπω. Αν πότε βρούμε την απάντηση σε αυτό το σοφό ερώτημα τότε ίσως να τη βρούμε και σε αυτό που με ρωτας. Ειλικρινά δεν μπορώ να το απαντήσω με βεβαιότητα.

– Υπάρχει κάτι που θεωρείτε επαναστατικό στην εποχή μας;
Κάθε ανθρώπινη πράξη που αντιτίθεται στις αδικίες και στα εγκλήματα της εξουσίας. Η Μάγδα Φύσσα και η Μαρία Καρυστιανού είναι δύο τέτοια παραδείγματα. Φως στον ζόφο των ημερών που ζούμε.Τις σέβομαι βαθύτατα και ταπεινά υποκλίνομαι μπροστά τους. Είναι δύο γυναίκες που μπορούν πιστεύω να γίνουν μπροστάρισσες αγώνα. Είναι ελπίδα.

– Τι φοβάστε περισσότερο στις μέρες μας; Τι σας δίνει την μεγαλύτερη ελπίδα σήμερα;
Πολλά πράγματα. Κατ’ αρχήν έναν γενικευμένο πόλεμο που δεν είναι πια σενάριο επιστημονικής φαντασίας. Η ταχύτητα της ανόδου των ακροδεξιών κομμάτων δεν είναι καθόλου ευοίωνο σημάδι επίσης, είναι τρομακτικό! Φοβάμαι την ανθρωποφαγία, τον ρατσισμό και την ομοφοβία εν έτει 2024 και την απομάκρυνση μας από την ευαισθητοποίηση για τα όσα μας συμβαίνουν. Ελπίδα βρίσκω σε κάθε τι που θα προκαλέσει μια αχτίδα φωτός να ξεπηδήσει από τα σκοτάδια που βυθίζεται η ανθρωπότητα. Και ο μικρόκοσμος μου είναι ελπίδα μου… Οι δικοί μου άνθρωποι και οι φίλοι μου -τα καταφύγια μου- το περιβάλλον μου έτσι όπως το δημιούργησα και το θέατρο μέσα σε αυτό το μικρόκοσμο που είναι ο τρόπος που επέλεξα να ζω και μου επιτρέπουν να ανασαίνω και να ονειρεύομαι ακόμη στις μέρες μας.

ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ
Σκηνοθεσία: Στέλιος Βραχνής
Δραματουργική επεξεργασία: Κωνσταντίνος Αβράμης
Μουσική σύνθεση: Γιάγκος Μπαμίχας
Σκηνικά: Θεοφύλακτος Σταυρίδης, Στέλιος Βραχνής
Βοηθός σκηνοθέτη: Μαρία Παπαδοπούλου
Οπτικοακουστικό υλικό: Ανδρέας Νεοκλέους
Φωτογραφία: Απόστολος Λινάρδος
Δημιουργικό υλικό: Ανδρέας Νεοκλέους
Επικοινωνία: Εταιρεία Θεάτρου Πρόταση
Διεύθυνση παραγωγής: Χαρά Σβάνου
Οργάνωση παραγωγής: Κατερίνα Κασελίμη
Παραγωγή: Εταιρεία Θεάτρου Πρόταση

Ερμηνεύουν:
Δημήτρης Αϊναλής, Βασίλης Βασιλείου, Γιάννης Καίδας, Κατερίνα Κασελίμη, Χαρά Σβάνου, Παύλος Τάνης, Κατερίνα Φωτιάδου, Αγγελική Χατζηβασιλειάδου

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
Χώρος: Θέατρο Τ (Αλ. Φλέμινγκ 16, Θεσσαλονίκη)
Έναρξη: Παρασκευή 18 Οκτωβρίου 2024
Παραστάσεις: Παρασκευή – Σάββατο 21:30 & Κυριακή 20:00
Προπώληση Εισιτηρίων: https://www.more.com/theater/offer/maieftirio/
Early–Birds: προσφορά 10€ (έως 25 Σεπτεμβρίου 2024)
Εισιτήρια: 16€ (κανονικό), 12€ (φοιτητών, ανέργων, ΑμεΑ)
Πληροφορίες-Κρατήσεις: 2310 854333

 

 

☞︎ Ακολουθήστε το OLAFAQ στο Facebook, X/Twitter και Instagram.