Ο Νεκτάριος γεννήθηκε 1η Οκτωβρίου το 1988 και μεγάλωσε στο νέο Ηράκλειο. Πολυσχιδής και πολυπράγμων έχει περάσει από τα έδρανα του ελληνικού πανεπιστημίου μέχρι την δραματική σχολή του εθνικού. Αγαπάει την απλότητα και την αμεσότητα. Έχει καυστικό χιούμορ και σαρκασμό αλλά και μία αφοπλιστική ευγένεια. Όσο και αν δηλώνει ότι είναι ρεαλιστής, μέσα του υπάρχει μία πηγαία παιδική ρομαντική πλευρά που του δίνει τη δυνατότητα να εκτιμάει την ομορφιά της μικρής, τυχαίας στιγμής.

Έχει δημιουργήσει μία θεατρική LGBTQ+ θεατρική ομάδα, ” με το όνομα “Theatranes” που προσφέρει φωνή σε μέλη της κοινότητας αλλά και σε όποιον άλλον θέλει να συμπορευτεί μαζί τους σε ένα ταξίδι παραστάσεων, μαθημάτων και εσωτερικής αναζήτησης. Μία ομάδα χωρίς ταμπού και προκαταλήψεις. Σε ένα χώρο που σέβεται την ατομικότητα και την ταυτότητα του καθενός, ώστε να μπορεί οποιοσδήποτε να εκφραστεί με ασφάλεια και ελευθερία.

Το 2018 ανέβασαν μία παράσταση που δημιουργήθηκε από την ομάδα για την ομάδα μέσα από μία άσκηση που έχει να κάνει με τους φόβους και όσα μας κρατάνε πίσω. Ενώ πέρυσι ανέβασαν το έργο ο «Μουνής» της Λένας Κιτσοπούλου όπου ο Νεκτάριος έκανε τη σκηνοθετική επιμέλεια και είχε και ρόλο στην παράσταση. «Είναι ένα μυθιστόρημα που το διασκευάσαμε σε θεατρική μορφή. Και ελπίζουμε να αναταράξει κάποια στομαχάκια. Είναι ένα αρκετά δύσκολο, άγριο και βίαιο έργο το οποίο θεωρώ ότι έχουμε χρέος να το παρουσιάσουμε σαν ομάδα».

Αγαπά τη μουσική και είναι μέλος της χορωδίας “String Theory” του Γιώργου Πατεράκη, ως τενόρος. Επιπλέον, συνεχίζει την οικογενειακή επιχείρηση, ένα κατάστημα που πουλάει μουσικά όργανα και επισκευάζει κιθάρες, κάτι που βρίσκει ιδιαίτερα δημιουργικό και ενδιαφέρον.

Μας απάντησε με απλότητα και ειλικρίνεια στο ερωτηματολόγιο του Olafaq, με έναν τρόπο όμως που αποκαλύπτει την δυναμικότητα του χαρακτήρα του και την πίστη του στο δίκαιο και την αλληλεγγύη.

-Όταν ήσουν παιδί τι έλεγες ότι θέλεις να γίνεις όταν μεγαλώσεις;
Όταν ήμουν παιδί έλεγα ότι θα γίνω βιολόγος. Μου άρεσε πάρα πολύ, δεν ξέρω γιατί. Στο λύκειο δυσκόλεψαν τα πράγματα γιατί έπρεπε να ασχοληθώ με τα μαθηματικά και το πήρα πίσω. Μετά ήθελα να γίνω ψυχολόγος. Τελικά δεν έγινα τίποτα από όλα αυτά.

-Ποιος είναι ο ιδανικός ήχος για ένα ξυπνητήρι;
Οποιοσδήποτε ήχος τον οποίο έχεις συνδυάσει με μία όμορφη ανάμνηση από τα παιδικά σου χρόνια για να ξυπνάς πάντα με ένα χαμόγελο.

-Τι μουσική θα έπρεπε να παίζουν τα μεγάφωνα του μετρό;
Το μετρό θα έπρεπε να έχει μέρες με αφιερώματα. Σήμερα στον Χατζιδάκι, αύριο στους Queen, στον Mozart, Brahms , σε κάποιον ρεμπέτη. Θα έπρεπε να έχει θεματικές.

