Η Ελένη Πέτα ξεκίνησε την μουσική της πορεία δίπλα στον Νίκο Παπάζογλου και έχει συνεργαστεί με πολλούς σημαντικούς Έλληνες καλλιτέχνες, συνθέτες και στιχουργούς, καθώς και με διάφορες σημαντικές ορχήστρες, όπως η Καμεράτα Φίλων της Μουσικής, η Συμφωνική Ορχήστρα της ΕΡΤ, και άλλες. Τα τελευταία χρόνια, έχει δανείσει τη φωνή της σε τηλεοπτικές σειρές όπως το «Μαύρο Ρόδο» και «Σασμός», τραγουδώντας τα τραγούδια “Είχαμε Ορκιστεί” και “Απόδραση Κρυφή”, αντίστοιχα.
Σε λίγες μέρες, την Τετάρτη 3 Απριλίου, ετοιμάζει μια πολύ ιδιαίτερη μουσική γιορτή, συντροφιά με δύο κιθάρες στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών. Στη Μουσική Βιβλιοθήκη – Αίθουσα Διδασκαλίας του Συλλόγου «Οι Φίλοι της Μουσικής», η ταλαντούχα ερμηνεύτρια συμπράττει με δύο σολίστες της κιθάρας, τον Γιώργο Λιμάκη και τον Κωνσταντίνο Μητρόπουλο, και υπόσχονται να μεταμορφώσουν τραγούδια-σταθμούς σε μια σε μια ζεστή βραδιά μακριά από τον θόρυβο της καθημερινότητας. Σε μια ακουστική και ατμοσφαιρική συναυλία που θα μας ταξιδέψει στην Ελλάδα και στον κόσμο μέσα από αγαπημένα τραγούδια.
Με ξεχωριστές στιγμές από την προσωπική δισκογραφία της Ελένης, καθώς και επιλογές από το ευρύ φάσμα της ελληνικής μουσικής, «από το λαϊκό μέχρι το έντεχνο», όπως λέει η ίδια, και από τους αξιόλογους εγχώριους συνθέτες μας μέχρι κομμάτια από το διεθνές ρεπερτόριο, όλα πλεγμένα με το μοναδικό μελωδικό νήμα της. Μέσα από πρωτότυπες ενορχηστρώσεις, η Ελένη θέλει να μας οδηγήσει σε αναπάντεχους μουσικούς δρόμους και συνειρμούς, ενώ ταυτόχρονα όπως τονίζει «να απολαύσουμε το μαγευτικό ηχόχρωμα της κλασικής και της ακουστικής κιθάρας».
Το Olafaq τη συνάντησε στην παλιά της γειτονιά, το Παγκράτι, και η ανάκριση πήγε κάπως έτσι…
Φωτ.: Γιάννης Παπαϊωάννου / Olafaq
– Όταν ήσουν παιδί τι έλεγες ότι θέλεις να γίνεις όταν μεγαλώσεις;
Σίγουρα όχι τραγουδίστρια! Τη μια έλεγα θα γίνω δασκάλα, την άλλη αρχαιολόγος… Α! Πέρασα και τη φάση που σκέφτηκα πως πολύ θα μου άρεσε να ανοίξω δικό μου χασάπικο!
– Ποιος είναι ο ιδανικός ήχος για ένα ξυπνητήρι;
Ξυπνητήρι και ιδανικό κάπως μου κλωτσάνε ομολογώ. Υποστηρίζω σθεναρά την -επιστημονική, θέλω να τονίσω- άποψη ότι ο κάθε άνθρωπος έχει το δικό του βιολογικό ρολόι, αλλά αφού απέχουμε πολύ από την ονειρική κοινωνία, τουλάχιστον ας χτυπάει κάπως γλυκά.
– Τι μουσική θα έπρεπε να παίζουν τα μεγάφωνα του μετρό;
Κλασική αυστηρά, να ηρεμεί και να χαλαρώνει ο κόσμος, το έχουμε όλοι πολύ ανάγκη.
– Ποιο κομμάτι της Αθήνας σε εμπνέει πιο πολύ;
Σίγουρα το κέντρο της, το οποίο πια φοβάμαι πως δεν πλησιάζεται…
– Αν είχες τη δύναμη τι θα άλλαζες στην Αθήνα;
Παρόλο που είμαι Θεσσαλονικιά, αγαπάω πολύ την Αθήνα, πολλές φορές μου προκαλεί όμως θλιψη. Θα την ήθελα λίγο πιο κομψή και προσεγμένη. Θα ήθελα να μην είχαν εγκαταλειφθεί τόσα υπέροχα αρχιτεκτονήματα που έχουν καταλήξει ερείπια. Θα ήθελα να μην υπάρχει αστεγία, θα ήθελα περισσότερο πράσινο, θα ήθελα περισσότερο χρώμα στους ανθρώπους και στον χώρο, όχι μια γκρίζα πόλη.
