Ο Βαγγέλης Αμπατζής είναι ηθοποιός. Το 2016 ήταν υποψήφιος για το Βραβείο Κουν για Πρωτοεμφανιζόμενο ηθοποιό για την ερμηνεία του στην παράσταση Οι αναστατώσεις του οικότροφου Τέρλες (2016). Έχει συμμετάσχει στην κινηματογραφική ταινία μικρού μήκους “Mad Dogs” η οποία προβλήθηκε στο 6ο Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Κύπρου (2016). Φέτος, παίζει σε μια παράσταση από τις σημαντικότερες της σεζόν: Στο ”Ένας Εχθρός του Λαού” του Ίψεν σε σκηνοθεσία Γεωργίας Μαυραγάνη, στο θέατρο Ρεκτιφιέ. Μαζί με άλλους πέντε ηθοποιούς, θα αφηγηθεί και θα αναπαραστήσει την ιστορία της μικρής παραλιακής πόλης Skien (γενέτειρα του συγγραφέα), σαν δραματοποιημένο ντοκουμέντο μιας συνέλευσης, όπου όλο το παρασκήνιο και οι πολιτικοί και προσωπικοί χειρισμοί έρχονται σιγά-σιγά στην επιφάνεια.
Με ένα εκτενές κείμενό του με τίτλο «Μια κριτική της Κριτικής» ο Βαγγέλης ανακοίνωσε την άρνησή του να περιληφθεί στους υποψήφιους για τα βραβεία 2022-2023 της Ελληνικής Ένωσης Κριτικών Θεάτρου και Παραστατικών Τεχνών. Ο ηθοποιός είχε προταθεί για τον ρόλο του στην παράσταση “Και εφύτευσεν ο Θεός Παράδεισον”. Μες στην επιστολή του έθεσε δύο βασικά ερωτήματα σχετικά με το με ποιους όρους γίνονται οι βραβεύσεις και με το τι παράγει η κουλτούρα των βραβεύσεων. Μπορείτε να την διαβάσετε εδώ.
Αλλά πρώτα, δείτε τι απάντησε στο καθιερωμένο, πια, ερωτηματολόγιο των Common People του Olafaq. Μοιάζει λιγάκι κυνικός στις απαντήσεις του, αλλά όχι. Ο Βαγγέλης είναι ανοιχτά και ανερυθρίαστα πολιτικός και πολιτικοποιημένος -όπως ίσως θα έπρεπε να είναι περισσότεροι καλλιτέχνες…
– Όταν ήσουν παιδί τι έλεγες ότι θέλεις να γίνεις όταν μεγαλώσεις;
Ηθοποιός αν θυμάμαι καλά.
– Ποιος είναι ο ιδανικός ήχος για ένα ξυπνητήρι;
Δυνατός γιατί κοιμάμαι βαριά.
– Τι μουσική θα έπρεπε να παίζουν τα μεγάφωνα του μετρό;
Μια νότα μόνο. Ούτως η άλλως κανείς δεν προσέχει τη μουσική από τα μεγάφωνα του μετρό.
– Ποιο κομμάτι της Αθήνας σε εμπνέει πιο πολύ;
Από την Πατησίων και κάτω μάλλον. Προς Αχαρνών, Λιοσίων κλπ. Εκεί υπάρχουν κανονικοί άνθρωποι και όχι τουρίστες και αστυνομικοί που τείνουν να γίνουν πλειοψηφία στις άλλες περιοχές.
– Αν είχες τη δύναμη τι θα άλλαζες στην Αθήνα;
Θα την έκανα απρόσιτη στις μαφίες, στους πλούσιους τουρίστες, σ’ αυτούς που αγοράζουν ολόκληρες γειτονιές και τις κάνουν αβίωτες για την πλειοψηφία των ανθρώπων.
– Τι θεωρείς μοντέρνο στην πόλη που ζεις;
Τίποτα. Όλα πασχίζουν να φανούν μοντέρνα ενώ δεν είναι.
– Συμπλήρωσε τη φράση «Αθήνα σε αγαπάω αλλά…»
…εσύ έτσι κι έτσι.
