Ο Πάρις Κούτσικος, (γνωστός και ως parisκο), γεννήθηκε το 1967 στη Φλωρεντία και σήμερα ζει μόνιμα στην Αθήνα. Ξεκίνησε τις σπουδές του στην Αρχιτεκτονική στο Università degli Studi di Firenze (1986-88), αλλά γρήγορα στράφηκε στη Γραφιστική, σπουδάζοντας στον ΑΚΤΟ (1991-93) και Visual Communication Design (BA-Hons) στο Middlesex University στο Λονδίνο (1993-94). Το 1995, μαζί με τον Νίκο Χατζόπουλο, ίδρυσαν τις εκδόσεις ΟΞΥ, με στόχο να προσφέρουν μια νέα, φρέσκια ματιά στον εκδοτικό χώρο της εποχής. Η ομάδα του ΟΞΥ δημιούργησε και επιμελήθηκε διάφορα περιοδικά, όπως το ΟΞΥ, το PROPAGANDA, και το CARPE DIEM, τα οποία ξεχώρισαν για την πρωτοποριακή αισθητική τους και κέρδισαν την προσοχή ενός κοινού που αναζητούσε κάτι διαφορετικό.
Ως δημιουργός, ο Πάρις επικεντρώνεται σε πειραματικές προσεγγίσεις, δίνοντας έμφαση στην ιδιαιτερότητα κάθε έργου που αναλαμβάνει. Πιστεύει στη δύναμη της συνεργασίας και της ομαδικής δουλειάς, κάτι που αντικατοπτρίζεται στις πολυάριθμες συνεργασίες του με επαγγελματίες και καλλιτέχνες του κλάδου του. Το έργο του καλύπτει ένα ευρύ φάσμα γραφιστικών εφαρμογών, από σχεδιασμό γραμματοσειρών και τοιχογραφίες, μέχρι street art, μεταξοτυπία, χαρακτική, και installations. Ενδεικτικά, έχει επιμεληθεί τα προγράμματα του Εθνικού Θεάτρου, έχει αναλάβει τον επικοινωνιακό σχεδιασμό για το 50ό Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης και το Φεστιβάλ Βωβούσας, και έχει δημιουργήσει πολλά βιβλία και ειδικές εκδόσεις για εταιρίες και ιδιώτες. Το έργο του έχει αναγνωριστεί πολλές φορές, τόσο στην Ελλάδα όσο και διεθνώς. Από το 2013, μοιράζεται τις γνώσεις του διδάσκοντας στο τμήμα BTEC Foundation in Art, Design & Media Practice των σχολών Δούκα.
– Όταν ήσουν παιδί τι έλεγες ότι θέλεις να γίνεις όταν μεγαλώσεις; Είχα διάφορες ιδέες, από αστροναύτης μέχρι σκουπιδιάρης και από αρχαιολόγος μέχρι αρχιτέκτονας. Αλλά, ως έφηβος με είχαν συνεπάρει η μουσική και ο σχεδιασμός γενικά. Τελικά, με κέρδισε ο γραφιστικός σχεδιασμός. Ωστόσο, δεν είμαι ακόμα σίγουρος για το τι θέλω να γίνω όταν μεγαλώσω…
– Ποιος είναι ο ιδανικός ήχος για ένα ξυπνητήρι; Ροή νερού. Το ξέρω, άλλους τους κοιμίζει…
– Τι μουσική θα έπρεπε να παίζουν τα μεγάφωνα του μετρό; Brian Eno – Ambient 1: Music for Airports, Hiroshi Yoshimura – Flora, Ryuichi Sakamotο… Τέτοια πράγματα.
– Ποιο κομμάτι της Αθήνας σε εμπνέει πιο πολύ; Δεν είναι ένα συγκεκριμένο. Διάφορες γωνίες και περιοχές, ανάλογα με την διάθεσή μου και την ώρα της ημέρας ή της νύχτας.
