Η Ζωή Ευσταθίου, γεννημένη στην Αθήνα, είναι μια διεθνώς καταξιωμένη χορογράφος και χορεύτρια με ένα πολυσχιδές έργο που εκτείνεται σε συνεργασίες με κορυφαίους καλλιτέχνες και ομάδες παγκοσμίως, καθώς και σε δικές της παραγωγές που εξερευνούν τα όρια του χορού και της έκφρασης. Η καριέρα της απογειώθηκε μέσα από τη συνεργασία της με τη θρυλική Anne Teresa De Keersmaeker και την ομάδα ROSAS στο Βέλγιο (2016-2020). Το 2021, ταξίδεψε στο Λος Άντζελες για να χορογραφήσει το project “GATHERING” για την ομάδα Jacob Jonas Company, το οποίο παρουσιάστηκε στη διεθνή πλατφόρμα films.dance.

Από το 2010 έως το 2016, η Ζωή συμμετείχε σε σημαντικές παραγωγές όπως το “Hors-Champ” της Michéle Noiret και τις παραγωγές της Dominique Duszynski, με το ντουέτο “Riff” να ταξιδεύει σε Γαλλία, Βέλγιο και Βραζιλία. Παράλληλα, το 2015-2016 συνεργάστηκε με τον Αμερικανό χορογράφο Bud Blumenthal για την παραγωγή του “Leaves of Grass”.

Η Ζωή έχει δημιουργήσει και παρουσιάσει πρωτοποριακές παραγωγές, όπως το “Μέσα στο πλήρες, συναντάμε εμάς”, που απέσπασε το βραβείο κοινού στο Rotterdam International Duet Choreographic Competition και το SzoloDuo Competition. Το έργο έχει παρουσιαστεί σε φεστιβάλ όπως το ARC for Dance Festival και συνεχίζει να περιοδεύει σε Ελλάδα και Ευρώπη. Το 2022-2023, συνεργάστηκε με το Ελβετικό Ίδρυμα Flux Laboratory of Athens, όπου παρουσίασε τις παραγωγές “This, does not exist” και “This is a good performance”. Το 2023, με την υποστήριξη του θεσμού «Όλη η Ελλάδα ένας Πολιτισμός», παρουσίασε τη δουλειά της στο Αρχαιολογικό Μουσείο της Χαλκίδας, ενώ το 2024 επέστρεψε με το έργο “hot dark matter”.

Πέρα από το καλλιτεχνικό της έργο, η Ζωή είναι και ψυχολόγος, απόφοιτη του τμήματος Ψυχολογίας του Παντείου Πανεπιστημίου, γεγονός που προσδίδει βάθος στη θεματολογία και στην ερμηνεία των έργων της. Τις επόμενες μέρες παρουσιάζει τη νέα της παραγωγή “Don’t” στο ΠΛΥΦΑ υπό την αιγίδα του Υπουργείου Πολιτισμού, συνεχίζοντας να καινοτομεί και να εμπνέει στη διεθνή σκηνή του σύγχρονου χορού με την ομάδα της Anema Dance Company.

Το Olafaq τη συνάντησε ένα κυριακάτικο πρωινό στον Κεραμεικό και η καθιερωμένη συνέντευξη των Common People πήγε κάπως έτσι…

– Όταν ήσουν παιδί τι έλεγες ότι θέλεις να γίνεις όταν μεγαλώσεις;  
Ήμουν χορεύτρια και ας μην το ήξερα ακόμα. Νιώθω ταυτόσημη του χορού από την αρχή που ξεκίνησα να χορεύω μέχρι και σήμερα, μέχρι και αύριο. Το μεγάλο μου όνειρο ήταν να ταξιδέψω όλο τον κόσμο με το χορό, να μάθω νέες κουλτούρες, να συμπεριληφθώ σε ξένες χώρες και να χορεύω με ταλαντούχα πλάσματα από όλον τον πλανήτη. Όταν τελείωσα την Επαγγελματική σχολή χορού εδώ στην Ελλάδα, έφυγα απευθείας στο Βέλγιο. Εκεί έμεινα 10 χρόνια. Ξυπνούσα από το όνειρο και η πραγματικότητά μου ήταν ίδια με αυτό. Όταν μπήκα στους Rosas, ξεκίνησαν τα ταξίδια. Παντού. Έγινα όσα ήθελα να γίνω από μικρή.

