Ο Σπύρος Αγγελόπουλος είναι από εκείνους τους καλλιτέχνες που μοιάζουν να ακροβατούν ανάμεσα στο παραδοσιακό και το επαναστατικό. Γεννημένος στην Αθήνα, μεγάλωσε σε έναν κόσμο που τον προετοίμασε όχι μόνο για να δημιουργεί, αλλά και για να αμφισβητεί. Από τη ζωγραφική που σπούδασε στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών έως την υποκριτική στο STUDIO 4 του Λος Άντζελες, ο Σπύρος διαμορφώνει την τέχνη του σαν μια σύνθεση αρχέγονου και μοντέρνου, απλότητας και πολυπλοκότητας.
Ως περφόρμερ, έχει «παίξει» με το φως και τη σκιά του πολιτισμού: από το Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος έως το Πανεπιστήμιο Κολούμπια της Νέας Υόρκης και το Υπουργείο Πολιτισμού. Κι αν οι παραστάσεις του, όπως η “Θεογονία” και ο “Καραγκιόζης Εν Μικρά Ασία”, μοιάζουν με φόρο τιμής στο παρελθόν, στην ουσία λειτουργούν σαν σύγχρονα μανιφέστα. Με στόχο να εκσυγχρονίσει το Θέατρο Σκιών, εισάγει τεχνικές πολυμέσων και σύγχρονες αφηγηματικές προσεγγίσεις, χωρίς όμως να προδώσει την πολιτισμική ταυτότητα αυτού του παραδοσιακού θεάματος.
Προσηλωμένος στην τέχνη του αλλά και στη φιλοσοφία της καθημερινότητας, ο Αγγελόπουλος εμπνέεται από την Αθήνα – ή καλύτερα, από την αντιφατική της φύση. Η Δυτική Αττική, με τις ατέλειες και την ωμή της γοητεία, γίνεται για εκείνον πηγή έμπνευσης. Στον ελεύθερο χρόνο του, αφήνει την τέχνη να συνδιαλέγεται με το σώμα του μέσω του Μπραζίλιαν Ζίου Ζίτσου, μια μορφή πολεμικής τέχνης που, όπως και το θέατρο σκιών, παντρεύει την τεχνική με τη δημιουργικότητα.
Με τον σαμουράι να παραμένει το παιδικό του όνειρο και το όραμά του να παρουσιάσει Θέατρο Σκιών στην Επίδαυρο να φωτίζει το μέλλον, ο Σπύρος Αγγελόπουλος συνεχίζει να δείχνει πως η τέχνη μπορεί να είναι τόσο ανατρεπτική όσο και βαθιά ανθρώπινη. Στις παραστάσεις του και στη ζωή του, διακρίνεται ένας μόνιμος διάλογος: ανάμεσα στο χθες και στο αύριο, στο φως και τη σκιά, στο παραδοσιακό και το πρωτοποριακό.
Το OLAFAQ τον συνάντησε μια μέρα στο Κουκάκι και η καθιερωμένη ανάκριση των Common People πήγε κάπως έτσι…
Φωτ.: Γιάννης Παπαϊωάννου / OLAFAQ
– Όταν ήσουν παιδί τι έλεγες ότι θέλεις να γίνεις όταν μεγαλώσεις;
Σαμουράι.
– Ποιος είναι ο ιδανικός ήχος για ένα ξυπνητήρι;
Η μουσική του Καραγκιόζη.
– Τι μουσική θα έπρεπε να παίζουν τα μεγάφωνα του μετρό;
Μπαχ ή Μουνίρ Μπασίρ.
– Ποιο κομμάτι της Αθήνας σε εμπνέει πιο πολύ;
Η Δυτική Αττική.
– Αν είχες τη δύναμη τι θα άλλαζες στην Αθήνα;
Θα έσβηνα το 95% των γκράφιτι.
– Τι θεωρείς μοντέρνο στην πόλη που ζεις;
Τίποτα και όλα.
– Συμπλήρωσε τη φράση «Αθήνα σε αγαπάω αλλά…»
«…αλλά σταμάτα να μαϊμουδίζεις…».
Φωτ.: Γιάννης Παπαϊωάννου / OLAFAQ
– Ποιο είναι το ιδανικό σημείο της πόλης για να διαβάσεις ένα βιβλίο;
Παντού, γιατί μου αρέσουν τα audiobooks.
– Ποιον διάσημο θα ήθελες να έχεις γείτονα;
Από αυτούς που έχουν φύγει, τον Δημήτρη Χορν. Από σημερινούς, τον Χάρη Φραγκούλη (να κάνουμε σπάρινγκ).
– Τι αξιολογείς ως απαραίτητα στη δική σου “γεμάτη” ημέρα;
Τη ζωγραφική, το Μπραζίλιαν Ζίου Ζίτσου, να βλέπω την κόρη μου.
– Ποια απόλαυση κρύβει για εσένα τις περισσότερες ενοχές;
Το σεξ.
– Ποιο κομμάτι της καθημερινότητάς σου σε ενοχλεί περισσότερο;
Η γραφειοκρατεία.
– Τι είναι ευτυχία;
Δεν την έχω βρει.
Φωτ.: Γιάννης Παπαϊωάννου / OLAFAQ
– Ο αγαπημένος σου αστικός μύθος για την Αθήνα;
Το ψέκασμα.
– Ένα σημείο της Αθήνας που σε χτύπησε ο έρωτας κεραυνοβόλα;
Στο καφενείο-μεζεδοπωλείο «Αστάρι» στον Κεραμεικό.
– Ποιο είναι αυτό το στοιχείο που κάνει απλό έναν άνθρωπο (common people);
Το να είναι ταπεινός.
– Ποιον στίχο τραγουδιού θα έκανες γκράφιτι σε έναν τοίχο;
«Two dead ends and you still have to choose», από το “Fumbling with the Blues” του Tom Waits.
– Ποια γνωστή ταινία θα ήθελες να έχει γυριστεί στην Αθήνα;
Το “Frantic” του Πολάνσκι.
– Τι προτιμάς να φωτογραφίζεις στην πόλη;
Τίποτα.
Φωτ.: Γιάννης Παπαϊωάννου / OLAFAQ
– Μια λέξη που σου έχει κολλήσει στο μυαλό σαν τσίχλα;
«Σ’αγαπώ».
– Είναι η Αθήνα μια πόλη που ξέρει να τα σπάει τη νύχτα;
Τα σπάει πολύ δυνατά. Αλλά παλαιότερα τα έσπαγε καλύτερα.
– Tι σημαίνει για εσένα η φράση «Η πόλη ανάποδα»;
Για εμένα πάντα ανάποδη είναι… άρα… καθημερινότητα.
– Ποιο είναι το τελευταίο πράγμα που κάνεις πριν κοιμηθείς;
Βλέπω βιντεο για το Μπραζίλιαν Ζίου Ζίτσου.
– Με τι ασχολείσαι αυτόν τον καιρό; Τι ετοιμάζεις και ποια είναι τα σχεδιά σου για το μέλλον;
Ασχολούμαι με το Μπραζίλιαν Ζίου Ζίτσου. Ετοιμάζω την παράσταση μου “Apocalypse 7718”. Και για το μέλλον πιστεύω κι ελπίζω να παίξω κάποια μέρα Θέατρο Σκιών στην Επίδαυρο.