– Ποιο είναι το ιδανικό σημείο της πόλης για να διαβάσεις ένα βιβλίο;
Το σπίτι μου!
– Ποιον διάσημο θα ήθελες να έχεις γείτονα;
Κανέναν! Οι διασημότητες βλάπτουν σοβαρά τα ενοίκια.
– Τι αξιολογείς ως απαραίτητα στη δική σου “γεμάτη” ημέρα;
Τις στιγμές ξεκούρασης σπίτι μου ή σε καμία πλατεία. Αλλά οι πλατείες είναι υπό εξαφάνιση. Άρα σπίτι μου.
– Ποια απόλαυση κρύβει για εσένα τις περισσότερες ενοχές;
Να τρώω πάστες.
– Ποιο κομμάτι της καθημερινότητάς σου σε ενοχλεί περισσότερο;
Να περνάω κάθε μέρα από την πλατεία Εξαρχείων και να βλέπω αυτό το χάλι με τις λαμαρίνες και τους ματατζήδες. Να συνεχίζω μετά προς πλατεία Βάθη και να βλέπω ανθρώπους-ερείπια που οι αρχές αντιμετωπίζουν ως σκουπίδια που πρέπει να χωθούν “κάτω από το χαλί”.
– Τι είναι ευτυχία;
Οι σπάνιες παρέες.
– Ο αγαπημένος σου αστικός μύθος για την Αθήνα;
Δεν είναι αστικός μύθος, αλλά κάποτε θυμάμαι ότι τη λέγανε πόλη του φωτός….
– Ένα σημείο της Αθήνας που σας χτύπησε ο έρωτας κεραυνοβόλα;
Το Εθνικό θέατρο που γνωριστήκαμε με τη σύντροφό μου.
– Ποιο είναι αυτό το στοιχείο που κάνει απλό έναν άνθρωπο (common people);
Η κοινωνική του τάξη.
– Ποιον στίχο τραγουδιού θα έκανες γκράφιτι σε έναν τοίχο;
Every job they offer you is to keep you out the dock, από το “Career Opportunities” των Clash.
– Ποια γνωστή ταινία θα ήθελες να έχει γυριστεί στην Αθήνα;
Ο Πλανήτης των Πιθήκων.
– Τι προτιμάς να φωτογραφίζεις στην πόλη;
Δεν βγάζω καλές φωτογραφίες. Δεν φωτογραφίζω τίποτα.
– Μια λέξη που σου έχει κολλήσει στο μυαλό σαν τσίχλα;
Ευτυχώς καμία.
– Είναι η Αθήνα μια πόλη που ξέρει να τα σπάει τη νύχτα;
Δεν είμαι σίγουρος. Σίγουρα όμως όταν τα σπάει το κάνει με το άγχος και τη βαρβαρότητα των ανθρώπων που θέλουν να προλάβουν να ξεσπάσουν τις Παρασκευές και τα Σάββατα.
– Tι σημαίνει για εσένα η φράση «Η πόλη ανάποδα»;
Μου φέρνει στο μυαλό ένα ενωτικό σχήμα που κατέβηκε στις εκλογές της Θεσσαλονίκης. Αρκετά ελπιδοφόρο.
– Ποιο είναι το τελευταίο πράγμα που κάνεις πριν κοιμηθείς;
Να διαβάσω καμία σελίδα από το βιβλίο κάθε εποχή.
– Ποιο είναι το πιο ενδιαφέρον πράγμα που διάβασες στο Olafaq πρόσφατα;
Η στήλη του “είδαμε πρόβα”. Ωραίες συνεντεύξεις. Ωραίες φωτογραφίες. Ωραίες παρουσιάσεις παραστάσεων.
– Ποια είναι τα σχέδιά σου για το μέλλον; Τι ετοιμάζεις για τον επόμενο καιρό;
Να πάω ωραίες διακοπές διαρκείας μακριά από την Αθήνα!