– Τι θεωρείς μοντέρνο στην πόλη που ζεις;
Στην πόλη ως χώρο ό,τι πιο μοντέρνο μου φαίνεται το μετρό της, που έχει μείνει βέβαια πολύ πίσω. Πιστεύω όμως πολύ στους ανθρώπους με μεράκι και όραμα, που οραματίζονται τη ζωή αλλιώς και από όποια συλλογικότητα ή μη κι αν προέρχονται, συμβάλλουν στο να ανοίγουν μυαλά, εισάγουν νέες ιδέες και προτάσεις που μας πάνε ένα βήμα παραπέρα.
Φωτ.: Γιάννης Παπαϊωάννου / Olafaq
– Συμπλήρωσε τη φράση «Αθήνα σε αγαπάω αλλά…»
…μπορείς πολύ καλύτερα, κορίτσι μου!
– Ποιο είναι το ιδανικό σημείο της πόλης για να διαβάσεις ένα βιβλίο;
Δεν είναι κι ό,τι πιο εύκολο να βρεις μια ήσυχη γωνιά μες στην πόλη, καμιά φορά όμως το σκάω εδώ στη γειτονιά μου, στο Άλσος Περιστερίου, και το παλεύω!
– Ποιον διάσημο θα ήθελες να έχεις γείτονα;
Θέλω τον Jack Black! Τι άτομο, θεέ μου!
– Τι αξιολογείς ως απαραίτητα στη δική σου “γεμάτη” ημέρα;
Είναι τόσο περίπλοκη η ζωή και οι απαιτήσεις, που δεν είναι πάντα εφικτό, γεμάτη όμως είναι για μένα η κάθε ημέρα που γέλασα μέχρι δακρύων. Μακάρι να μπορούσα να το έχω αυτό κάθε μέρα.
– Ποια απόλαυση κρύβει για εσένα τις περισσότερες ενοχές;
Να ξεφεύγω στο project makeover – ξέρετε για τι μιλάω, έτσι; Α! Και οι σοκολάτες!
– Ποιο κομμάτι της καθημερινότητάς σου σε ενοχλεί περισσότερο;
Με ενοχλεί να λείπει το στοιχείο της έκπληξης, δεν αντέχω τη ρουτίνα, να νιώθω πως ζω τη μέρα της μαρμότας.
– Τι είναι ευτυχία;
Η ευτυχία είναι αυτό που περιμένουμε να ’ρθεί; Είναι η κάθε στιγμή που εκτιμάμε ό,τι θεωρούμε δεδομένο, αλλά τελικά ποτέ δεν είναι; Δεν μπορώ να απαντήσω με σιγουριά, πιστεύω πάντως ότι εκ των υστέρων μπορεί να είναι ο τρόπος που αποφασίζεις να στέκεσαι απέναντι στις δυσκολίες.
Φωτ.: Γιάννης Παπαϊωάννου / Olafaq
– Ο αγαπημένος σου αστικός μύθος για την Αθήνα;
Είχα διαβάσει κάποτε ότι ανάμεσα στον Λυκαβηττό και τον Λόφο του Στρέφη ζούσαν νεράιδες, γι’ αυτό απαγορευόταν η δόμηση εκεί. Πολύ μου είχε αρέσει η ιδέα!
– Ένα σημείο της Αθήνας που σε χτύπησε ο έρωτας κεραυνοβόλα;
Αχ… Το ωραίο Παγκράτι, το αγαπώ!
– Ποιο είναι αυτό το στοιχείο που κάνει απλό έναν άνθρωπο (common people);
Απλοί, «common» που λέτε, δεν είμαστε όλοι οι άνθρωποι στο κάτω κάτω της γραφής; Όλοι μας διαφορετικοί, με διαφορετικά χαρίσματα και ταλέντα, μοναδικοί και πολύτιμοι ένας προς έναν μέσα από τη συνύπαρξή μας στις παρέες, στη δουλειά μας, παντού.
