Παιδί της Θεσσαλονίκης που μετακόμισε πριν λίγα χρόνια για δημιουργικούς λόγους στην Αθήνα, η Μαριάννα Ράντου ακολούθησε την «ορθόδοξη» πορεία της σύμπλευσης με δασκάλους με ισχυρό θεατρικό αποτύπωμα, από τους Θωμά Μοσχόπουλο, Ρεβέκκα Τσιλιγκαρίδου και Δημήτρη Λάλο έως τους Δημήτρη Ήμελλο, Άρη Μπινιάρη και Σίμο Κακάλα.
Σήμερα, μετά από μια πρώτη επαφή με την πειραματική μορφή του θεάτρου -μέσα από την Πειραματική Ομάδα Θεάτρου «Από τον πέμπτο στίχο κιόλας Φάλτσοι»- η ίδια πήρε το ρίσκο να σχεδιάσει μια παράσταση-ωδή πάνω στο ζήτημα της γυναικείας σεξουαλικότητας.
Η πρώτη της ολοκληρωμένη δουλειά, το “The Land of Wanting More” είναι μια mixed media σκηνική performance, που υπόσχεται μια προβοκατόρικη και ταυτόχρονα τρυφερή ματιά πάνω στη βαθιά επίκαιρη υπόθεση της έμφυλης χειραφέτησης.
Το Olafaq συνάντησε την Mαριάννα ένα απόγευμα στην Πλάκα και η καθιερωμένη ανάκριση των Common People πήγε κάπως έτσι.
Φωτ.: Γιάννης Παπαϊωάννου / Olafaq
– Όταν ήσουν παιδί τι έλεγες ότι θέλεις να γίνεις όταν μεγαλώσεις;
Πάντα ήθελα να γίνω κάτι που θα μου επέτρεπε να μην κάθομαι ήσυχη. Εξερευνήτρια, ηθοποιός και κάποια στιγμή ήθελα να γίνω και καρδιοχειρουργός. Το σίγουρο είναι ότι πάντα ήθελα να είμαι ελεύθερη να αλλάζω γνώμη.
– Ποιος είναι ο ιδανικός ήχος για ένα ξυπνητήρι;
Ο ήχος των κυμάτων.
– Τι μουσική θα έπρεπε να παίζουν τα μεγάφωνα του μετρό;
Σίγουρα κάτι αταίριαστο! Ίσως μουσική από παλιά κινούμενα σχέδια. Κανείς δεν θα μπορούσε να είναι στρεσαρισμένος αν ακούει Looney Tunes το πρωί.
– Ποιο κομμάτι της Αθήνας σε εμπνέει πιο πολύ;
Τα στενάκια κάτω από το λόφο του Φιλοπάππου. Είναι σαν να βρίσκεσαι σε ένα μικρό χωριό.
– Αν είχες τη δύναμη τι θα άλλαζες στην Αθήνα;
Θα έκανα την πόλη λίγο πιο φιλική προς τους ανθρώπους. Περισσότερο πράσινο, λιγότερη κίνηση, και χώρους όπου μπορείς να σταματήσεις και να σκεφτείς, χωρίς να σε κυνηγάει ο θόρυβος.
– Τι θεωρείς μοντέρνο στην πόλη που ζεις;
Το πώς η δημιουργικότητα και η τέχνη βρίσκουν πάντα τρόπο να ξεπηδούν, ακόμα και μέσα από τα πιο απίθανα μέρη, όπως ακόμα και σε ένα μικρό κάγκελο στο πλάι του δρόμου.
Φωτ.: Γιάννης Παπαϊωάννου / Olafaq
– Συμπλήρωσε τη φράση «Αθήνα σε αγαπάω αλλά…»
«Αθήνα σε αγαπάω αλλά… κάποιες φορές δεν με αφήνεις να αναπνεύσω.»
– Ποιο είναι το ιδανικό σημείο της πόλης για να διαβάσεις ένα βιβλίο;
Στην ταράτσα κάποιου φίλου, με καφέ στο χέρι. Κάπου που μπορείς να κοιτάς τη θέα και να αναρωτιέσαι τι κάνεις με τη ζωή σου, αλλά να νιώθεις τέλεια γι’ αυτό.
Ποιον διάσημο θα ήθελες να έχεις γείτονα;
Την Helena Bonham Carter. Πιστευω πως θα έκανε υπέροχα, παράξενα πάρτυ στο διαμέρισμά της και θα φορούσε παντόφλες σε σχήμα φλαμίνγκο.