➸ ΙΝΦΟ για το σκονάκι σου: Facebook | Προπώληση για την παράσταση ”Ένας Εχθρός του λαού”
Ο Βαγγέλης Αμπατζής είναι ηθοποιός. Το 2016 ήταν υποψήφιος για το Βραβείο Κουν για Πρωτοεμφανιζόμενο ηθοποιό για την ερμηνεία του στην παράσταση Οι αναστατώσεις του οικότροφου Τέρλες (2016). Έχει συμμετάσχει στην κινηματογραφική ταινία μικρού μήκους “Mad Dogs” η οποία προβλήθηκε στο 6ο Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Κύπρου (2016). Φέτος, παίζει σε μια παράσταση από τις σημαντικότερες της σεζόν: Στο ”Ένας Εχθρός του Λαού” του Ίψεν σε σκηνοθεσία Γεωργίας Μαυραγάνη, στο θέατρο Ρεκτιφιέ. Μαζί με άλλους πέντε ηθοποιούς, θα αφηγηθεί και θα αναπαραστήσει την ιστορία της μικρής παραλιακής πόλης Skien (γενέτειρα του συγγραφέα), σαν δραματοποιημένο ντοκουμέντο μιας συνέλευσης, όπου όλο το παρασκήνιο και οι πολιτικοί και προσωπικοί χειρισμοί έρχονται σιγά-σιγά στην επιφάνεια.
Με ένα εκτενές κείμενό του με τίτλο «Μια κριτική της Κριτικής» ο Βαγγέλης ανακοίνωσε την άρνησή του να περιληφθεί στους υποψήφιους για τα βραβεία 2022-2023 της Ελληνικής Ένωσης Κριτικών Θεάτρου και Παραστατικών Τεχνών. Ο ηθοποιός είχε προταθεί για τον ρόλο του στην παράσταση “Και εφύτευσεν ο Θεός Παράδεισον”. Μες στην επιστολή του έθεσε δύο βασικά ερωτήματα σχετικά με το με ποιους όρους γίνονται οι βραβεύσεις και με το τι παράγει η κουλτούρα των βραβεύσεων. Μπορείτε να την διαβάσετε εδώ.
Αλλά πρώτα, δείτε τι απάντησε στο καθιερωμένο, πια, ερωτηματολόγιο των Common People του Olafaq. Μοιάζει λιγάκι κυνικός στις απαντήσεις του, αλλά όχι. Ο Βαγγέλης είναι ανοιχτά και ανερυθρίαστα πολιτικός και πολιτικοποιημένος -όπως ίσως θα έπρεπε να είναι περισσότεροι καλλιτέχνες…
– Όταν ήσουν παιδί τι έλεγες ότι θέλεις να γίνεις όταν μεγαλώσεις;
Ηθοποιός αν θυμάμαι καλά.
– Ποιος είναι ο ιδανικός ήχος για ένα ξυπνητήρι;
Δυνατός γιατί κοιμάμαι βαριά.
– Τι μουσική θα έπρεπε να παίζουν τα μεγάφωνα του μετρό;
Μια νότα μόνο. Ούτως η άλλως κανείς δεν προσέχει τη μουσική από τα μεγάφωνα του μετρό.
– Ποιο κομμάτι της Αθήνας σε εμπνέει πιο πολύ;
Από την Πατησίων και κάτω μάλλον. Προς Αχαρνών, Λιοσίων κλπ. Εκεί υπάρχουν κανονικοί άνθρωποι και όχι τουρίστες και αστυνομικοί που τείνουν να γίνουν πλειοψηφία στις άλλες περιοχές.
– Αν είχες τη δύναμη τι θα άλλαζες στην Αθήνα;
Θα την έκανα απρόσιτη στις μαφίες, στους πλούσιους τουρίστες, σ’ αυτούς που αγοράζουν ολόκληρες γειτονιές και τις κάνουν αβίωτες για την πλειοψηφία των ανθρώπων.
– Τι θεωρείς μοντέρνο στην πόλη που ζεις;
Τίποτα. Όλα πασχίζουν να φανούν μοντέρνα ενώ δεν είναι.
