Ο Γιάννης Καλαβριανός είναι σκηνοθέτης, συγγραφέας, δραματουργός. Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη και είναι απόφοιτος της Ιατρικής Σχολής του ΑΠΘ, του Τμήματος Θεάτρου της Σχολής Καλών Τεχνών του ΑΠΘ και, επίσης, υποψήφιος διδάκτωρ του ίδιου Τμήματος. Κείμενα και σκηνοθεσίες του έχουν παρουσιασθεί στα: Εθνικό Θέατρο, Αρχαίο Θέατρο Επιδαύρου, Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος, Φεστιβάλ Αθηνών, Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, Δημοτικό Θέατρο Πειραιά, Θέατρο Τέχνης, Θεατρικός Οργανισμός Κύπρου, κ.λ.π., και στα: Βερολίνο, Μιλάνο, Χαϊδελβέργη, Αννόβερο, Σαράγεβο, Ούντινε, Ζυρίχη, Νέα Υόρκη, Μαδρίτη, σε ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. και σε αρχαία θέατρα σε όλη την Ελλάδα.
Έχει εργαστεί ως γιατρός, αλλά και ως ηθοποιός για 6 χρόνια, ενώ έχει τιμηθεί με τα: «Βραβείο Κουν, Καλύτερου Θεατρικού Έργου 2013-2014», «Βραβείο Νίκος Ζακόπουλος, Καλύτερου Θεατρικού Έργου, 2013», «International Prize Il Teatro Nudo, di Teresa Pomodoro, Milan 2014-2015». Σαν σκηνοθέτης έβλεπε και βλέπει μία μακροσκοπική οπτική των πραγμάτων στο θέατρο, η σκηνοθεσία δεν τον κουράζει, κι ας δίνει όλη του την ενέργεια εκεί. Μοιάζει γεννημένος γι’ αυτό, είναι όπως λέει κι ίδιος «η τάση του σώματός του» και περνάει όμορφα με το θέατρο, στο θέατρο και για το θέατρο.
Οι απαντήσεις του στο αγαπημένο ερωτηματολόγιο του Olafaq δίνουν φως στις πιο καθημερινές πτυχές του σκηνοθέτη, αποκαλύπτοντας περισσότερο τον Γιάννη, παρά τον Καλαβριανό. Από την άλλη, ας μην ξεχνάμε ότι αυτοί οι δύο τύποι είναι ένα και το αυτό πρόσωπο.
– Όταν ήσουν παιδί τι έλεγες ότι θέλεις να γίνεις όταν μεγαλώσεις;
Αστροναύτης, δάσκαλος, ακορντεονίστας, πωλητής λευκών οικιακών συσκευών και πρόεδρος του κόσμου. Η σειρά άλλαζε, αλλά όχι οι συγκεκριμένες προτιμήσεις.
– Ποιος είναι ο ιδανικός ήχος για ένα ξυπνητήρι;
Ο αθόρυβος.
– Τι μουσική θα έπρεπε να παίζουν τα μεγάφωνα του μετρό;
Να ζητήσουν playlists επιβατών. Και να μην παίξουν τίποτε από αυτές.
– Ποιο κομμάτι της Αθήνας σε εμπνέει πιο πολύ;
Η βεράντα μου.
– Αν είχες τη δύναμη τι θα άλλαζες στην Αθήνα;
Θα εφάρμοζα διά ροπάλου τις ώρες κοινής ησυχίας και θα γέμιζα παντού πράσινο.
– Τι θεωρείς μοντέρνο στην πόλη που ζεις;
Ό,τι δεν πουλιέται ως τέτοιο.
– Συμπλήρωσε τη φράση «Αθήνα σε αγαπάω αλλά…»
…πολλές φορές είσαι απάνθρωπη και με εξαντλείς.»
– Ποιο είναι το ιδανικό σημείο της πόλης για να διαβάσεις ένα βιβλίο;
Ιδανικά, κάπου ήσυχα, με θέα. Αλλά ό,τι έχει θέα δεν είναι ήσυχο και ό,τι είναι ήσυχο, συνήθως, δεν έχει θέα.
– Ποιον διάσημο θα ήθελες να έχεις γείτονα;
Την Τίλντα Σουίντον. Τον Φίλιπ Ροθ. Την Αριάν Μνουσκίν. Τη Ρίτα Σακελλαρίου.
