Η Billie Supernatural (Βασιλική Μαλλή) είναι μια περίπτωση από μόνη της , τραγουδοποιός και αυτοδίδακτη μουσικός που ξεκίνησε την καλλιτεχνική της πορεία στα 15. Με σπουδές σαν Χημικός Μηχανικός , στην Ναυπηγική και το Σχέδιο Μόδας , κινείται με άνεση ανάμεσα στην επιστήμη και την τέχνη, φέρνοντας κάτι φρέσκο στην underground σκηνή της πόλης. Κάνει ένα ξέφρενο ανακάτεμα με τις αγαπημένες μας μουσικές , χώνοντας ρίμες και στίχους που στάζουν αλήθεια και ξεπροβάλλουν αναπάντεχα από μια άλλη εποχή, με στοιχεία που αποπνέουν τον ρομαντισμό μιας avant garde ρεμπέτισσας που μιλά για όσα οι άλλοι σωπαίνουν. Η Billie επιμελείται εκτός από το preproduction , την επίβλεψη παραγωγής, τις αφίσες, τα κουστούμια, το styling και την σκηνοθεσία και μονταζ για όλα της τα video clip.
Το πρώτο της άλμπουμ, “Σαν Κυρία” (2018), ηχογραφήθηκε σε ένα υπόγειο της Αθήνας, συνδυάζοντας ωμότητα και συναίσθημα. Με συνεργασίες από τη hip-hop σκηνή ( “Όλο σούρωναν” – feat.Taki Tsan) / (“My man my gun and I” – feat. Nikitas Klint) και psych reggae σκηνή (“Φεύγουμε χώρια” – feat Mario Daveli (Fundracar), η Billie εναντιώνεται σε κάθε μορφή καταπίεσης, αναδεικνύοντας την ατομική αυθεντικότητα.
Το νέο της άλμπουμ, “Ντάρμα”, μας συστήνει μια σουρεαλιστική Nu-disco αισθητική με cyberpunk vibes, σατιρίζοντας τη νοσταλγία για τα ’90s. Μέσα από την εντυπωσιακή μίξη disco punk, synth wave και drum and bass, η Billie μας ξεναγεί σε έναν κόσμο γεμάτο συμβολισμούς, όπου οι τρεις περσόνες της —παρελθόν, παρόν και μέλλον—συνδιαλέγονται για την αυτογνωσία.
Φωτ.: Πένυ Σωτηροπούλου / OLAFAQ
– Όταν ήσουν παιδί τι έλεγες ότι θέλεις να γίνεις όταν μεγαλώσεις;
Ήθελα να γίνω σχεδιάστρια ρούχων και τραγουδίστρια. Χαίρομαι που οι επιλογές μου μετά τις σπουδές οδήγησαν και στα δύο.
– Ποιος είναι ο ιδανικός ήχος για ένα ξυπνητήρι;
Μόνο ένας κλασικός πιστεύω θα άντεχε στο χρόνο χωρίς καταστροφή, θα πω. Strauss, “The Blue Danube Waltz”.
– Τι μουσική θα έπρεπε να παίζουν τα μεγάφωνα του μετρό;
Τραγούδια σκλαβιάς και μαύρης εργατιάς, τύπου σαν του “Po’ Lazarus” των James Carter the Prisoners.
– Ποιο κομμάτι της Αθήνας σε εμπνέει πιο πολύ;
Με εμπνέουν ιδιαιτέρως τα Εξάρχεια, πάντα κάτι εκεί γίνεται, πάντα κάτι βράζει εκεί. Έχει μια γνώριμη για μένα αναστάτωση το μέρος..
– Αν είχες τη δύναμη τι θα άλλαζες στην Αθήνα;
Θα ξανά – άνοιγα όλες τις καταλήψεις. Θα καταργούσα τα Αirbnb, θα μείωνα τα ενοίκια, πολλά θα άλλαζα! Στα Εξάρχεια, συγκεκριμένα, θα έβγαζα τις λαμαρίνες που μου στέκονται στο λαιμό, θα έδιωχνα τους μπάτσους και θα έφερνα πίσω το άγαλμα.
– Τι θεωρείς μοντέρνο στην πόλη που ζεις;
Μοντέρνοι μου φαίνονται οι νέοι χώροι τέχνης που έχουν ανοίξει στην Κυψέλη που λειτουργούν σαν κολεκτίβες και δημιουργούν την πολλά υποσχόμενη αίσθηση της κοινότητας καλλιτεχνών . Οι άνθρωποι που μπαίνουν με τσαμπουκά στο χώρο της τέχνης, μόνο με στυλ!
– Συμπλήρωσε τη φράση «Αθήνα σε αγαπάω αλλά…»
Μην γίνεις κάτι που δεν είσαι…
Φωτ.: Πένυ Σωτηροπούλου / OLAFAQ
– Ποιο είναι το ιδανικό σημείο της πόλης για να διαβάσεις ένα βιβλίο;
Σε μια αιώρα… Κάτω από δύο δέντρα… Στην παραλία… Σε μια όμορφη κρυφή αυλή… Στο καφενείο χαμηλά στην Καλλιδρομίου με ελληνικό.