– Ποιον στίχο τραγουδιού θα έκανες γκράφιτι σε έναν τοίχο;
Θα ήθελα να μου θυμίζει ένας τοίχος «Δε βγαίνουνε τα όνειρα σε πλειστηριασμό, δεν παίχτηκε η παρτίδα μας ακόμα».
– Ποια γνωστή ταινία θα ήθελες να έχει γυριστεί στην Αθήνα;
Δεν είμαι σίγουρη, θα ήθελα πάντως μια αντίστοιχη τύπου «Μεσάνυχτα στο Παρίσι», μια σκηνοθετική ματιά που να ρίξει φως σε όλο το πάθος και την ομορφιά που κρύβει η πόλη μας.
– Τι προτιμάς να φωτογραφίζεις στην πόλη;
Στην Αθήνα μου αρέσει πολύ το στοιχείο της σύνθεσης των αντιφάσεων. Λίγα μέτρα από την Ομόνοια φτάνεις στα Εξάρχεια, μετά στο Κολωνάκι, στο Σύνταγμα, στην Πλάκα… Είναι τόσο διαφορετικές οι εικόνες και τόσο αρμονικές παράλληλα με έναν αδιόρατο τρόπο. Συνήθως φωτογραφίζω τα σημεία που μου γεννούν αυτή την έκπληξη – ένας μουσικός του δρόμου, ένα κτίριο αλλιώτικου αρχιτεκτονικού ρυθμού, μια γλάστρα που σπάει τη μονοτονία των μπαλκονιών και της τέντας, μια παρέα που γελάει, δεν έχω συγκεκριμένο ερέθισμα, ό,τι μου κάνει «κλικ» τη στιγμή!
Φωτ.: Γιάννης Παπαϊωάννου / Olafaq
– Μια λέξη που σου έχει κολλήσει στο μυαλό σαν τσίχλα;
Η μεταμόρφωση. Μου φαίνεται πολύ ιντριγκαδόρικη έννοια, κι έτσι πειραματιστήκαμε κιόλας για να στήσουμε τη συναυλία στο Μέγαρο. Μου φαίνεται μεγάλη πρόκληση πώς να είσαι ο ίδιος, αλλά και να μην είσαι ταυτόχρονα.
– Είναι η Αθήνα μια πόλη που ξέρει να τα σπάει τη νύχτα;
Φοβάμαι πως παλιότερα τα πήγαινε πολύ καλύτερα. Μετά τις καραντίνες ειδικά, τη σκέφτομαι καμιά φορά σαν μια γιαγιούλα που στηρίζεται στο μπαστουνάκι της, αλλά το λέει η καρδιά της!
– Τι σημαίνει για εσένα η φράση «Η πόλη ανάποδα»;
Η πόλη όπως θα έπρεπε να είναι, μπας και ξεκουνηθούμε λίγο.
– Ποιο είναι το τελευταίο πράγμα που κάνεις πριν κοιμηθείς;
Δίνω ένα φιλί στο γλυκό μου το παιδί.
– Ποιο είναι το πιο ενδιαφέρον πράγμα που διάβασες στο Olafaq πρόσφατα;
Deepfakes! Τι γίνεται, ρε παιδιά;!
– Ποια είναι τα σχεδιά σου για το μέλλον; Τι ετοιμάζεις για τον επόμενο καιρό;
Τη μουσική παράσταση “Metamorfosis”, κάτι σαν τις πεταλούδες! Τραγούδια από το ελληνικό αλλά και το διεθνές στερέωμα αλλάζουν κοστούμι και ντύνονται με τον μαγευτικό ήχο των δύο κιθαριστών που συνεργάζομαι τον τελευταίο καιρό, του Γιώργου Λιμάκη και του Κώστα Μητρόπουλο – ιδρυτικού μέλους των Cadjo Dilo. Την Τετάρτη 3 Απριλίου κάνουμε μια εμφάνιση στο Μέγαρο Μουσικής και μετά λέμε να συνεχίσουμε παρέα και καλοκαιρινές εξορμήσεις!
Το Olafaq περιπλανιέται στους δρόμους της πόλης και γοητεύεται από την αύρα των καθημερινών ανθρώπων που συναντά. Αυτοί οι άνθρωποι, με τις μοναδικές ιστορίες τους, αποκαλύπτουν την κρυμμένη ομορφιά τ
Το Olafaq περιπλανιέται στους δρόμους της πόλης και γοητεύεται από την αύρα των καθημερινών ανθρώπων που συναντά. Αυτοί οι άνθρωποι, με τις μοναδικές ιστορίες τους, αποκαλύπτουν την κρυμμένη ομορφιά τ