– Τι αξιολογείς ως απαραίτητα στη δική σου “γεμάτη” ημέρα;
Όταν καταφέρνω να τη γεμίσω με ό,τι χρειάζομαι εκείνη τη στιγμή, όσο σοβαρό, δύσκολο, επίπονο ή τεμπέλικο κι αν είναι.
– Ποια απόλαυση κρύβει για εσένα τις περισσότερες ενοχές;
Το περιττό φαγητό.
– Ποιο κομμάτι της καθημερινότητάς σου σε ενοχλεί περισσότερο;
Οποιαδήποτε επαφή με τις δημόσιες υπηρεσίες.
– Τι είναι ευτυχία;
Ένα πουλί, που κελαηδάει άλλοτε μακριά, άλλοτε δίπλα σου, και που δεν θα βαρεθείς ποτέ να χαίρεσαι όταν το ακούς.
– Ο αγαπημένος σου αστικός μύθος για την Αθήνα;
«Τα υπόγεια τούνελ που συνδέουν τα εκάστοτε κέντρα εξουσίας». Αλλά δεν είναι μύθος.
– Ένα σημείο της Αθήνας που σας χτύπησε ο έρωτας κεραυνοβόλα;
Κάπου που πολλοί περνάνε καθημερινά και δεν του δίνουν σημασία. Σιγά μην πω πού.
– Ποιο είναι αυτό το στοιχείο που κάνει απλό έναν άνθρωπο (common people);
Η ενσυναίσθηση. Το ίδιο που τον κάνει και μεγαλειώδη.
– Ποιον στίχο τραγουδιού θα έκανες γκράφιτι σε έναν τοίχο;
«Ποιος θα ποτίζει τα άνθη;»
– Ποια γνωστή ταινία θα ήθελες να έχει γυριστεί στην Αθήνα;
Το Paris je t’aime, το Ρώμη, Ανοχύρωτη πόλη, το Leaving Las Vegas.
– Τι προτιμάς να φωτογραφίζεις στην πόλη;
Έχω μια μεγάλη συλλογή φωτογραφιών φυτών που έχουν φυτρώσει ανάμεσα σε τσιμέντα, σε υδρορροές, σε σπασμένα πλακάκια, γωνιών με αρχιτεκτονικό ενδιαφέρον, όπως και κοιμητηρίων από όλες τις πόλεις που επισκέπτομαι.
– Μια λέξη που σου έχει κολλήσει στο μυαλό σαν τσίχλα;
«Εντάξει, εντάξει, εντάξει…»
– Είναι η Αθήνα μια πόλη που ξέρει να τα σπάει τη νύχτα;
Έτσι είναι αν έτσι νομίζει.
– Tι σημαίνει για εσένα η φράση «Η πόλη ανάποδα»;
Ιστορίες χωρίς υστερίες για μια υστερική, ανιστόρητη πόλη και μια νησίδα ελπίδας πως ίσως και να καταφέρουμε να επιβιώσουμε στον χαμό.
– Ποιο είναι το τελευταίο πράγμα που κάνεις πριν κοιμηθείς;
Από τα πρακτικά, τα γνωστά, ξυπνητήρια, δόντια κ.λ.π. Από τα ιδιωτικά, στέλνω ένα μήνυμα για όνειρα γλυκά και σκέφτομαι μια συγκεκριμένη εικόνα εξοχής.
– Ποιο είναι το πιο ενδιαφέρον πράγμα που διάβασες στο Olafaq πρόσφατα;
Μια παλιά συνέντευξη του Άρθουρ Μίλερ.
– Ποια είναι τα σχεδιά σου για το μέλλον; Τι ετοιμάζεις για τον επόμενο καιρό;
Αν βρω τη συγκέντρωση και δεν εκραγεί το μυαλό μου από τις πολλές σκέψεις, τα άσκοπα νεύρα και τη συνάφεια των πολλών, ελπίζω να προχωρήσω δύο ιστορίες που παλεύω εδώ και καιρό. Η παράστασή μας «Τα Κατασκευασμένα συμφέροντα» συνεχίζεται για λίγο ακόμα (12 παραστάσεις) στο Θέατρο Τέχνης.