– Ποιον διάσημο θα ήθελες να έχεις γείτονα;
Τον Robert Smith. Πιστεύω πως θα γινόμασταν πολύ καλοί φίλοι, θα ήταν ήσυχος και το μαλλί του θα μου έφτιαχνε τη διάθεση. Θα φτιάχναμε τσάι, θα πλέκαμε και θα με άφηνε να πειράζω τις γάτες του.
– Τι αξιολογείς ως απαραίτητα στη δική σου “γεμάτη” ημέρα;
Να έχω αρκετό ελεύθερο χρόνο για daydreaming με καφέ και μουσική , να γελάσω με κάτι πολύ, να δω θάλασσα ή να περπατήσω κατά προτίμηση στην φύση, σουλατσάρισμα στο κέντρο ή να δημιουργήσω κάτι καινούργιο.
– Ποια απόλαυση κρύβει για εσένα τις περισσότερες ενοχές;
Ο εθισμός μου στην ντοπαμίνη και η επιμονή μου σε καταστάσεις που την ενισχύουν.
– Ποιο κομμάτι της καθημερινότητάς σου σε ενοχλεί περισσότερο;
Η έλλειψη προσωπικού χρόνου. Χρειάζομαι πολύ παραπάνω χρόνο για να με φροντίσω όσο το δυνατόν καλύτερα. Και να μου δώσω όλα όσα χρειάζομαι σε καθημερινή βάση.
– Τι είναι ευτυχία;
Ευτυχία είναι να νιώθεις ότι δεν θα ήθελες να είσαι πουθενά αλλού αυτή την στιγμή από εκεί ακριβώς που βρίσκεσαι.
– Ο αγαπημένος σου αστικός μύθος για την Αθήνα;
Διάολε, το Σανατόριο στην Πάρνηθα, έχει κάτι το τραβηχτικό , γίνονται πραγματάκια διάφορα εκεί.
– Ένα σημείο της Αθήνας που σε χτύπησε ο έρωτας κεραυνοβόλα;
Αχ, αυτά τα κεραυνοβόλα, μας κάψανε! Συνειδητά στον έρωτα από κοινού ή δώσαμε! (2012, Εξάρχεια).
Φωτ.: Πένυ Σωτηροπούλου / OLAFAQ
– Ποιο είναι αυτό το στοιχείο που κάνει απλό έναν άνθρωπο (common people);
Δεν μου φαίνεται τίποτα απλό σε κανέναν άνθρωπο. Είμαστε σαν πυρηνικά εργοστάσια ορμονών έτοιμα να εκραγούν. Εντελώς, υπέροχα, περίπλοκοι.
– Ποιον στίχο τραγουδιού θα έκανες γκράφιτι σε έναν τοίχο;
«Stop chasing shadows, just enjoy the ride», των Morcheeba.
– Ποια γνωστή ταινία θα ήθελες να έχει γυριστεί στην Αθήνα;
To “Jurassic Park”, στην Αθήνα θα ήταν «Ουάου», Steven Spielberg!
– Τι προτιμάς να φωτογραφίζεις στην πόλη;
Μικρές διεξόδους αισιοδοξίας. Εκεί που οι άλλοι δεν τις βλέπουν, ή επιλέγουν να τις αγνοούν.
– Μια λέξη που σου έχει κολλήσει στο μυαλό σαν τσίχλα;
«Θα τρελαθώ»…
Φωτ.: Πένυ Σωτηροπούλου / OLAFAQ
– Είναι η Αθήνα μια πόλη που ξέρει να τα σπάει τη νύχτα;
Κέφι να υπάρχει παιδιά και πραγματάκια γίνονται!
– Tι σημαίνει για εσένα η φράση «Η πόλη ανάποδα»;
Όλα ώπα, όλοι έξω, όλοι ζάντα, λεφτά υπάρχουν, «no worries» και «Fuck the system!»… Όλα αυτά μαζί!
– Ποιο είναι το τελευταίο πράγμα που κάνεις πριν κοιμηθείς;
Ξαπλώνω στο πάτωμα δίπλα στην σόμπα και καίω λίγο πλατούλα…
– Με τι ασχολείσαι αυτόν τον καιρό; Τι ετοιμάζεις και ποια είναι τα σχέδιά σου για το μέλλον;
Αυτή την στιγμή είμαστε στο στούντιο, ολοκληρώνοντας τον δεύτερο δίσκο, και κάνουμε πρόβες για τα live που έρχονται εντός και εκτός Αθηνών. Παίζουμε 19/01 Λεωνίδιο Panjika Cooperative και θα επιστρέψουμε Αθήνα 31/01 Παρασκευή όπου παίζουμε full band στην ΠΛΥΦΑ γιορτάζοντας τον ερχομό του δεύτερου δίσκου ‘’Dharma’’ στο οποίο έχω γράψει την μουσική και τους στίχους και είναι μια αφήγηση συνειδητοποιήσεων ανάμεσα σε τρεις περσόνες μου, τοποθετημένες χρονικά στο παρόν στο παρελθόν και στο μέλλον. Θα παίξουμε ακόμα κομμάτια από το πρώτο άλμπουμ “Σαν Κυρία”. Έτσι για να μας μπει ζημιάρικα η χρονιά. Σας περιμένουμε!
