Γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Ρέθυμνο. Ολοκλήρωσε τις σπουδές της στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου και στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης και Επικοινωνίας του Εθνικού Καποδιστριακού, αλλά κάτι έλλειπε από τη συνταγή, οπότε κατά την πρώτη περίοδο της καραντίνας, αποφάσισε να επαναλάβει τις πανελλήνιες εξετάσεις και τώρα πλέον έχει ολοκληρώσει και τις σπουδές της στο Τμήμα Φιλολογίας Αθηνών. Ναι, η Στέλλα είναι ένα πολύ εργατικό κορίτσι, και έχει καταφέρει πολλά στη ζωή της, αν και τώρα είναι σταθερά ταγμένη στην μεγάλη τέχνη που από μικρή αγαπούσε. Έχει δουλέψει στο θέατρο, στον κινηματογράφο, στην τηλεόραση και από τα τρία αυτά μεγάλα, για την ζωή ενός ηθοποιού, μέσα αποκομίζει όχι μόνο επιτυχίες, αλλά και μεγάλες εμπειρίες ζωής.
Φέτος τη βλέπουμε στο “Ναυάγιο” του Mega, μια σειρά που ξεκίνησε δυναμικά υποσχόμενη πολλές εκπλήξεις και ανατροπές στη ζωή των χαρακτήρων. Αλλά χάρη στην εργατικότητά της έχει καταφέρει ήδη να αφήσει το στίγμα της στις τηλεοπτικές “Άγριες Μέλισσες” και στις θεατρικές “Φοίνισσες” (του Εθνικού) σε σκηνοθεσία Γιάννη Μόσχου για το Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου, μέχρι την παράσταση «Μόμο» της Ελένης Ευθυμίου, την παράσταση «Ορέστης» του Γιάννη Αναστασάκη και τη συμμετοχή της στο “Τελευταίο σημείωμα” του Παντελή Βούλγαρη, η Στέλλα υπηρετεί την υποκριτική με εργατικότητα και αγάπη.
Πάντα χαμογελαστή, αγαπά τον χορό και τον αθλητισμό ενώ δε σταματά να εξελίσσεται συνεχώς μέσα από σεμινάρια υποκριτικής τραγουδιού και χορού.
Αποκαλεί τον εαυτό της τελειομανή και αγχώδη, και στο αγαπημένο της νησί πάντα βρίσκει καταφύγιο και ηρεμία.
Φέτος τη βλέπουμε στο “Ναυάγιο” του Mega, μια σειρά που ξεκίνησε δυναμικά υποσχόμενη πολλές εκπλήξεις και ανατροπές στη ζωή των χαρακτήρων. Εμείς συναντήσαμε την Στέλλα κοντά στην πλατεία της Πανόρμου και η ανάκριση του ομάδας του Olafaq πήγε κάπως έτσι…
Φωτ.: Γιάννης Παπαϊωάννου / Olafaq
– Όταν ήσουν παιδί τι έλεγες ότι θέλεις να γίνεις όταν μεγαλώσεις;
Η απάντηση μου ήταν πάντα διπλή. Γιατρός και ηθοποιός, δικηγόρος και ηθοποιός, αρχιτέκτονας και ηθοποιός, δασκάλα και ηθοποιός. Συνδύαζα αυτό που το κοινωνικό μου περιβάλλον ήθελε να ακούσει με αυτό που ήθελα εγώ να κάνω.
– Ποιος είναι ο ιδανικός ήχος για ένα ξυπνητήρι;
Δεν υπάρχει. Θα έπρεπε να απαγορευτούν τα ξυπνητήρια. Και εφόσον κανένας ήχος δεν είναι ιδανικός για ξυπνητήρι επιλέγω τον λιγότερο μελωδικό και τον πιο δυνατό για να καταφέρω να ξυπνησω.
– Τι μουσική θα έπρεπε να παίζουν τα μεγάφωνα του μετρό;
Ανάλογα τον σταθμό, την ώρα και την μέρα θα μπορούσαν να ακουστούν όλα τα είδη μουσικής.
– Ποιο κομμάτι της Αθήνας σε εμπνέει πιο πολύ;
Τα Εξάρχεια. Η φασαρία και η απλότητά τους.
– Αν είχες τη δύναμη τι θα άλλαζες στην Αθήνα;
Τα σκουπίδια, το καυσαέριο, την απουσία δέντρων. Ζούμε σε μία όμορφη πόλη που μαραζώνει επειδή δεν την φροντίζουμε.
– Τι θεωρείς μοντέρνο στην πόλη που ζεις;
Μοντέρνο θεωρώ την αρμονική συνύπαρξη παλιών και νέων στοιχείων προσαρμοσμένα στη σύγχρονη εποχή. Μοντέρνο είναι για μένα το Μουσείο της Ακρόπολης.