* Info για το σκονάκι σου: Facebook, Instagram
Ο Γιάννης Καλαβριανός είναι σκηνοθέτης, συγγραφέας, δραματουργός. Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη και είναι απόφοιτος της Ιατρικής Σχολής του ΑΠΘ, του Τμήματος Θεάτρου της Σχολής Καλών Τεχνών του ΑΠΘ και, επίσης, υποψήφιος διδάκτωρ του ίδιου Τμήματος. Κείμενα και σκηνοθεσίες του έχουν παρουσιασθεί στα: Εθνικό Θέατρο, Αρχαίο Θέατρο Επιδαύρου, Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος, Φεστιβάλ Αθηνών, Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, Δημοτικό Θέατρο Πειραιά, Θέατρο Τέχνης, Θεατρικός Οργανισμός Κύπρου, κ.λ.π., και στα: Βερολίνο, Μιλάνο, Χαϊδελβέργη, Αννόβερο, Σαράγεβο, Ούντινε, Ζυρίχη, Νέα Υόρκη, Μαδρίτη, σε ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. και σε αρχαία θέατρα σε όλη την Ελλάδα.
Έχει εργαστεί ως γιατρός, αλλά και ως ηθοποιός για 6 χρόνια, ενώ έχει τιμηθεί με τα: «Βραβείο Κουν, Καλύτερου Θεατρικού Έργου 2013-2014», «Βραβείο Νίκος Ζακόπουλος, Καλύτερου Θεατρικού Έργου, 2013», «International Prize Il Teatro Nudo, di Teresa Pomodoro, Milan 2014-2015». Σαν σκηνοθέτης έβλεπε και βλέπει μία μακροσκοπική οπτική των πραγμάτων στο θέατρο, η σκηνοθεσία δεν τον κουράζει, κι ας δίνει όλη του την ενέργεια εκεί. Μοιάζει γεννημένος γι’ αυτό, είναι όπως λέει κι ίδιος «η τάση του σώματός του» και περνάει όμορφα με το θέατρο, στο θέατρο και για το θέατρο.
Οι απαντήσεις του στο αγαπημένο ερωτηματολόγιο του Olafaq δίνουν φως στις πιο καθημερινές πτυχές του σκηνοθέτη, αποκαλύπτοντας περισσότερο τον Γιάννη, παρά τον Καλαβριανό. Από την άλλη, ας μην ξεχνάμε ότι αυτοί οι δύο τύποι είναι ένα και το αυτό πρόσωπο.
– Όταν ήσουν παιδί τι έλεγες ότι θέλεις να γίνεις όταν μεγαλώσεις;
Αστροναύτης, δάσκαλος, ακορντεονίστας, πωλητής λευκών οικιακών συσκευών και πρόεδρος του κόσμου. Η σειρά άλλαζε, αλλά όχι οι συγκεκριμένες προτιμήσεις.
– Ποιος είναι ο ιδανικός ήχος για ένα ξυπνητήρι;
Ο αθόρυβος.
– Τι μουσική θα έπρεπε να παίζουν τα μεγάφωνα του μετρό;
Να ζητήσουν playlists επιβατών. Και να μην παίξουν τίποτε από αυτές.
– Ποιο κομμάτι της Αθήνας σε εμπνέει πιο πολύ;
Η βεράντα μου.
– Αν είχες τη δύναμη τι θα άλλαζες στην Αθήνα;
Θα εφάρμοζα διά ροπάλου τις ώρες κοινής ησυχίας και θα γέμιζα παντού πράσινο.
– Τι θεωρείς μοντέρνο στην πόλη που ζεις;
Ό,τι δεν πουλιέται ως τέτοιο.
– Συμπλήρωσε τη φράση «Αθήνα σε αγαπάω αλλά…»
…πολλές φορές είσαι απάνθρωπη και με εξαντλείς.»
– Ποιο είναι το ιδανικό σημείο της πόλης για να διαβάσεις ένα βιβλίο;
Ιδανικά, κάπου ήσυχα, με θέα. Αλλά ό,τι έχει θέα δεν είναι ήσυχο και ό,τι είναι ήσυχο, συνήθως, δεν έχει θέα.
– Ποιον διάσημο θα ήθελες να έχεις γείτονα;
Την Τίλντα Σουίντον. Τον Φίλιπ Ροθ. Την Αριάν Μνουσκίν. Τη Ρίτα Σακελλαρίου.
