Ο Γιάννης Καπελέρης γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα, μια πόλη γεμάτη ιστορία και πολιτισμό της οποίας λατρεύει το νυχτερινό πρόσωπο, αλλά απεχθάνεται το πρωινό της. Ωστόσο, όπως παραδέχεται κι ο ίδιος, η Αθήνα με τα καλά της, με τα όμορφα και τα άσχημα, διαμόρφωσε το καλλιτεχνικό του πνεύμα. Απόφοιτος της Δραματικής Σχολής του “Θεάτρου Τέχνης Καρόλου Κουν”, έκανε τα πρώτα του βήματα στη σκηνή υπό την καθοδήγηση της Λένας Κιτσοπούλου στο έργο “Χαίρε Νύμφη” και έλαμψε στο Φεστιβάλ Αθηνών με την παράσταση “Αθανάσιος Διάκος”. Η συνεργασία του με τον Βασίλη Μαυρογεωργίου στην παράσταση “Supernova” τον έφερε ακόμη περισσότερο στο προσκήνιο, καθώς το 2013 ήταν υποψήφιος για το βραβείο Δημήτρης Χορν.

Η καλλιτεχνική του πορεία συνεχίστηκε με λαμπρές συνεργασίες: με τον Σταμάτη Φασουλή και τον Γιώργο Κιμούλη στο “Τζων Γαβριήλ Μπόρκμαν”, με τον Γιάννο Περλέγκα στα έργα “Ιμμάνουελ Καντ” και “Ο Αδαής και ο Παράφρων” στην Πειραματική Σκηνή του Εθνικού Θεάτρου, όπου ξεχώρισε για την ερμηνεία του στον ρόλο του Φάργκο. Ακολούθησαν συνεργασίες με τον Δημήτρη Τάρλοου στις παραστάσεις “Αγριόπαπια” και “Γιούγκερμαν”, και με τον Γιάννη Νταλιάνη στο “On Ego”. Πρόσφατα, πρωταγωνίστησε στο ελληνικό πρωτότυπο μιούζικαλ “Απλή Μετάβαση” των Γεράσιμου Ευαγγελάτου και Θέμη Καραμουρατίδη.

Για να τελειοποιήσει την τέχνη της υποκριτικής μπροστά στην κάμερα, σπούδασε στο Met Film School of London. Η τηλεοπτική του παρουσία περιλαμβάνει ρόλους στη σειρά “Σιωπηλός Δρόμος” (Mega) και πρόσφατα στο “Ναυάγιο” (Mega). Η καλλιτεχνική του διαδρομή είναι γεμάτη με ερμηνείες που αναδεικνύουν το ταλέντο και την αφοσίωσή του στην τέχνη του θεάτρου και της τηλεόρασης.

Το Olafaq συνάντησε τον Γιάννη στο Παγκράτι και η καθιερωμένη ανάκριση στους «απλούς ανθρώπους» μαζί του πήγε κάπως έτσι…

– Όταν ήσουν παιδί τι έλεγες ότι θέλεις να γίνεις όταν μεγαλώσεις;  
Αυτό που είμαι τώρα. Ίσως γι’ αυτό και κρατιέμαι τόσο συνδεδεμένος με το παιδικό π εφηβικό μου κομμάτι και δεν παίρνω τόσο σοβαρά τον χρόνο και τα εμπόδια που συναντώ. Ήθελα να γίνω ηθοποιός, να «δοκιμάζω» ζωές και να δίνω τη δική μου ερμηνεία στα πράγματα.

– Ποιος είναι ο ιδανικός ήχος για ένα ξυπνητήρι;
Κανονικά θα έλεγα κάποιον ήχο της φύσης, αλλά επειδή δεν θα ξυπνούσα πότε, θα αργούσα ή θα έχανα όλα μου τα ραντεβού, μιας και αγαπώ τον ύπνο. Ο ιδανικότερος θα ήταν ένας ήχος που θα τον άκουγα μέσα στον ύπνο μου και θα με ξυπνούσε χωρίς να μου σπάει τα νεύρα. Δεν τον έχω βρει ακόμα…

– Τι μουσική θα έπρεπε να παίζουν τα μεγάφωνα του μετρό;
Το soundtrack του μετρό λοιπόν! Κλασική μουσικη ή όπερα. Θα ήταν η απόλυτη κόντρα στις καθημερινές στιγμές τρέλας που ζω στο μετρό. Σουρεαλισμός και χιούμορ για να αντέξουμε τις μικρές μας υπάρξεις.

– Ποιο κομμάτι της Αθήνας σε εμπνέει πιο πολύ;
Η Αθήνα την νύχτα. Ποτέ δεν με γοήτευσε την μέρα αυτή η πόλη. Δεν τη βρίσκω όμορφη πλην ελαχίστων σημείων. Όπου και αν βρεθώ όμως την νύχτα, και ειδικά στο κέντρο της, πάντα με γοητεύει. Είναι κουρασμένη και ταλαιπωρημένη και αυτή είναι η αλήθεια της, η ψυχή της.