– Αν είχες τη δύναμη τι θα άλλαζες στην Αθήνα; Θα δημιουργούσα περισσότερο χώρο. Θα έβαζα μια τάξη στον «ταμπελοπινακιδοφασισμό»! (βλ. παρακάτω).
Φωτ.: Γιάννης Παπαϊωάννου / Olafaq
– Τι θεωρείς μοντέρνο στην πόλη που ζεις; Μάλλον το μετρό.
– Συμπλήρωσε τη φράση «Αθήνα σε αγαπάω αλλά…» «…Θα σε προτιμούσα πιο οργανωμένη και λιγότερο τσιτωμένη».
– Ποιο είναι το ιδανικό σημείο της πόλης για να διαβάσεις ένα βιβλίο; Σε κάποιο σημείο της παραλίας.
– Ποιον διάσημο θα ήθελες να έχεις γείτονα; Τον David Bowie, την Kate Blanchet, τον Μάνο Χατζιδάκι, την Κική Δημουλά (σε διαφορετικές κατοικίες ο καθένας!).
– Τι αξιολογείς ως απαραίτητα στη δική σου “γεμάτη” ημέρα; Το πρόγραμμα, την ηρεμία, την δημιουργία, την παρατηρητικότητα, τη μουσική, τον ύπνο (όχι απαραίτητα μ’ αυτή τη σειρά).
Φωτ.: Γιάννης Παπαϊωάννου / Olafaq
– Ποια απόλαυση κρύβει για εσένα τις περισσότερες ενοχές; Το παγωτό.
– Ποιο κομμάτι της καθημερινότητάς σου σε ενοχλεί περισσότερο; Οι τόσο πολλές, κακόγουστες, άσχημες και άχρηστες πινακίδες και ταμπέλες. Προκαλούν ένα ακατανόητο χάος και δεν εξυπηρετούν ούτε καν τον σκοπό για τον οποίο υποτίθεται ότι φτιάχτηκαν. Ακόμα και κάποιες (ελάχιστες) σχετικά αξιοπρεπείς χάνονται μες στον βούρκο. Επίσης, με χαλάει το θράσος και η έλλειψη ενσυναίσθησης σε κάθε τους καθημερινή έκφανση.
– Τι είναι ευτυχία; Να μην έχεις προσδοκίες για τίποτα.
– Ο αγαπημένος σου αστικός μύθος για την Αθήνα; Εκτός από κάτι τοπικούς μύθους που ακούγαμε πιτσιρικάδες στις γειτονιές που μεγαλώναμε, δεν έχω υπόψη κάποιον άλλο πιο γενικό ας πούμε «αθηναϊκό» αστικό μύθο. Βρίσκω πολύ διασκεδαστική τη θεωρία που λέει ότι κάτω από την Αθήνα παίζει ένα μυστικό δαιδαλώδες δίκτυο συραγγών που ενώνουν διάφορα σημεία. Κούφια γη φάση. Ελπίζω να μην είναι μύθος. Θα έχει πλάκα να πάμε να το εξερευνήσουμε!
– Ένα σημείο της Αθήνας που σε χτύπησε ο έρωτας κεραυνοβόλα; Οδός Σίνα, σ’ ένα παλιό καφέ ονόματι “Amsterdam” το 1989.
– Ποιο είναι αυτό το στοιχείο που κάνει απλό έναν άνθρωπο (common people); Το χιούμορ.