– Τι αξιολογείς ως απαραίτητα στη δική σου “γεμάτη” ημέρα;
Όταν καταφέρνω να τη γεμίσω με ό,τι χρειάζομαι εκείνη τη στιγμή, όσο σοβαρό, δύσκολο, επίπονο ή τεμπέλικο κι αν είναι.
– Ποια απόλαυση κρύβει για εσένα τις περισσότερες ενοχές;
Το περιττό φαγητό.
– Ποιο κομμάτι της καθημερινότητάς σου σε ενοχλεί περισσότερο;
Οποιαδήποτε επαφή με τις δημόσιες υπηρεσίες.
– Τι είναι ευτυχία;
Ένα πουλί, που κελαηδάει άλλοτε μακριά, άλλοτε δίπλα σου, και που δεν θα βαρεθείς ποτέ να χαίρεσαι όταν το ακούς.
– Ο αγαπημένος σου αστικός μύθος για την Αθήνα;
«Τα υπόγεια τούνελ που συνδέουν τα εκάστοτε κέντρα εξουσίας». Αλλά δεν είναι μύθος.
– Ένα σημείο της Αθήνας που σας χτύπησε ο έρωτας κεραυνοβόλα;
Κάπου που πολλοί περνάνε καθημερινά και δεν του δίνουν σημασία. Σιγά μην πω πού.
– Ποιο είναι αυτό το στοιχείο που κάνει απλό έναν άνθρωπο (common people);
Η ενσυναίσθηση. Το ίδιο που τον κάνει και μεγαλειώδη.
– Ποιον στίχο τραγουδιού θα έκανες γκράφιτι σε έναν τοίχο;
«Ποιος θα ποτίζει τα άνθη;»
– Ποια γνωστή ταινία θα ήθελες να έχει γυριστεί στην Αθήνα;
Το Paris je t’aime, το Ρώμη, Ανοχύρωτη πόλη, το Leaving Las Vegas.
– Τι προτιμάς να φωτογραφίζεις στην πόλη;
Έχω μια μεγάλη συλλογή φωτογραφιών φυτών που έχουν φυτρώσει ανάμεσα σε τσιμέντα, σε υδρορροές, σε σπασμένα πλακάκια, γωνιών με αρχιτεκτονικό ενδιαφέρον, όπως και κοιμητηρίων από όλες τις πόλεις που επισκέπτομαι.
– Μια λέξη που σου έχει κολλήσει στο μυαλό σαν τσίχλα;
«Εντάξει, εντάξει, εντάξει…»
– Είναι η Αθήνα μια πόλη που ξέρει να τα σπάει τη νύχτα;
Έτσι είναι αν έτσι νομίζει.
– Tι σημαίνει για εσένα η φράση «Η πόλη ανάποδα»;
Ιστορίες χωρίς υστερίες για μια υστερική, ανιστόρητη πόλη και μια νησίδα ελπίδας πως ίσως και να καταφέρουμε να επιβιώσουμε στον χαμό.
– Ποιο είναι το τελευταίο πράγμα που κάνεις πριν κοιμηθείς;
Από τα πρακτικά, τα γνωστά, ξυπνητήρια, δόντια κ.λ.π. Από τα ιδιωτικά, στέλνω ένα μήνυμα για όνειρα γλυκά και σκέφτομαι μια συγκεκριμένη εικόνα εξοχής.
– Ποιο είναι το πιο ενδιαφέρον πράγμα που διάβασες στο Olafaq πρόσφατα;
Μια παλιά συνέντευξη του Άρθουρ Μίλερ.
– Ποια είναι τα σχεδιά σου για το μέλλον; Τι ετοιμάζεις για τον επόμενο καιρό;
Αν βρω τη συγκέντρωση και δεν εκραγεί το μυαλό μου από τις πολλές σκέψεις, τα άσκοπα νεύρα και τη συνάφεια των πολλών, ελπίζω να προχωρήσω δύο ιστορίες που παλεύω εδώ και καιρό. Η παράστασή μας «Τα Κατασκευασμένα συμφέροντα» συνεχίζεται για λίγο ακόμα (12 παραστάσεις) στο Θέατρο Τέχνης.
* Info για το σκονάκι σου: Facebook, Instagram