– Συμπλήρωσε τη φράση «Αθήνα σε αγαπάω αλλά…»
…εσύ έτσι κι έτσι.
– Ποιο είναι το ιδανικό σημείο της πόλης για να διαβάσεις ένα βιβλίο;
Το σπίτι μου!
– Ποιον διάσημο θα ήθελες να έχεις γείτονα;
Κανέναν! Οι διασημότητες βλάπτουν σοβαρά τα ενοίκια.
– Τι αξιολογείς ως απαραίτητα στη δική σου “γεμάτη” ημέρα;
Τις στιγμές ξεκούρασης σπίτι μου ή σε καμία πλατεία. Αλλά οι πλατείες είναι υπό εξαφάνιση. Άρα σπίτι μου.
– Ποια απόλαυση κρύβει για εσένα τις περισσότερες ενοχές;
Να τρώω πάστες.
– Ποιο κομμάτι της καθημερινότητάς σου σε ενοχλεί περισσότερο;
Να περνάω κάθε μέρα από την πλατεία Εξαρχείων και να βλέπω αυτό το χάλι με τις λαμαρίνες και τους ματατζήδες. Να συνεχίζω μετά προς πλατεία Βάθη και να βλέπω ανθρώπους-ερείπια που οι αρχές αντιμετωπίζουν ως σκουπίδια που πρέπει να χωθούν “κάτω από το χαλί”.
– Τι είναι ευτυχία;
Οι σπάνιες παρέες.
– Ο αγαπημένος σου αστικός μύθος για την Αθήνα;
Δεν είναι αστικός μύθος, αλλά κάποτε θυμάμαι ότι τη λέγανε πόλη του φωτός….
– Ένα σημείο της Αθήνας που σας χτύπησε ο έρωτας κεραυνοβόλα;
Το Εθνικό θέατρο που γνωριστήκαμε με τη σύντροφό μου.
– Ποιο είναι αυτό το στοιχείο που κάνει απλό έναν άνθρωπο (common people);
Η κοινωνική του τάξη.
– Ποιον στίχο τραγουδιού θα έκανες γκράφιτι σε έναν τοίχο;
Every job they offer you is to keep you out the dock, από το “Career Opportunities” των Clash.
– Ποια γνωστή ταινία θα ήθελες να έχει γυριστεί στην Αθήνα;
Ο Πλανήτης των Πιθήκων.
– Τι προτιμάς να φωτογραφίζεις στην πόλη;
Δεν βγάζω καλές φωτογραφίες. Δεν φωτογραφίζω τίποτα.
– Μια λέξη που σου έχει κολλήσει στο μυαλό σαν τσίχλα;
Ευτυχώς καμία.
– Είναι η Αθήνα μια πόλη που ξέρει να τα σπάει τη νύχτα;
Δεν είμαι σίγουρος. Σίγουρα όμως όταν τα σπάει το κάνει με το άγχος και τη βαρβαρότητα των ανθρώπων που θέλουν να προλάβουν να ξεσπάσουν τις Παρασκευές και τα Σάββατα.
– Tι σημαίνει για εσένα η φράση «Η πόλη ανάποδα»;
Μου φέρνει στο μυαλό ένα ενωτικό σχήμα που κατέβηκε στις εκλογές της Θεσσαλονίκης. Αρκετά ελπιδοφόρο.
– Ποιο είναι το τελευταίο πράγμα που κάνεις πριν κοιμηθείς;
Να διαβάσω καμία σελίδα από το βιβλίο κάθε εποχή.
– Ποιο είναι το πιο ενδιαφέρον πράγμα που διάβασες στο Olafaq πρόσφατα;
Η στήλη του “είδαμε πρόβα”. Ωραίες συνεντεύξεις. Ωραίες φωτογραφίες. Ωραίες παρουσιάσεις παραστάσεων.
– Ποια είναι τα σχέδιά σου για το μέλλον; Τι ετοιμάζεις για τον επόμενο καιρό;
Να πάω ωραίες διακοπές διαρκείας μακριά από την Αθήνα!