– Ποιος είναι ο ιδανικός ήχος για ένα ξυπνητήρι;
Το νιαούρισμα του Πάκο!

– Τι μουσική θα έπρεπε να παίζουν τα μεγάφωνα του μετρό;
Βίσση. Ποπ, Dance, με ωραία λόγια και χρώματα. Νιώθω την γκρι πόλη παντού και επιζητώ μία ελαφράδα. Το μετρό, θα ήταν ένας τόπος αφετηρίας μιας καλής και χαρούμενης ημέρας.

– Ποιο κομμάτι της Αθήνας σε εμπνέει πιο πολύ;
Με εμπνέει πολύ το περπάτημα, η βόλτα στην Αρεοπαγίτου. Στην παλιά Αθήνα, στην Πλάκα, στα Πετράλωνα.

– Αν είχες τη δύναμη τι θα άλλαζες στην Αθήνα;
Την άναρχη οικοδόμησή της. Το χάος των κτηρίων και την γκρίζα όψη τους.

– Τι θεωρείς μοντέρνο στην πόλη που ζεις;  
Τη συμπεριληπτικότητα. Αν και ακόμα δεν είναι αυθόρμητη. Είναι, όμως, εκεί ως σκέψη, ως μελλοντική πραγματικότητα και γι’ αυτό ευθύνεται η νέα γενιά που μάχεται να συμπεριληφθεί, να αλλάξει τα στερεότυπα, να ζει σε μία πόλη σύγχρονη, εξωστρεφή και απελευθερωμένη.

– Συμπλήρωσε τη φράση «Αθήνα σε αγαπάω αλλά…»
…θέλεις μπάνιο…

– Ποιο είναι το ιδανικό σημείο της πόλης για να διαβάσεις ένα βιβλίο;
Στο λόφο Φιλοπάππου. Πρόσφατα μετακόμισα στο Κουκάκι και έχει γίνει ο αγαπημένος μου τόπος.

– Ποιον διάσημο θα ήθελες να έχεις γείτονα;
Τη Florence Welch. Θα άκουγα συνέχεια μουσική και θα ήξερα ότι δίπλα μου βρίσκεται ένας άνθρωπος «λουσμένος» με φως.

– Τι αξιολογείς ως απαραίτητα στη δική σου “γεμάτη” ημέρα;
Την κίνηση. Την κίνηση από μέσα προς τα έξω. Το χορό.

– Ποια απόλαυση κρύβει για εσένα τις περισσότερες ενοχές;
Ο ελεύθερος χρόνος. Πάλευα χρόνια να κατανοήσω την αξία του ελεύθερου χρόνου, χωρίς ενοχές. Έχω μαθημένη τη συνεχή, αδιάκοπη εργασία και παραγωγή. Όμως, «δουλεύω» πάνω σε αυτό και έχω φτάσει σε ένα σημείο που αισθάνομαι λιγότερες ενοχές για τον ελεύθερο χρόνο μου.

– Ποιο κομμάτι της καθημερινότητάς σου σε ενοχλεί περισσότερο;  
Το πάρκινγκ.

– Τι είναι ευτυχία;
Το χορευτικό μοίρασμα. Η βαθιά επικοινωνία με τους χορευτές και η θεϊκή επικοινωνία με το θεατή. Η στιγμή της παράστασης, της χορευτικής απελευθέρωσης.

– Ο αγαπημένος σου αστικός μύθος για την Αθήνα;
Τα πνεύματα της οδού Πειραιώς. Αγαπώ πολύ τη φαντασία των ανθρώπων και αυτός ο μύθος έχει μέσα του, στην αφετηρία του κάτι το φεμινιστικό. Ο μύθος λέει ότι οι πολίτες της Αθήνας έβλεπαν στην Πειραιώς μαυροφορεμένους συγγενείς και φέρετρα, ζώα στον αέρα, άυλες οντότητες. Ο μύθος συνδέθηκε με το θάνατο ενός πολίτη, ο οποίος δολοφονήθηκε άδικα από ναύτες που προσπαθούσαν να βιάσουν κορίτσια που περνούσαν από εκείνο το σημείο.

– Ένα σημείο της Αθήνας που σε χτύπησε ο έρωτας κεραυνοβόλα;
Στο Κουκάκι.