– Τι αξιολογείς ως απαραίτητα στη δική σου “γεμάτη” ημέρα;
Κάτι που με κάνει να γελάσω αυθόρμητα και τουλάχιστον μια σφιχτή αγκαλιά.
– Ποια απόλαυση κρύβει για εσένα τις περισσότερες ενοχές;
Να βλέπω σειρές για ώρες χωρίς διακοπή, αντί να κάνω όλα εκείνα τα “σημαντικά” πράγματα που είναι στο προγραμμα.
– Ποιο κομμάτι της καθημερινότητάς σου σε ενοχλεί περισσότερο;
Ο συνεχής θόρυβος και η αίσθηση πως πρέπει πάντα να βιάζεσαι. Σαν να τρέχεις να προλάβεις κάτι που δεν ξέρεις καν τι είναι.
Φωτ.: Γιάννης Παπαϊωάννου / Olafaq
Τι είναι ευτυχία;
Οι στιγμές που δεν ανησυχείς για το αν είσαι ευτυχισμένος. Εκείνες οι ανεπιτήδευτες στιγμές χαράς, όπου απλά υπάρχεις χωρίς άγχος.
– Ο αγαπημένος σου αστικός μύθος για την Αθήνα;
Ότι υπάρχουν ακόμα κρυμμένες κατακόμβες κάτω από την πόλη. Μου αρέσει να φαντάζομαι ότι κάποιος περιπλανιέται ακόμα εκεί κάτω.
– Ένα σημείο της Αθήνας που σε χτύπησε ο έρωτας κεραυνοβόλα;
Στην πλατεία Μαβίλη μπροστά στο συντριβάνι.
– Ποιο είναι αυτό το στοιχείο που κάνει απλό έναν άνθρωπο (common people);
Να μην προσποιείται ότι τα έχει όλα υπό έλεγχο. Κανείς δεν τα έχει, αλλά οι πιο cool άνθρωποι απλώς το παραδέχονται.
– Ποιον στίχο τραγουδιού θα έκανες γκράφιτι σε έναν τοίχο;
“Together we stand, divided we fall”.
– Ποια γνωστή ταινία θα ήθελες να έχει γυριστεί στην Αθήνα;
Το “Before Sunrise”. Σκέψου πόσο διαφορετικά θα ήταν όλα με τους χαρακτήρες να περιπλανιούνται στα σοκάκια της Πλάκας αντί για τη Βιέννη.
– Τι προτιμάς να φωτογραφίζεις στην πόλη;
Τις στιγμές που οι άνθρωποι είναι απόλυτα φυσικοί. Χωρίς φίλτρα, χωρίς πόζες, όταν δεν ξέρουν ότι κάποιος τους κοιτάζει.
Φωτ.: Γιάννης Παπαϊωάννου / Olafaq
– Μια λέξη που σου έχει κολλήσει στο μυαλό σαν τσίχλα;
“Πρότζεκτ”. Δεν ξέρω γιατί, αλλά είναι σαν να ακούω αυτή τη λέξη παντού.
– Είναι η Αθήνα μια πόλη που ξέρει να τα σπάει τη νύχτα;
Ναι, αλλά με το δικό της ακατάστατο τρόπο. Μπορείς να βγεις για ποτό στις 9 μ.μ. και να βρεθείς να συζητάς για τη ζωή στις 5 το πρωί, στα σκαλια μιας αγνωστης πολυκατοικιας.
– Τι σημαίνει για εσένα η φράση «Η πόλη ανάποδα»;
Ότι η Αθήνα είναι πάντα γεμάτη αντιφάσεις. Είναι χαοτική και όμορφη, σε απελπίζει αλλά και σε κάνει να τη λατρέψεις ταυτόχρονα.
– Ποιο είναι το τελευταίο πράγμα που κάνεις πριν κοιμηθείς;
Το τελευταίο πράγμα που κάνω πριν κοιμηθώ είναι να παρακολουθήσω ένα επεισόδιο από μια σειρά ή μια ταινία στο κινητό μου σαν νανουρισμα.
– Ποια είναι τα σχέδια σου για το μέλλον; Τι ετοιμάζεις για τον επόμενο καιρό;
Να συνεχίσουμε να δουλεύουμε πάνω στην performance “The Land of Wanting More” και να την ταξιδέψουμε σε πόλεις και χωριά της Ελλάδας και του εξωτερικού.