– Αν είχες τη δύναμη τι θα άλλαζες στην Αθήνα;
Είναι πολλά και δεν έχω τόση δύναμη. Δεν αστειεύομαι, αλλά επειδή θέλω κάτι να απαντήσω και προσπερνώντας το έμψυχο υλικό της, που θεωρώ υπεύθυνο σε μεγάλο βαθμό, το κομμάτι της αρχιτεκτονικής σε αισθητικό επίπεδο είναι κάτι που με θλίβει καθημερινά. Οπότε πινέλο και βάψτε τα όλα αφού δεν γκρεμίζονται. Και λίγο πράσινο ρε παιδιά…

– Τι θεωρείς μοντέρνο στην πόλη που ζεις;  
Δεν θεωρώ ότι αυτή η πόλη είχε ποτέ μια ιδιαίτερη σχέση με το με το αυθεντικό μοντέρνο. Δυστυχώς αγαπάει πολύ την παράδοση και το κατεστημένο και έχει την τάση να βαφτίζει μοντέρνο κάτι που ήδη αλλού έχει ξεπεραστεί. Έχουμε γενικώς σαν πόλη μια αργή ταχύτητα. Παρόλα αυτά συναντώ το μοντέρνο σε ανθρώπους γύρω μου από τις στυλιστικές τους επιλογές μέχρι τον τρόπο που συνδιαλέγονται και πορεύονται στη ζωή τους.

– Συμπλήρωσε τη φράση «Αθήνα σε αγαπάω αλλά…»
…Αλλά η αδιαφορία των ανθρώπων σου και η φθορά που προκαλεί ο ρυθμός σου σε γερνάει μέρα με τη μέρα.

– Ποιο είναι το ιδανικό σημείο της πόλης για να διαβάσεις ένα βιβλίο;
Ο λόφος του Αρδηττού. Έχει ησυχία, υπέροχη θέα και μπορείς να είσαι απομονωμένος ενώ βλέπεις τη ζωή της πόλης.

– Ποιον διάσημο θα ήθελες να έχεις γείτονα;
Δεν το έχω σκεφτεί ποτέ αυτό αλλά νομίζω κανέναν. Μου φτάνει η διαχειρίστριά μου που είναι λαλίστατη και ενημερωμένη πάντα για ό,τι συμβαίνει στο τετράγωνο.

– Τι αξιολογείς ως απαραίτητα στη δική σου “γεμάτη” ημέρα;
Δεν έχω κουτάκια που πρέπει να κάνω τικ για να νιώσω πως είχα μια «γεμάτη» ημέρα. Σίγουρα πάντως όταν μια μέρα κλείνει με ένα τζιν & τόνικ μαζί με φίλους, αργά τη νύχτα, ήταν γεμάτη.

– Ποια απόλαυση κρύβει για εσένα τις περισσότερες ενοχές;
Θα πω το σεξ. Παρότι δεν έχω ενοχές, νομίζω πως τα ταμπού που μας έχει επιβάλει η κοινωνία και οι «αξίες» της μας κάνουν να λειτουργούμε ενοχικά ακόμη και αν απλά μιλάμε για αυτό.

– Ποιο κομμάτι της καθημερινότητάς σου σε ενοχλεί περισσότερο;  
Το πρωινό ξύπνημα. Είμαι υπναράς τι να κάνουμε!

– Τι είναι ευτυχία;
Δεν πιστεύω στις απόλυτες έννοιες ή τις δηλώσεις «εξωφύλλων» όπως τις λέμε με φίλους. Είναι πάντως κάτι που βρίσκεται εκεί έξω μαζί με όλα τα υπόλοιπα συναισθήματα. Σίγουρα πάντως δεν είναι υποχρεωτική.

– Ο αγαπημένος σου αστικός μύθος για την Αθήνα;
Τα υπόγεια τούνελ κάτω από την Αθήνα. Λέγεται ότι κάτω από την Αθήνα υπάρχει ένα δίκτυο από υπόγειες σήραγγες και καταφύγια, μερικά από τα οποία χρονολογούνται από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και άλλα από πολύ πιο πριν. Με συναρπάζει η ιδέα ότι υπάρχουν αυτές οι υπόγειες διαδρομές που δεν έχω περπατήσει, γνωρίζοντας καλά την πόλη από μικρό παιδί. Αν είναι αληθινή, βέβαια, η ύπαρξη τους…

– Ένα σημείο της Αθήνας που σε χτύπησε ο έρωτας κεραυνοβόλα;
Μα που άλλου; Σε μια θεατρική σκηνή, κάπου στο κέντρο της Αθήνας, κάπου ανάμεσα στην τέχνη και τα χειροκροτήματα των θεατών κρυβόταν ένας έρωτας.