– Ποιο είναι αυτό το στοιχείο που κάνει απλό έναν άνθρωπο (common people);
Η αυθεντικότητα και η ταπεινότητα. A common person is an authentic person. Εκτιμώ πολύ την αυθεντικότητα στους ανθρώπους και θεωρώ ότι όσο πιο ταπεινός είναι κάποιος, τόσο πιο αυθεντικός γίνεται.

 

– Ποιον στίχο τραγουδιού θα έκανες γκράφιτι σε έναν τοίχο;
«Never knew I was a dancer, till Delilah showed me how»

– Ποια γνωστή ταινία θα ήθελες να έχει γυριστεί στην Αθήνα;
Το “Joker”.

– Τι προτιμάς να φωτογραφίζεις στην πόλη;
Φωτογραφίζω συχνά. Παίρνω τη μηχανή μου και εστιάζω στα πρόσωπα. Παίρνω κοντινά πλάνα, δηλαδή σκέψεις που βρίσκονται στα βλέμματά των ανθρώπων.

– Μια λέξη που σου έχει κολλήσει στο μυαλό σαν τσίχλα;
Είναι πολύ συγκυριακή η ερώτηση, καθώς η «τσίχλα» στο καινούργιο μου έργο “Don’t” που παρουσιάζουμε αυτόν τον καιρό, έχει κυρίαρχη θέση. Όμως, το «φυσικά» είναι μία λέξη που ξεκίνησα να επιλέγω, ώστε να έχω μία θετική πρώτη αντίδραση στα πράγματα και, είναι αλήθεια ότι την χρησιμοποιώ πολύ συχνά πλέον.

– Είναι η Αθήνα μια πόλη που ξέρει να τα σπάει τη νύχτα;
Φυσικά! Δεν έχω συναντήσει άλλη πόλη που να κάνει αυτόν τον απίστευτο χαμό της Αθήνας. Ίσως στην Πορτογαλία να πω ότι το Πόρτο είναι αρκετά κοντά, όμως στην Ελλάδα έχει γίνει τρομερή επένδυση στη νύχτα. Αγαπώ τη νύχτα, όμως κοιμάμαι νωρίς. Αγαπώ τη νύχτα στην Αθήνα και αυτό με ωθεί να βγω έως το πρωί.

– Tι σημαίνει για εσένα η φράση «Η πόλη ανάποδα»;
Θα ήταν τέλειο να περπατάμε στα σύννεφα…

– Ποιο είναι το τελευταίο πράγμα που κάνεις πριν κοιμηθείς;
Χάδια και αγκαλιές με το γάτο μου. Ποτέ δεν είχα ως παιδί κάποιο ζώο συντροφιάς και τώρα πλέον θέλω να είμαι κοντά του και να μοιράζομαι μαζί του τις στιγμές ηρεμίας πριν τον ύπνο.

– Ποιο είναι το πιο ενδιαφέρον πράγμα που διάβασες στο Olafaq πρόσφατα;
Ένα άρθρο της Κάτιας Πολυχρόνη για την τεχνητή νοημοσύνη σε έναν διαρκώς μεταβαλλόμενο κόσμο. Αγαπώ την τεχνολογία και θεωρώ ότι επηρεάζει τα επαγγέλματα, το ανθρώπινο δυναμικό και τις ανθρώπινες σχέσεις. Ο άνθρωπος βρίσκεται σε μία μετάβαση.

– Με τι ασχολείσαι αυτόν τον καιρό; Τι ετοιμάζεις και ποια είναι τα σχεδιά σου για το μέλλον;
Το 2024 για εμένα είναι μία μαγική χρονιά! Αυτή την περίοδο παρουσιάζω τη νέα μου παραγωγή χορού στην Πλύφα, στις 30/11, 1/12, 7/12 και 8/12, στις 21.00. Το έργο αυτό πραγματοποιείται με την υποστήριξη και υπό την αιγίδα του Υπουργείου Πολιτισμού, γεγονός που με έχει χαροποιήσει ιδιαίτερα, γιατί νιώθω αυτή τη συμπερίληψη που αναφέραμε παραπάνω. Δραστηριοποιούμαι στην Ελλάδα μόλις τα τελευταία χρόνια και χαίρομαι να είμαι ενεργό μέλος της χορευτικής της σκηνής.

 

➪ ΙΝΦΟ για το σκονάκι σου: Instagram | Anema Dance Company | Facebook

 

 

Ακολουθήστε το OLAFAQ
στο Google News