-Ποιο κομμάτι της Αθήνας σε εμπνέει πιο πολύ;
Tο κομμάτι της Αθήνας που με εμπνέει περισσότερο είναι έξω από την Αθήνα. Είναι έξω από το κέντρο. Τα χωριά της Αττικής, τα βουνά της. Είναι ένας όμορφος νομός η Αττική και σε 20 λεπτά από το κέντρο μπορείς να βγεις και να χαθεί το μυαλό και το μάτι σου

-Αν είχες τη δύναμη τι θα άλλαζες στην Αθήνα;
Νομίζω θα την γκρέμιζα και θα την έχτιζα από την αρχή λίγο πιο απλωμένη. Θα είχα έναν πολύ χαμηλό συντελεστή δόμησης γιατί δεν το αντέχω το ψηλό το κτίριο και θα τα έκανα όλα απλωμένα. Υποχρεωτικά σε κάθε τετράγωνο θα είχε και ένα πάρκο και θα την άπλωνα όσο γινόταν. Να είμαστε λίγο πιο άνετοι.

-Τι θεωρείς μοντέρνο στην πόλη που ζεις;
Μοντέρνο θεωρώ οποιαδήποτε εκδήλωση αγωνιστικού ενδιαφέροντος από νεολαία. Όταν βλέπω μαθητές, φοιτητές να είναι σε πορείες. Παιδιά να βγαίνουν στο δρόμο, μόνα τους. Αυτό το θεωρώ ιδιαίτερα μοντέρνο.

-Συμπλήρωσε τη φράση «Αθήνα σε αγαπάω αλλά…»
Αλλά κάνεις πολύ φασαρία

-Ποιο είναι το ιδανικό σημείο της πόλης για να διαβάσεις ένα βιβλίο;
Δε νομίζω ότι χρειαζόμαστε ιδανικά σημεία για να διαβάσεις ένα βιβλίο. Ένα βιβλίο μπορείς να το διαβάσεις και στη στάση του λεωφορείου και μες το μετρό, να το ακούσεις ενώ περπατάς τα audiobooks. Ένα βιβλίο θα σε μεταφέρει αυτό όπου θέλει, χωρίς να χρειάζεται να είσαι κάπου ήδη ειδυλλιακά. Να διαβάζουμε βιβλία όποτε έχουμε χρόνο, όσο περισσότερο μπορούμε.

-Ποιον διάσημο θα ήθελες να έχεις γείτονα;
Δεν ζει, αλλά θα σκότωνα για να είχα την Ella Fitzgerald

-Τι αξιολογείς ως απαραίτητα στη δική σου “γεμάτη” ημέρα;
Έστω και μία φορά να έχεις γελάσει με την καρδιά σου.

-Ποια απόλαυση κρύβει για εσένα τις περισσότερες ενοχές;
Καμία απόλαυση δεν κρύβει ενοχή. Απενοχοποιούμε κάθε είδους απόλαυση. Δεν νιώθουμε ενοχές για καμία απόλαυση. Απολαμβάνουμε ό,τι μας κάνει χαρούμενους. Τελεία.

-Ποιο κομμάτι της καθημερινότητάς σου σε ενοχλεί περισσότερο;
Το ότι έχω ελάχιστες ώρες την ημέρα ελεύθερες για να κάνω περισσότερα πράγματα.

-Τι είναι ευτυχία;
Τώρα αυτό έχουν προσπαθήσει χιλιάδες να το απαντήσουν. Τι είναι ευτυχία; Δεν ξέρω τι είναι . Έρχεται τόσο απρόσκλητη μες τη μέρα. Δεν ξέρεις που θα τη βρεις. Μπορεί να έχει πάρα πολλά πρόσωπα, μπορεί να έχει μόνο ένα πρόσωπο. Μπορεί να έχει μυρωδιές, μπορεί να έχει στιγμές, μπορεί να έχει χρώματα. Μπορείς να δεις παντού. Οπότε δεν ξέρω ακριβώς τι μπορεί να είναι ευτυχία. Το θέμα είναι να είσαι έτοιμος να τη δεις όταν θα παρουσιαστεί μπροστά σου. Ευτυχία είναι να μπορείς να την αντιληφθείς. Είναι λίγο μία λούπα αυτό.