Φωτ.: Γιάννης Παπαϊωάννου / Olafaq
– Ποιον στίχο τραγουδιού θα έκανες γκράφιτι σε έναν τοίχο; Αααα, είναι τόσοι πολλοί! Ενδεικτικά λοιπόν: «Εις τον αφρό της θάλασσας η αγάπη μου κοιμάται, παρακαλώ σας κύματα μη μου την εξυπνάτε». Εύθραυστη δύναμη. (Βασικά, πεθαίνω και για τον άλλο του ίδιου τραγουδιού: «Νά ’ταν η θάλασσα κρασί και τα βουνά μεζέδες, οι βάρκες κρασοπότηρα να πίνουν οι γλετζέδες» γιατί είμαι γλετζές τύπος!). «Life is what happens to you while you’re busy making other plans», (John Lennon – Beautiful Boy). Αλήθεια. «Yes, to dance beneath the diamond sky with one hand waving free, silhouetted by the sea», (Bob Dylan – Mr Tambourine Man). Ελευθερία. «Αγάλματα κομμάτια στα μάτια της τα δυο, λησμονημένες πόλεις ναυάγια στο βυθό», (Σαββόπουλος – Είδα την Άννα κάποτε). Νοσταλγία. Αλλά και άλλοι. Άπειροι.
– Ποια γνωστή ταινία θα ήθελες να έχει γυριστεί στην Αθήνα; Το “Wings of Desire” του Wim Wenders. Και το “Mad Max”, ίσως; Το πρώτο!
– Τι προτιμάς να φωτογραφίζεις στην πόλη; Λεπτομέρειες.
– Μια λέξη που σου έχει κολλήσει στο μυαλό σαν τσίχλα; Όχι λέξη. Φράση: «Πάμε γι’ άλλα».
Φωτ.: Γιάννης Παπαϊωάννου / Olafaq
– Είναι η Αθήνα μια πόλη που ξέρει να τα σπάει τη νύχτα; Ε, ναι φαντάζομαι. Όσο με αφορά, κάποτε τα ’σπαγα κι εγώ φουλ. Τώρα νομίζω προτιμώ πιο πολιτισμένα πράματα. Όχι απαραίτητα ήρεμα και νυσταλέα. Να έχουν κάτι να σου μάθουν όμως. Και η Αθήνα έχει και τέτοια!
– Tι σημαίνει για εσένα η φράση «Η πόλη ανάποδα»; Δεν την έχω ακουστά. Κάνοντάς την εικόνα όμως (ουρανός κάτω, κτήρια πάνω), ωραία είναι! Και «η πόλη κάθετα» θα ήταν ωραία: ουρανός αριστερά, πόλη δεξιά (ή το ανάποδο).
– Ποιο είναι το τελευταίο πράγμα που κάνεις πριν κοιμηθείς; Πλένω τα δόντια μου.
– Ποιο είναι το πιο ενδιαφέρον πράγμα που διάβασες στο Olafaq πρόσφατα; Μεταξύ άλλων, τα άρθρα για τις φωτογραφίες του Fredrik Axling και τα εικαστικά του Clemens Gritl.
– Με τι ασχολείσαι αυτόν τον καιρό; Τι ετοιμάζεις και ποια είναι τα σχεδιά σου για το μέλλον; Συνεχίζω και διδάσκω στο τμήμα BTEC Foundation in Art, Design & Media Practice των σχολών Δούκα όπου, με μια ομάδα πολύ δημιουργικών και ιδιαίτερων ανθρώπων, προετοιμάζουμε παιδιά που θέλουν να φοιτήσουν σε αγγλόφωνα πανεπιστήμια σε τομείς art+design. Δημιουργικά, ασχολούμαι με διάφορα αλλά περισσότερο με ενδιαφέρουν η καλλιτεχνική επιμέλεια βιβλίων και εκδόσεων, η χαρακτική, η μεταξοτυπία, οι τοιχογραφίες και τα εικαστικά. Θέλω να παίξω και με κινούμενη εικόνα που δεν το έχω κάνει μέχρι στιγμής καθόλου. Επαγγελματικά, είναι μια σχετικά μεταβατική φάση: Πράγματα τα οποία μ’ αρέσουν δεν φαίνεται να ενδιαφέρουν πια την αγορά, οπότε μοιραία προσπαθώ να τα προσαρμόσω στα νέα καταιγιστικά δεδομένα. Αυτό δεν είναι εύκολο αλλά ούτε και κακό αφού μου δίνει την ευκαιρία να ανανεωθώ δημιουργικά.