– Συμπλήρωσε τη φράση «Αθήνα σε αγαπάω αλλά…»
…το Ρέθυμνο είναι το καταφύγιο μου.
Φωτ.: Γιάννης Παπαϊωάννου / Olafaq
– Ποιο είναι το ιδανικό σημείο της πόλης για να διαβάσεις ένα βιβλίο;
Διονυσίου Αεροπαγίτου, στα πεζούλια κάτω από το Ηρώδειο. Έχω κάνει ολόκληρες εργασίες σ’ εκείνα τα πεζούλια.
– Ποιον διάσημο θα ήθελες να έχεις γείτονα;
Δεν έχω προτίμηση. Αρκεί να μην βάζει δυνατά τη μουσική τα μεσημέρια και να αγαπάει τους σκύλους.
– Τι αξιολογείς ως απαραίτητα στη δική σου “γεμάτη” ημέρα;
Ο,τιδήποτε με κάνει να νιώθω δημιουργική, ασφαλή και χαρούμενη. Αυτά μπορεί να αλλάζουν ανά περίοδο και καταστάσεις.
– Ποια απόλαυση κρύβει για εσένα τις περισσότερες ενοχές;
Η κρέπα σοκολάτα-μπισκότο στις 12 το βράδυ.
– Ποιο κομμάτι της καθημερινότητάς σου σε ενοχλεί περισσότερο;
Το άγχος και η τελειομανεία μου σε συνδυασμό με την έλλειψη χρόνου και τους γρήγορους ρυθμούς.
– Τι είναι ευτυχία;
Μία δημιουργική μέρα στην δουλειά. Χαρούμενες στιγμές με τους ανθρώπους μου. Ο πρωινός καφές. Τα λαμπάκια από το χριστουγεννιάτικο δέντρο. Ένα ταξίδι. Η πρώτη βουτιά του καλοκαιριού.
– Ο αγαπημένος σου αστικός μύθος για την Αθήνα;
Ο μύθος της “Υπόγειας πόλης”: η θεωρία πως ολόκληρη η πόλη των Αθηνών συνδέεται με υπόγειες στοές, οι οποίες έχουν τρεις βασικές πύλες.
Φωτ.: Γιάννης Παπαϊωάννου / Olafaq
– Ένα σημείο της Αθήνας που σε χτύπησε ο έρωτας κεραυνοβόλα;
Στον δρόμο κάτω από το σπίτι μου.
– Ποιο είναι αυτό το στοιχείο που κάνει απλό έναν άνθρωπο (common people);
Η ταπεινότητα.
– Ποιον στίχο τραγουδιού θα έκανες γκράφιτι σε έναν τοίχο;
Δεν θα έγραφα στίχο από τραγούδι σε τοίχο -είναι κάτι προσωπικό και ίσως να μην αφορά όλους τους ανθρώπους που θα το έβλεπαν. Θα άφηνα λευκό τον τοίχο για να ζωγραφιστεί από κάποιον καλλιτέχνη με μία όμορφη ζωγραφιά που θα την κοιτούσε κάποιος κάθε μέρα και θα χαμογελούσε. Όπως τα ανεστραμμένα χέρια σε θέση προσευχής στην Περαιώς.
– Ποια γνωστή ταινία θα ήθελες να έχει γυριστεί στην Αθήνα;
Ο Μπάτμαν.
– Τι προτιμάς να φωτογραφίζεις στην πόλη;
Τον σκύλο μου στα διάφορα μέρη της πόλης που παμε βόλτα.
– Μια λέξη που σου έχει κολλήσει στο μυαλό σαν τσίχλα;
«Παρόν».
Φωτ.: Γιάννης Παπαϊωάννου / Olafaq
– Είναι η Αθήνα μια πόλη που ξέρει να τα σπάει τη νύχτα;
Είναι σίγουρα μία πόλη που σου δίνει την ευκαιρία να τα σπάσεις εσύ και οι φίλοι σου.
– Ποιο είναι το τελευταίο πράγμα που κάνεις πριν κοιμηθείς;
Κοιτάζω το πρόγραμμα της επόμενης μέρας.
– Ποια είναι τα σχέδιά σου για το μέλλον; Τι ετοιμάζεις για τον επόμενο καιρό;
Προς το παρόν κάνω γυρίσματα για το “Ναυάγιο” και είμαι ευγνώμων που είμαι σε αυτήν την παραγωγή. Ελπίζω το μέλλον να φέρει όμορφες συνεργασίες δίπλα σε φωτεινούς ανθρώπους και τα σχέδια μου επικεντρώνονται σε αυτό.