-Ο αγαπημένος σου αστικός μύθος για την Αθήνα;
Νομίζω ο αγαπημένος μου αστικός μύθος για την Αθήνα είναι actually μυθολογία. Όταν τσακώθηκε ο Ποσειδώνας με την Αθηνά, για το ποιανού το όνομα θα πάρει τούτη η πόλη. Και η άλλη φύτρωσε επιτόπου μία ελιά, θα ήταν πολύ cool να το δούμε αυτό να συμβαίνει μπροστά μας.

-Ένα σημείο της Αθήνας που σας χτύπησε ο έρωτας κεραυνοβόλα;
Πολύ πεζά, δε θα πω κάτι ιδιαίτερο. Έξω από μία καφετέρια στο νέο Ηράκλειο όπου και έμενα, όπου ακούω μία φωνή «Συγγνώμη, έχω αργήσει πολύ;» και γυρίζω και βλέπω το πρόσωπο που είδα. Αυτό δε χρειάστηκε κάτι παραπάνω.

-Ποιο είναι αυτό το στοιχείο που κάνει απλό έναν άνθρωπο (common people);
Το να μην είσαι γαϊδούρι. Να σέβεσαι και να είσαι ευγενικός. Αυτό. Είναι πολύ απλό αλλά και πολύ δύσκολο. Αλλά αν ήμασταν όλοι ευγενικοί θα ήταν τα πράγματα τόσο απλά και τόσο πιο εύκολα.

-Ποιον στίχο τραγουδιού θα έκανες γκράφιτι σε έναν τοίχο;
Από το όνειρο του Θανάση Παπακωνσταντίνου, «Άνθρωπέ μου τι ξεφτίλα, να σου χαλάνε το όνειρο και εσύ να τους αφήνεις».

-Ποια γνωστή ταινία θα ήθελες να έχει γυριστεί στην Αθήνα;
Το Jurassic Park. Αυτό που βγαίνουν οι δεινόσαυροι στην πόλη όμως. Θα ήθελα να δω ένα T-Rex στα Πατήσια.

-Τι προτιμάς να φωτογραφίζεις στην πόλη;
Τυχαίες στιγμές. Αν είμαι τυχερός και γρήγορος με το κινητό μια τυχαία στιγμή. Κάποια ωραία τυχαία στιγμή. Μία πράξη όμορφη, ανθρώπους κυρίως. Αλλά να είναι κάτι αυθόρμητο, τυχαίο. Δε μου αρέσει να στήνω πράγματα

-Μια λέξη που σου έχει κολλήσει στο μυαλό σαν τσίχλα;
Η αμετροέπεια

-Είναι η Αθήνα μια πόλη που ξέρει να τα σπάει τη νύχτα;
Στα νιάτα μου θυμάμαι τα έσπαγε, τώρα πια δεν ξέρω. Σχολάω, πάω σπίτι, μαγειρεύω κοιμάμαι. Δυστυχώς μεγαλώσαμε πια για σπασίματα, γιατί αν βγούμε θα σπάσουμε άλλα πράγματα.

-Tι σημαίνει για εσένα η φράση «Η πόλη ανάποδα»;
Αφανείς ήρωες. Τι κρύβεται πίσω από τα ωραία φώτα, πίσω από τα όμορφα διακοσμητικά, πίσω από τα αγάλματα. Η ασχήμια αυτού του τόπου.

-Ποιο είναι το τελευταίο πράγμα που κάνεις πριν κοιμηθείς;
Άγιο ταβάνι. Ταβάνι, ταβάνι, λευκό, καθαρή σκέψη, αδειάζουμε. Αποφόρτιση. Άγιο ταβάνι. Άγιο.

-Ποιο είναι το πιο ενδιαφέρον πράγμα που διάβασες στο Olafaq πρόσφατα;
Τη συνέντευξη της παλιάς μου συμμαθήτριας και φίλης μου Άντας Κουγιά. Της παλιάς μου συμμαθήτριας στη δραματική σχολή της Αγίας Βαρβάρας.

-Ποια είναι τα σχεδιά σου για το μέλλον; Τι ετοιμάζεις για τον επόμενο καιρό;
Βρισκόμαστε σε αναζήτηση νέου πρότζεκτ με την θεατρική ομάδα ενώ κάνουμε μαθήματα. Και συνεχίζονται τα μαθήματα και οι ηχογραφήσεις στη χορωδία Sting Theory του Γιώργου Πατεράκη.

➠ INFO για το σκονάκι σου: Facebook, Instagram

Ακολουθήστε το OLAFAQ
στο Google News