– Ποιο είναι αυτό το στοιχείο που κάνει απλό έναν άνθρωπο (common people);
Έχω την αντίληψη πως οι άνθρωποι είναι όλοι απλοί μέσα στις ιδιαιτερότητες τους, ειδικά αν σκεφτείς ότι πραγματικά όλοι έχουμε τις ίδιες απλές ανάγκες. Τώρα τι μας διαφοροποιεί είναι τα βιώματα μας και οι εμπειρίες μας, είτε καλές είτε κακές. Πάντως η ευγένεια και ένα εγκάρδιο χαμόγελο πάντα με κερδίζουν και με φέρνουν πιο κοντά.

– Ποιον στίχο τραγουδιού θα έκανες γκράφιτι σε έναν τοίχο;
«Μην παρακαλάς
Το ‘χεις όλο,
μη φοβάσαι»
Αγαπημένος στίχος απ’ το «Μπάλωμα» του Γεράσιμου Ευαγγελάτου.

– Ποια γνωστή ταινία θα ήθελες να έχει γυριστεί στην Αθήνα;
Δεν το έχω σκεφτεί ποτέ, θα πω όμως μια ταινία, από τις πιο όμορφες και ανάλαφρες ταινίες που αγαπώ. Θα ήθελα να έχει γυριστεί το «Ξυπόλητοι στο Πάρκο» σε ένα δώμα στο Παγκράτι και τον Εθνικό Κήπο.

– Τι προτιμάς να φωτογραφίζεις στην πόλη;
Τις πολυκατοικίες και τους άδειους δρόμους λίγο πριν εμφανιστεί ο ήλιος.

– Μια λέξη που σου έχει κολλήσει στο μυαλό σαν τσίχλα;
Δεν έχω. Συνήθως το παθαίνω αυτό με τραγούδια.

– Είναι η Αθήνα μια πόλη που ξέρει να τα σπάει τη νύχτα;
Ήταν η Αθήνα μια πόλη που ήξερε να τα σπάει τη νύχτα. Δυστυχώς, μετά την covid εποχή και φυσικά λόγω των δυσμενών οικονομικών συνθηκών, έχει αλλάξει πολύ το σκηνικό. Δεν έχει καμία σχέση η Αθήνα που έβγαινα στα 17 μου, στα 25 μου και τώρα πια στα 37. Εξακολουθούν να υπάρχουν ακόμα αρκετές επιλογές (κυρίως τα Παρασκευοσάββατα) αλλά σε καμιά περίπτωση δεν είναι το νέο Βερολίνο, όπως είχα ακούσει πριν λίγα χρόνια να λένε. Βέβαια, αυτό δεν σημαίνει ότι είναι και σκοπός αυτής της εποχής να τα σπάει η Αθήνα την νύχτα. Ας είμαστε ανοιχτοί σε αυτό που έρχεται και σίγουρα θα βρούμε έναν νέο τρόπο να διασκεδάζουμε.

– Tι σημαίνει για εσένα η φράση «Η πόλη ανάποδα»;
Θα έλεγα πως η φράση αυτή εκφράζει αυτό που ζούμε σήμερα. Είμαστε σε μια εποχή επαναπροσδιορισμού αξιών, αντιλήψεων ακόμη και της σχέσης μας με τον αστικό χώρο, κάτι που φέρνει συγκρούσεις μέσα μας και έξω από εμάς και που όποιο και να είναι το αποτέλεσμα, στο τέλος μοιάζει να έχει φέρει την «πόλη ανάποδα», όπως κάθε αλλαγή ή κάθε τι πραγματικά καινούριο.

– Ποιο είναι το τελευταίο πράγμα που κάνεις πριν κοιμηθείς;
Κάτι πολύ συνηθισμένο, πλένω τα δόντια μου, εύχομαι να είναι αυτό που κάνουν και οι περισσότεροι!

– Ποιο είναι το πιο ενδιαφέρον πράγμα που διάβασες στο Olafaq πρόσφατα;
«Έως πότε θα δικαιολογούμε τους άλλους;» Γιατί όπως γράφει ο δευτερεύον τίτλος  «Η δικαιολόγηση των άλλων, βλάπτει σοβαρά την ψυχική μας υγεία.»

– Με τι ασχολείσαι αυτόν τον καιρό; Τι ετοιμάζεις και ποια είναι τα σχεδιά σου για το μέλλον; 
Μόλις τελείωσα τις παραστάσεις της “Απλής Μετάβασης” και τα γυρίσματα στη σειρά “Το Ναυάγιο”. Διακοπές και ξεκινάμε πρόβες για τον ερχόμενο χειμώνας με σκηνοθέτη τον Οδυσσέα Παπασπηλιόπουλο και μια υπέροχη ομάδα συναδέλφων για το έργο «Festen» που θα ανέβει τέλη Οκτωβρίου στο Θέατρο Άλμα.

➸ ΙΝΦΟ για το σκονάκι σου: Instagram | Facebook

 

 

 

Ακολουθήστε το OLAFAQ
στο Google News